Een rit naar Diest voorspelt altijd pittig te worden. We verlaten het vlakke kempenland en rijden naar het golvende Hageland.
Het weer was goed en we stonden met een 23tal fietsers klaar om te vertrekken. Aangezien het parcours blijkbaar menig meerijder afschrikte, was er extra volk nodig vooraan om mee aan de kop te sleuren. Ondergetekende offerde zich op en ruilde zijn gewoonlijke plaats achteraan in de groep in voor een plaatsje bij de kopgroep.
Vooraan is het een totaal andere manier van rijden. Geen pieken en dalen in het tempo, niet oppassen voor collega’s voor je die plots in de remmen gaan, goed de richting aangeven en wijzen op hindernissen op de baan… Ondanks het groen achter mijn oren wat het koptrekken betrof, kweet ik me uitstekend van mijn taak. Op bevel van de wegkapitein draaiden we mooi door, versnelden we, vertraagden we,… kortom een geoliede machine trok de trein van de doortrappers over de heuveltjes van het Hageland.
De rit was voorzien op 95km. Via Geel en Scherpenheuvel reden we richting Diest en Schaffen. Voor de eerste keer van het seizoen stond het grasbos (de ‘poggio’) op het menu. Na de Houterenberg, en de achterkant van het vliegveld in Schaffen reden we richting Scherpenheuvel. Op de klimmetjes kwam Ronni als eerste boven wegens gebrek aan concurrentie. Wouter en Ronny probeerden wat aan te dringen, maar meer dan wat opjagen zat er niet in. Kris heeft de goede benen van het voorjaar nog niet terug, en paste voor de meeste klimmetjes.
Na Scherpenheuvel reden we via Zichem richting Grasbos. Langs de achterkant het Grasbos aansnijden is wat raar, maar toch wordt er stevig naar boven gereden. Tegen 30km/u de brug op en 18km/u door de bocht vlammen. En toch pas als 2de bovenkomen.
Vervolgens rijden we terug richting Schaffen waar de laatste helling van de dacht ligt te wachten. Kris VE bepaalt vooraan het tempo. 35km/u met de wind op kop voor de eerste knik. Wouter beslist dat het tempo niet hoog genoeg ligt en trekt het tempo op naar 42km/u. Ronni, Wim W en Ronny volgen. De eerste die moet lossen is Wim. Op 100m van de top perst Ronni er nog een sprintje uit en komt uiteindelijk als eerste boven. Ronny en Wouter vervolledigen het podium.
Via Paal en Tessenderlo en Meerhout rijden we binnen. Moe maar voldaan, ook voor Ronni. Net voor we van Hulsen naar Heidehuizen rijden even paniek in de rangen. Ronni vergeet af te draaien en rijdt rechtdoor de kant in. De vermoeidheid heeft ook bij hem toegeslagen. Uiteindelijk rijden we veilig binnen en bollen we de 100km af tegen een gemiddelde van net geen 29km/u.
Volgende week naar Lier…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten