Rit 34: …

De laatste rit van het seizoen is altijd een verrassing.

Vandaag waren Sonja en Walter degene die alles hadden geregeld en ja ja ... da was top. Ook een traditie is dat de vrouwen aan kop rijden.

Het weer was ook nog super ... ale, zoals ze dan zeggen, het was geweldig. We waren met 30 en het mooie parcours bracht ons via Meerhout naar Geel met veel draaien en keren. Gelukkig heeft iedereen kunnen uitslapen ( 3u werd 2u ) want dat was wel nodig.

Frank had de eer om de laatste te zijn die plat stond. ( 35x over het ganse seizoen )  Op 10km van het einde was er dan ne speciale stop ten huize Louis Bartholomeus. Hier was er een buffet voorzien met hapjes en drankjes zover het oog kon zien. Ja ... hier was werkelijk niets op aan te merken. Enkel de hond des huizes was er niet gerust in ( iets te veel volk op ne zondag )

De laatste 10km van het seizoen waren even later een feit.

In de krophoek werd er eerst nog iets gedronken op het terras ( eind oktober is dat zeldzaam )om daarna binnen de lekkere pasta te verorberen.

Omstreeks 14.30u werd het stilaan tijd om naar huis te gaan en het seizoen 2011 is dan helemaal afgelopen.

De gegevens voor de laatste rit zijn 48km en 28.6km/u

Maak er ne mooie winter van en tot volgend jaar.

ciao

Ronni

Rit 33: Leopoldsburg

Net zoals de voorbije ritten, mogen we vandaag weer rekenen op een stralend zonnetje. Als God iets heeft goed te maken heeft na die rot-zomer…

Met 21 fietsers stonden we goed uitgedost klaar om de voorlaatste rit van het seizoen aan te vatten. Goed, uitgedost want het witte gras verraadde de koude temperaturen… 1 persoon blijft echter volharden en weigert een lange broek aan te doen: Frank.

Terwijl we de brug oprijden van de ring (richting Rauw) voel ik het al… Het seizoen loopt ten einde en bergop-rijden wil niet meer zo vlot lukken. Alsof je rem sleept tegen je achterwiel. Mia?

Via Rauw, rijden we naar Lommel. Via Kerkhoven gaat het richting Leopoldsburg. Hopelijk heeft de onfortuinlijke chauffeur geen al te grote schade opgelopen bij het parkeren van zijn wagen…

Ondertussen hebben we al stil gestaan. Kevin reed lek. Louis was even vergeten dat hij tot de technische equipe behoorde. Dit besef kan na 5minuten en uiteindelijk schoot hij Leon ter hulp. Al snel konden we onze weg voortzetten.

Na 45 km werd de pitstop gehouden. Mooi gescheiden toiletten. Vrouwen links, mannen rechts.

Vanuit Leopoldsburg gaat het via Heppen, Olmen richting kanaaldijk. Eens de kanaaldijk opgedraait zien we dat Cois zich laat uitzakken. Een leeglopertje… Niet te onderschatten, menig spurter heeft hier al eens een spurt mee verloren (vraag maar aan Tom Boonen). Jos en ik blijven bij Cois… op het einde van de spurt wordt er toch gestopt. Deze keer blijkbaar niet. Frank wint de spurt, en ze rijden allemaal verder. Voor Jos valt er niets anders op dan zijn fluit boven te halen… en dan stopt iedereen. Cois zijn lek wordt gedicht en we kunnen weer op weg.

Ondertussen zijn we nog voorbijgestoken door een verloren ski-loper die hopeloos wacht op sneeuw.

Hoe de rit eindigt, kan ik niet zeggen want wegens verplichtingen draaide ik vroeger af. Maar gezien het strakke tempo, hebben we de 67 km afgelegd tegen een gemiddelde van ongeveer 29km/u.

Volgende week sluiten we het seizoen af. Op naar de winterrust.

Rit 32 - Arendonk

Nog 3 ritten.

Vandaag een stralende dag zonder èèn klein wolkje maar ... wel koud. Een graad of 3 maar de zon maakt alles goed. De lange broeken zijn talrijk aanwezig maar blote benen ... ja, die zijn er ook nog.

Guy was de laatste die kwam opdagen en ja ... als Guy er is, dan zijn we meestal voltallig.

We waren met 23.

De 4 koptrekkers waren Ronni, Kris, Rony en Swa en zij werden gesteund door wegkapitein Leon. Via Dessel en Retie ging het naar Corsendonk. Hier was er een klein akkefietje met een wagen maar dat werd vakkundig opgelost. De chauffeur weet nu wie Kris is ... daar gaan we niet aan twijfelen.

Verder over de E34 en daarna plaspauze op een rustig plekje. Onze wegkapitein loodste ons verder via Arendonk tot de nieuwe brug aan Ravago.

Vanaf hier was het tegenwind dus werd er vooraan een tandje bij gestoken. Het verdere verloop van de rit verliep vlekkeloos,  enkel Swa moest vooraan lossen en werd door Leon vervangen.

Als de wind tegenzit en de benen zijn op ... ja dan is het op, simpel.

Na exact 67km waren we terug en werd er genoten van een frisse pint op het terras. De temperaturen waren opgelopen tot een heerlijke 15 graden ... meer moet dat echt niet zijn.

En volgende week ... Leopoldsburg.

ciao

Ronni

Rit 31 - Ark van Noë

Nog 4 ritten.

Op 4 september was er de rit naar de Ark maar omwille van het zeer slechte weer is deze toen ingekort van 90km naar 75km en zijn we ook nooit aan de Ark geraakt. Vandaag zijn we er wel geraakt maar werd de rit opnieuw ingekort door de naderende regenbuien.

Men zou kunnen zeggen ... het weer werkt de laatste tijd niet echt mee. Maar ja ... wat doe je daar aan?

Louis Bartholomeus was de wegkapitein en hij deed dat voortreffelijk. Het was draaien en keren, optrekken en terug in de remmen, opletten in de bochten door het vochtige weer van de afgelopen dagen en toch ging het goed vooruit.

We waren met 27 en de hele peugeot trein reed vlekkeloos doorheen het vlakke landschap. Halfweg was er de gebruikelijke stop maar verder ... valt er niets te melden.

We hielden het nipt droog en na 60km waren we terug.

Er is zelfs niet lek gereden en met deze vochtige toestanden is dat toch wel opmerkelijk.

De juiste gegevens zijn 60.58km en 29.6km/u.

Volgende week rijden we naar Arendonk.

ciao

Ronni

Rit 30 - Alden Biezen

Zaterdag 1 oktober 2011 ... een rit van 103km, omgeving Alden Biezen ... 27 graden!!! Wat wil ne mens nog meer?! Als wegkapitein hoop je altijd dat het mooi weer is en vandaag ... bingo.

Om half 7 liep mijne wekker af. Een volledige pasta maaltijd passeerde de revue en 1uur later stond ik in de Azaleastraat.

Jos was er al met de camionette waardoor mijn fiets er snel in stond. Ook de anderen waren paraat, enkel Patrick en Jan waren er niet. ( Jan Vanbroeckhoven was ziek en Patrick kon zich onmogelijk vrij maken )

Met 2 auto's en de camionette ging het dan naar Calodar waar nog eens 4 auto's stonden te wachten. Om half 9 kwamen we aan te Alden Biezen waar Jos en Nadine de groep volledig maakte. In totaal waren we met 25 fietsers ... ik noem dat toch al een klein peloton.

Iedereen maakte zich rustig klaar ... enkel Kevin en Sonny hadden wat meer werk. Kevin stond plat en bij Sonny zat er een scheur in de buitenband.

Na nog een korte briefing waren we iets na 9u weg. Heuvelachtige wegen leiden ons via Membruggen, Genoelselderen, Ketsingen en Berg naar Tongeren.

Na Tongeren kregen de wegen een meer glooiend accent.

Alles liep lekker en via Hamal fietsten we Wallonië binnen. Even over de grens was het Frank die lek stond. Daarna ging het via kleine Waalse dorpjes tot de Aéroport de Liège-Bierset.  Hier was er een korte sanitaire stop want de bergjes komer er aan. Voor Mia was het al afzien geweest, ze dacht aan slechte benen of ne mindere dag maar wat bleek ... de remblokjes achteraan raakten nipt haar achterwiel, wrijving dus. Louis herstelde dit probleem en voor Mia ging het nu een stuk beter.

Tijdens de volgende 15km werden er 4 bergjes bedwongen. We fietsten ondermeer door les Cahottes, Awirs, Engis en staken 2x de maas over. Voor iedereen was het afzien maar tevens ook genieten van het prachtige landschap. Na deze pittige bergzone werd het opnieuw redelijk rustig. Uitgestrekte velden met hier en daar een kerktoren passeerden ons netvlies.

In Herstappe was er dan de stop in herberg 't Holhuys. Een mooi terras ... met schaduw ( zelfs voor mij ) en ne frisse cola. De rust was voor iedereen wel gekome.

Na de stop ging het verder via Lauw om daarna recht naar de Onze-Lieve-Vrouwebasiliek te fietsen. Dwars door Tongeren, langs den Ambiorix en de oude stadswallen. We keken naar werkelijk alles!! ... soms iets te lang wat bijna gevolgen had. Maar alles liep goed en Tongeren was opnieuw passé.

Het AZ Vesalius lag nog op onze route en verder 's-Herenelderen en Rijkhoven. Op het einde was er nog een kort ommetje via de Katteberg ... om in schoonheid af te sluiten. 1.9km verder waren we terug in Alden Biezen.

Ik denk dat iedereen er van genoten heeft ... voor mij was het alleszins genieten.

De bezwete onderhemdjes gingen uit en met zijn allen bleven we nog wat plakken in herberg "de Boskee".

En daarna ... naar huis.

Tot zondag

ciao

Ronni

Bedankt Jan voor het lenen van de camionette.

Bedankt Jos voor het thuisbrengen van de fietsen.

Bedankt aan allen voor het leuke gezelschap.

Rit 29 - Park Motors

De jaarlijkse rit naar Park Motors was een succes. Met 27 waren we present voor 67km. Het weer was prachtig, veel zon en een zacht briesje uit het zuiden.

Ronni, Jos P, Raymond en Kris waren de 4 koptrekkers van dienst. De 1ste 33km zijn zonder problemen verlopen. Omstreeks 9.50u stonden we in de garage van Peugeot Park Motors Turnhout.

Jan had wederom gezorgd voor koffie, frisdrank en lekkere hapjes. Terwijl iedereen de showroom rustig kon bekijken werd ook de kledij gepast voor de nieuwe outfit van 2012. Voor bijna iedereen ging dat vlotjes, enkel Fideel deed er zo lang over tot de vrouwen ook gingen passen. Slim gezien natuurlijk ... maar goed, ik ga niet veel zeggen want ik zat er zelf ook bij. ( om alles te noteren hé )

De terugrit verliep opnieuw zeer vlotjes. Het tempo lag vrij hoog maar het was vlak en maar 67km dus ... da moet kunnen. Om 12u waren we terug en den drank op het terras smaakte heerlijk.

Zeker daar het 1ste rondje voor Patrick was en het 2de voor An ( Ginderbuiten kermis ). Het 3de rondje was dan om den dorst helemaal weg te spoelen.

Volgende week naar Alden Biezen ... da wordt nog eenmaal alles geven.

ciao

Ronni

Rit 28 - Averbode

Wie had kunnen denken dat ik vandaag de schrik van mijn leven zou beleven.

Op het programma stond een mooie, licht heuvelachtige rit van 72km naar Averbode. We waren met 28, de zon scheen ... kortom, de dag begon goed. Mia was vandaag de first lady en Louis deed het veldwerk ... een mooi samenspel. Vandaag was ook de terugkeer van 2 verloren zonen. Voor Bart was het de eerste rit met de club sinds de Ventoux in 2010. Frank was ook terug. zijn laatste rit dateerde van april 2011. Welkom terug mannen.

De 4 koptrekkers deden hun best met opnieuw tegenwind in begin en rugwind op het eind ( altijd goed ). Via Hulsen, Meerhout, Eindhout, Varendonk, Mie Maan en Blauberg ging het tot Wolfsdonk.

In de Mertenheenstraat was de gebruikelijke plaspauze.

Een mooie locatie met strikte orders van Louis ... de vrouwen links en de mannen wat verder rechts. Alles verliep nog steeds vlotjes, alleen werden we wat zenuwachtig door de aankondiging van Louis ...

300 m verschrikkelijke kasseien zouden volgen.

Terug de fiets op en ja ja ... de kasseien lagen er nog. Alle 28 halen de overkant en dan langs de spoorlijn tot Testelt. Door werken op de Voortberg bleef iedereen rustig. Behoedzaam laveren langs de obstakels en dan verder tot Averbode.

Met de wind in de rug ging het tegen 37km/u naar Veerle waarna we terug wat inhielden richting Vorst. Verder via Langvoort en Gestel tot het kanaal.

Nog steeds had ik alles onder controle ...

Op het kanaal werd het tempo langzaam opgetrokken door de koptrekkers. De aanval van achteren was op het goede moment ... de sprint was begonnen. Ik ging mee, de benen waren goed en dan ga je er voor ...

De schrik van mijn leven ...

In volle sprint, net als ik echt doortrek, breekt mijn ketting!!!

Alle spanning op mijn pedalen valt plots weg en wat doe je dan ... bidden en hopen da je niet op den asfalt smakt. De ketting vliegt door de lucht maar ik blijf wonderbaarlijk recht. Man ... ik stond te trillen op mijn benen.

Ok, niemand gevallen, ketting wordt gemaakt en we fietsen verder ... of toch niet. De Patrick staat met een lekke band.

Omstreeks 11.30u zijn we terug en kan ik gaan zitten

De juiste gegevens zijn 72.36km en 28.9km/u

Volgende week naar PARK MOTORS.

ciao

Ronni

Rit 27: Schaffen 2

De 2de poging naar Schaffen was een succes. Een paar weken terug is deze rit niet kunnen doorgaan wegens onweer.

Nog voor de officiële start stond Kevin al plat. Dit werd in alle rust en kalmte gemaakt.

Vandaag waren we met 28 en het was droog ... af en toe mag dat ook wel eens. Na een lange briefing door Ronni werd er om 8.35u vertrokken voor 84km.

Jos Pauwels was onze wegkapitein en hij werd vooraan bijgestaan door Wouter, Kris en Ronni. De rit begon met de wind in de neus waardoor het vooraan onmiddellijk werken was. Via Bel en Meerhout ging het naar Vorst waar Jos elk straatje wel kent.

In Tessenderlo wordt het al wat lastiger en iedereen begint stillaan te zweten. We draaien en keren, dan weer bergop en wat bergaf, tot de baan naar Schaffen. Hier keert de rust terug in de groep maar niet voor lang.

Aan het vliegveld van Schaffen is er opnieuw een klimmetje. Van achteren wordt de aanval ingezet door Kevin, Raymond en Rony. Kris gaat mee. Tegen 40km/u knallen ze naar boven. En op de top ... rust.

Ook de lucht wordt angstvallig in het oog gehouden maar we zouden het droog houden.

De 4 koptrekkers bleven goed werk leveren ook al daar de wind nu in de rug blies. Op den Houterenberg werd de gas weer opengedraait maar we kunnen wel stellen dat aan Kris niets te doen was. Alleen op de brug van Langvoort ging de strijd tussen onze voorzitter en de wegkapitein.

Ja, ja de sfeer zat er goed in.

Ook nog te vermelden: 1 lekke band ... een kettingbreuk en een spatbord dat moeilijk deed.

Om 12u waren we terug en het terras werd volledig ingepalmd.

De juiste gegevens zijn 84.12km en 28.3km/u.

Volgende week naar Averbode met Mia als wegkapitein.

ciao

Ronni

Rit 26: Lichtaart

het seizoen loopt ten einde. Vandaag vertrekken we pas om 8u30. Het is 8u15 en ik kijk buiten. Het is grijs maar droog, en de thermometer geeft 20 gr. aan. Ik ga naar de garage, neem mijn fiets en open de poort. Stortregen… Tegen beter weten in beslissen we toch om het er op te wagen.

Tegen dat ik aankom op de vertrekplaats zijn er nog een aantal die zich hebben laten verassen. Met 15 staan we klaar om te vertrekken. Maar nog voor we weg zijn, moet de band van Kevin al vervangen worden. Groep 1 vertrekt ten huize Pauwels om dit werkje te kunnen uitvoeren. Groep 2 blijft achter om de lekke band van Roger te herstellen.

Ronni en Sonny beslissen om terug naar huis te rijden. Het regent te hard. Karakter?

Met z’n 13 vertrekken we richting Geel. Het einddoel is Lichtaart, maar eigenlijk kan deze toer ook de rond van Geel genoemd worden. We rijden door elk gehucht van Geel. De regen blijft ondertussen met bakken uit de hemel vallen. Guy rijdt nog een keer plat en na 30km voelt hij zich ook plat. Hij beslist om samen met Jos P richting huis te rijden. Wij rijden met z’n elven verder.

Op vraag van de groep wordt de rit ingekort en zodoende komen we uiteindelijk nooit in Lichtaart. Via Ten aard nemen we de kortste weg richting Mol. Ondertussen is het opgehouden met regenen en slagen we er in om volledig droog te te komen in de Krophoek. Jos P had Guy veilig thuis afgezet. Ze hebben slechts 1 spaupauze moeten houden…

volgende week krijgt Jos een herkansing voor zijn rit naar Schaffen. Hopelijk blijft het dan droog.

Rit 25: Peer

We rijden in Hechtel Eksel (Pijnven). Achteraan heb je steeds een mooi overzicht over het ganse peloton. De Peugeot-blauwe armada doorklieft de limburgse bossen. 1 persoon valt echter op de in groep: Ronni. Allemaal witte benen, behalve 1 stelletje melkchocolade benen… Sommigen onder ons hebben dan toch wat zon gezien.

Voor de laatste keer 8u. Vandaag is Cois wegkapitein en hij moet ons leiden naar de wielerpiste in Peer. Ronni had zijn bed nog niet gezien. Om 4u geland uit het warme Zuiden, en nu al op de fiets. Karakter hebben heet dat.

Het weer was vrij behoorlijk: het was droog maar beetje frisjes. Lange mouwen was geen overbodige luxe. Pijnlijk volgens mij voor personen die 36 graden en meer gewoon zijn.

Cois leidt ons zonder problemen tot in Peer. Het tempo is gezapig en er wordt gezellig gekeuveld achteraan in het peloton. Een paar toertjes over de piste in Peer en we kunnen weer terug. Zonder verdere problemen rijden we terug via Pijnven (waar we eventjes een akefietje krijgen met een onvoorzichtige chauffeur), Lommel richting Mol. De weg was in grote lijnen gekend…

De zomer loopt ten einde. Hoewel, hebben we eigenlijk wel een zomer gehad?

Rit 24: Schaffen

Rit geannuleerd wegens het naderende onweer. 1 verregende rit per seizoen is voldoende…

Rit 23: Poppel

Je hebt zo van die dagen dat je ‘s morgen buitenkijkt en denkt: door dit weer stuur ik geen hond door… Vandaag was het volgens mij zo’n dag: regen, koude en de voorspellingen van de rest van de dag waren niet veel anders.

7 idioten stonden klaar om te vertrekken. Voor een aantal waren er verzachtende omstandigheden. 4 streven de eeuwige roem na en willen op het einde van het seizoen als clubkampioen gekroond worden. 1 was wegkapitein. En de rest was gewoon goed zot.

Om stipt 8u vatten we de rit aan. Het regent lichtjes. We rijden via Dessel, Retie, Arendonk en Reusel richting Poppel. Aan het weerbeeld veranderd er weinig. Nu eens regent het wat harder, dan weer wat minder. Ieder van ons draagt zijn steentje bij aan het kopwerk. Na 40 km houden we onze gewoonlijke pisstop. Deze keer houden we het kort en zetten snel door richting Poppel.

In Poppel is het zowaar droog. Maar dit is slechts van korte duur. bij het uitrijden van Poppel en richting Ravels gaan de hemelsluizen terug open. Via Ravels, Arendonk, Schoonbroek, en Dessel rijden we de kanaaldijk op. En zowaar, er wordt nog een sprintje uitgeperst. Jos P trekt aan. Wouter neemt over, maar het is uiteindelijk Ronny VB die de laatste jump in zijn benen heeft.

90km in de regen met 7 flandriens tegen een gemiddelde van 28km/u. Dit weer is niet voor herhaling vatbaar.

Rit 22: Lier

Al vele jaren fietsen we richting Lier maar nog nooit zijn we er echt geraakt.

We draaien altijd terug te Kessel of Emblem maar nu dus niet. De Veemarkt, Zimmerplein, Zimmertoren en het Lisp staan op het menu. Als nu de benen nog willen?!!

Met 22 waren we present.

Carlo en Jan Vandenbergh waren na lange afwezigheid terug in de groep. Ook Stefan haalde net op tijd het vertrek ... 8u is en blijft vroeg, zeker op zondag.

Om 8u waren we weg en het zou een mooie dag worden. Het parcours liep via Geel, St.-Jozef-Olen en Herentals tot Grobbendonk. Hier was er een korte stop voor allen met hoog water.

Verder via Vierseldijk en het Netekanaal tot Lier. Op het Netekanaal moesten de 4 koptrekkers alles uit hun kas halen om het tempo hoog te houden. De wind zat hier knal tegen maar Guy, Chris, Wouter en Ronni lieten zich niet kennen. De 30 km/u bleef de richtsnelheid, al was dit niet steeds mogelijk om te halen.

Nog langs de jachthaven en dan afdraaien naar Lier.

Er werd rustig door het centrum gefietst en iedereen vond dat goed.

Na Lier waren er nog wat wegenwerken en dan ... de traditionele kasseien van de Bogaartsheide. Amaai, wa was da!!! Een hoopje stenen en twee bochten ... ik werd er zenuwachtig van. Vooraan werd tegen 40km/ gevlamd over de kasseien, maar in de eerste bocht moesten de remmen dichtgeknepen worden. De slechte kasseien, de bocht en het natte wegdek zorgde er voor dat er geschoven werd vooraan. Maar iedereen bleef recht.

Na de kasseien de laatste stop en hup we gaan weer verder. Via Bevel en de Kruiskensberg ging het naar Herenthout. De wind zat nu in de rug en dat is altijd goed.

Het bleef droog en af en toe scheen de zon, dat maakte het allemaal nog wat mooier. Op het einde nog wel een korte omleiding daar er in Geel een duatlon zou doorgaan.

Om 12u en na exact 104km waren we terug in Mol.

Het was weer mooi geweest.

Volgende week staat Poppel op het menu.

ciao

Ronni

Rit 21: Diest

Een rit naar Diest voorspelt altijd pittig te worden. We verlaten het vlakke kempenland en rijden naar het golvende Hageland.

Het weer was goed en we stonden met een 23tal fietsers klaar om te vertrekken. Aangezien het parcours blijkbaar menig meerijder afschrikte, was er extra volk nodig vooraan om mee aan de kop te sleuren. Ondergetekende offerde zich op en ruilde zijn gewoonlijke plaats achteraan in de groep in voor een plaatsje bij de kopgroep.

Vooraan is het een totaal andere manier van rijden. Geen pieken en dalen in het tempo, niet oppassen voor collega’s voor je die plots in de remmen gaan, goed de richting aangeven en wijzen op hindernissen op de baan… Ondanks het groen achter mijn oren wat het koptrekken betrof, kweet ik me uitstekend van mijn taak. Op bevel van de wegkapitein draaiden we mooi door, versnelden we, vertraagden we,… kortom een geoliede machine trok de trein van de doortrappers over de heuveltjes van het Hageland.

De rit was voorzien op 95km. Via Geel en Scherpenheuvel reden we richting Diest en Schaffen. Voor de eerste keer van het seizoen stond het grasbos (de ‘poggio’) op het menu. Na de Houterenberg, en de achterkant van het vliegveld in Schaffen reden we richting Scherpenheuvel. Op de klimmetjes kwam Ronni als eerste boven wegens gebrek aan concurrentie. Wouter en Ronny probeerden wat aan te dringen, maar meer dan wat opjagen zat er niet in. Kris heeft de goede benen van het voorjaar nog niet terug, en paste voor de meeste klimmetjes.

Na Scherpenheuvel reden we via Zichem richting Grasbos. Langs de achterkant het Grasbos aansnijden is wat raar, maar toch wordt er stevig naar boven gereden. Tegen 30km/u de brug op en 18km/u door de bocht vlammen. En toch pas als 2de bovenkomen.

Vervolgens rijden we terug richting Schaffen waar de laatste helling van de dacht ligt te wachten. Kris VE bepaalt vooraan het tempo. 35km/u met de wind op kop voor de eerste knik. Wouter beslist dat het tempo niet hoog genoeg ligt en trekt het tempo op naar 42km/u. Ronni, Wim W en Ronny volgen. De eerste die moet lossen is Wim. Op 100m van de top perst Ronni er nog een sprintje uit en komt uiteindelijk als eerste boven. Ronny en Wouter vervolledigen het podium.

Via Paal en Tessenderlo en Meerhout rijden we binnen. Moe maar voldaan, ook voor Ronni. Net voor we van Hulsen naar Heidehuizen rijden even paniek in de rangen. Ronni vergeet af te draaien en rijdt rechtdoor de kant in. De vermoeidheid heeft ook bij hem toegeslagen. Uiteindelijk rijden we veilig binnen en bollen we de 100km af tegen een gemiddelde van net geen 29km/u.

Volgende week naar Lier…

Rit 20: Achelse Kluis

Tien dappere fietsers.

Zaterdagavond krijg ik een telefoontje van Ronni met de melding dat het morgenvroeg misschien te hard zal regenen en dat er misschien niet gefietst kan worden.

Op het programma staat de rit naar de Achelse Kluis, een zomerklassieker van het huis Rony - Mariette. Tijdens de nacht wordt ik zeer dikwijls wakker owv de regenbuien en dit alles voorspelt niet veel goeds.

Rond 7 uur is het echter gestopt met regenen en dit opent perspectieven. Als ik tegen 8 uur de Azaleastraat opdraai richting verzamelplaats, is er niets te zien. Zou iedereen dan toch thuis blijven?

Ik ben echter niet de eerste. Onze voorzitter staat al een babbeltje te doen met Ingrid en wij hopen zeker dat er een derde man komt zodoende dat wij geldig een rit kunnen maken.

Enkele ogenblikken later komen er nog dappere fietsers bij (tien in totaal) en na overleg wordt besloten de geplande rit aan te vatten. Het tempo wordt aangepast owv het natte wegdek. Het doet toch raar zo met z’n tienen. Of zoals de Pat zei: “Ik heb nog nooit zo dicht van voor gefietst en toch ben ik voorlaatste”.

In Dessel wordt er even gevloekt, vooraan draait men naar rechts en dit wordt te laat gezegd zodoende dat Swa, Chris en ikzelf recht door moeten fietsen want afdraaien zou te gevaarlijk zijn geweest.

Er wordt gevraagd om tijdig de richting aan te geven, ook al zijn wij met weinig. Maar dan krijgen wij (de vier laatste fietsers) een VIP behandeling. Mariette kent ook de rit van buiten en zij meldt tijdig alle wijzigingen. Van een luxe gesproken.

Na 40 km krijgt Kris een platte band en tijdens de herstelling begint het te regenen (onze eerste bui). Wij besluiten allen onze regenjas aan te doen en de rit wordt verder gezet.

Een 10 km later worden deze jassen terug uitgedaan, want het regenen is gestopt en wij krijgen het te warm. Enkele ogenblikken later weer platte band, nu zijn Rony en Paul het slachtoffer. Nadien is Rony z’n band nog tweemaal stuk gegaan en ook die van Leon. (zes in totaal)

Leon en Guy hebben hun werk gehad nu onze profhersteller Louis thuis was gebleven. Dit regelmatig stoppen was voor bepaalde fietsers een welgekomen luxe.  Er was redelijk wat wind en het tempo diende aangepast te worden.

Met z’n allen richting Krophoek want daar konden wij klinken op de verjaardag van onze wegkapitein (50 kaarsjes). Diegene die thuis gebleven zijn, hadden ongelijk. Het was een prachtige rit van 98 km.

Jos P.

Rit 19: La Roche

5u45… de wekker gaat af en tijd om op te staan. Vroeg, zeer vroeg.

6u30 stipt komt mijn taxi voorgereden. Vandaag staat de Ardennenrit op het menu.

6u40, we pikken Paul op en zetten koers naar ‘De Callodar’. Hier hebben we afgesproken om om 7u15 te vertrekken naar La Roche. Je moet geen kernfysica gestudeerd te hebben om te weten dat wij te vroeg op ons rendez-vous punt waren.

6u55, wij staan te wachten. Aan ons zal het niet liggen indien we te laat vertrekken.

Regen, gietende regen, met bakken uit de lucht hadden ze voorspeld voor vandaag. Was het daarom dat we slechts met 17 moedigen om 7u15 koers zetten richting zuiden? Of was het parcours te zwaar? Met de zwaarste klim van België (col d’Haussire) en de 6de zwaarste (pied Monti) in het parcours doet ons vermoeden dat deze rit geen lachertje zal worden.

In de rit naar La Roche wordt het eventjes donker voor de ogen… 5u45 was wel degelijk veel te vroeg om op te staan. In de tour de france ligt elke renner dan nog rustig en stressloos onder de dekens.

De Baraque fraiture is ons startpunt (en ja, hier staat een frituur op de top). De eerste 15 kilometers brengen ons in dalende lijn naar de voet van de eerste klim. Zo zal het vandaag vaak gaan, afdalen tot beneden en klimmen tot boven. 9 officiële klimmen maar tussen deze klimmen loopt geen meter vlak. Het zou ons te ver brengen om elke klim in het detail te bespreken, daarom beperk ik me tot 2.

De col d’Haussire, op papier (volgens de catacol) de zwaarste klim van België, doet in het begin zijn reputatie alle eer aan. Vanuit La Roche gaan we plots schuin links tegen een muur omhoog. 300 met tegen een pittig gemiddelde van 13% brengen de kuiten al onder spanning. Echter 500 m zijn relatief vlak. We nemen zelfs de tijd om eventjes halt te houden. Paul rijdt immers lek vlak na het steile stuk. Het venijn van deze klim zit hem echter in de staart. de laatste 2 kilometer hebben een gemiddelde van 10%. Tussen de bomen is het zwoegen tot boven. Iedereen geraakt goed boven. Het is dan ook nog maar de 2de klim van de dag.

De col du Pied Monti. Ondanks het feit dat deze pas op plaats 6 staat, niet te onderschatten. We rijden een bruggetje over en plots gaat het zeer steil naar omhoog (19% gemiddeld over 1km). Hier lijkt geen einde aan te komen. Recht op de trappers, met de kleinste versnelling trekken we ons naar boven. Goed naar voor hangen want anders trekken we het voorwiel van de grond. Uiteindelijk wordt het minder steil. We kunnen terug gaan zitten om ons zadel. Eventjes dan toch, want 100 m verder volgt weer een steil stuk. Het is alles uit de kast halen om hier te overleven. Wanneer het wegdek minder steil wordt, rijden we ook het bos uit. Maar hier wordt het er niet minder lastig om. De sterke tegenwind zorgt er voor dat het beuken blijft tot de top. Met ons tong tussen de spaken trachten we te happen naar lucht.

We houden het de ganse rit droog en zitten tijdens de pitstop zelfs in het zonnetje. Naar het einde toe beginnen de wolken wel donkerder van kleur te worden. We drinken er nog 1tje of twee en stappen dan in de auto richting Mol. We rijden de autostrade op en het begint te regenen… Onderweg horen we nog dat Jelle van Endert op Plateau de Beille als eerste bovenkomt. ik hoop dat zijn benen beter aanvoelen dan de mijne. Ik moet morgen niet fietsen, hij wel…

Uiteindelijk heeft iedereen de 100 km over zwaar geaccidenteerd parcours goed afgelegd. We hebben slechts 2 keer stilgestaan voor materiaal pech. Paul reed lek, en Mariette hare voor-shifter was stuk. Al maar goed dat de ketting niet op het buitenblad lag.

18u00, ik sta onder de douche…

Rit 18: Ramsel

Na Reppel vorige week, rijden we nu naar Ramsel. Wegkapitein van dienst was Kris VE. Het was zijn taak om ons veilig rond de kerktoren van Ramsel te leiden… en hij nam zijn taak nogal letterlijk.

Er stond vandaag een stevig windje. Grote afwezige was Ronni. Hij moest verstek laten wegens een verjaardagsfeestje. En het was er aan te merken. Reeds vanaf het begin werd een strak tempo aangehouden. Blijkbaar zit iedereen goed in vorm, want iedereen kon zonder problemen volgen.

Het parcours was voornamelijk plat. De paar molshopen die we tegenkwamen, kunnen we moeilijk een klim noemen. In Ramsel aangekomen draaien we rond de kerk en terug richting Mol.

Het tempo blijft strak. De laatste 10 km zijn kanaaldijk. En dan weet je wat je kan verwachten…

Het tempo wordt opgetrokken. Van achter uit wordt de sprint voorbereid. De snelheid van 32 km/u wordt met een ruk opgetrokken naar de 50km/u. Wouter en Wim W voeren de forsing. Nadat deze 2 zich hebben opgeofferd is het aan de tenoren om het werk af te maken. Kris en Chris strijden het onder elkaar uit. Ronny VB probeert ook nog aan te klampen maar komt net iets te kort.

Uiteindelijk rijden we de 90km aan een gemiddelde van net geen 30km/u. Iedereen is klaar voor de Ardennenrit… hopelijk zit het weer mee, ook al zijn de voorspellingen niet rooskleurig.

Rit 17 - Reppel

De rond van Frankrijk is weer uitgereden. 3u naar het televisietoestel kijken, zien hoe een klein groepje vermaledijden hun ziel uit hun lijf rijden voor hun ‘five minutes of fame’. En op het einde is het een massaspurt. Kortom, er gebeurt geen fluit tot de laatste 2 km.

Vandaag stond de Achelse Kluis op het menu. Echter, Ronni besloot een alternatieve menu voor te schotelen: Reppel. Ronni was deze rit net gaan verkennen en deze rit zat nog vers in zijn geheugen. Met een 20 tal fanatiekelingen vertrokken we de limburg in.

Net zoals de gemiddelde tourrit, gebeurde er niets op deze rit. Ronni zat blijkbaar met hoog water, want er werden 2 pisstops ingelast. De eerste stop lag in Reppel, na ongeveer een 40 km. De 2 de stop lag tegen Hechtel. Na 65 km. Tijdens deze laatste stop werden we getrakteerd op een show van voorbijrijden sportwagens (voornamelijk porche).

Net op het moment dat we willen vertrekken, opschudding in de groep. Ronni is zijn bril kwijt. Hij had zijn bril op zijn zadel gelegd tijdens deze laatste stop. Hij was er 100% van overtuigd. Dus met z’n allen zoeken. Na 15 minuten elke cm² met arendsblikken te hebben afgezocht, dropen we teleurgesteld af. Geen bril te vinden.

We verlaten Limburg en rijden richting de Krophoek. De rit was een 95 km lang, en we haalden een gemiddelde van 29 km/u.

Op naar Ramsel volgende week.

ps: de bril van Ronni lag op de eerste pisstop en is terecht.

Rit 16 - Halen

De hele week heb ik mijn fiets niet aangeraakt, zelfs niet bekeken. Na een week zwoegen in de Alpen is dat ook niet nodig.Deze morgen mijn banden wat lucht gegeven en ja ... we kunnen weer starten.

Vandaag ging de rit naar Kortenaken en da is toch een eindje weg. Het was nevelig maar helemaal niet koud ... 100% beter dan gisteren. Met 20 stonden we aan de start voor wat een zeer mooie rit ging worden ( toch volgens onze wegkapitein ). De 4 koptrekkers waren Ronni, Kevin, Kris en Louis M. Ze hielden er de hele rit een mooi tempo op na, niet te rap maar ook niet te stil.

Via Rosselaar ging het effe langs het kanaal en dan verder via Genendijk tot Tessenderlo. Het vlakke was gedaan, de glooiende wegen konden beginnen. Wegenwerken en een feesttent nabij Engsbergen verstoorden het mooie ritme volledig.

Maar hét moment van de dag gebeurde in Schaffen ( een beetje verder dus ). De weg was afgesloten o.w.v. oldtimers. Een politieagent was ter plaatse en wij vroegen beleefd of we naar rechts en dan naar links konden. Deze man was -of geen fietsliefhebber -of werken op zondag was niet aan hem besteed want hij antwoorde: " kennen jullie het fietsregelement of niet?" Wat is dat nu voor een antwoord op onze vraag. Wij hebben dan maar onze plan getrokken.

Is er zo niet iets van: " politieagent en beste vriend" , dat was hier duidelijk niet het geval.

Even verder een korte plaspauze en dan via Zelem, Halen, Velpen en Rotem tot Kortenaken. Hier draaien we terug en volgt ook nog een pauze op het hoogste punt van de dag ... 68m. ( das natuurlijk twee keer niets ). Kasseien zijn de volgende hindernis en iedereen was het er over eens ... ze lagen slecht. Ook nog wat roosters ontwijken ... ja , ne mens moet uit zijn doppen kijken. De heuvels zijn er ook nog steeds maar iedereen kan goed mee ... sterke jongens zijn wij toch ( ook de 4 dames niet vergeten ). Verder langs Loksbergen, Zelk, en Zelem om dan via smalle paadjes aan de laatste klim van de dag te beginnen. Kris was vandaag weer goed maar hier wilde Ronni toch eens meedoen. Het tempo ging omhoog en Ronni vertrok als een speer maar viel ook gelijk terug stil.  Krampen waren de boosdoener ... ja, da kan gebeuren maar ze moesten er toch eens goed mee lachen.

Kris liet het niet aan zijn hart komen en trok stevig door ... met succes. Ronni kreeg nog een duwtje van Jos P. en dat was nodig ... pijnlijk man die krampen in mijn kuit. We fietsten verder via Paal en Tervant waar Ronni opnieuw aan het sukkelen was.

Aan een kruispunt geraakte onze wegkapitein moeilijk uit zijn klikpedalen en had hij het geluk dat Kevin in de buurt was ... daar kon hij wat gaan tegenhangen. Maar goed, niets aan de hand en via het kanaal fietsen we terug naar Mol.

Op de kanaaldijk nog wel effe een lange sprint met bijna de ganse groep. ( ik hield mij wijselijk aan de kant ). Stefan en Jos P waren de aanstokers maar het was Kris die nipt won voor Louis en Rony.

Op het terras was het weer gezellig en om 13u was ik weer thuis.

Volgende week fietsen we naar Achel ( ik denk dat we dan een vlakke rit krijgen, das lang geleden )

Rit 16: 97.6km en 28.2km/u

ciao

Ronni

Alpen 2011 - vrijdag / zaterdag

Spijtig ... maar we zijn alweer bijna aan het einde van onze vakantie.

De col de la Cayolle staat vandaag op het programma en daarna ... wel, dan gaan we rusten. Onze wegkapitein geeft zijn laatste briefing aan het hotel en omstreeks 9.20u wordt er vertrokken.

Alle 24 fietsers zijn present want de Cayolle is volgens Ronni nog een pareltje, niet te missen dus. De klim is 30km lang en gaat naar een hoogte van 2327m.

We fietsen rustig een tijdje in groep tot Wim de aanval inzet. Je mag er zeker van zijn ... Wim is altijd de eerste die gaat, dat is traditie.

Verder gaan ook Chris, Raymond en Guy mee met Wim. Ronni komt ook nog aansluiten en de laatste die de sprong maakt is Wouter.

Met 6 zijn ze weg en ze werken goed samen.

De klim is, zoals onze wegkapitein al aangaf, werkelijk schitterend. We fietsen langs het water door een smalle kloof, dan weer links en dan weer rechts. De temperaturen lopen op tot 23° en de zon is aanwezig ... zo zien we het graag.

Ongeveer halfweg rijden Chris en Ronni weg van de anderen. Wim en Guy versnellen ook wat en Wouter en Raymond rijden hun eigen tempo.

De twee vooraan blijven mooi samen en op de top mag Ronni met de bloemen gaan lopen. ( een mooi gebaar van Chris )

In de achtervolging zien Wouter en Raymond Wim rijden. Ze houden hem in het vizier. Achter hen heeft Walter de achtervolging ingezet. Walter nadert op Wouter en Raymond tot 200m. Dan wordt het parcours terug stijler. Walter krijgt het moeilijk en het gat wordt terug groter. Ondertussen wordt de aanval ingezet op de positie van Wim. 50 seconden is het verschil… 45,… 30,… We naderen de top en op 2 km van de top is Wim er aan voor de moeite. Wouter en Raymond halen Wim bij. Het tempo blijkt hier te hoog voor Wim en hij moet lossen. Op 1 km voor de top ziet Wim Walter nog komen. Dit geeft Wim nog een boost en met een laatste krachtinspanning weet Wim Walter nog voor te blijven.

Uiteindelijk halen alle 24 fietsers de top zodat de week voor niemand nog stuk kan.

Zowel de Bonette als de Cayolle krijgen van mij een 9.5/10.

* Sonja: heeft lang nagedacht over de koninginnenrit maar ze deed het wel - de laatste 9km van die rit zat ze in mijn wiel en ik hoorde dat het goed was.

* Walter: kan bergop snel een gat dicht rijden. ( tijdens de klim naar Sauze-du-Lac was ik daar getuige van, ik moest zelfs effe passen )

* Louis B: 70 jaar maar wat een kracht schuilt in deze man ... ik word er stil van.

* Leon: onze voorzitter - heeft enorm genoten van deze week, enkel op den Izoard was onze pa zuiver leeg - ik denk niet dat deze klim nog eens op zijn programma zal staan.

* Ronni: onze wegkapitein - voelt zich in de bergen als een vis in het water - dit was de mooiste fietsvakantie sinds 1997.

* Rita: de vrouw achter het stuur van de volgwagen - samen met Bea vormen ze een geweldig team - bedankt voor alles.

* Bea: de rechterhand van Rita - zonder deze twee sterke vrouwen was het voor ons niet haalbaar - nogmaals nen dikke merci.

* Jos W: de colle della Lombarda stond helemaal boven op zijn verlanglijstje en het is Jos ook gelukt om deze puist te bedwingen - ook de zon was van de partij wat het natuurlijk allemaal nog wat mooier maakt.

* Raymond: had een strak trainingsschema en dat was te merken - het gewicht was op peil en de benen waren goed.

* Wouter: na 5 jaar afwezigheid in de bergen was hij dit jaar helemaal terug - en of hij genoten heeft ... zeker weten.

* Kris: dé rit van het jaar moet voor Kris nog komen ... alles staat in het teken van de Marmotte 2011, mag zelfs starten bij de eerste 500 ... go for it.

* Nadine: heeft laten zien dat ze ook snel een berg kan oprijden. Tijdens de afdaling van de Bonette werd er in groepjes naar beneden gefiets daar het boven mistig was - samen met Wouter en onze wegkapitein ging Nadine vlotjes mee - ik ben er zeker van dat het voor haar een leuke week was zeker daar ook het weer wilde meewerken.

* Chris: winnaar van de bolletjestrui ... met voorsprong. Ongelooflijk tegen welke snelheid hij een berg kan oprijden.

* Louis M: samen met Ronni vormen ze dikwijls een tandem in de bergen – soms blijven ze mooi samen tot de top maar ze kunnen er ook voor gaan ... en dan wordt het zweten.

* Mia: de laatste halve dag nog een terrasje gedaan met Mia en ik zag dat het goed was - ze sliepen op kamer 29 en dat is ... de loft ( natuurlijk ook wel de meeste trappen )

* Guy: sterke jongen en goed bergop alleen ... kan soms vreselijk afzien van zijne rug.

* Wim: traint niet veel maar bergop gaat het toch goed vooruit - kan ook enorm groot trappen ... als ik dat zie wordt ik er al moe van.

* Jan: stille jongen maar soms, kom je nimmer bij van het lachen. de laatste klim was afzien, als het op is dan is het op en zeker in de bergen.

* Rony: de benen waren beter dan vorig jaar en dat is altijd leuk -enkel een kapotte spaak was voor Rony effe een probleem.

* Mariette: samen met Rony hebben ze menige col als koppel bedwongen -dan weer naast mekaar en dan weer netjes achter elkaar.

* Roger: heeft net als Leon en Louis B gepast voor de koninginnenrit maar in de plaats hebben ze wel de col de Larche gedaan en dat kunnen er niet veel zeggen - met zijn drieën hebben ze dat mooi afgewerkt.

* Kevin: bergaf ... dat is zijn ding en als hij zou mogen ... zag ik hem nimmer terug. Bergop kon hij ook goed zijn plan trekken. De kettingbreuk zal hij wel niet snel vergeten.

* Paul: 3 weken voor de bergen zat Paul nog thuis met een rug die niet wilde meewerken - hier in de bergen hield de rug stand en dus was het genieten maar toch ook wel een beetje afzien.

* Els: het was mooi om te zien hoe Els en Paul op het einde van de klim er altijd voor gingen - dan was Els sterker en dan weer Paul ... een mooi evenwicht noemen ze dat.

* Carlo: heeft nog langer getwijfeld dan Sonja over de koninginnenrit ... Carlo is daar ne krak in, maar heeft dit ook met glans doorstaan.

* Jos P: de medische staf en de man van het fluitje - en natuurlijk ... uiterst belangrijk ... Jos beheert de portefeuille van den drank.

* Rudy: de chauffeur van de bus - heeft dat uitstekend gedaan en was zeer behulpzaam.

Het weer was aan het veranderen. Donkere wolken trokken samen boven op de col de la Cayolle. Onze wegkapitein besliste om onmiddellijk terug naar beneden te fietsen. De zuidflank van de Cayolle zal voor een andere keer zijn.

Onderweg zouden we wel ergens stoppen voor de lunch. Iedereen warme kleren aan en hup ... naar beneden. De afdaling was er echt eentje om te genieten ... en dat deden we ook. Ruim 25km naar beneden tot Ronni een mooie locatie zag voor het eten. Tussen de rotsen en langs het water ... ja ja het was weer mooi.

Maar ook de lucht werd in de gaten gehouden want het zou stom zijn als we nu nog nat werden. Voor de laatste keer liet iedereen het zich goed smaken.

De laatste bananen gingen rond en toen zei Sonja " Ronni, het gaat regenen". En ja ... 1 minuutje later vielen de druppels uit de lucht.

Alles werd vlug ingeladen en alle fietsers snel naar beneden. Gelukkig was het 200m verder nog droog en door de snelheid bleven we de regen voor. Omstreeks 14u waren we binnen ... allen droog en tevreden. In de namiddag was iedereen vrij tot 17.30u.

En de regen ... die viel met bakken uit de lucht, een beetje geluk moet er altijd zijn. De fietsen werden gekuist en samen met de bagage in de bus gezet. Om 18.30u gingen we eten en ik zag dat het goed was.

Tafelen in Het Witte Paard

"waar is da feestje, hier is da feestje" was de favoriete zin van Rita. Na het eten nog afrekenen bij de chef en dan ... allen de bus in voor een ritje van 1000km.

Maar iedereen was moe, dus werd er goed geslapen.

In Lyon nog effe Tim gaan ophalen aan het station en dan ... naar huis.

Zaterdag 18 juni om 10u was de vakantie helemaal gedaan. Allen moe maar ook genoten van een fantastische week in Barcelonnette.

Rit 6 - Barcelonnette - Col de la Cayolle - Barcelonnette: 59.93km in 2u 31min ( 23.7km/u )

Totaal: 537.45km ( 22.91km/u )

Top 3 der bergen:

1. Colle della Lombarda vanuit Vinadio ( 21.1km aan 7.0% )

2. Col de la Cayolle vanuit Barcelonnette ( 29.2km aan 4.1% )

3. Col de la Bonette vanuit St.-Etienne-de-Tinèe ( 25.5km aan 6.5% )

In 2012 ... wachten de Vogezen.

ciao

Ronni

Alpen 2011 - donderdag

Vandaag terug een normale start van de dag ... geen bus en geen verplaatsing. Opstaan om 7.15u, ontbijt om 8u en om 9.15u verzamelen aan de volgwagen. De dames waren weer gaan winkelen en iedereen zag dat het goed was.

De zon was aanwezig en de temperaturen zouden die dag oplopen tot ... 38.8°!!!! ( volgens de fietscomputer toch ). Armstukken, lange broeken, regenjasjes en vestjes bleven de hele dag in de rugzak. Zelfs mijn sokken gingen uit ... gewoon, zalig weer.

De eerste 21km bleven we mooi samen, meestal in dalende lijn, tot Le Lauzet-Ubaye. Wel wat tegenslag met werken en losse steentjes maar daar deden we niet moeilijk over. Hierna ging het 7km gestaag bergop tot een splitsing. Hier was het waar de volgwagen effe de weg kwijt was ( de enige keer tijdens de week ) maar dat loste zich snel op.

Op deze klim liet ik mij afzakken tot allerlaatste en zag van daaruit hoe iedereen zich naar boven werkte. Ook het werk dat Jos P. had om telkens een fluitsignaal te geven als er gevaar dreigde moeten we bewonderen.

De afdaling was 15km lang met af en toe een stukje bergop waardoor er wat breuken vielen maar beneden aan het stuwmeer kwam alles weer mooi samen. Hier in het dorpje Espinasses zaten we op het laagste punt van de week ( 671m )

De volgende 11km waren bergop tot de col Lebraut ( 1110m hoog ) Een mooie klim met variatie: draaien en keren met een stukje bergaf en een tunnel. We hadden ook een mooi zicht op het Lac de Serre-Ponçon waar we die dag helemaal zouden rond fietsen.De klim was op zich niet zo lastig maar door de hitte liep het zweet in straaltjes naar beneden en was het toch afzien.

Juist voorbij de top was de lunch voorzien.

Ondanks temperaturen die hoog opliepen liet iedereen het zich smaken. Bea en Rita hadden dat weer mooi gedaan.

Na de lunch 7km afdalen tot Chorges waar we de N94 namen tot Savines. De N94 ... man, dat was bijna een snelweg maar gelukkig voor ons ging het zachtjes in dalende lijn met schitterende panoramas over het meer en de bergen rondom.

Verder over Pont de Savines ( een brug van 1.5km lang ) naar de andere kant van het meer. Hier werd een korte plaspauze voorzien en ook de drinkbussen werden gretig bijgevuld.

En daarna .... opnieuw bergop, 11km lang, tot Sauze-du-Lac.  Ja ... de bergen waren vandaag wel minder hoog, ook niet zo steil en korter maar ... ze waren er wel. Deze klim kan gecatalogeerd worden als een gezapige klim met een gemiddeld stijgingspercentage van iets meer dan 2%. Maar cijfertjes kunnen bedriegen… De klim was een afwisseling van lopende stukken met af en toe wat onverwachte pittige stukjes. Af en toe ging het zelfs wat bergaf en dat gaf aanleiding tot vuurwerk.

Chris was natuurlijk onverslaanbaar ... als die gaat dan gaat hij, simpel. En in de slipstream van de volgwagen vloog hij tegen deze berg naar boven.

Maar daarachter was de strijd hevig.

Ronni moest zoals gewoonlijk eerst wat achtervolgen eer hij vooraan zijn neus aan het venster stak. Nen diesel noemen ze dat dan.

Achter Chris vormde zich een groepje van waaruit Raymond wegreed, Ronni volgde en ook Kris was mee. Ronny vb moest even op adem komen. Wouter gaf in de achtervolging het tempo aan en vond terug aansluiting bij de groep van Ronni, Kris en  Raymond. Echter net op het moment van aansluiting werd er weer versneld. Voor Ronny en Wouter was het achtervolgen. Wouter nam de klimmetjes voor zich, Ronny de afdalingen. Maar ze kwamen geen meter dichter.

Juist voor de afdaling trok vooraan Ronni door en kreeg 100m. Maar Raymond en Kris lieten niet begaan ... het ging wat op en af en dan de finale tot de top. Ronni dacht, tis binnen maar keek achterom en wie zat er op 50m ... Kris. Ook Raymond gaf zich nog niet want van achteruit kwam Louis M nog opzetten. Louis had Ronny en Wouter ingehaald en ter plaatse gelaten.

Louis en Raymond werkten goed samen maar het was Kris die de laatste meters op Ronni toe reed.

Nog 500m ...

Ronni ging opnieuw aan en Kris ... tanden op mekaar, mond open maar liet mijn wiel voor geen millimeter los. Nog 200m, de laatste bocht ...

Alle twee gingen ze tot het uiterste. Het schuim stond op ieders mond. Stik kapot maar het was Ronni die het toch haalde ... man , de adrenaline gierde door mijn keel.

Raymond was de volgende met Louis in zijn wiel ... alle twee moe maar voldaan en met nen big smile. Op de top was er ook ne waterbak en na de hitte en het vele klimwerk was dat voor iedereen een welgekome verkoeling.

En dat er leut in de groep zat was zeker, niemand was veilig voor het koude water.

De afdaling was mooi en verliep rustig ... alleen de tunnel was donker maar dat heeft natuurlijk ook zijn charme. Onze wegkapitein nam de kop voor de laatste 23km tot Barcelonnette.

Het was nog lastig daar de weg voornamelijk op liep maar iedereen deed zijn best. De rug, het zitvlak, de voeten en de schouders waren voor velen de meest pijnlijke punten. Maar ja, ... gisteren 145km en vandaag 120km ... dat zijn toch mooie getallen in de bergen.

Ook voor Jos was het tijd dat we terug in ons stadje waren want met al dat gefluit was zijn speeksel gewoon op. Het fluitje plakte letterlijk aan zijn van de droogte.

Omstreeks 16.20u waren we in Barcelonnette waar we werden verwend met 6 flessen cava. Iedereen liet het zich welgevallen met nog wat koekjes als dessert.

Zelfs de oudjes van de stad kregen iets aangeboden ... maar dat was een maat voor niets.

Tegen 17u waren we terug in ons hotel waar de routine van de avond door niets werd onderbroken. En morgen ... de laatste klim van de week.

Nog 1 keer alles geven ... ja ja.

Rit 5 - Lac de Serre-Ponçon: 119.61km in 5u 4min ( 23.5km/u )

ciao

Ronni

Alpen 2011 - woensdag

De colle della Lombarda en de col de la Bonette waren hét gespreksonderwerp tijdens het ontbijt. De grafieken gingen van hand tot hand en niemand was er gerust in. Dit zijn dan ook twee serieuze kleppers bij uitstek.

Hoewel het nog maar pas 7u was gingen de croissants en chocoladebroodjes er goed in. Krachten op doen was de boodschap.

Nadat onze wegkapitein alles nog eens goed had doorgenomen waren er 4 fietsers die een iets ander traject kozen. Wim ging volledig voor de noordkant van de Bonette terwijl Leon, Louis B en Roger alles inzetten op de col de Larche.

Stipt om 8u zat iedereen in de bus, allez toch bijna want Carlo was vergeten om zijn rugzak in de volgwagen te zetten( de zenuwen zeker ).

Na 33km, 5 min. voor ne slagboom en een rood licht ( vallende stenen) stonden we boven op de col de Larche ( 1996m hoog ).

Alle fietsen uit de bus, vestjes aan en omstreeks 9u stonden we klaar voor dé rit van het jaar. Wim vertrok alleen richting de Bonette en zou die dag ongeveer 82km fietsen. De 23 anderen vertrokken naar de andere kant.

Het begon lekker ... 31km afdaling over Italiaanse wegen tot in Vinadio.

En toen ... dikke paniek.

De colle della Lombarda was gesloten, man ... ik ging bijna door de grond ... echt klote. Iedereen stond een beetje te kijken van wat nu!!? ...  Tot een Italiaanse fietser ons allen gelukkig maakte, zeker onze wegkapitein, door te zeggen dat het geen probleem zou zijn.

We konden erover ... yes!!!!

Leon, Louis B en Roger gingen ons verlaten en richten hun pijlen op de col de Larche.

Zij zouden die dag ongeveer 95km doen. Nu waren we nog met 20 om de Lombarda te bedwingen. De klim was lastig maar subliem, voor mij de mooiste van de week.Smalle kronkelige weg, weinig verkeer, schitterende omgeving, marmotten, steenbokken en halfweg het Santuario di Santa Anna ... 10/10. De sfeer tussen de rijders was goed

Jos, Mia en Carlo “en danceuse”

Familie van Ballaer gezwind naar de top

Den Izoard van gisteren gaf ik een 9/10 maar de Lombarda is werkelijk adembenemend. Alle 20 fietsers haalde de top.

Jos, Mia en Carlo

Kevin

Jan VB

Sonja, Walter gevolgd door Paul en Els

Nadine en Jos W

Het was ondertussen 12.45u en hoogtijd voor de afdaling.

5km over smalle wegen, daarna door het skioord Isola 2000 en dan duik naar beneden tot het kleine dorpje Isola. Asfalteringswerken deed iedereen wel in de remmen knijpen ... het asfalt lag er ... 10 min??!!!

Man ... da was effe schrikken. Zeker in de bochten was het net of je bleef plakken, bangelijk.De pek deed ook steentjes plakken aan je banden. Mariette was hier de dupe van want ze reed lek.

Van Isola ging het in groep tot St.-Etienne-de-Tinée.

Ook Jos P had tegenslag want hij zat achteraan met een leegloper. Op het pleintje in het dorp was de catering een feit. Iedereen dronk veel en ook de nodige suikers gingen de ronde want we moesten nog over de Bonette, ne klepper van 2715m hoog.

Om 15u vertrokken voor 26km klimmen naar het dak van de week. Op deze klim waren de benen echt super en dat voelt goed aan. De lange trainingen zijn dan toch niet voor niets geweest.

Maar het mooiste was dat iedereen boven geraakte, enkel Jos W. liet zijn fiets in de volgwagen bij Rita en Bea.

Op de top was het mistig, koud en het regende lichtjes maar iedereen was zo euforisch dat dat er weinig toe deed. Iedereen op zijn tempo naar beneden over een prachtige weg, geen putje te bekennen en dat op die hoogte ... straf!!

In Jausiers effe wachten om dan samen de laatste 9km tot Barcelonnette aan te vangen.

De koninginnenrit was een feit: 144.82km in 6u 30min - ( 22.2km/u )Ook het weer was goed: zon met wolken en 26° in het dal.

Na het eten deden ze bij iedereen het licht uit ...  Morgen wacht ons een rit van 120km rond het Lac de Serre-Ponçon.

Maar eerst ... zalig slapen.

ciao

Ronni

Alpen 2011 - dinsdag

Het bed was aan de korte kant maar als je moe bent slaap je overal. Onze pa en ik sliepen samen op kamer 26 en vandaag waren we allebei vroeg wakker. Waarschijnlijk door de spanningen want er stond nen echte klepper op het programma.

De col d'Izoard is een klim van 31km naar een hoogte van 2360m ... amaai, zeggen ze dan. Om 9u was het verzamelen aan de bus voor een korte verplaatsing naar de top van de col de Vars. Alles verliep vlotjes waardoor we om 10u op onze fiets zaten voor rit 3.

De afdaling tot Guillestre is 20km lang maar na 2km stonden we al stil ... Roger zat met een leegloper.

In Guillestre een korte plaspauze en ook de vestjes gingen uit. Het zou weer een mooie dag worden met temperaturen tot 26°. Tijdens deze korte stop reden 3 wagens van Saxo Bank ons voorbij. Waaauw zeggen we dan maar was Contador er ook bij?

Terug de fiets op en ja ja ... het ging onmiddellijk bergop, dat waren we al gewoon. We zaten juist in ons ritme en dan ... problemen.

De weg was volledig afgesloten en we zouden moeten rondrijden ... das minder. Het was niet zozeer een omweg maar wel een extra klimmetje van 2km.

Terug op onze route ging het gestaag bergop tot Arvieux waar we kort halt hielden om de drinkbussen bij te vullen. Van Arvieux tot Brunissard was het zeer zwaar, tot 10% en altijd rechtdoor ... da was voor iedereen afzien. Maar met de geschikte achtergrondmuziek werd de pijn ietjes verlicht.

Langs de Casse Déserte was het werkelijk prachtig om dan het laatste stuk aan te vatten tot de top. Iedereen kwam afgemat boven, vooral onze pa was diep moeten gaan want hij viel bijna van zijn fiets.

En toen ... Alberto Contador!!!!!! We zagen de wagens van Saxo Bank naar boven rijden en ook zes renners. Onze dag kon niet meer stuk zeker daar Alberto vriendelijk gedag zei en ... weer weg was. Ja ... ze zijn een beetje sneller dan wij ... man, man die gaan werkelijk goed vooruit.

Wij terug naar beneden en aan de Casse Déserte wachte ons opnieuw een lekker buffet en een adembenemend panorama.

Na het eten verder naar beneden met snelheden tot 80km/u tot Guillestre. Even buiten het centrum stond de bus ons op te wachten voor de verplaatsing terug naar Barcelonnette.

Het was ondertussen 16u en de fietsen werden in de bus geladen.

Via Embrun en langs de boorden van het Lac de Serre-Ponçon ging het rustig terug naar ons stadje.

De fietsen bleven op de bus en wij dus te voet naar ons hotel.

De douche, den aperitief, het eten en de avondwandeling stonden dan op het menu en ja ...  de sfeer was weer optimaal aanwezig. Ook wat zenuwen want morgen volgt ... de koninginnenrit?!!!!

Rit 3 - Col de Vars - Guillestre - Col d'Izoard - Guillestre: 85.17km in 3u 48min ( 22.3km/u )

ciao

Ronni

Alpen 2011 - maandag

Ik heb de hele nacht geslapen als een (berg)marmot, niets gehoord tot 7.15u ... de wekker was aanwezig. Alles was een beetje krap op de kamers maar het was wel gezellig.

Het ontbijt was goed ... een klein buffet met croissants en stokbrood. ( voor Frankrijk zeker een 8/10 ). Onze wegkapitein liet de grafieken van de dag zien en we zagen dat het goed was.

De dames van de volgwagen gingen om 8.30u winkelen in de Carrefour. ( stokbrood, kaas, hesp, augurken, worstjes, choco, mayonaise, mosterd, ketchup, tomaten, bananen en drank )

Stipt om 9.15u was iedereen weer present voor het vervolg in de bergen. Eerst werden de dames van de volgwagen door Ronni gebrieft en daarna de fietsers.

Vandaag stond de col de Vars en het dorpje Maljasset op het programma. De eerste 16km werden rustig in groep afgelegd. ( goed om de benen wat op te warmen ). Hierna volgde een korte sanitaire stop om daarna ieder op zijn tempo de berg te bedwingen.

Zowel de col d'Allos als de col de Vars krijgen qua uitstraling van mij een 8/10. De col de Vars is wel een valse trage. Eerst 23km in slaap wiegen en dan ... afzien als de beesten.

Vanaf St.-Paul wordt het echt wel lastig tot boven.

Louis M zet alle registers open en tegen 32 km rijden wordt de Vars opgereden. Wouter zit in het wiel bij Louis. Even later komt Chris aansluiten en de kopgroep is gevormd. In de tunnels gaat het te snel voor Wouter en hij lost vooraan. Louis en Chris houden een strak tempo aan.

Kris en Ronni komen vanuit de achter aansluiten. Onze wegkapitein verdappert en na een knappe remonte slaagt hij er in Louis achter zich te laten en 2de te eindigen achter onze bergkoning.

Louis maakt het podium volledig.

Alle 24 fietsers geraken uiteindelijk mooi boven op een hoogte van 2109m.

Na een korte afdaling van 8km gaan we eten in het kleine dorpje St.-Paul-sur-Ubaye. Rita en Bea zorgen voor een rijkelijk buffet en iedereen tast gretig toe. Na het eten volgt een niet al te zware klim van 13km naar het bergdorpje Maljasset.

Smalle wegen en kleine dorpjes zijn hier de boodschap. Door het vele interval blijkt deze klim voor sommige toch iets lastiger dan voorzien.

Als we de afdaling willen aanvatten enige opschudding als Louis zijn handschoenen nimmer vindt. Spoorloos ... dus de uitleg van Louis is simpel, marmotten zijn er mee weg?!! Uiteindelijk zaten ze in zijn achterzakken…

Nu was het afdalen tot aan het hotel waar we omstreeks 16u arriveerden.

Het was een prachtige dag met veel zon en temperaturen tot 24°.

Enkel Rony had wat problemen met een kapotte spaak maar ook dat werd mooi hersteld. Omstreeks 17.30u werden alle fietsen in de bus geladen want morgen wachte ons een kleine verplaatsing. Iedereen stak een handje toe en daarna was het opnieuw aperitieven op het terras van het hotel.

De halve liters (geen water) en de wijn waren goed in trek ... bergen of niet, het blijft vakantie. Het eten was weer zeer lekker en nadien voor de liefhebbers een avondwandeling doorheen het stadje.

Om 23u bed in voor een verdiende nachtrust.

Rit 2 - Barcelonnette - Col de Vars - Maljasset - Barcelonnette: 87.54km in 3u 29min ( 25.0km/u )

ciao

Ronni

Alpen 2011 - zaterdag / zondag

Zaterdag 11 juni 2011 waren de zenuwen gespannen. Alle bagage was gepakt en de fiets stond klaar, gekuist en nagezien. Om 19.15u arriveerde ik met fiets en bagage te Azaleastraat 12 waar de bus zou vertrekken.

Enkele mensen waren al aanwezig en ook de bus was even later daar. Omstreeks 19.45u waren al de fietsen en alle bagage ingeladen in de bus. Na 3 jaar ervaring gaat alles dan ook zeer vlotjes. Om 19.48u vertrok de bus met 24 personen, 23 fietsen en 2 chauffeurs. Via Luxemburg, Metz, Nancy en Dijon ging het naar Lyon waar èèn van de chauffeurs de TGV nam terug naar huis. Verder via Grenoble en Gap tot Barcelonnette waar we rond 10.15u arriveerden.

Ons hotel lag op 30m van de kerk maar met de bus onmogelijk te bereiken. Smalle straten en eenrichtingsverkeer waren daar de oorzaak van. Na 15 minuten zoekwerk en hulp van onze mensen van de volgwagen die al ter plaatse waren, heeft onze chauffeur de bus kunnen parkeren op 100m van ons hotel. Eerst even naar de receptie om alles te regelen en dan alles uit de bus. De fietsen konden in een afgesloten garage en de bagage kon tijdelijk in het salon.

Ondertussen was het 11u geworden en hadden we dus nog tijd voor een frisse pint op het marktplein van het stadje. De zon was aanwezig en de temperaturen liepen op tot 22°, meer moet dat niet zijn.

Om 12u zou er een lichte maaltijd volgen in het hotel ???!!!

Eerst een lekker slaatje met brood ( waar iedereen al voldoende mee had ) maar er volgde meer. Nen dikke entrecote met kroketten en groenten + nog een dessert. Den trend van de keuken was een feit ... veel en lekker eten. Na het eten effe rust maar om 14u stond iedereen paraat voor de 1ste korte bergrit van de week.

Iedereen een beetje zenuwachtig voor wat komen zou. Een lange busrit, de zware maaltijd en 20km klimmen in het vooruitzicht zaten daar zeker voor iets tussen. Nog een korte briefing door onze wegkapitein en ja ja we gaan er aan beginnen.

De col d'Allos was onze 1ste berg en dat was al onmiddellijk ne klepper. Na 4km in groep ging iedereen zijn eigen tempo zoeken. Vooraan was Chris ongenaakbaar en dat zou de hele week zo zijn. Chris is dan ook met verve onze bergkoning.

De pechvogel van de dag was Kevin die al na een paar km. met een kettingbreuk zat. Het was zijn allereerste berg en dan dit ... da moet ge kunnen.

Voor velen was het afzien ... weinig slaap, dikke benen en een volle maag ... 20km puffen en zweten dus. Ook het weer was omgedraaid, van veel zon en warmte bij het vertrek tot zwaar bewolkt en koud op de top. En toch ... allen zijn boven gekomen, ook Kevin met dank aan de mecaniciens.

Op de top was het 11 graden waardoor iedereen alles aandeed wat hij bij had, wat niet altijd genoeg was. Man ... het was daar echt koud maar gelukkig bleef het droog.

Terug naar beneden waar het nog steeds droog was en veel warmer. Allen snel onder den douche en warme kleren aan.

Om 18.30u zijn we gaan aperitieven in een klein cafeetje waar ze moesten zoeken of er nog cola was ?!!! ( werkelijk waar )

Om 19u opnieuw zeer lekker gegeten in ons hotel met een lekker flesje wijn. Na het eten is iedereen snel gaan slapen voor een welverdiende nachtrust.

Rit 1 - Barcelonnette - Col d'Allos - Barcelonnette: 40.38km in 1u 56min ( 20.8km/u )

Rit 15: Aarschot

Al weken roepen we op wat regen en nu er deze nacht wat gevallen is past men massaal.

Zij die geen schrik hebben van een spatje regen en/of er alles voor over hebben om clubkampioen te worden waren paraat.

Het vertrek bij Mia en Louis was voorzien om 8u. We zijn blijkbaar maar met 18 vandaag.

Louis Mariën, Guy en Chris Wouters en Kris Van Esch waren de koptrekkers van dienst.

Via Gerhagen en Averbode richting Testelt waar de eerste helling lag te wachten.

Opmerkelijk was dat Louis Bartholomeus met de koptrekkers meeglipte en achter hem bijgevolg een gat viel.

Om te bewijzen dat Louis B. echt wel goed zit voor Barcelonnette trok hij net voor den top in de bergstraat nog is effe door en ja hoor "den eerste boven".

Na een vrij lange afdaling "op de grote plaat" gelijk ze zeggen, plotseling lichte paniek. Even dachten we "den Swa" te moeten achterlaten. "Mijnen velo trapt door" aldus Swa Hemelaers.

Was het vrijwiel in de achternaaf even stuk of iets aan de versnellingen... ? Even verder bleek alles enigszins terug te marcheren, nog niet gelijk het moest maar het was te doen volgens Swa.

Op naar de lastigste helling van de dag in Tielt-Winge. Weer waren het de koptrekkers die stilaan wegreden maar nu was ik bij de pinken en schoof tijdig naar voor om mee te strijden.

Chris W. en Kris VE. glipten stilaan weg en kwamen in die volgorde ook over de meet. Zij waren te sterk voor ons maar Louis Mariën en Guy Wouters heb ik nog kunnen afhouden.

Volgens Louis M. kwam hij toch nog dicht terug op mijn wiel. Zullen we maar geloven hé Louis maar ge stond toch nie mee op de foto voor de derde plek. Geniet er nog van!

Hiervan moesten we even bekomen en Mia en Louis hadden een goeie kilometer verder een perfect plaatsje gevonden. Op een bank aan het “geboortebos” van Tielt-Winge.

Hier mogen elk jaar alle vier-jarigen een boom planten. Ook maar gevonden op ‘t internet hoor. Het was ook hier pas dat ik te horen kreeg dat ik het verslag mocht maken.

Na de pauze ging het in een lekker tempo terug richting huis. Wel eerst nog langs enkele nijdige hellingen zoals o.a. de Hamerstraat in Langdorp.

Misschien dat dit soort klimmetjes toch weer dat percentje meer geeft voor Barcelonnette! Meepakken dus.

In de Hamerstraat zijn tikken van de hamer gegeven denk want de Sonny ondervond enkele kilometers later dat zijn stuur los stond.

Opmerkelijk vandaag was het aantal "incidenten met autobestuurders".

Eerst was er de "Sodexo-camionette" die onze groep als een bezetene voorbij raasde.

Als tweede bij de lange beklimming richting Aarschot. MTBikers links en wij rechts van de baan en de gek die met zijn bestelwagen mij en Jos Pauwels bijna van de baan ramt.

Ten derde bij het oprijden van de Diestsesteenweg in Aarschot komt er een pipo uit de bocht die tot de laatste meter weigert te remmen om nog 4 man veilig te laten oversteken.

Ten vierde de waaghals die in Hulsen centrum aan de S-bocht de groep inhaalt. Mag er nie aan denken als daar een auto uit de bocht kwam.

Enfin, éénmaal in de krophoek aangekomen konden we er nog is mee lachen maar normaal is dit niet meer.

Toch mag ik zeggen dat het een mooie rit was met een lekker zonnetje!!! goeie koptrekkers en een mooi gemiddelde van 28.6 km/u voor 104.5 km.

Misschien een ietwat lang verslag maar het was dan ook een lange rit.

Barcelonnette.... we zijn er klaar voor.

Groeten Raymond

Rit 14 - Valkenswaard

Valkenswaard ... daar zijn we nog nooit geweest.

Met 22 leden stonden we aan de start van rit 14. Het was droog maar bewolkt, zelfs een beetje dreigend. Sonny was er niet gerust in en ging nog snel zijn regenjasje halen. Na een korte briefing door Ronni werd er om iets na half 9 vertrokken voor 90km.

Kris en Ronni hebben het kopwerk op zich genomen en dat voor de ganse rit. ( de benen waren goed ) Er waren twee korte stops waar men vroeg of het vooraan nog ging met 2 maar daar was alles ok.

Op de heenrit was dat ook geen enkel probleem daar de wind de hele tijd in de rug blies. De wind kwam van ZW en we reden naar NO ... ideaal dus. Het enige vermeldingswaardige was het fietszakje van de Swa dat moeilijk deed. Voor het overige was de heenrit een makkie.

In Valkenswaard op het marktplein gedraaid en de terugrit kon beginnen. O ja ... de wind ... ja, die was er nog steeds. ( das minder ). De koptrekkers deden hun best en hielden het tempo strak.

Het babbelen werd wat minder en de neus lag bijna op het stuur. Buiten de wind verliep de terugrit zonder enig probleem. Op het eind was er nog een sprintje.

Kris ging nog eens diep van de kop af, er viel een gaatje en ze zagen hem nimmer terug. ( straffe kost ) Omstreeks 12u waren we binnen en de dorstige kelen werden voorzien van de nodige drank.

De juiste gegevens waren 90.92km en 28.5km/u. Onze voorzitter had weer een mooie rit uit zijn mouw geschud. Volgende week een lastige rit naar Aarschot met Louis M als wegkapitein. ( daar kijken we al naar uit )

ciao

Nog dit ... er was wat ongerustheid daar Louis M er niet was. Als er namelijk wordt lek gereden is hij onze specialist. Wij zijn dan zo slim om gewoon niet lek te rijden ;-)

Rit 13: Fietsweekend Epen (Epen–Mol)

We rijden de brug in Balen over. De laatste beklimming van de dag. Bijna thuis. De wind blijft onverstoorbaar waaien. En wij, wij blijven onverstoorbaar doorbeuken…

7u30 en de wekker loopt af. Wanneer we naar buiten kijken is het weerbeeld totaal anders dan gisteren avond. Dreigende wolken naderen. We krijgen telefoon van het thuisfront. Daar regent het pijpenstelen…

Tijdens het ontbijt regent het. We nemen onze tijd om te genieten van de diversiteiten aan ontbijt-mogelijkheden. Om 9u staat iedereen klaar om te terugweg aan te vatten. 140 km staan op het menu. Deel 1 is pittig met 5 klimmetjes, deel 2 is glooiend met nog 2 klimmetjes, deel 3 is zo goed als vlak.

Vanuit Epen is het afdalen naar de eerste klim van de dag. 4,5 km in 3 trapjes, licht hellend. We houden het tempo strak, kwestie van opwarming. Boven wachten we tot de rest bij is. Terug afdalen naar de volgende klim. Zo gaat de eerste 30 km: op tot boven en af tot beneden. Eyserbosweg, Kruisberg, Fromberg en Sibbergrube worden zo voor onze wielen geschoven.

Van het ganse weekend hebben we nog geen lekke band gehad. Op de Fromberg keert ons geluk. We vertrekken en horen onmiddellijk psssssssshhhht… Een snelle interventie van Louis M zorgt er voor dat Jos P weer op de fiets kan.

Na Sibbergrube komen we aan in Margraten. Hier is onze eerste pitstop. Een verfrissende cola komt hier goed van pas.

30 minuutjes nemen we de tijd om onze benen wat te laten rusten. Deel 2 zal 40 km zijn, en 2 noemenswaardige klimmetjes tellen. De eerste klim nemen we op ons gemak. Immers we willen mooi op de foto staan… Boven op deze klim beslissen we om jos P zijn achterband te vervangen. Immers Jos was ondertussen nog 2 keer lek gereden. Zeer frustrerend.

Op naar helling 2. Pittig ding over kasseien. Hier slaat het noodlot toe. Terwijl ze vooraan tegen 35km/u over de kasseien razen, moet Leon voet aan de grond zetten. Al moet ik eerder ‘pedaal’ aan de grond zetten zeggen. De pedaal is gelost vanuit zijn trapas. na een snelle ingreep kunnen we verder.

We naderen de Maas. De wind begint meer de waaien en vanuit westelijke hoek: op kop dus. Langs de Maas staan we weer stil. Pedaal is weer losgekomen. Nu kan zelfs onze technische ploeg geen oplossing bieden. Leon wordt geduwd tot aan de 2de tussenstop.

Gelukkig zijn we goed voorzien van materiaal. Ronny VB heeft ‘toevallig’ een trapasje in zijn koffer zitten… Ralf en Kris W slagen er in de nodige vervangingen te doen zodat Leon terug kan meerijden.

We steken de Maas over om het laatste deel van onze rit aan de vangen. Via Dilsen-Stokkem, Meeuwen Gruitrode, Peer, Hechtel-Eksel en Balen rijden we uiteindelijk Mol in. De zon schijnt volop, de wind blijft stevig doorwaaien. En wij geven niet op. Het tempo wordt strak gehouden. Het is alleen wat oppassen voor de zijwinden, dat we niet van onze fiets waaien.

Om 17u15 kunnen we eindelijk onze fiets aan de kant zetten en genieten van ons welverdiende Pint in de Krophoek. Een prachtig einde van een fantastisch weekend. Op naar Barcelonnette.

Rit 12: fietsweekend Epen (Epen–Epen)

Nog 40 km te gaan. De wind blijft zonder medelijden op de kop blazen. Maar we weigeren toe te geven. Handjes onder in de beugels en stoempen maar. Geen van de 4 koptrekkers toont tekenen van verzwakking. De 30 km/u blijft gehandhaafd…

7u30. de wekker loopt af. De zon straalt aan de hemel. Dit belooft een schitterende dag te worden. Na een uitgebreid ontbijt staan we klaar om ons over te leveren aan de grillen van Louis. Hij zou een pittig parcours uitstippelen voor ons. We hadden onze voorzorgsmaatregelen genomen en onze benen al ingesmeerd.

Jan VB was speciaal van het verre Brussel overgekomen om zich te onderwerpen aan Louis’ wil. Na 10 km stonden we al goed in het zweet. De hellingen volgen elkaar in sneltempo op. We zijn nog niet goed beneden of moeten al direct terugschakelen om met de kleinste versnelling de pittige klimmetjes af te werken. Deze tempowisselingen en parcourswisselingen blijven niet zonder gevolgen.

We rijden een brug over. Dan weet je : hierna wordt het klimmen. Je hoort dan plots het gekraak van de versnellingsapparaten.  En dan hoor je geroep: KETTING OVER… Veerle zet voet aan de grond. De technische ploeg kan voor het eerst dit weekend in actie treden. Maar we zijn goed voorzien. Handschoentjes, schakeltjes en een ponske… meer heb je niet nodig.

Tijdens de werkzaamheden komt Mariette komt ons tegemoetgereden. Ze heeft een schakeltje en kettingpons mee zodat de ketting kan hersteld worden. Echter, de andere fiets is bijna gemaakt en de hulp van Mariette is dus overbodig. Vol overgave zet Mariette aan om terug naar boven te rijden. KRAAAK…ketting over. Komt het materiaal van Mariette toch nog van pas? Ik dacht het niet. Mariette had toch geen schakeltje bij… Gelukkig dat Guy er nog eentje extra had.

Na vlakker tussengebied komen we aan aan de Keutenberg. een echte Kuitenbijter. We draaien van de grote baan linksaf. De baan versmalt. Vooraan trekken ze al door. Kris W voorop. Plots twijfel op kop van het peloton. Was het nu links of rechts? Kris W kiest rechts. Ronni en Chris VE kiezen de juiste weg en houden links aan. Kris W ziet zijn fout snel in, draait terug en slaagt er nog in Ronni en Chris VE bij te benen en achter te laten. Kris als eerste, Ronni als tweede en Chris uiteindelijk afgetekend 3de. Uiteindelijk geraken we allemaal zonder problemen boven. Nog 50 km te gaan.

Op km 70 houden we onze middagstop. We versterken onze innerlijke mens en kijken naar de koers die passeert.

We rijden verder richting Valkenburg. Laten de Cauberg links liggen en rijden verder over het glooiende parcours. Roger rijdt voor de verandering zijn spaak nog eens over. Guy W. rijdt nog eens verkeerd en uiteindelijk geraken met zijn allen (de een al wat meer getekend dan de ander) terug aan ons Hotel. Daar wacht ons een frisse pint… Meer moet dat niet zijn. Bamme zit ons al op te wachten. Hij had het bier voorgeproefd en goed bevonden.

Na de verkwikkende douche, lekkere lunch en gezellige wandeling is het bedtijd. Morgen staan er nog 140 km voor de boeg…

Rit 11: Fietsweekend Epen (Mol-Epen)

Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind, zichzelf een weg baant… Spontaan denk ik aan dit liedje. Nog 70 km te gaan. Samen met 3 medegezellen (Louis M, Guy W, Ronni) hebben we ons kop van de groep gezet. Een zeer sterke wind tracht ons terug te blazen richting Epen. Hoe goed het daar ook was, onze neus stond op ‘thuis’, en we lieten ons niet van de wijs brengen.

Vrijdag ochtend, 8u30. We staan met 22 fietsers klaar om op weekend te vertrekken. 2 minder dan gepland. Bamme moet nog werken en zal ons zaterdag vervoegen. Paul ondervindt de kwalen van het ouder worden en zit met een geblokkeerde rug.

Na een duidelijke briefing springen we op onze getrouwe 2-wieler. Nog 370 km te gaan en we zijn weer terug.

Deze rit bestaat uit 3 delen:

• Deel 1: vlakke aanloop
• Deel 2: glooiende overgangsfase
• Deel 3: pittige finale

De overgangen tussen de verschillende delen zijn duidelijk afgebakend: cafébezoek.

Deel 1 was 40 km, wind in de rug, onder een lentezonnetje (wat af en toe schuil ging achter de wolken). Van Mol ging het richting Olmen, Ham, Beringen om zo via het kanaal te rijden tot in Stevoort. Daar gingen we op bezoek bij Tantje Julia. We hielden het beschaafd en dronken cola’s, Ice Tea’s en koffies.

Deel 2 was ook 40 km. Over een glooiend landschap reden we door zuid-Limburg. De ideale voorbereiding voor deel 3. Op en af tot we aankwamen bij Café Jacquemin. Blijkbaar waren we een weekje te vroeg. De bbq was pas voor volgend weekend gepland. Na onze dorst te laven en onze innerlijke mens te versterken zijn we klaar om deel 3 aan te vatten.

Deel 3 start met de Hallembay. Langs de achterkant rijden we de eerste echte helling van de dag op. Nog 4 te gaan. Ondertussen krijgen we af en toe wat hemelvocht over ons. Gelukkig blijft het bij enkele druppels. Naarmate de hellingen langer worden, klaart de hemel ook meer op. Maar dan begint het weer te sneeuwen. Of toch, daar lijkt het op. De lucht ziet wit van witte plusjes… vervelende kriebels in de neus.

In de voorhoede gaat het gevecht tussen 3 protagonisten: Ronni, Kris en Chris. Af en toe moeide zich een 4de in het spel, maar veel kon die daar niet komen doen. 

We beklommen de klimmetjes tot boven. En daalden tot beneden… Logica van Ronni. Klimmen tot beneden zal niet lukken. Maar ja, voor Ronni is alles ook vals plat.

Via Voeren en de helling ‘De plank’ rijden we richting Epen. Uiteindelijk komen we aan in epen rond 16u. Ideaal om te genieten van lekker fris blond schuimend bier. Daarna douchen, eten, wandelen en bed in. Klaar door rit 2 van het weekend. Wegkapitein van dienst is Het Beest van Balen himself: Louis M.

Rit 10 - Scherpenheuvel

Scherpenheuvel ... ja, da is ne klassieker in het voorjaar. Niet te missen dus. Maar ... de weersvoorspellingen waren niet zo goed, buien met onweer.

Om half 9 was het droog met wat zon maar de donkere wolken waren niet ver weg. Onze wegkapitein was er ook niet gerust in, glooiende wegen in combinatie met een nat wegdek ... altijd wat gevaarlijk.

Na een korte briefing vertrokken met 22 leden voor 90km. Via Hulsen en Meerhout gaat het naar Vorst. Hier werd het egaal grijs en de regen was niet ver weg. Ange en François hielden het voor bekeken en dus waren we nog met 20. De regenjasjes gingen vlot aan en hup, we fietsten weer.

Verder via Veerle en Averbode waar het vlakke stilaan verdwijnt. In Testelt gaan we de Demer over en volgen de bergjes elkaar snel op. Namen zoals Weefberg, Waaiberg, Mannenberg en Slangenberg passeren de revue. In het zicht van de basiliek wordt het helemaal droog en komt de zon zelfs te voorschijn. Hier volgt een korte rustpauze en de gebruikelijke wijding met het nodige gespetter.

De terugrit begint droog maar opnieuw zijn de regenwolken niet ver weg. Vinkenberg, Keiberg, Voortberg en Rodeberg zijn de volgende bergjes en ook de regenjasjes gaan terug aan.  Een kasseistrook van 200m wordt geschrapt en nabij Blauwberg wordt het gelukkig helemaal droog. Het tempo blijft redelijk laag want het wegdek is nog steeds nat en een valpartij kunnen we missen als kiespijn. De wegen worden terug vlakker tot Eindhout waar het laatste bergje ligt te wachten. Het blijft droog en ook de wind zit in de rug wat iedereen wel kan smaken.

De 4 koptrekkers waren vandaag Kris, Louis, Kevin en Ronni en het gemiddelde was net 27.0km/u. Er werd ook 3x lek gereden en een kapotte spaak was ook even spelbreker.

Door de vele korte stops en het regenweer gingen we dan ook niets meer drinken. Vanaf Meerhout kon iedereen zijn eigen weg naar huis nemen.

Het was een mooie rit maar door de regen werd alles toch een beetje minder. Nu 4 dagen rusten en dan vertrekken we op 3-daagse naar Epen.

Ze voorspellen 25 graden .. ik hoop dat ze er knal op zitten.

ciao

Rit 9: Zolder

Rit 9 is aangekondigd als vlak. Dat is echter buiten de klim naar de Pits in Zolder gerekend. Een korte maar venijnige klim. Wie hier eerst wilt boven komen moet diep gaan.

Het is zonnig. Er staat een stevig windje. En de temperaturen zijn aangenaam. Kortom ideaal weer om een toertje te gaan rijden. Om 8u30 vertrekken we via Olmen, naar Ham, Leopoldsburg verder doorheen het Bronsgroen Eikenhout. We rijden door Heusden, Zolder en Zonhoven. Dit is het keerpunt. We staan 1 keer langs de kant wegens een lekke band. We stoppen ook voor de gewoonlijke pisstop.

Bij het keren in Zonhoven gaan we ook meer en meer tegen de wind in rijden. Geen probleem voor diegene die in het wiel blijven hangen. Nog een kleine 30 km te gaan. Dan weet je dat de klim er gaat aankomen.

We draaien rechtsaf, de laatste rechte lijn voor de klim. Ik trek naar voor en neem Kris Wouters mee. Net op het moment dat we naar voor rijden, demareren ze vooraan. Ronni, Chris VE en Ronny zijn weg. Ik rij het gat toe tot bij Ronny, Kris mag alleen verder. Hij raapt Chris op maar strand op een wiellengte van Ronni. Maar Ronni is diep moeten gaan…

De terugweg is voornamelijk kanaaldijk. Het is minder druk dan vorige week. Enkel ter hoogte van Luma Ski is even oppassen. Kennelijk wordt hier een wedstrijd voorbereid. Ondertussen wordt er geroepen: PLAT. Onze technische interventieploeg mag voor een 2de keer de handen uit de mouwen steken. De lekke band wordt snel vervangen. Net op het moment dat we willen vertrekken merken we dat er nog 2 andere lek hebben gereden… Maar ook dit wordt gezwind opgelost.

De laatste kilometers kanaaldijk zijn er voor Ronni te veel aan en hij laat zich uitzakken. Vooraan wordt een strak tempo onderhouden waardoor niemand de nood voelt om te sprinten…

Uiteindelijk leggen we de 80 km af tegen een gemiddelde van net geen 30 km/u. Je voelt dat de conditie groeit. Volgende week rusten (Sus Luyten Classic), dan losrijden naar Scherpenheuvel om tegen 20 mei klaar te zijn om naar Epen te rijden.

Rit 8 - Haspengouw

De voorjaarsrit van 2011 ... iedereen wat zenuwachtig want Haspengouw is niet plat.

Om half 9 was iedereen present bij Kris onze wegkapitein van dienst. Borgloon en omstreken is zijn trainingsgebied bij uitstek. Ik denk dat er dan ook geen bergje zal zijn waar hij niet zal over fietsen.

Het weer was prachtig, 28 graden en geen wolkje aan de hemel ... zalig.

Na de briefing rustig vertrokken met 26 fietsers via Olmen, Oostham, Beringen en Rekhoven. Rekhoven ? ... nog nooit geweest en zo dichtbij. Kris vertelt mij dat we vlakbij het klaverblad van Lummen zijn ... het klaverblad!!? ja, dat kennen we wel.

Verder via Kermt tot Stevoort waar de wegen een wat meer glooiend accent krijgen. De 4 koptrekkers ( Kris, Chris, Rony en Ronni ) doen hun best want de wind is ook aanwezig. Deze blaast meestal links in de flank.

Ook kasseien passeren de revue, 2km lang, man dat is een eeuwigheid. Smalle, kronkelige en glooiende wegen worden voor onze wielen geschoven. Ook de fruitbomen zijn al om aanwezig maar de bloesems ... we hebben er niet èèn gezien, da's wel jammer.

Dorpjes zoals Ulbeek, Hoepertingen, Berlingen en Kuttekoven gaan aan ons voorbij.

Na 50km te Borgloon volgt de 1ste stop. De volgwagen met Elke is al aanwezig en het terras wordt dan ook volledig ingepalmd. Coca-cola en ice tea staan bovenaan ons verlanglijstje. Drinkbussen worden nog bijgevuld en dan hop ... we gaan weer verder.

Onze wegkapitein is gelukkig goed wakker want het terrein wordt lastig. De wegen zijn smal en worden soms nog smaller. We blijven draaien en keren door dorpjes met namen zoals Voort, Broekom, Heks, Horpmaal, Vechmaal en Oreye.

Te Oreye schakelen we uiterst vloeiend over van Nederlands naar Frans. We zitten dan ook in de provincie Luik en het meest zuidelijke punt van de dag.

Nu zitten ze vooraan met een probleem!! We fietsen nu pal naar het oosten en dat is nu juist de richting vanwaar de wind komt ... da wordt dus zweten.

Via Otrange, Lauw en Widooie naderen we Tongeren. Na Tongeren zit de wind terug een beetje mee maar wordt het parcours zwaar.

De bergjes volgen elkaar snel op nabij Pieringen, Kolmont, Zammelen en Gors. Iedereen zit stillaan op zijn limiet maar na Gors loopt het terug wat makkelijker. De laatste heuveltjes verdwijnen onder onze wielen en via Vrolingen, Kukkelberg, Langenakker en Wimmertingen gaat het naar St.-Lambrechts-Herk.

Hier volgt na 100km onze 2de stop. Elke en de kinderen zitten al rustig op het terras en ook wij laten het ons welgevallen. We ploffen neer en de frisdrank mag komen.

Nog 40km ....

De drinkbussen gaan opnieuw onder de kraan en ja ... we gaan weer verder. Te Kuringen hebben we even problemen met een overijverige politieagente maar dat nemen we er graag bij. Verder via Stokrooie om daarna de kanaaldijk te nemen tot Olmen. Langs het kanaal wordt het nog even spannend daar we moeten laveren tussen de vele fietsers die net als wij genieten van het heerlijke weer.

Te Olmen willen ook wij een terrasje doen maar alle tafeltjes waren bezet. Geen probleem, een mooi grasperk in het zonnetje is ook goed. Na een rit van 140km zijn we al snel tevreden.

Het 1ste pintje smaakte naar meer en de sfeer zat er goed in. Een prachtige dag werd dan ook in schoonheid afgesloten.

De juiste gegevens: 140.24km, 27.9km/u en 2x lek

Merci Kris voor de mooie rit

Merci Elke voor de bevoorrading

Volgende week een meer vlakke rit naar Zolder.

ciao