We rijden de brug in Balen over. De laatste beklimming van de dag. Bijna thuis. De wind blijft onverstoorbaar waaien. En wij, wij blijven onverstoorbaar doorbeuken…
7u30 en de wekker loopt af. Wanneer we naar buiten kijken is het weerbeeld totaal anders dan gisteren avond. Dreigende wolken naderen. We krijgen telefoon van het thuisfront. Daar regent het pijpenstelen…
Tijdens het ontbijt regent het. We nemen onze tijd om te genieten van de diversiteiten aan ontbijt-mogelijkheden. Om 9u staat iedereen klaar om te terugweg aan te vatten. 140 km staan op het menu. Deel 1 is pittig met 5 klimmetjes, deel 2 is glooiend met nog 2 klimmetjes, deel 3 is zo goed als vlak.
Vanuit Epen is het afdalen naar de eerste klim van de dag. 4,5 km in 3 trapjes, licht hellend. We houden het tempo strak, kwestie van opwarming. Boven wachten we tot de rest bij is. Terug afdalen naar de volgende klim. Zo gaat de eerste 30 km: op tot boven en af tot beneden. Eyserbosweg, Kruisberg, Fromberg en Sibbergrube worden zo voor onze wielen geschoven.
Van het ganse weekend hebben we nog geen lekke band gehad. Op de Fromberg keert ons geluk. We vertrekken en horen onmiddellijk psssssssshhhht… Een snelle interventie van Louis M zorgt er voor dat Jos P weer op de fiets kan.
Na Sibbergrube komen we aan in Margraten. Hier is onze eerste pitstop. Een verfrissende cola komt hier goed van pas.
30 minuutjes nemen we de tijd om onze benen wat te laten rusten. Deel 2 zal 40 km zijn, en 2 noemenswaardige klimmetjes tellen. De eerste klim nemen we op ons gemak. Immers we willen mooi op de foto staan… Boven op deze klim beslissen we om jos P zijn achterband te vervangen. Immers Jos was ondertussen nog 2 keer lek gereden. Zeer frustrerend.
Op naar helling 2. Pittig ding over kasseien. Hier slaat het noodlot toe. Terwijl ze vooraan tegen 35km/u over de kasseien razen, moet Leon voet aan de grond zetten. Al moet ik eerder ‘pedaal’ aan de grond zetten zeggen. De pedaal is gelost vanuit zijn trapas. na een snelle ingreep kunnen we verder.
We naderen de Maas. De wind begint meer de waaien en vanuit westelijke hoek: op kop dus. Langs de Maas staan we weer stil. Pedaal is weer losgekomen. Nu kan zelfs onze technische ploeg geen oplossing bieden. Leon wordt geduwd tot aan de 2de tussenstop.
Gelukkig zijn we goed voorzien van materiaal. Ronny VB heeft ‘toevallig’ een trapasje in zijn koffer zitten… Ralf en Kris W slagen er in de nodige vervangingen te doen zodat Leon terug kan meerijden.
We steken de Maas over om het laatste deel van onze rit aan de vangen. Via Dilsen-Stokkem, Meeuwen Gruitrode, Peer, Hechtel-Eksel en Balen rijden we uiteindelijk Mol in. De zon schijnt volop, de wind blijft stevig doorwaaien. En wij geven niet op. Het tempo wordt strak gehouden. Het is alleen wat oppassen voor de zijwinden, dat we niet van onze fiets waaien.
Om 17u15 kunnen we eindelijk onze fiets aan de kant zetten en genieten van ons welverdiende Pint in de Krophoek. Een prachtig einde van een fantastisch weekend. Op naar Barcelonnette.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten