De colle della Lombarda en de col de la Bonette waren hét gespreksonderwerp tijdens het ontbijt. De grafieken gingen van hand tot hand en niemand was er gerust in. Dit zijn dan ook twee serieuze kleppers bij uitstek.
Hoewel het nog maar pas 7u was gingen de croissants en chocoladebroodjes er goed in. Krachten op doen was de boodschap.
Nadat onze wegkapitein alles nog eens goed had doorgenomen waren er 4 fietsers die een iets ander traject kozen. Wim ging volledig voor de noordkant van de Bonette terwijl Leon, Louis B en Roger alles inzetten op de col de Larche.
Stipt om 8u zat iedereen in de bus, allez toch bijna want Carlo was vergeten om zijn rugzak in de volgwagen te zetten( de zenuwen zeker ).
Na 33km, 5 min. voor ne slagboom en een rood licht ( vallende stenen) stonden we boven op de col de Larche ( 1996m hoog ).
Alle fietsen uit de bus, vestjes aan en omstreeks 9u stonden we klaar voor dé rit van het jaar. Wim vertrok alleen richting de Bonette en zou die dag ongeveer 82km fietsen. De 23 anderen vertrokken naar de andere kant.
Het begon lekker ... 31km afdaling over Italiaanse wegen tot in Vinadio.
En toen ... dikke paniek.
De colle della Lombarda was gesloten, man ... ik ging bijna door de grond ... echt klote. Iedereen stond een beetje te kijken van wat nu!!? ... Tot een Italiaanse fietser ons allen gelukkig maakte, zeker onze wegkapitein, door te zeggen dat het geen probleem zou zijn.
We konden erover ... yes!!!!
Leon, Louis B en Roger gingen ons verlaten en richten hun pijlen op de col de Larche.
Zij zouden die dag ongeveer 95km doen. Nu waren we nog met 20 om de Lombarda te bedwingen. De klim was lastig maar subliem, voor mij de mooiste van de week.Smalle kronkelige weg, weinig verkeer, schitterende omgeving, marmotten, steenbokken en halfweg het Santuario di Santa Anna ... 10/10. De sfeer tussen de rijders was goed
Den Izoard van gisteren gaf ik een 9/10 maar de Lombarda is werkelijk adembenemend. Alle 20 fietsers haalde de top.
Het was ondertussen 12.45u en hoogtijd voor de afdaling.
5km over smalle wegen, daarna door het skioord Isola 2000 en dan duik naar beneden tot het kleine dorpje Isola. Asfalteringswerken deed iedereen wel in de remmen knijpen ... het asfalt lag er ... 10 min??!!!
Man ... da was effe schrikken. Zeker in de bochten was het net of je bleef plakken, bangelijk.De pek deed ook steentjes plakken aan je banden. Mariette was hier de dupe van want ze reed lek.
Van Isola ging het in groep tot St.-Etienne-de-Tinée.
Ook Jos P had tegenslag want hij zat achteraan met een leegloper. Op het pleintje in het dorp was de catering een feit. Iedereen dronk veel en ook de nodige suikers gingen de ronde want we moesten nog over de Bonette, ne klepper van 2715m hoog.
Om 15u vertrokken voor 26km klimmen naar het dak van de week. Op deze klim waren de benen echt super en dat voelt goed aan. De lange trainingen zijn dan toch niet voor niets geweest.
Maar het mooiste was dat iedereen boven geraakte, enkel Jos W. liet zijn fiets in de volgwagen bij Rita en Bea.
Op de top was het mistig, koud en het regende lichtjes maar iedereen was zo euforisch dat dat er weinig toe deed. Iedereen op zijn tempo naar beneden over een prachtige weg, geen putje te bekennen en dat op die hoogte ... straf!!
In Jausiers effe wachten om dan samen de laatste 9km tot Barcelonnette aan te vangen.
De koninginnenrit was een feit: 144.82km in 6u 30min - ( 22.2km/u )Ook het weer was goed: zon met wolken en 26° in het dal.
Na het eten deden ze bij iedereen het licht uit ... Morgen wacht ons een rit van 120km rond het Lac de Serre-Ponçon.
Maar eerst ... zalig slapen.
ciao
Ronni
Geen opmerkingen:
Een reactie posten