Een half jaar heeft hij stilgestaan. Een halfjaar geen kilometers. Een half jaar stof opstapelen. Een half jaar plakken tegen de vloer.
Maar vandaag is het zo ver. Vandaag is het de laatste fietsdag van de club. Vandaag mag hij nog eens in actie komen.
Mijn stalen ros, mijn getrouwe 2-wieler, mijn harley trapson.
Vandaag 25 oktober 2009 en het is 6 maanden geleden dat ik met de club nog eens meereed. Het is 8u. Ik blaas het stof van mijn fiets en voel nog eens aan mijn banden. Een beetje lucht er bij. De drinkbus kap ik leeg. Pfoei, wat een geurtje.
Ik ga op zoek naar mijn spulletjes: fietskledij, schoenen, helm, zonnebril (het was redelijk herfstweer) en drinkbus. Je weet maar nooit of je deze nodig hebt (al is het maar om je handjes te spoelen na het verwisselen van een lekke band).
Het is 8u45 (wintertijd). Steve en Kris VE staan voor onze garage. Een beetje onwennig stap ik met mijn fiets de garagepoort uit. Twijfels blijven me achtervolgen: Hopelijk is het niet te glad op de baan? Zullen ze op me wachten? Zal ik nog wel kunnen volgen? Kris en Steve stellen me gerust: Het zijn de vrouwen die vandaag koptrekken, dus het zal wel meevallen allemaal.
Rustig rijden we naar de oude getrouwe startplaats: Comme Chez Leon. Wanneer wij daar aankomen, staan er al een aantal vertrouwde gezichten te wachten. De groep groeit snel aan tot we met een kleine 30 zijn.
Om 9u neemt Ronni het woord. Allez eventjes toch want hij heeft een houten kop van een avondje stappen ...
Leon neemt snel over. Vandaag vertrekken we richting... garagepoort. Het ontbijt staat hier al klaar: koffiekoeken en schuimwijn à volonté. Na een half uurtje ontbijten klimmen we toch op onze fiets en vertrekken richting Geel en zo verder naar Meerhout. Daar staan we voor de eerste keer stil: Bart rijdt lek. Ook hier is niets veranderd: er zijn maar 2 mannen die hun handen willen vuilmaken: Louis M en Leon. Het lek is snel gefixt en we zijn weer snel op weg. Nu rijden we via Meerhout richting Tessenderlo naar het Kanaal. Langs de kanaaldijk staan we voor een 2de keer stil. Nu rij ik zelf lek. Blijkbaar als straf omdat ik Bart had uitgelachen. Komt daar nog bij dat mijn reservebandje ook lek was. Gelukkig had Bart er nog 1 op overschot.
Na 5 minuten zijn we weer op weg. Aan de Watermolen in Balen is het officiële stop. Hier genieten we allemaal van een drankje aangeboden door Guy Wouters. Op het moment dat we willen vertrekken staan we met 2 lek. En 1 van de 2 was ik weer. Ik heb de boodschap begrepen: NOOIT lachen wanneer iemand lek rijdt... De vrouwen duiken terug in de jenever.
Nadat alles opgelost is, rijden we naar de Krophoek waar de tafels voor ons klaar staan. Wat er daarna allemaal gebeurt, is enkel voor de clubleden. Ik kan je wel zeggen dat de spagethi lekker was, het bier rijkelijk vloeide, en dat Ronni veel koffietjes dronk. Heel veel. Bart VG trouwens ook...
woensdag 28 oktober 2009
zaterdag 24 oktober 2009
Rit 34 Bobbejaanland
Vandaag valt er echt niets te vertellen daar er werkelijk niets gebeurd is.
Het weer was prachtig, super mooi herfstweer ... weinig wind, veel zon en een graad of 10.
Onze voorzitter was ook wegkapitein en alles liep zoals het zou moeten.
Wat kan ik nog vertellen ...
Het parcours liep langs Bobbejaanland en daar was volk.
We waren nog aan het discussiëren of het al of niet open was ... het was dus open.
Ook het stulpje van Tom Boonen hebben we gezien maar de haag was te hoog dus hebben we nog niets gezien.
Er lag nog een auto in de gracht ... ne mooie rooie maar de politie was ter plaatse ... laten doen zou ik zo zeggen.
Om 11.30u waren we terug in Mol.
Om volledig te zijn nog de gegevens van vandaag: 23 personen, 60km aan 28.2km/u.
Volgende week rit 35 ... de laatste maar altijd mooi.
Het weer was prachtig, super mooi herfstweer ... weinig wind, veel zon en een graad of 10.
Onze voorzitter was ook wegkapitein en alles liep zoals het zou moeten.
Wat kan ik nog vertellen ...
Het parcours liep langs Bobbejaanland en daar was volk.
We waren nog aan het discussiëren of het al of niet open was ... het was dus open.
Ook het stulpje van Tom Boonen hebben we gezien maar de haag was te hoog dus hebben we nog niets gezien.
Er lag nog een auto in de gracht ... ne mooie rooie maar de politie was ter plaatse ... laten doen zou ik zo zeggen.
Om 11.30u waren we terug in Mol.
Om volledig te zijn nog de gegevens van vandaag: 23 personen, 60km aan 28.2km/u.
Volgende week rit 35 ... de laatste maar altijd mooi.
maandag 12 oktober 2009
Rit 33 Arendonk
Nog 3 ritten en het zit erop.
Na vandaag dus nog 2 ... ja, ja we zijn goed wakker.
De benen waren wat stroef maar ik denk dat de heerlijke wijn daar wel voor iets tussen zit.
Het weer was redelijk maar zeker niet meer dan dat.
Af en toe wat lichte smos en maar 13 graden ... de herfst is duidelijk in het land.
Leon was de wegkapitein en werd vooraan bijgestaan door Rony, Kris en Swa.
Met 18 werd er vertrokken maar Carlo en Ronni pikten nog aan en dus waren we vandaag met 20.
Het parcours liep via Miramar, Campinastrand, Werbeek, Duinberg, Corsendonk, Zwaneven,
Rhoode en Arendonk waar een korte pauze volgde.
Alles liep goed, enkel de wind was met momenten stevig aanwezig.
Verder via rustige wegen zonder enige hindernis tot de brug van SCK.
Hier toch nog enige opschudding daar Louis C in de afdaling vooraan lek reed!
En als Louis lek rijdt ... dan is er werk aan de winkel.
De banden van Louis zijn echt mega super stroef en willen er nooit af ... en maar wringen.
Maar zijne fiets is wel altijd proper ... kan ik van de mijne nie zeggen.
Na ruim 15 minuten!! terug op de fiets voor de laatste kilometers.
De Primeur was opnieuw onze bestemming en daar kwamen we allen veilig aan.
Volgende week gaan we naar Bobbejaanland ... als we daar maar niet blijven plakken.
Na vandaag dus nog 2 ... ja, ja we zijn goed wakker.
De benen waren wat stroef maar ik denk dat de heerlijke wijn daar wel voor iets tussen zit.
Het weer was redelijk maar zeker niet meer dan dat.
Af en toe wat lichte smos en maar 13 graden ... de herfst is duidelijk in het land.
Leon was de wegkapitein en werd vooraan bijgestaan door Rony, Kris en Swa.
Met 18 werd er vertrokken maar Carlo en Ronni pikten nog aan en dus waren we vandaag met 20.
Het parcours liep via Miramar, Campinastrand, Werbeek, Duinberg, Corsendonk, Zwaneven,
Rhoode en Arendonk waar een korte pauze volgde.
Alles liep goed, enkel de wind was met momenten stevig aanwezig.
Verder via rustige wegen zonder enige hindernis tot de brug van SCK.
Hier toch nog enige opschudding daar Louis C in de afdaling vooraan lek reed!
En als Louis lek rijdt ... dan is er werk aan de winkel.
De banden van Louis zijn echt mega super stroef en willen er nooit af ... en maar wringen.
Maar zijne fiets is wel altijd proper ... kan ik van de mijne nie zeggen.
Na ruim 15 minuten!! terug op de fiets voor de laatste kilometers.
De Primeur was opnieuw onze bestemming en daar kwamen we allen veilig aan.
Volgende week gaan we naar Bobbejaanland ... als we daar maar niet blijven plakken.
Rit 32 Hulst
Ja ja ... vorige week schreef ik nog dat het geluk niet zou blijven duren en dat er brokken van kunnen komen.
En ja hoor, vandaag was het dus al prijs.
Het begon anders nog goed.
Met 26 waren we voor een rit van 68km naar Hulst en omgeving.
De regen was gestopt en er was zelfs plaats voor een straaltje zon.
De 4 koptrekkers waren Ronni, Guy, Louis M en Swa.
Om 9u werd er vertrokken.
Het parcours liep via Heidehuizen, Hulsen, Sas v Gestel en daar was het Patrick die, zoals gewoonlijk, lek reed.
Zijn teller staat al op 8, dus nog 2x en hij heeft een mooi rond getal.
Louis M heeft daar wel een staaltje van vakmanschap laten zien.
Hij had zijn fiets tegen een paaltje gezet ( om Patrick te helpen )
maar zijn fiets wilde weg en zonder enige hulp parkeerde zijn fiets zichzelf mooi in de gracht.
De eerste heuveltjes werden een feit maar iedereen ging vlotjes mee.
Via Hulst, Deurne en Vleugt ging het naar Paal.
Hier zorgde Stefan voor een kleine vertraging opdat zijn ketting niet wilde meewerken.
In Paal werden de heuvels wat pittiger en volgden ze mekaar ook snel op.
Op de top van de laatste helling volgde een kleine pauze en dan verder via Tervant en Beverlo tot Ham.
Een scherpe bocht met eikels en blaren lag voor onze wielen en Carlo ging knal onderuit.
Al bij al viel het nog mee maar het truitje was toch kapot.
Ik dacht ... nu hebben we het wel gehad maar het ergste moet nog komen.
Even verder volgde opnieuw een scherpe natte bocht met veel slijk van tractoren en de nodige vuiligheid.
Ronni ging als eerste in de bocht en ... zip, zwaar onderuit.
Pijnlijk man ... mijn hele linkerkant geraakt, miljaar.
Ook Guy en Leon deelden in de klappen maar zij hadden gelukkig niets.
Maar goed, we zijn geen watjes dus ... gewoon verder fietsen.
Langs het kanaal tot Sluis om dan in De Primeur iets te gaan drinken ( De Krophoek was dicht )
Mijn zoontje kwam nog even langs en dat maakte natuurlijk veel goed.
Hopelijk zijn mijn blauwe plekken tegen volgende week weg want dan rijden we naar Arendonk.
En ja hoor, vandaag was het dus al prijs.
Het begon anders nog goed.
Met 26 waren we voor een rit van 68km naar Hulst en omgeving.
De regen was gestopt en er was zelfs plaats voor een straaltje zon.
De 4 koptrekkers waren Ronni, Guy, Louis M en Swa.
Om 9u werd er vertrokken.
Het parcours liep via Heidehuizen, Hulsen, Sas v Gestel en daar was het Patrick die, zoals gewoonlijk, lek reed.
Zijn teller staat al op 8, dus nog 2x en hij heeft een mooi rond getal.
Louis M heeft daar wel een staaltje van vakmanschap laten zien.
Hij had zijn fiets tegen een paaltje gezet ( om Patrick te helpen )
maar zijn fiets wilde weg en zonder enige hulp parkeerde zijn fiets zichzelf mooi in de gracht.
De eerste heuveltjes werden een feit maar iedereen ging vlotjes mee.
Via Hulst, Deurne en Vleugt ging het naar Paal.
Hier zorgde Stefan voor een kleine vertraging opdat zijn ketting niet wilde meewerken.
In Paal werden de heuvels wat pittiger en volgden ze mekaar ook snel op.
Op de top van de laatste helling volgde een kleine pauze en dan verder via Tervant en Beverlo tot Ham.
Een scherpe bocht met eikels en blaren lag voor onze wielen en Carlo ging knal onderuit.
Al bij al viel het nog mee maar het truitje was toch kapot.
Ik dacht ... nu hebben we het wel gehad maar het ergste moet nog komen.
Even verder volgde opnieuw een scherpe natte bocht met veel slijk van tractoren en de nodige vuiligheid.
Ronni ging als eerste in de bocht en ... zip, zwaar onderuit.
Pijnlijk man ... mijn hele linkerkant geraakt, miljaar.
Ook Guy en Leon deelden in de klappen maar zij hadden gelukkig niets.
Maar goed, we zijn geen watjes dus ... gewoon verder fietsen.
Langs het kanaal tot Sluis om dan in De Primeur iets te gaan drinken ( De Krophoek was dicht )
Mijn zoontje kwam nog even langs en dat maakte natuurlijk veel goed.
Hopelijk zijn mijn blauwe plekken tegen volgende week weg want dan rijden we naar Arendonk.
woensdag 30 september 2009
Rit 31 Leopoldsburg
Met 24 waren we voor de rit naar Leopoldsburg.
Het weer was prachtig, 23 graden en helder blauwe lucht.
En toch was iedereen om half 9 in zijn handen aan het wrijven ... amaai, koud man brrrr.
Ik heb mij vandaag eens helemaal achteraan gezet en het was daar een gezellig sfeertje.
De koptrekkers waren vandaag met 4 zoals dat de gewoonte is.
Als ik het goed gezien heb waren dat Leon, Louis M, Rony en Swa.
Het parcours was leuk met de nodige variaties maar het bleef vlak.
Alleen de paaltjes die her en der in het landschap staan zijn obstakels die best worden omzeild.
Voor de pauze was het enkel Rony die wat problemen kende daar een spaak het opeens begaf.
Onze technische staf loste dit probleem, zoals gewoonlijk, snel en efficiënt op.
Na de pauze was het Louis C die voor opschudding zorgde.
We stopten allen voor een obstakel en Louis viel pardoes op zijn zij in het gras juist naast een zware kassei die daar lag.
Het geluk was dus weer aan onze zijde ... als daar maar geen brokken van komen.
Na 71km waren we rond en werd er door iedereen genoten van het mooie weer op het terras met de nodige drank natuurlijk.
Volgende week gaat het naar Hulst ... ja ja, daar komen de laatste heuvels van het seizoen.
Het weer was prachtig, 23 graden en helder blauwe lucht.
En toch was iedereen om half 9 in zijn handen aan het wrijven ... amaai, koud man brrrr.
Ik heb mij vandaag eens helemaal achteraan gezet en het was daar een gezellig sfeertje.
De koptrekkers waren vandaag met 4 zoals dat de gewoonte is.
Als ik het goed gezien heb waren dat Leon, Louis M, Rony en Swa.
Het parcours was leuk met de nodige variaties maar het bleef vlak.
Alleen de paaltjes die her en der in het landschap staan zijn obstakels die best worden omzeild.
Voor de pauze was het enkel Rony die wat problemen kende daar een spaak het opeens begaf.
Onze technische staf loste dit probleem, zoals gewoonlijk, snel en efficiënt op.
Na de pauze was het Louis C die voor opschudding zorgde.
We stopten allen voor een obstakel en Louis viel pardoes op zijn zij in het gras juist naast een zware kassei die daar lag.
Het geluk was dus weer aan onze zijde ... als daar maar geen brokken van komen.
Na 71km waren we rond en werd er door iedereen genoten van het mooie weer op het terras met de nodige drank natuurlijk.
Volgende week gaat het naar Hulst ... ja ja, daar komen de laatste heuvels van het seizoen.
dinsdag 22 september 2009
Rit 30: Vorselaar
Na 2 weken onder de Italiaanse zon en het vele lekkere eten was het gewicht toch wel wat toegenomen.
Gelukkig was het vandaag een super vlakke rit met weinig wind en aangename temperaturen.
Het zou zeker niet het dagje worden van Jan Vandenbergh want deze stond al plat voor de rit van start ging.
Nooit leuk natuurlijk maar beter voor de rit dan tijdens de rit zou ik zo zeggen zo.
De 4 koptrekkers waren vandaag Ronni, Swa, Guy en Louis M.
Het parcours liep via Ten Aard, De Zegge, Lichtaart, Achterlee en Vorselaar tot Grobbendonk waar een korte stop voorzien was.
Het liep allemaal goed alleen de mist bleef hardnekkig aanwezig.
Na de stop verder via Sassenhout en Poederlee tot de watermolen van Tielen waar er 200m kasseien voorzien waren.
Voor niemand was dit een probleem en dus ging het verder door het centrum van Tielen waar Jan opnieuw lek reed.
Na grondig nazicht door onze techniekers bleek het achterwiel stuk te zijn.
Ja ... dat noemen ze dan mega problemen!!!
Maar ... er zijn nog vriendelijke mensen want Jan kreeg gewoon een andere fiets!!!
Jan moest natuurlijk deze fiets terug brengen maar toch ... een beetje ( veel ) geluk moet je altijd hebben.
Na Tielen verliep de rit zonder problemen en na 82km waren we terug in Mol.
Het was leuk op het terras ( zoals gewoonlijk ) maar na twee koffies en ne cola was het tijd om te gaan douchen.
En volgende week rijden we naar ? ... Leopoldsburg
Gelukkig was het vandaag een super vlakke rit met weinig wind en aangename temperaturen.
Het zou zeker niet het dagje worden van Jan Vandenbergh want deze stond al plat voor de rit van start ging.
Nooit leuk natuurlijk maar beter voor de rit dan tijdens de rit zou ik zo zeggen zo.
De 4 koptrekkers waren vandaag Ronni, Swa, Guy en Louis M.
Het parcours liep via Ten Aard, De Zegge, Lichtaart, Achterlee en Vorselaar tot Grobbendonk waar een korte stop voorzien was.
Het liep allemaal goed alleen de mist bleef hardnekkig aanwezig.
Na de stop verder via Sassenhout en Poederlee tot de watermolen van Tielen waar er 200m kasseien voorzien waren.
Voor niemand was dit een probleem en dus ging het verder door het centrum van Tielen waar Jan opnieuw lek reed.
Na grondig nazicht door onze techniekers bleek het achterwiel stuk te zijn.
Ja ... dat noemen ze dan mega problemen!!!
Maar ... er zijn nog vriendelijke mensen want Jan kreeg gewoon een andere fiets!!!
Jan moest natuurlijk deze fiets terug brengen maar toch ... een beetje ( veel ) geluk moet je altijd hebben.
Na Tielen verliep de rit zonder problemen en na 82km waren we terug in Mol.
Het was leuk op het terras ( zoals gewoonlijk ) maar na twee koffies en ne cola was het tijd om te gaan douchen.
En volgende week rijden we naar ? ... Leopoldsburg
Rit 29: Park Motors
Vandaag 13 september: de dag begon druilerig. We (Louis en Mia) vertrokken thuis MET regenjasje richting Leon.
Maar daar aangekomen konden we dit al snel terug uittrekken en de ganse rit hebben we het droog kunnen houden.
15 mannen en 5 vrouwen waren op post, netjes uitgedost in Peugeot uitrusting om onze sponsor Park Motors NV te bezoeken.
Met de wind in de rug kwamen we vroeger dan verwacht in Turnhout aan waar we weer geweldig ontvangen werden door onze collega-fietser Jan.
De drankjes en koffiekoeken stonden reeds klaar, wat we ons lieten welgevallen.
Daarna kon elk zijn keuze maken in de showroom, waar de rode cabrio toch wel de voorkeur van de vrouwen wegkaapte. Voor elk wat wils qua formaat, kleur én portemonnee.
Tenslotte zijn we dan toch maar met z’n allen terug ons stalen ros opgeklommen om de terugweg aan te vatten.
Jan wordt hartelijk bedankt voor de fijne ontvangst.
Zowel de heen- als terugweg is vlot verlopen. Zelfs geen lekke band. Louis M. heeft zijn handen voor een keertje proper kunnen houden.
Alleen het fluitje achteraan de groep ontbrak. Jos P. zat vandaag in beter oorden.
Bijna thuis, op de kanaaldijk kon Leon zich opeens niet meer inhouden en hij heeft dan ook de (korte) spurt aangetrokken.
Vandaag hadden we maar 62 km op de teller en een gemiddelde van 29. Maar de dag was alleszins geslaagd met als hoofddoel onze sponsor bezoeken.
In de krophoek was het dan ook nog gezellig natafelen mét o.a. het biertje van de maand.
Mia (reporter van dienst)
Maar daar aangekomen konden we dit al snel terug uittrekken en de ganse rit hebben we het droog kunnen houden.
15 mannen en 5 vrouwen waren op post, netjes uitgedost in Peugeot uitrusting om onze sponsor Park Motors NV te bezoeken.
Met de wind in de rug kwamen we vroeger dan verwacht in Turnhout aan waar we weer geweldig ontvangen werden door onze collega-fietser Jan.
De drankjes en koffiekoeken stonden reeds klaar, wat we ons lieten welgevallen.
Daarna kon elk zijn keuze maken in de showroom, waar de rode cabrio toch wel de voorkeur van de vrouwen wegkaapte. Voor elk wat wils qua formaat, kleur én portemonnee.
Tenslotte zijn we dan toch maar met z’n allen terug ons stalen ros opgeklommen om de terugweg aan te vatten.
Jan wordt hartelijk bedankt voor de fijne ontvangst.
Zowel de heen- als terugweg is vlot verlopen. Zelfs geen lekke band. Louis M. heeft zijn handen voor een keertje proper kunnen houden.
Alleen het fluitje achteraan de groep ontbrak. Jos P. zat vandaag in beter oorden.
Bijna thuis, op de kanaaldijk kon Leon zich opeens niet meer inhouden en hij heeft dan ook de (korte) spurt aangetrokken.
Vandaag hadden we maar 62 km op de teller en een gemiddelde van 29. Maar de dag was alleszins geslaagd met als hoofddoel onze sponsor bezoeken.
In de krophoek was het dan ook nog gezellig natafelen mét o.a. het biertje van de maand.
Mia (reporter van dienst)
Rit 28
Zaterdag 5 september 2009 vertrokken met 12 personen onder een bewolkte hemel en af en toe een beetje zon.
Het zal vandaag nog mee vallen dachten we en inderdaad we hebben geen regen gehad.
Maar als we 3km gereden hadden was de weg kletsnat, daar was dan toch een ferme bui gevallen.
Natuurlijk fietsen vuil en renners bespat van onder tot boven.
Maar eventjes verder was de weg droog en wij konden ook opdrogen.
Mooie rit, mooie omgeving tegen een matig tempo van 33 a 34km/u.
Aan km 60 was de wegkapitein eventjes verstrooit en zag de weg naar rechts iets te laat.
De 2 eersten draaide rechts, de anderen stopten of reden rechtdoor behalve de Swa die een achterwiel raakte en pardoes op de beton viel, zonder veel schade.
Eventjes halt gehouden om alles na te zien zowel persoon als fiets en weg waren we weer maar dan tegen 30 a 31km/u tot de Patrick lek reed en " de Louis " in actie moest vliegen.
Maar helaas heeft de Kris en de Leon de klus moeten klaren.
De " Louis " kwam eventjes zien of alles in orde was en daarmee hadden we het gehad.
De laatste 15km hebben we nogmaals de wind op de kop gekregen maar met de eindmeet in zicht is dat niet meer zo erg.
Ne goeie pot gedronken op de goeie afloop van deze rit.
Nadien allen terug huiswaarts na de rit van vandaag die tot 107km bedroeg.
Geschreven door ene die gewoonlijk op de derde rij hangt.
Het zal vandaag nog mee vallen dachten we en inderdaad we hebben geen regen gehad.
Maar als we 3km gereden hadden was de weg kletsnat, daar was dan toch een ferme bui gevallen.
Natuurlijk fietsen vuil en renners bespat van onder tot boven.
Maar eventjes verder was de weg droog en wij konden ook opdrogen.
Mooie rit, mooie omgeving tegen een matig tempo van 33 a 34km/u.
Aan km 60 was de wegkapitein eventjes verstrooit en zag de weg naar rechts iets te laat.
De 2 eersten draaide rechts, de anderen stopten of reden rechtdoor behalve de Swa die een achterwiel raakte en pardoes op de beton viel, zonder veel schade.
Eventjes halt gehouden om alles na te zien zowel persoon als fiets en weg waren we weer maar dan tegen 30 a 31km/u tot de Patrick lek reed en " de Louis " in actie moest vliegen.
Maar helaas heeft de Kris en de Leon de klus moeten klaren.
De " Louis " kwam eventjes zien of alles in orde was en daarmee hadden we het gehad.
De laatste 15km hebben we nogmaals de wind op de kop gekregen maar met de eindmeet in zicht is dat niet meer zo erg.
Ne goeie pot gedronken op de goeie afloop van deze rit.
Nadien allen terug huiswaarts na de rit van vandaag die tot 107km bedroeg.
Geschreven door ene die gewoonlijk op de derde rij hangt.
maandag 31 augustus 2009
Rit 27 Schaffen
Het was een leuke rit vandaag.
Mooi weer, wat draaien en keren en de nodige bergjes ... altijd goed.
Jos Pauwels was vandaag de wegkapitein en werd bijgestaan door Kris, Bart en Ronni.
Het parcours liep via Hulsen, Meerhout, Vorst tot Tessenderlo.
De wind zat tegen en de 4 koptrekkers hebben dat geweten.
Na Tessenderlo volgde de Houterenberg waar Kris duidelijk de beste benen had.
Na de afdaling en het doorkruisen van Engsbergen volgde een korte stop.
Verder via het vliegveld van Schaffen waar Kris opnieuw de benen liet werken ... met succes.
Kevin kwam nog kort maar aan Kris was vandaag weinig te doen.
Het bleef op en af gaan via Molenstede, Grasbos, Zichem tot Averbode.
Hier was het file ... wandelaars en druk verkeer ... dus met de nodige voorzichtigheid verder gefietst.
Met de wind in de rug ging het vooraan al een stuk beter ... kan moeilijk anders.
Met de laatste bergjes die snel werden genomen ging het via Okselaar, Gerhagen en Wetsberg naar Langvoort.
Altijd nog een lastig ding die brug van Langvoort maar goed ... het blijft maar een brug hé.
Het laatste vlakke stuk liep via Meerhout en Hulsen naar Mol.
Bij aankomst staat de teller op 85km en de rit is zoals we de laatste tijd gewoon zijn, zonder problemen verlopen.
En de sangria ... die was heerlijk
Mooi weer, wat draaien en keren en de nodige bergjes ... altijd goed.
Jos Pauwels was vandaag de wegkapitein en werd bijgestaan door Kris, Bart en Ronni.
Het parcours liep via Hulsen, Meerhout, Vorst tot Tessenderlo.
De wind zat tegen en de 4 koptrekkers hebben dat geweten.
Na Tessenderlo volgde de Houterenberg waar Kris duidelijk de beste benen had.
Na de afdaling en het doorkruisen van Engsbergen volgde een korte stop.
Verder via het vliegveld van Schaffen waar Kris opnieuw de benen liet werken ... met succes.
Kevin kwam nog kort maar aan Kris was vandaag weinig te doen.
Het bleef op en af gaan via Molenstede, Grasbos, Zichem tot Averbode.
Hier was het file ... wandelaars en druk verkeer ... dus met de nodige voorzichtigheid verder gefietst.
Met de wind in de rug ging het vooraan al een stuk beter ... kan moeilijk anders.
Met de laatste bergjes die snel werden genomen ging het via Okselaar, Gerhagen en Wetsberg naar Langvoort.
Altijd nog een lastig ding die brug van Langvoort maar goed ... het blijft maar een brug hé.
Het laatste vlakke stuk liep via Meerhout en Hulsen naar Mol.
Bij aankomst staat de teller op 85km en de rit is zoals we de laatste tijd gewoon zijn, zonder problemen verlopen.
En de sangria ... die was heerlijk
woensdag 26 augustus 2009
Rit 26 Peer
Zondag 23 augustus wordt een rit waar werkelijk niets in gebeurd.
Opnieuw zijn we met 25, dat wordt de laatste tijd bijna een gewoonte.
De 4 koptrekkers zijn Swa ( wegkapitein ), Kris, Rony en Ronni.
Het parcours loopt via Berkenbos, Wezel, Kanaaldijk, Kerkhoven, Vlasmeer, Eksel, Wijchmaal en Erpekom.
Na Erpekom gaat het naar de wielerbaan van Peer waar iedereen een paar rondjes voor zijn rekening neemt.
De ene gaat al wat sneller dan de andere maar het is genieten voor iedereen.
Ook het weer zit mee, blauwe lucht en 28 graden, meer moet dat echt niet zijn.
De terugweg loopt via Peer, Wijchmaal, Eksel, Vlasmeer, Kerkhoven, Vennen,
Gerheide, Rijsberg, Kanaaldijk en zo naar Mol.
Het enige wat nog te vermelden was is een kasseistrook van 200m die ons voor de wielen wordt geschoven,
maar verder kan ik echt niets meer vertellen.
Alleen ... op het terras was het natuurlijk super gezellig.
Den drank vloeide rijkelijk maar bij deze temperaturen mag dat wel.
Volgende week rijden we naar schaffen, da wordt dus iets meer zweten.
Opnieuw zijn we met 25, dat wordt de laatste tijd bijna een gewoonte.
De 4 koptrekkers zijn Swa ( wegkapitein ), Kris, Rony en Ronni.
Het parcours loopt via Berkenbos, Wezel, Kanaaldijk, Kerkhoven, Vlasmeer, Eksel, Wijchmaal en Erpekom.
Na Erpekom gaat het naar de wielerbaan van Peer waar iedereen een paar rondjes voor zijn rekening neemt.
De ene gaat al wat sneller dan de andere maar het is genieten voor iedereen.
Ook het weer zit mee, blauwe lucht en 28 graden, meer moet dat echt niet zijn.
De terugweg loopt via Peer, Wijchmaal, Eksel, Vlasmeer, Kerkhoven, Vennen,
Gerheide, Rijsberg, Kanaaldijk en zo naar Mol.
Het enige wat nog te vermelden was is een kasseistrook van 200m die ons voor de wielen wordt geschoven,
maar verder kan ik echt niets meer vertellen.
Alleen ... op het terras was het natuurlijk super gezellig.
Den drank vloeide rijkelijk maar bij deze temperaturen mag dat wel.
Volgende week rijden we naar schaffen, da wordt dus iets meer zweten.
Rit 25 Riethoven
Vandaag nog eens een rit zonder problemen, da was lang geleden.
Met 25 waren we voor een vlakke rit over Hollandse wegen.
De 4 koptrekkers waren Kris, Rony, Swa en Ronni.
Deze laatste had de hele rit wel last van dikke benen, amaaaaaii nog nie.
Via Sluis, Dessel, Berkenstrand, Postel, en De Pielis ging het naar Weebosch alwaar gestopt werd voor een plaspauze.
Na een pauze van 10 min. verder over mooie vlakke wegen tot Riethoven.
Het dorpje doorkruist om dan aan de terugweg te beginnen.
De wind blies nu in het nadeel en vooral Ronni heeft dat geweten.
Het enige wat nog te vermelden viel was een korte aarzeling van wegkapitein Leon.
Was het nu links of rechts....?
De grens werd overschreden nabij Lommel en dan verder via de Sahara, Blauwe Kei, Sas 4 en Sas 3.
Op het einde van de rit nog de klassieke sprint die werd aangetrokken door Ronni.
Het werd een duel tussen Kris en Rony en deze laatste haalde het nipt met een half wiel.
Na de sprint werd er rustig naar de Krophoek gefietst met 88km op de teller.
Volgende week naar de wielerbaan van Peer, da komt wel goed.
Met 25 waren we voor een vlakke rit over Hollandse wegen.
De 4 koptrekkers waren Kris, Rony, Swa en Ronni.
Deze laatste had de hele rit wel last van dikke benen, amaaaaaii nog nie.
Via Sluis, Dessel, Berkenstrand, Postel, en De Pielis ging het naar Weebosch alwaar gestopt werd voor een plaspauze.
Na een pauze van 10 min. verder over mooie vlakke wegen tot Riethoven.
Het dorpje doorkruist om dan aan de terugweg te beginnen.
De wind blies nu in het nadeel en vooral Ronni heeft dat geweten.
Het enige wat nog te vermelden viel was een korte aarzeling van wegkapitein Leon.
Was het nu links of rechts....?
De grens werd overschreden nabij Lommel en dan verder via de Sahara, Blauwe Kei, Sas 4 en Sas 3.
Op het einde van de rit nog de klassieke sprint die werd aangetrokken door Ronni.
Het werd een duel tussen Kris en Rony en deze laatste haalde het nipt met een half wiel.
Na de sprint werd er rustig naar de Krophoek gefietst met 88km op de teller.
Volgende week naar de wielerbaan van Peer, da komt wel goed.
donderdag 13 augustus 2009
Rit 24 Lier
Vandaag 21 graden met wolken en zon ... meer moet dat niet zijn.
De regen van vorige week kunnen we dan snel vergeten.
Het beloofde een rustige, mooie rit te worden naar Lier maar ... zo rustig zou het nu ook weer niet zijn.
Om 8u stipt vertrokken met 25 voor een rit van 100km.
Via Geel, Larum, Albertkanaal, en Herenthout was de 1ste stop voorzien aan de Kruiskensberg.
Alles verliep naar wens en ook de 4 koptrekkers deden hun best.
Enkel de drinkbus van Louis M deed moeilijk daar deze bij een overweg pardoes op het wegdek terecht kwam.
Effe schrikken zeker opdat Kris deze bus wat platter en lichter maakte door er knal op te rijden.
Na de stop verder via Bevel alwaar 2 stroken met kasseien op het menu staan.
De 1ste strook was niet zo erg, enkel Kris was zo ijverig dat hij 300m te ver zou rijden.
De 2de strook was iets anders ... dit was het echte werk ... maar we zijn dan ook geen watjes he.
Onze kasseivretter Kris was ook hier de sterkste.
Ikzelf bengelde, zoals gewoonlijk, achteraan ... je kunt dat of je kunt da niet en ik kan da niet.
Het leven kan soms simpel zijn.
Verder langs de Grote Nete, Kessel, Netekanaal, Viersel, Albertkanaal, Kleine Nete tot Grobbendonk.
Hier was het Louis Cools die lek reed.
Deze kleine tegenslag werd dan ook benut als 2de stop.
Ik dacht, we gaan snel thuis zijn nu maar neen neen ... het zou nog balen worden.
Even verder al een kleine verplichte omweg daar de spoorweg afgesloten was.
Maar goed, da was nog niet zo erg.
Na Herentals verder via Bobbejaanland, Natuurreservaat De Zegge en Ten Aard tot de Blokstraat.
Opnieuw een omleiding via Heide en das om problemen vragen want da zijn vreselijke kasseien.
Een oliespoor en brommers die dwars over de weg gaan staan maakte het nog wat erger.
Met als resultaat dat Mia, Louis M, Carlo en Steve plat reden en Steve zelfs voor en achter, da is dus echt klote.
Maar goed, niets aan te doen ... we geraken er wel.
En inderdaad, even na 12u aankomst in De Krophoek voor een welverdiende pint.
Volgende week gaat het naar Riethoven ... een vlakke rit over Hollandse wegen.
De regen van vorige week kunnen we dan snel vergeten.
Het beloofde een rustige, mooie rit te worden naar Lier maar ... zo rustig zou het nu ook weer niet zijn.
Om 8u stipt vertrokken met 25 voor een rit van 100km.
Via Geel, Larum, Albertkanaal, en Herenthout was de 1ste stop voorzien aan de Kruiskensberg.
Alles verliep naar wens en ook de 4 koptrekkers deden hun best.
Enkel de drinkbus van Louis M deed moeilijk daar deze bij een overweg pardoes op het wegdek terecht kwam.
Effe schrikken zeker opdat Kris deze bus wat platter en lichter maakte door er knal op te rijden.
Na de stop verder via Bevel alwaar 2 stroken met kasseien op het menu staan.
De 1ste strook was niet zo erg, enkel Kris was zo ijverig dat hij 300m te ver zou rijden.
De 2de strook was iets anders ... dit was het echte werk ... maar we zijn dan ook geen watjes he.
Onze kasseivretter Kris was ook hier de sterkste.
Ikzelf bengelde, zoals gewoonlijk, achteraan ... je kunt dat of je kunt da niet en ik kan da niet.
Het leven kan soms simpel zijn.
Verder langs de Grote Nete, Kessel, Netekanaal, Viersel, Albertkanaal, Kleine Nete tot Grobbendonk.
Hier was het Louis Cools die lek reed.
Deze kleine tegenslag werd dan ook benut als 2de stop.
Ik dacht, we gaan snel thuis zijn nu maar neen neen ... het zou nog balen worden.
Even verder al een kleine verplichte omweg daar de spoorweg afgesloten was.
Maar goed, da was nog niet zo erg.
Na Herentals verder via Bobbejaanland, Natuurreservaat De Zegge en Ten Aard tot de Blokstraat.
Opnieuw een omleiding via Heide en das om problemen vragen want da zijn vreselijke kasseien.
Een oliespoor en brommers die dwars over de weg gaan staan maakte het nog wat erger.
Met als resultaat dat Mia, Louis M, Carlo en Steve plat reden en Steve zelfs voor en achter, da is dus echt klote.
Maar goed, niets aan te doen ... we geraken er wel.
En inderdaad, even na 12u aankomst in De Krophoek voor een welverdiende pint.
Volgende week gaat het naar Riethoven ... een vlakke rit over Hollandse wegen.
zondag 9 augustus 2009
Rit 23: Was het nu Lier of Meerhout?
Ja ... Sabine voorspelde regen en dat was er knal op.
De hele voormiddag regen ... echt gezellig.
Heb er lang over moeten nadenken maar om 8u was ik toch present.
Ik verschoot er zelf van ... de drang om te fietsen is meestal zéér groot, maar als het regent?
Alleen was ik niet, nog 10 anderen waren op de afspraak.
Allen met regenjasje maar verzuipen zouden we toch.
Lier was normaal het doel maar dat hebben we snel herzien tot Meerhout.
Met dit weer was dat wel aangewezen.
Over de rit kan ik kort zijn ... het was nat.
Na 55km via Meerhout en omstreken en 1 lekke band voor Roger waren we om iets na 10u in de Krophoek.
En daar ... was het gezellig, tot half 1 toch want daarna opnieuw door de regen om thuis te geraken.
Hopelijk is het volgende week iets droger ( veel natter kan niet ) want op het menu staat Diest.
ciao
Ronni
De hele voormiddag regen ... echt gezellig.
Heb er lang over moeten nadenken maar om 8u was ik toch present.
Ik verschoot er zelf van ... de drang om te fietsen is meestal zéér groot, maar als het regent?
Alleen was ik niet, nog 10 anderen waren op de afspraak.
Allen met regenjasje maar verzuipen zouden we toch.
Lier was normaal het doel maar dat hebben we snel herzien tot Meerhout.
Met dit weer was dat wel aangewezen.
Over de rit kan ik kort zijn ... het was nat.
Na 55km via Meerhout en omstreken en 1 lekke band voor Roger waren we om iets na 10u in de Krophoek.
En daar ... was het gezellig, tot half 1 toch want daarna opnieuw door de regen om thuis te geraken.
Hopelijk is het volgende week iets droger ( veel natter kan niet ) want op het menu staat Diest.
ciao
Ronni
maandag 27 juli 2009
Esneux 2009
Met 22 waren we voor een mooie rit in de Ardennen.
Veerle is op het laatste nog afgehaakt met rugpijn, das nooit leuk.
Stefan heeft zich dan weer op het allerlaatste moment nog aangesloten bij de groep, zo kennen we hem natuurlijk.
Rond de klok van 9u gaf Ronni een korte briefing waarna we konden vertrekken.
Of toch niet ... want George had al onmiddellijk problemen met zijn versnellingen.
George heeft de hele rit vooraan op het middelste blad gefietst,
enkel voor de muur van Huy hebben we dat met de hand op het kleinste blad gelegd.
Na dit euvel hebben we Esneux verlaten en was het 13km licht bergop tot Hody.
Hier bleven we even op een plateau met weidse zichten in alle richtingen.
Daarna kilometers bergaf via Vien en La Rock tot Hamoir.
Als wegkapitein fietste Ronni de hele rit vooraan samen met Guy.
De eerste helft was dat best zwaar daar de wind meestal in het nadeel blies.
Na Hamoir 5km plat tot het dorpje Neblon.
Hier volgde de 1ste echte klim van de dag van 1.9km met een max van 10% naar het dorpje Hermanne.
Rony was de 1ste aanvaller van de dag en hij trok stevig door
maar het was onze wegkapitein die als eerste boven kwam met 50m voorsprong op Kris.
Boven een kleine plaspauze en dan verder over stevig glooiende wegen tot Tohonge.
Na Tohogne bergaf tot Durbuy waar ook onze 1ste stop voorzien was.
Gelukkig hier want terwijl we binnen rustig een koffie dronken begon het buiten te regenen.
George had hier nog extra werk want hij stond plat.
Nooit leuk maar de timing was deze keer wel goed.
Na 45min terug op de fiets want de regen was weg en de zon was ook terug.
Via rustige wegen met de nodige putten en steentjes en dorpjes zoals Grandhan, Grande Eneille en Noiseux
kwamen we in Baillonville alwaar een korte maar stevige bui ons te pakken kreeg ... djuu.
De druppels waren gelukkig niet echt koud en even verder was het wegdek al droog.
Op km 60 volgde dan de 2de echte klim van de dag van 2km met een max van 13% naar het dorpje Maffe.
Louis M was hier de aanvaller maar Ronni was opnieuw te sterk. Louis werd wel mooi tweede.
Boven opnieuw korte stop om dan verder te fietsen via Maffe, Verlée, en Odet, tot Les Avins.
Jos Wouters was hier de pechvogel met een lekke band.
Ook een tweede regenbui had het op ons voorzien met als resultaat een beetje nat.
Verder via Pailhe tot Pont de Bonne waar een derde regenbui ons opnieuw deed vloeken.
Rony nog iets meer dan de anderen want hij reed hier lek.
Gelukkig ging het hier 12km in dalende lijn tot Huy en daar scheen de zon.
In Huy volgde de Muur en das geen klein bier.
De klim is 1.3km met een max van 19%.
We geraakten allemaal boven wat een prachtig resultaat is.
De top 4 was ... Ronni, Louis M, Kris en op 4 Johan.
Aan de kerk boven nog iets gedronken en dan begonnen aan de laatste 30km.
De wind zat pal in de rug dus dat ging super snel via Outrelouxhe, en Nandrin tot Esneux.
Na 120km, 3 lekke banden en 3 regenbuien mogen we toch spreken van een mooie rit in hartje Ardennen.
Als afsluiter nog 2 biertjes en dan terug naar huis.
Veerle is op het laatste nog afgehaakt met rugpijn, das nooit leuk.
Stefan heeft zich dan weer op het allerlaatste moment nog aangesloten bij de groep, zo kennen we hem natuurlijk.
Rond de klok van 9u gaf Ronni een korte briefing waarna we konden vertrekken.
Of toch niet ... want George had al onmiddellijk problemen met zijn versnellingen.
George heeft de hele rit vooraan op het middelste blad gefietst,
enkel voor de muur van Huy hebben we dat met de hand op het kleinste blad gelegd.
Na dit euvel hebben we Esneux verlaten en was het 13km licht bergop tot Hody.
Hier bleven we even op een plateau met weidse zichten in alle richtingen.
Daarna kilometers bergaf via Vien en La Rock tot Hamoir.
Als wegkapitein fietste Ronni de hele rit vooraan samen met Guy.
De eerste helft was dat best zwaar daar de wind meestal in het nadeel blies.
Na Hamoir 5km plat tot het dorpje Neblon.
Hier volgde de 1ste echte klim van de dag van 1.9km met een max van 10% naar het dorpje Hermanne.
Rony was de 1ste aanvaller van de dag en hij trok stevig door
maar het was onze wegkapitein die als eerste boven kwam met 50m voorsprong op Kris.
Boven een kleine plaspauze en dan verder over stevig glooiende wegen tot Tohonge.
Na Tohogne bergaf tot Durbuy waar ook onze 1ste stop voorzien was.
Gelukkig hier want terwijl we binnen rustig een koffie dronken begon het buiten te regenen.
George had hier nog extra werk want hij stond plat.
Nooit leuk maar de timing was deze keer wel goed.
Na 45min terug op de fiets want de regen was weg en de zon was ook terug.
Via rustige wegen met de nodige putten en steentjes en dorpjes zoals Grandhan, Grande Eneille en Noiseux
kwamen we in Baillonville alwaar een korte maar stevige bui ons te pakken kreeg ... djuu.
De druppels waren gelukkig niet echt koud en even verder was het wegdek al droog.
Op km 60 volgde dan de 2de echte klim van de dag van 2km met een max van 13% naar het dorpje Maffe.
Louis M was hier de aanvaller maar Ronni was opnieuw te sterk. Louis werd wel mooi tweede.
Boven opnieuw korte stop om dan verder te fietsen via Maffe, Verlée, en Odet, tot Les Avins.
Jos Wouters was hier de pechvogel met een lekke band.
Ook een tweede regenbui had het op ons voorzien met als resultaat een beetje nat.
Verder via Pailhe tot Pont de Bonne waar een derde regenbui ons opnieuw deed vloeken.
Rony nog iets meer dan de anderen want hij reed hier lek.
Gelukkig ging het hier 12km in dalende lijn tot Huy en daar scheen de zon.
In Huy volgde de Muur en das geen klein bier.
De klim is 1.3km met een max van 19%.
We geraakten allemaal boven wat een prachtig resultaat is.
De top 4 was ... Ronni, Louis M, Kris en op 4 Johan.
Aan de kerk boven nog iets gedronken en dan begonnen aan de laatste 30km.
De wind zat pal in de rug dus dat ging super snel via Outrelouxhe, en Nandrin tot Esneux.
Na 120km, 3 lekke banden en 3 regenbuien mogen we toch spreken van een mooie rit in hartje Ardennen.
Als afsluiter nog 2 biertjes en dan terug naar huis.
maandag 20 juli 2009
Rit 21 Blauwberg
Om 8u regen!!!
Om 8.15u regen!!!
Om 8.30u droog met af en toe nog een drupje
De rit naar Blauwberg zal waarschijnlijk geboekt staan als de rit met de minste deelnemers, 10 stuks.
Wat regen al niet kan doen.
Kris is vandaag de wegkapitein en dat ging hem goed af.
Hij werd bijgestaan door Ronni voor het kopwerk en dit voor de ganse rit.
De rit zou rustig verlopen.
Geen lekke banden ( das straf ) of valpartijen alleen de wind en het natte wegdek was minder.
Via Rosselaar, Olmense Zoo, Ham, Albertkanaal, Eindhout en Veerle ging het naar Mie Maan.
Hier volgde een korte stop om de blaas wat te lichten.
De sfeer zat er goed in want met 10 man kun je al eens met iedereen een praatje doen.
De heuveltjes volgden elkaar ook snel op en het was steeds een strijd tussen Kris, Rony en Ronni.
Louis M wilde er zich ook eens mee bemoeien maar bij zijn aanzet kraakte zijn fiets zo hard dat hij maar besloot om terug rustig te gaan zitten.
Misschien toch maar een nieuwe fiets?
De kronkelende en heuvelachtige wegen maakten er een mooi parcours van.
Ook onze voorzitter deed zijn best en genoot duidelijk van het terug aanwezig zijn in de groep.
Na Blauwberg en Herselt kregen we de wind in de rug waardoor de rit verder zeer vlot verliep.
Via Bergom, Varendonk, Oosterlo, Stelen, Winkelomheide en Meerhout werd de rit afgerond na 87km in café De Krophoek.
Volgende week staat dé rit in de Ardennen op het menu met o.a. de Muur van Huy.
We gaan dus lekker zweten zeker opdat ook de weersvoorspellingen gunstig zijn.
ciao
Ronni
Om 8.15u regen!!!
Om 8.30u droog met af en toe nog een drupje
De rit naar Blauwberg zal waarschijnlijk geboekt staan als de rit met de minste deelnemers, 10 stuks.
Wat regen al niet kan doen.
Kris is vandaag de wegkapitein en dat ging hem goed af.
Hij werd bijgestaan door Ronni voor het kopwerk en dit voor de ganse rit.
De rit zou rustig verlopen.
Geen lekke banden ( das straf ) of valpartijen alleen de wind en het natte wegdek was minder.
Via Rosselaar, Olmense Zoo, Ham, Albertkanaal, Eindhout en Veerle ging het naar Mie Maan.
Hier volgde een korte stop om de blaas wat te lichten.
De sfeer zat er goed in want met 10 man kun je al eens met iedereen een praatje doen.
De heuveltjes volgden elkaar ook snel op en het was steeds een strijd tussen Kris, Rony en Ronni.
Louis M wilde er zich ook eens mee bemoeien maar bij zijn aanzet kraakte zijn fiets zo hard dat hij maar besloot om terug rustig te gaan zitten.
Misschien toch maar een nieuwe fiets?
De kronkelende en heuvelachtige wegen maakten er een mooi parcours van.
Ook onze voorzitter deed zijn best en genoot duidelijk van het terug aanwezig zijn in de groep.
Na Blauwberg en Herselt kregen we de wind in de rug waardoor de rit verder zeer vlot verliep.
Via Bergom, Varendonk, Oosterlo, Stelen, Winkelomheide en Meerhout werd de rit afgerond na 87km in café De Krophoek.
Volgende week staat dé rit in de Ardennen op het menu met o.a. de Muur van Huy.
We gaan dus lekker zweten zeker opdat ook de weersvoorspellingen gunstig zijn.
ciao
Ronni
Rit 20 Helchteren
Het nieuws van de dag is dat onze voorzitter na 11 weken van afwezigheid terug op de afspraak is. Leon was gevallen op 22 april met als resultaat 4 gebroken ribben en sleutelbeen over.
Het weer is niet echt goed: veel wolken met af en toe lichte regen maar toch zijn we met 22 op de afspraak. Wegkapitein Ronni wordt geholpen door Kris, Rony en Louis M voor het kopwerk.
Het parcours loopt via Rijsbergdijk, Gerheide, en Pijnven naar Locht.
Hier, nog op het oefenterrein van het leger, is het Raymond die plat staat. Toch maar een beetje voort doen hier, je weet maar nooit wat al die mensen met hun sterren en strepen gaan doen.
Verder via Wijchmaal naar Peer en dan over rustige kronkelende wegen naar Helchteren.
Hier is het Patrick die lek rijdt maar dat wordt snel hersteld.
Smalle paadjes volgen nu maar opdat het weer niet zo goed is en dus weinig mensen op de fiets gaat het soepel. Via Heusden gaat het naar Eversel en dan het kanaal op. Hier wilden de koptrekkers het tempo wat opdrijven maar Patrick dacht daar iets anders over... plat.
De laatste weken is hij daar echt wel een specialist in. Zijn teller staat dit jaar al op 6 stuks... da moet ge kunnen!!!
Het was echt gezellig naast het kanaal want ook Mariette kreeg in de mot dat er maar weinig lucht meer in haar bandje zat. Na het Albertkanaal nog een klein ommetje langs Ham om daarna terug langs het kanaal voor de klassieke sprint aan café De Waterhoek.
Ronni trok alles op een lint tot de benen helemaal verzuurd waren om daarna de debatten over te laten aan de anderen.
Uiteindelijk was het Frank die met de bloemen gaat lopen.
Tijdens de laatste 5km werd er nog 2x lek gereden, we zijn gewoon mega super goed bezig .
In café De Krophoek werd er genoten van koffie, bier en zelfs sangria.
We kennen onze wereld
ciao
Ronni
Het weer is niet echt goed: veel wolken met af en toe lichte regen maar toch zijn we met 22 op de afspraak. Wegkapitein Ronni wordt geholpen door Kris, Rony en Louis M voor het kopwerk.
Het parcours loopt via Rijsbergdijk, Gerheide, en Pijnven naar Locht.
Hier, nog op het oefenterrein van het leger, is het Raymond die plat staat. Toch maar een beetje voort doen hier, je weet maar nooit wat al die mensen met hun sterren en strepen gaan doen.
Verder via Wijchmaal naar Peer en dan over rustige kronkelende wegen naar Helchteren.
Hier is het Patrick die lek rijdt maar dat wordt snel hersteld.
Smalle paadjes volgen nu maar opdat het weer niet zo goed is en dus weinig mensen op de fiets gaat het soepel. Via Heusden gaat het naar Eversel en dan het kanaal op. Hier wilden de koptrekkers het tempo wat opdrijven maar Patrick dacht daar iets anders over... plat.
De laatste weken is hij daar echt wel een specialist in. Zijn teller staat dit jaar al op 6 stuks... da moet ge kunnen!!!
Het was echt gezellig naast het kanaal want ook Mariette kreeg in de mot dat er maar weinig lucht meer in haar bandje zat. Na het Albertkanaal nog een klein ommetje langs Ham om daarna terug langs het kanaal voor de klassieke sprint aan café De Waterhoek.
Ronni trok alles op een lint tot de benen helemaal verzuurd waren om daarna de debatten over te laten aan de anderen.
Uiteindelijk was het Frank die met de bloemen gaat lopen.
Tijdens de laatste 5km werd er nog 2x lek gereden, we zijn gewoon mega super goed bezig .
In café De Krophoek werd er genoten van koffie, bier en zelfs sangria.
We kennen onze wereld
ciao
Ronni
zondag 12 juli 2009
Rit 19: Rijnrode
Het was al een tijdje geleden maar vandaag zou het nog eens een mooie dag worden.
Met 26 graden, zon en weinig wind was iedereen tevreden.
We waren met 21 en het zou, volgens wegkapitein Ronni, een pittig ritje worden.
Na een korte briefing vertrokken we om 8u voor een rit van bijna 100km.
Langs het kanaal tot Ham en dan verder naar Hulst.
De 4 koptrekkers reden een strak tempo maar iedereen volgde zonder problemen.
Na Hulst werd het licht heuvelachtig en bij het naderen van Schaffen werden de zweetdruppels al wat groter.
De Kruisberg en de Barenberg werden omschreven door Ronni als helling 1 en 2.
Hierna werd het opnieuw rustig en liep de weg via Zelem en Linkhout tot de kerk van Halen.
In Halen wel 30m tegen het verkeer in gereden maar zonder gevaar.
Te Rotem werd er even gestopt en dan verder via Loksbergen naar Rijnrode.
Hier werd het menens met helling 3 ( Rijnrodeberg ), helling 4 ( de Struikstraat ),
helling 5 ( Prinsenbos ) en helling 6 ( Vinkenberg ).
Na de Vinkenberg ging het tegen 50km/u naar beneden om dan rechts af te slaan richting Diest.
De zenuwen stonden stilaan gespannen want helling 7 ( de Poggio ) kwam in zicht.
Iedereen geraakte boven ( de ene al wat sneller dan de andere ) en dat is en blijft een mooie prestatie.
Een korte pauze boven en dan verder naar Engsbergen.
Helling 8 ( Houterenberg ) was de laatste hindernis van de dag en de meesten vonden dat helemaal niet erg.
Het tempo werd een beetje gedrukt maar met een gemiddelde van bijna 29km/u kunnen
we zeker niet zeggen dat we sukkelaars zijn, zeer zeker niet.
Verder via Tessenderlo waar de Swa lek reed.
Ronni onze wegkapitein had een doopfeest en reed dan ook verder alleen naar huis.
Ik kan nog vertellen dat het doopfeest een enorm succes was en ook rit 19 werd nog zonder problemen afgewerkt.
Dit was voor mij persoonlijk één van de mooiste van het seizoen zeker opdat het weer optimaal was.
Ronni
Met 26 graden, zon en weinig wind was iedereen tevreden.
We waren met 21 en het zou, volgens wegkapitein Ronni, een pittig ritje worden.
Na een korte briefing vertrokken we om 8u voor een rit van bijna 100km.
Langs het kanaal tot Ham en dan verder naar Hulst.
De 4 koptrekkers reden een strak tempo maar iedereen volgde zonder problemen.
Na Hulst werd het licht heuvelachtig en bij het naderen van Schaffen werden de zweetdruppels al wat groter.
De Kruisberg en de Barenberg werden omschreven door Ronni als helling 1 en 2.
Hierna werd het opnieuw rustig en liep de weg via Zelem en Linkhout tot de kerk van Halen.
In Halen wel 30m tegen het verkeer in gereden maar zonder gevaar.
Te Rotem werd er even gestopt en dan verder via Loksbergen naar Rijnrode.
Hier werd het menens met helling 3 ( Rijnrodeberg ), helling 4 ( de Struikstraat ),
helling 5 ( Prinsenbos ) en helling 6 ( Vinkenberg ).
Na de Vinkenberg ging het tegen 50km/u naar beneden om dan rechts af te slaan richting Diest.
De zenuwen stonden stilaan gespannen want helling 7 ( de Poggio ) kwam in zicht.
Iedereen geraakte boven ( de ene al wat sneller dan de andere ) en dat is en blijft een mooie prestatie.
Een korte pauze boven en dan verder naar Engsbergen.
Helling 8 ( Houterenberg ) was de laatste hindernis van de dag en de meesten vonden dat helemaal niet erg.
Het tempo werd een beetje gedrukt maar met een gemiddelde van bijna 29km/u kunnen
we zeker niet zeggen dat we sukkelaars zijn, zeer zeker niet.
Verder via Tessenderlo waar de Swa lek reed.
Ronni onze wegkapitein had een doopfeest en reed dan ook verder alleen naar huis.
Ik kan nog vertellen dat het doopfeest een enorm succes was en ook rit 19 werd nog zonder problemen afgewerkt.
Dit was voor mij persoonlijk één van de mooiste van het seizoen zeker opdat het weer optimaal was.
Ronni
Alpen 2009: Le Freney-d'Oisans
Verslag Alpenrit Donderdag 11 juni 2009
Verslag gever : Wim Wouters
Alweer de voorlaatste fietsdag in Freney. Na een korte nacht “voor sommige althans” want er waren weer twee ploegen van de boomhakkers aan het werk.
In 2 shiften deze keer. De eerste shift was zelfs voor een vrouw rara en dan om 6.30 u nam Frank de volgende shift voor zijn rekening. “Hij kreeg zijn kettingzaag niet eerder in de gang.” De anderen hadden al lang wakker gelegen van de regen tijdens de nacht. Voor diegene die aan de achterkant van het hotel lagen was het goed te horen dat het beekje veel feller was gaan stromen. “Nadien hebben we vernomen dat ze door de vele regen de sluizen hebben moeten
openzetten. “Wie zou dat gedaan hebben?”
Aan de ontbijttafel was de goesting bij iedereen dan ook ver te zoeken. Niemand in koerskleren ook Ronni en Frank niet, alleen Carlo had een deel aangetrokken onder zijn gewone kleren. Ronni besloot toch om 9.00 u te vertrekken voor de rit van 130 km die Dinsdag was ingepland. Toen iedereen startensklaar stond was er toch nog ene die het echt niet zag zitten. Louis M. had zich opgesloten op de W.C. maar zelfs daar zat hij niet op zijn gemak, hij moest en zou meerijden. Na de bekende afdaling naar Le Bourg d’Oisans konden we na een korte stop in Gavet en de nodige zonnecrème beginnen aan de Col de la Morte.
Het eerste dorpje op deze klim was het bekende St. Barthélemy. De nodige stimulance van de volgwagen deed bij velen ook zichtbaar deugd “Kijk naar de mooie dame en het gaat eens zo goed.” Als beloning kregen de eerste op de top een welverdiende massage van de madonna. Ook bij Louis B. ging het zichtbaar beter was het door de doortocht door het eerder gepasseerde dorpje of toch door de dubbele portie geitenkaas van gisteren avond. Hij wordt zo stilaan een echte berggeit.
Na een korte afdaling had onze cateringploeg alweer een mooi plaatsje in de zon gevonden. Hier was Jan zijn fiets bijna kwijt aan lokale bouwvakkers die hem wel konden gebruiken. Na de lunch verder naar de Col de la Malissol 4 km aan 5% hmhm. Louis had zijn krachten hier ook duidelijk overschat. Ook deze col overwonnen ging de rit verder in dalende lijn naar de Col d’Ornon. Hier was een eerste klein probleempje van de week. Brug onderbroken met gevolg een kleine omleiding langs Valbonais. In deze omleiding was het weer prijs voor pechvogel van de week Bart reed voor de 4 de keer plat. Ook hier had de volgwagen weer een mooi plaatsje gevonden waar sommigen greetig gebruik van maakten om hun darmen nog eens te ledigen.
Na de reparatie van Bart zijn band konden we de weg verder zetten naar de Col d’Ornon. Eerst nog 7 km samen en dan gaan. Dat heb ik voor een keer eens letterlijk genomen. De eerst kilometers zouden redelijk plat zijn dus gas geven maar. Zo klimmen tussen de 24 en 28 km het is eens wat anders. Voor twee ging het natuurlijk nog niet hard genoeg natuurlijk de Ronni en Louis M.. Na een 8 a 9 km begon de weg wat stijler omhoog te gaan en heb ik de kop overgelaten en ben verder in het wiel van Raymond naar boven kunnen rijden. Ook vanachter was er het een en ander aan de hand. Peter dacht dat hij met de brommer onderweg was. Omdat
hij zijne kleine plateau niet kon nemen gebruikte hij zijn voet vitessen maar en zo lukte het wel. Nu nog afdalen naar Le Bourg d’Oisans en ook hier was er weer pech helemaal beneden de afdaling lek voor Roger “Zijn zakske was ook kapot”. Weer snel gerepareerd en de volgwagen reed door naar Freney en wij nog door het centrum van Le Bourg d’Oisans. Tot op een gegeven moment het een en ander achter onze rug geroepen werd. Bleek een of andere zotte Fransman door 2 x te toeteren de weg wou vrij maken en midden in de groep de weg rechts wou inslaan. Wij verder en een paar honderd meter verder “PLAT PLAT” weer Roger. Na ook dit gerepareed te hebben enkel nog de Croix de Cassini voor de kiezen hier was Raymond de pechvogel van dienst juist boven op de top reed ook hij lek.
Samengevat: In tegenstelling tot wat het zich deze morgend liet uitschijnen weer een prachtige warme “voor sommige zelfs te warme” dag met voor ons met de Col de la Morte een van de mooiste cols die we al gedaan hebben.
Verslag gever : Wim Wouters
Alweer de voorlaatste fietsdag in Freney. Na een korte nacht “voor sommige althans” want er waren weer twee ploegen van de boomhakkers aan het werk.
In 2 shiften deze keer. De eerste shift was zelfs voor een vrouw rara en dan om 6.30 u nam Frank de volgende shift voor zijn rekening. “Hij kreeg zijn kettingzaag niet eerder in de gang.” De anderen hadden al lang wakker gelegen van de regen tijdens de nacht. Voor diegene die aan de achterkant van het hotel lagen was het goed te horen dat het beekje veel feller was gaan stromen. “Nadien hebben we vernomen dat ze door de vele regen de sluizen hebben moeten
openzetten. “Wie zou dat gedaan hebben?”
Aan de ontbijttafel was de goesting bij iedereen dan ook ver te zoeken. Niemand in koerskleren ook Ronni en Frank niet, alleen Carlo had een deel aangetrokken onder zijn gewone kleren. Ronni besloot toch om 9.00 u te vertrekken voor de rit van 130 km die Dinsdag was ingepland. Toen iedereen startensklaar stond was er toch nog ene die het echt niet zag zitten. Louis M. had zich opgesloten op de W.C. maar zelfs daar zat hij niet op zijn gemak, hij moest en zou meerijden. Na de bekende afdaling naar Le Bourg d’Oisans konden we na een korte stop in Gavet en de nodige zonnecrème beginnen aan de Col de la Morte.
Het eerste dorpje op deze klim was het bekende St. Barthélemy. De nodige stimulance van de volgwagen deed bij velen ook zichtbaar deugd “Kijk naar de mooie dame en het gaat eens zo goed.” Als beloning kregen de eerste op de top een welverdiende massage van de madonna. Ook bij Louis B. ging het zichtbaar beter was het door de doortocht door het eerder gepasseerde dorpje of toch door de dubbele portie geitenkaas van gisteren avond. Hij wordt zo stilaan een echte berggeit.
Na een korte afdaling had onze cateringploeg alweer een mooi plaatsje in de zon gevonden. Hier was Jan zijn fiets bijna kwijt aan lokale bouwvakkers die hem wel konden gebruiken. Na de lunch verder naar de Col de la Malissol 4 km aan 5% hmhm. Louis had zijn krachten hier ook duidelijk overschat. Ook deze col overwonnen ging de rit verder in dalende lijn naar de Col d’Ornon. Hier was een eerste klein probleempje van de week. Brug onderbroken met gevolg een kleine omleiding langs Valbonais. In deze omleiding was het weer prijs voor pechvogel van de week Bart reed voor de 4 de keer plat. Ook hier had de volgwagen weer een mooi plaatsje gevonden waar sommigen greetig gebruik van maakten om hun darmen nog eens te ledigen.
Na de reparatie van Bart zijn band konden we de weg verder zetten naar de Col d’Ornon. Eerst nog 7 km samen en dan gaan. Dat heb ik voor een keer eens letterlijk genomen. De eerst kilometers zouden redelijk plat zijn dus gas geven maar. Zo klimmen tussen de 24 en 28 km het is eens wat anders. Voor twee ging het natuurlijk nog niet hard genoeg natuurlijk de Ronni en Louis M.. Na een 8 a 9 km begon de weg wat stijler omhoog te gaan en heb ik de kop overgelaten en ben verder in het wiel van Raymond naar boven kunnen rijden. Ook vanachter was er het een en ander aan de hand. Peter dacht dat hij met de brommer onderweg was. Omdat
hij zijne kleine plateau niet kon nemen gebruikte hij zijn voet vitessen maar en zo lukte het wel. Nu nog afdalen naar Le Bourg d’Oisans en ook hier was er weer pech helemaal beneden de afdaling lek voor Roger “Zijn zakske was ook kapot”. Weer snel gerepareerd en de volgwagen reed door naar Freney en wij nog door het centrum van Le Bourg d’Oisans. Tot op een gegeven moment het een en ander achter onze rug geroepen werd. Bleek een of andere zotte Fransman door 2 x te toeteren de weg wou vrij maken en midden in de groep de weg rechts wou inslaan. Wij verder en een paar honderd meter verder “PLAT PLAT” weer Roger. Na ook dit gerepareed te hebben enkel nog de Croix de Cassini voor de kiezen hier was Raymond de pechvogel van dienst juist boven op de top reed ook hij lek.
Samengevat: In tegenstelling tot wat het zich deze morgend liet uitschijnen weer een prachtige warme “voor sommige zelfs te warme” dag met voor ons met de Col de la Morte een van de mooiste cols die we al gedaan hebben.
vrijdag 3 juli 2009
Rit 17: Bergeyk
Het zou een bewogen rit worden, ja ja!!
Om 8u waren we met 22 op de afspraak.
Het weer was niet al te best ... lichte regen en niets te warm.
Rony was vandaag de wegkapitein en loodste ons in het begin via sas 4, Witgoor en Postel naar Bergeyk.
Alles ging goed alleen was het nat.
Na Bergeyk werd de regen te erg en werden de regenjassen aangedaan.
Een kleurrijk maar nat gezelschap.
Even verder lekke band voor Patrick en da is nog maar het begin voor deze jongen.
Louis M ( de man die een band snel op en af heeft ) zou vandaag nog werk hebben.
De volgende die lek reed was Mariette maar ook dat werd snel hersteld.
En de regen die bleef maar naar beneden vallen... gezellig.
Via Westerhoven, Dommelen en Venbergen geraakten we terug in België.
Aan de Achelse Kluis werd even een sanitaire stop gehouden want met al die regen was da wel nodig.
Verder via de Achelse Heide waar het pas echt leuk werd.
Het parcours was schitterend maar door de regen werd er nog 6x lek gereden.
Na Mariette was het opnieuw de beurt aan Patrick ... nummer 2 en ook George dacht " waarom niet ". George dus ook plat.
De regen was ondertussen wel verdwenen, da was toch al iets.
Marc en Patrick dachten " we kunnen ook samen lek rijden ", beter met twee dan alleen moeten ze gedacht hebben.
En da deden ze dus, allebei met de woorden "PLAAAAAAAT" ... nummer 3 voor Patrick.
Maar Patrick wilde meer ...
Terwijl men hielp met de banden van Marc en Patrick ging bij deze laatste ook de achterste band af ... hilarische toestanden.
Daar stonden we dus met 3 lekke banden en al nummer 4 voor Patrick.
Maar ook dit werd netjes opgelost ... bijna toch!!
Frank deed zo hard zijn best en gebruikte pure kracht bij het oppompen, alleen ... de fietspomp was daar niet tegen bestand.
Fietspomp kapot maar den band van de Patrick was voorzien van zeker 9kg.
Net voor Lommel was het Frank die lek reed.
Er waren gelukkig nog fietspompen aanwezig maar Frank liet dit toch aan iemand anders over.
Hierna was het stil tot aan ons clublokaal.
De handen werden gewassen want er was nog een verrassing voorzien.
Walter werd vandaag 50 jaar en de koffiekoeken waren aanwezig hmmm ... lekker.
De juiste gegevens zijn: 94.21km en 28.4km/u ... en natuurlijk 8x plat.
Om 8u waren we met 22 op de afspraak.
Het weer was niet al te best ... lichte regen en niets te warm.
Rony was vandaag de wegkapitein en loodste ons in het begin via sas 4, Witgoor en Postel naar Bergeyk.
Alles ging goed alleen was het nat.
Na Bergeyk werd de regen te erg en werden de regenjassen aangedaan.
Een kleurrijk maar nat gezelschap.
Even verder lekke band voor Patrick en da is nog maar het begin voor deze jongen.
Louis M ( de man die een band snel op en af heeft ) zou vandaag nog werk hebben.
De volgende die lek reed was Mariette maar ook dat werd snel hersteld.
En de regen die bleef maar naar beneden vallen... gezellig.
Via Westerhoven, Dommelen en Venbergen geraakten we terug in België.
Aan de Achelse Kluis werd even een sanitaire stop gehouden want met al die regen was da wel nodig.
Verder via de Achelse Heide waar het pas echt leuk werd.
Het parcours was schitterend maar door de regen werd er nog 6x lek gereden.
Na Mariette was het opnieuw de beurt aan Patrick ... nummer 2 en ook George dacht " waarom niet ". George dus ook plat.
De regen was ondertussen wel verdwenen, da was toch al iets.
Marc en Patrick dachten " we kunnen ook samen lek rijden ", beter met twee dan alleen moeten ze gedacht hebben.
En da deden ze dus, allebei met de woorden "PLAAAAAAAT" ... nummer 3 voor Patrick.
Maar Patrick wilde meer ...
Terwijl men hielp met de banden van Marc en Patrick ging bij deze laatste ook de achterste band af ... hilarische toestanden.
Daar stonden we dus met 3 lekke banden en al nummer 4 voor Patrick.
Maar ook dit werd netjes opgelost ... bijna toch!!
Frank deed zo hard zijn best en gebruikte pure kracht bij het oppompen, alleen ... de fietspomp was daar niet tegen bestand.
Fietspomp kapot maar den band van de Patrick was voorzien van zeker 9kg.
Net voor Lommel was het Frank die lek reed.
Er waren gelukkig nog fietspompen aanwezig maar Frank liet dit toch aan iemand anders over.
Hierna was het stil tot aan ons clublokaal.
De handen werden gewassen want er was nog een verrassing voorzien.
Walter werd vandaag 50 jaar en de koffiekoeken waren aanwezig hmmm ... lekker.
De juiste gegevens zijn: 94.21km en 28.4km/u ... en natuurlijk 8x plat.
dinsdag 30 juni 2009
Rit 18: Merksplas
Met 23 waren we aanwezig voor een rit van 100km doorheen de Kempen.
Het was mistig maar niet al te koud, dus geen probleem.
De zenuwen van Marc zullen wel wat gespannen staan want hij was vandaag onze wegkapitein.
Naast Marc waren Rony, Louis M, en Ronni de andere koptrekkers.
Via SCK, Kasterlee, Lichtaart, Tielen en de kasseien van Gierle gaat het naar De Lilse Bergen
alwaar Louis B komt vragen voor een sanitaire stop.
Een goed moment zo blijkt want er waren er nog die met hoog water zaten.
De N12 werd over gestoken en dan verder via Beerse en de strafinrichting van Merksplas.
De wegen waren mooi en rustig en eenieder genoot van het mooie landschap doorheen het Graafsbos.
Het dorpje Zondereigen werd in alle stilte tegen 33km/u voorbij gereden.
En toen ... lekke band voor de Kris.
In tegenstelling tot vorige week toen er 8x werd lek gereden hielden we het deze keer bij deze ene.
De grens over, Baarle-Hertog in en uit, opnieuw de grens over en zo naar Weelde.
Na nog wat draaien en keren ging het in rechte lijn naar Arendonk.
Via het kanaal opnieuw de grens over om via Reusel en de Rijtsche Heide terug ons Belgenlandje in te fietsen.
Het tempo bleef hoog en via de Abdij van Postel en het Campinastrand ging het recht naar café De Krophoek.
Op het terras werd het vochtgehalte terug op pijl gebracht en zo was iedereen tevreden.
Door Ronni werd nog de nadruk gelegd dat het volgende week niet van de poes zou zijn.
We zullen wel zien ... ciao.
Het was mistig maar niet al te koud, dus geen probleem.
De zenuwen van Marc zullen wel wat gespannen staan want hij was vandaag onze wegkapitein.
Naast Marc waren Rony, Louis M, en Ronni de andere koptrekkers.
Via SCK, Kasterlee, Lichtaart, Tielen en de kasseien van Gierle gaat het naar De Lilse Bergen
alwaar Louis B komt vragen voor een sanitaire stop.
Een goed moment zo blijkt want er waren er nog die met hoog water zaten.
De N12 werd over gestoken en dan verder via Beerse en de strafinrichting van Merksplas.
De wegen waren mooi en rustig en eenieder genoot van het mooie landschap doorheen het Graafsbos.
Het dorpje Zondereigen werd in alle stilte tegen 33km/u voorbij gereden.
En toen ... lekke band voor de Kris.
In tegenstelling tot vorige week toen er 8x werd lek gereden hielden we het deze keer bij deze ene.
De grens over, Baarle-Hertog in en uit, opnieuw de grens over en zo naar Weelde.
Na nog wat draaien en keren ging het in rechte lijn naar Arendonk.
Via het kanaal opnieuw de grens over om via Reusel en de Rijtsche Heide terug ons Belgenlandje in te fietsen.
Het tempo bleef hoog en via de Abdij van Postel en het Campinastrand ging het recht naar café De Krophoek.
Op het terras werd het vochtgehalte terug op pijl gebracht en zo was iedereen tevreden.
Door Ronni werd nog de nadruk gelegd dat het volgende week niet van de poes zou zijn.
We zullen wel zien ... ciao.
Alpen 2009: Le Freney-d'Oisans
Verslag Alpenrit vrijdag 12 juni 2009
Verslag gever : Jos Wouters
Vrijdag 12 juni, de laatste dag van onze Tour des Alpes.
Eindelijk vakantie, we konden eens lekker uitslapen tot 8 uur en toen we buiten keken, bleken de weergoden eindelijk met ons te zijn, een helder blauwe hemel en een stralend zonnetje.
Aan de ontbijttafels zagen we niets dan tevreden gezichten.
Toch hing er ook een beetje spanning in de lucht, want officieel zou het volgens Ronni een ontspannen gezamenlijk tochtje worden van 50 km, maar we kennen Ronni, dus officieus hoorde ik in de wandelgangen dat de strijd der Titanen zou uitgevochten worden op de flanken van de Col de Sarenne in een laatste klimtijdrit.
De meesten hadden al wel een paar pijlen verschoten, maar een laatste cartouche zouden ze nog wel over hebben.
Enkel Marc zou zich niet in de debatten mengen, hij verkoos Riet van de catering een dagje te animeren.
Na het ontbijt werden de benen ingesmeerd en de fietsen naarstig in orde gebracht, terwijl de dames van de catering, versterkt met Chris een laatste maal gingen winkelen in Bourg d’Oisans.
Rond 10 uur vertrokken we na een korte briefing richting Briancon .
In een gezapig tempo werd geklommen, dan ging het plots linksaf, stijl omhoog naar Mizoen.
Hier werden de troepen nog een laatste maal gegroepeerd en dan werd de officiële start gegeven van de tijdrit naar La Sarenne.
Enkele fixe demarrages sloegen direct gaten in het peloton en ontaarden in een harde strijd op de mooie col.
Ronni won uiteindelijk het pleit voor Chris, dan een verbazende Wim en Guy, gevolgd door Raymond en Bart, dan Ronny en Mariette, Jan en Nadine, en de rest van het uiteengeslagen peloton.
Leon maakte op deze zware col zowaar zijn wederopstanding en sloot moedig de rij.
Dat werkpaarden en vooral hun zweet mekaar aantrekken was duidelijk te merken boven op de top, ze waren echter helemaal niet onder de indruk van onze prestaties en lieten ons wat ongegeneerd hun spieren bewonderen, een man wordt er zowaar nederig van.
Na een verkwikkende picknick in de prachtige natuur reden we via Alpe d’Huez naar beneden tot bocht 13 en dan liksaf richting Auris d’Oisans.
Een laatste mooi klimmetje van 5 km langs de prachtige corniche bracht ons in La Balme en vervolgens doken we via een prachtige laatste afdaling naar hotel Cassini.
Het was een mooie afsluiter van een prachtige week, de organisatie was weer schitterend en werd naargelang de weersomstandigheden naar ieders tevrdenheid bijgestuurd.
De catering liep als van oudsher gesmeerd dankzij een geroutineerd team.
Op het hotel was niets aan te merken en als we vandaag nog eens zo een lekkere maaltijd voorgeschoteld krijgen, geven wij Bourgondiers ze zowaar een sterretje meer.
Er zullen nog vele pinten moeten gedronken worden vooraleer alle verhalen van onze heroïsche prestaties op de Alpencols verteld zijn en zoals het een echte wielertoerist betaamd kan er nu al gedroomd worden van de volgende uitdaging die ons te wachten staat , die kale berg in de Provence, de MonVentoux.
Verslag gever : Jos Wouters
Vrijdag 12 juni, de laatste dag van onze Tour des Alpes.
Eindelijk vakantie, we konden eens lekker uitslapen tot 8 uur en toen we buiten keken, bleken de weergoden eindelijk met ons te zijn, een helder blauwe hemel en een stralend zonnetje.
Aan de ontbijttafels zagen we niets dan tevreden gezichten.
Toch hing er ook een beetje spanning in de lucht, want officieel zou het volgens Ronni een ontspannen gezamenlijk tochtje worden van 50 km, maar we kennen Ronni, dus officieus hoorde ik in de wandelgangen dat de strijd der Titanen zou uitgevochten worden op de flanken van de Col de Sarenne in een laatste klimtijdrit.
De meesten hadden al wel een paar pijlen verschoten, maar een laatste cartouche zouden ze nog wel over hebben.
Enkel Marc zou zich niet in de debatten mengen, hij verkoos Riet van de catering een dagje te animeren.
Na het ontbijt werden de benen ingesmeerd en de fietsen naarstig in orde gebracht, terwijl de dames van de catering, versterkt met Chris een laatste maal gingen winkelen in Bourg d’Oisans.
Rond 10 uur vertrokken we na een korte briefing richting Briancon .
In een gezapig tempo werd geklommen, dan ging het plots linksaf, stijl omhoog naar Mizoen.
Hier werden de troepen nog een laatste maal gegroepeerd en dan werd de officiële start gegeven van de tijdrit naar La Sarenne.
Enkele fixe demarrages sloegen direct gaten in het peloton en ontaarden in een harde strijd op de mooie col.
Ronni won uiteindelijk het pleit voor Chris, dan een verbazende Wim en Guy, gevolgd door Raymond en Bart, dan Ronny en Mariette, Jan en Nadine, en de rest van het uiteengeslagen peloton.
Leon maakte op deze zware col zowaar zijn wederopstanding en sloot moedig de rij.
Dat werkpaarden en vooral hun zweet mekaar aantrekken was duidelijk te merken boven op de top, ze waren echter helemaal niet onder de indruk van onze prestaties en lieten ons wat ongegeneerd hun spieren bewonderen, een man wordt er zowaar nederig van.
Na een verkwikkende picknick in de prachtige natuur reden we via Alpe d’Huez naar beneden tot bocht 13 en dan liksaf richting Auris d’Oisans.
Een laatste mooi klimmetje van 5 km langs de prachtige corniche bracht ons in La Balme en vervolgens doken we via een prachtige laatste afdaling naar hotel Cassini.
Het was een mooie afsluiter van een prachtige week, de organisatie was weer schitterend en werd naargelang de weersomstandigheden naar ieders tevrdenheid bijgestuurd.
De catering liep als van oudsher gesmeerd dankzij een geroutineerd team.
Op het hotel was niets aan te merken en als we vandaag nog eens zo een lekkere maaltijd voorgeschoteld krijgen, geven wij Bourgondiers ze zowaar een sterretje meer.
Er zullen nog vele pinten moeten gedronken worden vooraleer alle verhalen van onze heroïsche prestaties op de Alpencols verteld zijn en zoals het een echte wielertoerist betaamd kan er nu al gedroomd worden van de volgende uitdaging die ons te wachten staat , die kale berg in de Provence, de MonVentoux.
Alpen 2009: Le Freney-d'Oisans
Verslag Alpenrit woensdag 9 juni 2009
Verslag gever : Kris Van Esch
Na een goede nachtrust werd ik wakker. Maar ik hoorde geen fluitende vogeltjes die een mooie dag aankondigden. Integendeel alleen voorbij rijdende auto's die water deden opspatten. En ja hoor na het openen van de luiken alleen regen. Louis M stond op de weg het wolkendek te bestuderen,één grijze massa geen enkele opklaring te zien. Nochthans stonden er drie cols en 130 km op het programma. Het was duidelijk dat er niet direct gefietst ging worden. Dus gewone kleren aan en naar de ontbijt tafel. Er waren er meer die er zo overdachten slechts twee waren er in volle fietsuitrusting. Tijdens het ontbijt minderde de regen, en werd er beslist om de kortere rit naar la berarde te doen. Om tien uur stonden we dan toch parraat. En wie stond daar zowaar in volle uitrusting met zijne fiets? Jawel de Leon, hij ging het eropwagen. In groep reden we naar het begin van de klim. Daar konden we het teveel aan textiel nog uitdoen. Daarna in groep de klim op, na een kilometer of zeven splitste de groep zich in schuifjes in tweeën acht man ging voorop rijden onder leiding van de Wim. Daarna volgde de eerste schifting onder impuls van den Bart, eerst nog zeven toen zes en later zelfs maar vijf meer. Op een makkelijker tussenstuk kwamen er weer twee terug, om met zeven aan het volgende langere stijle stuk te beginnen. Ronni C liet de boel meteen ontploffen, Louis M kon dit niet laten gebeuren en reageerde. De gehele groep viel in stukken, vooraan pakte Louis M zo stevig over dat hij meter voor meter wegreed van de Ronni. Bovenaan het stijle stuk bedroeg het verschil slechts honderd meter, dus moest er op de tien kilometer lange uitloper nog vol door gegaan worden. Maar de situatie veranderde niet meer. Ook achteraan was de koers opengebroken want ze kwamen allemaal in stukjes en schijfjes binnen. Van de grote bus was geen sprake meer. Ondertussen kregen we boven telefoon van den Leon hij was gestopt in Saint Christoffe en had daar een goede picknickplaats gevonden. Dus daalden we af tot daar, en lieten het eten wel smaken. Waarna we verder afdaalden tot aan de voet. Hier restte enkel col de cassini nog tot in Le Freney. Deze hindernis werd rustig in groepjes genomen en eens aangekomen werd de rit daar onmiddellijk door de meeste op het terras doorgespoeld.
Verslag gever : Kris Van Esch
Na een goede nachtrust werd ik wakker. Maar ik hoorde geen fluitende vogeltjes die een mooie dag aankondigden. Integendeel alleen voorbij rijdende auto's die water deden opspatten. En ja hoor na het openen van de luiken alleen regen. Louis M stond op de weg het wolkendek te bestuderen,één grijze massa geen enkele opklaring te zien. Nochthans stonden er drie cols en 130 km op het programma. Het was duidelijk dat er niet direct gefietst ging worden. Dus gewone kleren aan en naar de ontbijt tafel. Er waren er meer die er zo overdachten slechts twee waren er in volle fietsuitrusting. Tijdens het ontbijt minderde de regen, en werd er beslist om de kortere rit naar la berarde te doen. Om tien uur stonden we dan toch parraat. En wie stond daar zowaar in volle uitrusting met zijne fiets? Jawel de Leon, hij ging het eropwagen. In groep reden we naar het begin van de klim. Daar konden we het teveel aan textiel nog uitdoen. Daarna in groep de klim op, na een kilometer of zeven splitste de groep zich in schuifjes in tweeën acht man ging voorop rijden onder leiding van de Wim. Daarna volgde de eerste schifting onder impuls van den Bart, eerst nog zeven toen zes en later zelfs maar vijf meer. Op een makkelijker tussenstuk kwamen er weer twee terug, om met zeven aan het volgende langere stijle stuk te beginnen. Ronni C liet de boel meteen ontploffen, Louis M kon dit niet laten gebeuren en reageerde. De gehele groep viel in stukken, vooraan pakte Louis M zo stevig over dat hij meter voor meter wegreed van de Ronni. Bovenaan het stijle stuk bedroeg het verschil slechts honderd meter, dus moest er op de tien kilometer lange uitloper nog vol door gegaan worden. Maar de situatie veranderde niet meer. Ook achteraan was de koers opengebroken want ze kwamen allemaal in stukjes en schijfjes binnen. Van de grote bus was geen sprake meer. Ondertussen kregen we boven telefoon van den Leon hij was gestopt in Saint Christoffe en had daar een goede picknickplaats gevonden. Dus daalden we af tot daar, en lieten het eten wel smaken. Waarna we verder afdaalden tot aan de voet. Hier restte enkel col de cassini nog tot in Le Freney. Deze hindernis werd rustig in groepjes genomen en eens aangekomen werd de rit daar onmiddellijk door de meeste op het terras doorgespoeld.
zondag 21 juni 2009
Alpen 2009: Le Freney-d'Oisans
Verslag Alpenrit woensdag 10 juni 2009
Verslag gever : Marc Maas en Riet Meyers
Ik, Marc, ga starten met een zeer persoonlijk geheim. De Ronni (Caers) had de koninginnenrit aangekondigd. Het zou mooi weer worden en een rit van 160 km, afzien en genieten. (Ik snap wel niet hoe die twee samengaan)
Daarbij kreeg ik nog de opdracht (van Mia) om het verslag te schrijven samen met Riet.
Als er één ding is waar ik echt ‘ne hekel’ aan heb is het wel een verslag maken. Op mijn werk doe ik dat bijna nooit. Dus niet te doen!
Daarbij komt nog dat ik slecht geslapen had + dat ik gedroomd had van Mia: “Ik droomde dat Mia ineens 10 jaar ouder was geworden i.p.v. 1 jaartje + dat ze veranderd was in een heks. (Mia verzamelt tegenwoordig kruiden enz.) Het viel ’s morgens natuurlijk tegen dat Mia alleen verjaard was. Ze was niet veranderd in een heks”.
Maar wat wel echt is, Mia en Louis werden ’s morgens betrapt samen in de badkamer van 1 m op 1 m…. Mia met topje en slipje; Louis met een minihanddoekje. Ik moet jullie niet vertellen wat daar aan het gebeuren was!.
Tijdens de nacht weren er veel bomen doorgezaagd in “Le Freney d’Oisans”. Roger was de ploegbaas.
’s Morgens geurden zowel op de gang van de 1ste verdieping als op de gang van de 2de verdieping het naar allerlei smeerseltjes. De spieren waren duidelijk voorbereid.
Het was nog maar 8 uur of Mia had al een 2de afspraak van de dag. “Ne tête à tête” met Rommy. Toch niet normaal! Maar ja, Louis ziet toch niks. Er zijn van die “niet al te snuggere mannen” die ge van alles kunt wijsmaken.
Bij het ontbijt voorzag Jos (Wouters) iedereen van de nodige energie om de koninginnenrit goed te doorstaan.
Leon, verkoos, spijtig genoeg, om met de bus mee te gaan. Roger was nog moe van de nachtelijke arbeid, hij vergat zowaar bijna z’n rugzak.
Om 5 na 8 zaten we allemaal op de fiets richting “Col du Lautaret”. Het peloton was zeer zenuwachtig, zodanig zelfs dat het bijna tot een botsing kwam. In “La Grave” waar de bus stond te wachten werd nog een kleine tussenstop gehouden. Daarna naar de “Col du Lautaret” waar de bus zou wachten. De “col” was voor iedereen een makkie.
Op de “Col du Lautaret” wachtte ons de 1ste grote ontgoocheling. De bus mocht niet mee over de “Col du Galibier”. De plannen moesten gewijzigd worden. Alle bagage moest in de volgauto.
Onze “logistieke hulpjes” klaagden over de oei, oei, zeer slechte briefing. Ronny toch! De winkel was toe : met verlof. Andere winkel wekelijkse rustdag, dus geen eten voor de fietsers.
In het dorpje verderop werd er wel een klein winkeltje gevonden. Onze logistieke hulpjes hebben moeten bedelen voor brood, alle hesp, kaas en bananen. De arme man had niet veel meer, wij wel.
Het moet en zou vandaag een echte pechdag worden. Even op een rijtje :
1° plat : Bart
2° bult op band : Raymond
3° 2 x plat + slag in ’t wiel : Jos (Pauwels); hij heeft de laatste meters te voet moeten afleggen.
4° door tijd te kort moest de rit aangepast worden, dwz 2 x “Col du Galibier”. Die mooie afdaling moest dan straks wel naar boven gedaan worden.
5° 2 x plat : Bart; Louis was ter plaatse, de pomp ook!; dus alles misschien ok?
6° Rita had een ‘baaldag’, maar hare dag werd toch nog goed, ze zag een marmot door toedoen van Chris.
7° buitenband kapot : Carlo
8° 3X plat : Bart (schuld van Louis) Chris werd ingeschakeld.
De eerst klim naar de “Col du Galibier” was zeker te doen. Uitzicht zeer prachtig, Tussen de sneeuw fietsen is uniek. Wij zagen zelfs “ne vos” en volgens Walter had deze 2 jongen.
In “Les Verneys” werd er gepicknickt. Mia heeft niet graag rode billen, die werden ’s middags dan ook goed ingesmeerd. Na de picknick terug op de fiets naar de “Col du Galibier”. We vertrokken min of meer in “buskes”, doch dat lukte niet goed voor iedereen. Verschrikkelijk zwaar, doch ook prachtig, afzien en genieten!
Ronny kwam als 1ste boven, na een laatste snelle demarrage, Louis zat waarschijnlijk weer te slapen.
Terug boven (iedereen blij dat hij boven was!) kreeg Marc een koekje van eigen deeg, ttz sneeuw in zijne nek. Drie tegen één is niet eerlijk.
Dan maar terug naar beneden, naar de “Col du Lautaret”, waar de bus stond te wachten.
Roger, Jos (Pauwels), Sonja en Louis (Bartholomeus) waren op de “Col du Galibier” terug gedraaid en al naar het hotel.
In twee ploegen werd er naar beneden gereden onder “deskundige leiding” van Ronny en Louis. Deskundig moet wel in vraag gesteld worden want Louis reeds naast de weg bijna tegen de rotsen.
Bij het hotel werd er nagenoten op het terras in de zon van deze prachtig dag.
Marc en Riet
Verslag gever : Marc Maas en Riet Meyers
Ik, Marc, ga starten met een zeer persoonlijk geheim. De Ronni (Caers) had de koninginnenrit aangekondigd. Het zou mooi weer worden en een rit van 160 km, afzien en genieten. (Ik snap wel niet hoe die twee samengaan)
Daarbij kreeg ik nog de opdracht (van Mia) om het verslag te schrijven samen met Riet.
Als er één ding is waar ik echt ‘ne hekel’ aan heb is het wel een verslag maken. Op mijn werk doe ik dat bijna nooit. Dus niet te doen!
Daarbij komt nog dat ik slecht geslapen had + dat ik gedroomd had van Mia: “Ik droomde dat Mia ineens 10 jaar ouder was geworden i.p.v. 1 jaartje + dat ze veranderd was in een heks. (Mia verzamelt tegenwoordig kruiden enz.) Het viel ’s morgens natuurlijk tegen dat Mia alleen verjaard was. Ze was niet veranderd in een heks”.
Maar wat wel echt is, Mia en Louis werden ’s morgens betrapt samen in de badkamer van 1 m op 1 m…. Mia met topje en slipje; Louis met een minihanddoekje. Ik moet jullie niet vertellen wat daar aan het gebeuren was!.
Tijdens de nacht weren er veel bomen doorgezaagd in “Le Freney d’Oisans”. Roger was de ploegbaas.
’s Morgens geurden zowel op de gang van de 1ste verdieping als op de gang van de 2de verdieping het naar allerlei smeerseltjes. De spieren waren duidelijk voorbereid.
Het was nog maar 8 uur of Mia had al een 2de afspraak van de dag. “Ne tête à tête” met Rommy. Toch niet normaal! Maar ja, Louis ziet toch niks. Er zijn van die “niet al te snuggere mannen” die ge van alles kunt wijsmaken.
Bij het ontbijt voorzag Jos (Wouters) iedereen van de nodige energie om de koninginnenrit goed te doorstaan.
Leon, verkoos, spijtig genoeg, om met de bus mee te gaan. Roger was nog moe van de nachtelijke arbeid, hij vergat zowaar bijna z’n rugzak.
Om 5 na 8 zaten we allemaal op de fiets richting “Col du Lautaret”. Het peloton was zeer zenuwachtig, zodanig zelfs dat het bijna tot een botsing kwam. In “La Grave” waar de bus stond te wachten werd nog een kleine tussenstop gehouden. Daarna naar de “Col du Lautaret” waar de bus zou wachten. De “col” was voor iedereen een makkie.
Op de “Col du Lautaret” wachtte ons de 1ste grote ontgoocheling. De bus mocht niet mee over de “Col du Galibier”. De plannen moesten gewijzigd worden. Alle bagage moest in de volgauto.
Onze “logistieke hulpjes” klaagden over de oei, oei, zeer slechte briefing. Ronny toch! De winkel was toe : met verlof. Andere winkel wekelijkse rustdag, dus geen eten voor de fietsers.
In het dorpje verderop werd er wel een klein winkeltje gevonden. Onze logistieke hulpjes hebben moeten bedelen voor brood, alle hesp, kaas en bananen. De arme man had niet veel meer, wij wel.
Het moet en zou vandaag een echte pechdag worden. Even op een rijtje :
1° plat : Bart
2° bult op band : Raymond
3° 2 x plat + slag in ’t wiel : Jos (Pauwels); hij heeft de laatste meters te voet moeten afleggen.
4° door tijd te kort moest de rit aangepast worden, dwz 2 x “Col du Galibier”. Die mooie afdaling moest dan straks wel naar boven gedaan worden.
5° 2 x plat : Bart; Louis was ter plaatse, de pomp ook!; dus alles misschien ok?
6° Rita had een ‘baaldag’, maar hare dag werd toch nog goed, ze zag een marmot door toedoen van Chris.
7° buitenband kapot : Carlo
8° 3X plat : Bart (schuld van Louis) Chris werd ingeschakeld.
De eerst klim naar de “Col du Galibier” was zeker te doen. Uitzicht zeer prachtig, Tussen de sneeuw fietsen is uniek. Wij zagen zelfs “ne vos” en volgens Walter had deze 2 jongen.
In “Les Verneys” werd er gepicknickt. Mia heeft niet graag rode billen, die werden ’s middags dan ook goed ingesmeerd. Na de picknick terug op de fiets naar de “Col du Galibier”. We vertrokken min of meer in “buskes”, doch dat lukte niet goed voor iedereen. Verschrikkelijk zwaar, doch ook prachtig, afzien en genieten!
Ronny kwam als 1ste boven, na een laatste snelle demarrage, Louis zat waarschijnlijk weer te slapen.
Terug boven (iedereen blij dat hij boven was!) kreeg Marc een koekje van eigen deeg, ttz sneeuw in zijne nek. Drie tegen één is niet eerlijk.
Dan maar terug naar beneden, naar de “Col du Lautaret”, waar de bus stond te wachten.
Roger, Jos (Pauwels), Sonja en Louis (Bartholomeus) waren op de “Col du Galibier” terug gedraaid en al naar het hotel.
In twee ploegen werd er naar beneden gereden onder “deskundige leiding” van Ronny en Louis. Deskundig moet wel in vraag gesteld worden want Louis reeds naast de weg bijna tegen de rotsen.
Bij het hotel werd er nagenoten op het terras in de zon van deze prachtig dag.
Marc en Riet
Alpen 2009: Le Freney-d'Oisans
Maandag 8 juni 2009
7:20hr: s’morgens word ik wakker…. Niet met een houten kop maar met ….. een pot en een ketel. Mijn 2 kamergenoten, Jos en Raymond, vertellen elkaar dat de andere een boom kan doorzagen.
Ik heb echter lekker geslapen en geen van hen horen snurken.
Na de gebruikelijke ochtendrituelen was het tijd om naar beneden te gaan.
Buiten stond een heel groepje doortrappers het weer van de dag te bekijken. Rita was in goede doen en begon met ochtendgymnastiek, iedereen (?) volgde haar voorbeeld.
8:00hr: ontbijt in hotel Cassini. De lekkere geur van vers brood, croisants, chocoladekoeken werkt aanstekelijk. Bij een lekker glas “jus d’orange” , een kop koffie en een ruime keuze aan beleg werden er aan de diverse tafels gesprekken gevoerd. De onderwerpen waren overal hetzelfde, Alpe d’Huez en den Glandon afgewisseld met opmerkingen over de verkiezingsuitslag in België.
8:45hr: De rugzakken worden aan de volgwagen verzameld. Een korte briefing van Ronni en om klokslag 9hr vertrekken we voor een 4 sterren rit.
Na 11km losfietsen (?) komen we in Bourg d’Oisans, aan de voet van de klim naar Alpe d’Huez. Van achter uit de groep kon ik goed volgen hoe de eerste schermutselingen plaatsvonden. Er werd een mooie “bus” gevormd van een 10-tal doortrappers, daar wilde ik wel in plaatsnemen. Ik merkte al snel dat ik niet klein genoeg kon schakelen. Mijn versnellingsapparaat kon niet op het laatste kanwiel geraken. Ondanks de waarschuwing van Raymond om niet te forceren probeerde ik toch zo lang mogelijk aan te klampen. Met nog 7 bochten te gaan moest ik de “bus” echter laten gaan. Net op dit moment werd Marc ingelopen en achtergelaten door de “bus”. Ik had tijdelijk weer een gezel om de alpe te beklimmen. Enkele bochten voor de top moest ik Marc echter ook laten gaan. Na 1hr en 15’ was ik boven. Er was zelfs een eindmeet getrokken die ik met mijn handen in de lucht passeerde.
Gelukkig zitten er bij de doortrappers knappe techniekers, Louis fikste in enkele minuten mijn kleinste”verzet”. Daar zou ik later op de dag nog veel plezier aan beleven.
Na een spannende afdaling omwille van de losse grind was er een lunchpauze voorzien.
Na de lunch werd er verder gefietst, na 45km begonnen we aan de beklimming van de col du Glandon. Deze beklimming kan opgesplitst worden in 3 delen.
Deel 1: Na 2 km klimmen ging de bus voor mij iets te snel. Laten gaan dacht ik en op eigen tempo naar boven dacht ik, met alpe d’Huez in het achterhoofd. Na een tijdje klimmen kwamen we in een dorpje, de weg werd eventjes vlak en er volgde zelfs een korte afdaling. Hier kon ik terug aansluiten bij de “bus”.
Deel 2: Na de afdaling ging het plots zeer steil omhoog. Deze keer kon ik de “bus” wel volgen. In groep hebben we eventjes op Frank gewacht maar die besliste om de klim op eigen tempo verder te zetten. Enkele kilometers verder ging het opnieuw lichtjes bergaf. De top van de Col was toen al in zicht.
Deel 3: nog een kleine 2km te gaan. De groep is terug compleet nadat Frank is teruggekeerd in de afdaling. Walter acht nu zijn tijd gekomen en demarreert….. tot hij plots remt en rechtsomkeer maakt. Wat is er gebeurd? Er ligt een gebit op de asfalt!!!! Walter raapt zijn tanden op, steekt ze in zijn mond en versnelt opnieuw aan de linkerkant van de weg!!!!
Boven gekomen op de top van de Glandon werden we als helden onthaald.
De mensen van “catering” verrichten echt prachtig werk. Onderweg moedigen zij iedereen aan. Boven voorzien ze iedereen van drank en een hapje. De rugzakken met droge kledij worden uit- en ingeladen zodat je je daar ook geen zorgen om hoeft te maken.
Ook de aanwezigheid van de bus boven op de kille top was een onbetaalbare luxe.
Na de afdaling van de Glandon en een kort stuk door de vallei kwamen we aan de croix de Cassini, een moordende klim van 3.9km. Deze klim is tijdens de eerste avond bij meerderheid door handopsteking gequoteerd als een echte klim.
Na 116km zat deze adembenemende dag erop.
Bij aankomst aan het hotel hebben we met enkele wielertoeristen nog bij een frisse pint gezellig nagebabbeld over de rit ….. en de verkiezingen van gisteren.
Peter Convens
7:20hr: s’morgens word ik wakker…. Niet met een houten kop maar met ….. een pot en een ketel. Mijn 2 kamergenoten, Jos en Raymond, vertellen elkaar dat de andere een boom kan doorzagen.
Ik heb echter lekker geslapen en geen van hen horen snurken.
Na de gebruikelijke ochtendrituelen was het tijd om naar beneden te gaan.
Buiten stond een heel groepje doortrappers het weer van de dag te bekijken. Rita was in goede doen en begon met ochtendgymnastiek, iedereen (?) volgde haar voorbeeld.
8:00hr: ontbijt in hotel Cassini. De lekkere geur van vers brood, croisants, chocoladekoeken werkt aanstekelijk. Bij een lekker glas “jus d’orange” , een kop koffie en een ruime keuze aan beleg werden er aan de diverse tafels gesprekken gevoerd. De onderwerpen waren overal hetzelfde, Alpe d’Huez en den Glandon afgewisseld met opmerkingen over de verkiezingsuitslag in België.
8:45hr: De rugzakken worden aan de volgwagen verzameld. Een korte briefing van Ronni en om klokslag 9hr vertrekken we voor een 4 sterren rit.
Na 11km losfietsen (?) komen we in Bourg d’Oisans, aan de voet van de klim naar Alpe d’Huez. Van achter uit de groep kon ik goed volgen hoe de eerste schermutselingen plaatsvonden. Er werd een mooie “bus” gevormd van een 10-tal doortrappers, daar wilde ik wel in plaatsnemen. Ik merkte al snel dat ik niet klein genoeg kon schakelen. Mijn versnellingsapparaat kon niet op het laatste kanwiel geraken. Ondanks de waarschuwing van Raymond om niet te forceren probeerde ik toch zo lang mogelijk aan te klampen. Met nog 7 bochten te gaan moest ik de “bus” echter laten gaan. Net op dit moment werd Marc ingelopen en achtergelaten door de “bus”. Ik had tijdelijk weer een gezel om de alpe te beklimmen. Enkele bochten voor de top moest ik Marc echter ook laten gaan. Na 1hr en 15’ was ik boven. Er was zelfs een eindmeet getrokken die ik met mijn handen in de lucht passeerde.
Gelukkig zitten er bij de doortrappers knappe techniekers, Louis fikste in enkele minuten mijn kleinste”verzet”. Daar zou ik later op de dag nog veel plezier aan beleven.
Na een spannende afdaling omwille van de losse grind was er een lunchpauze voorzien.
Na de lunch werd er verder gefietst, na 45km begonnen we aan de beklimming van de col du Glandon. Deze beklimming kan opgesplitst worden in 3 delen.
Deel 1: Na 2 km klimmen ging de bus voor mij iets te snel. Laten gaan dacht ik en op eigen tempo naar boven dacht ik, met alpe d’Huez in het achterhoofd. Na een tijdje klimmen kwamen we in een dorpje, de weg werd eventjes vlak en er volgde zelfs een korte afdaling. Hier kon ik terug aansluiten bij de “bus”.
Deel 2: Na de afdaling ging het plots zeer steil omhoog. Deze keer kon ik de “bus” wel volgen. In groep hebben we eventjes op Frank gewacht maar die besliste om de klim op eigen tempo verder te zetten. Enkele kilometers verder ging het opnieuw lichtjes bergaf. De top van de Col was toen al in zicht.
Deel 3: nog een kleine 2km te gaan. De groep is terug compleet nadat Frank is teruggekeerd in de afdaling. Walter acht nu zijn tijd gekomen en demarreert….. tot hij plots remt en rechtsomkeer maakt. Wat is er gebeurd? Er ligt een gebit op de asfalt!!!! Walter raapt zijn tanden op, steekt ze in zijn mond en versnelt opnieuw aan de linkerkant van de weg!!!!
Boven gekomen op de top van de Glandon werden we als helden onthaald.
De mensen van “catering” verrichten echt prachtig werk. Onderweg moedigen zij iedereen aan. Boven voorzien ze iedereen van drank en een hapje. De rugzakken met droge kledij worden uit- en ingeladen zodat je je daar ook geen zorgen om hoeft te maken.
Ook de aanwezigheid van de bus boven op de kille top was een onbetaalbare luxe.
Na de afdaling van de Glandon en een kort stuk door de vallei kwamen we aan de croix de Cassini, een moordende klim van 3.9km. Deze klim is tijdens de eerste avond bij meerderheid door handopsteking gequoteerd als een echte klim.
Na 116km zat deze adembenemende dag erop.
Bij aankomst aan het hotel hebben we met enkele wielertoeristen nog bij een frisse pint gezellig nagebabbeld over de rit ….. en de verkiezingen van gisteren.
Peter Convens
Alpen 2009: Le Freney-d'Oisans
zaterdag 6 en zondag 7 juni 2009
Verjaardag van de Koning, 75 jaar.
Vertrek fietsweek " Alpen 2009 ".
Terwijl Simonne aan het afwassen was en ik natuurlijk moest afdrogen keken we door het keukenraam en
inderdaad ... de eerste auto met fietsen kwam er aangereden 21.15u.
Beter op tijd dan te laat zegden we.
Vanaf toen volgde de ene wagen na de andere, allen met blinkende fietsen.
Op één na ... we zullen maar niet vragen wie zeker.
De bus van J en J was zeer goed op tijd.
Alles inladen ... fietsen, sporttassen, koffers en 25 personen + de 2 chauffeurs.
Om 22.15u afscheid genomen van onze geliefden en weg waren wij naar de Alpen.
Iedereen luisterde naar wat informatie die Ronni mee gaf voor het verdere verloop.
Er zou een filmke afgespeeld worden maar mijn eerste gedachte was dat we de autosnelweg
al verlaten zouden hebben alvorens we iets zouden zien.
Maar met wat prutsen is het dan toch gelukt.
Einde film en we reden Luxemburg binnen alwaar een korte stop volgde zoals de wielertoeristen het gewoon zijn.
De bus terug in en maar draaien en keren en keren en draaien in onze stoel om een beetje voor Lyon te beseffen dat we toch een beetje geslapen hebben.
Hier konden we onze benen even strekken en een bezoekje brengen aan het toilet.
Op die plaats hadden we bijna een probleem: " Daar was een vrouw en ne man die bijna aan de andere kant van de snelweg zaten.
Waarom toch? Er zijn er die altijd de weg kwijt zijn ".
En maar verder over de autosnelweg hotsen en botsen tot Grenoble.
Hier nog een korte stop en dan verder naar Le Freney-d'Oisans.
Op dit stuk kregen we nog zeer nuttige informatie over de streek en de cols die we zouden beklimmen.
Zondag, om 9.30u stopt de bus aan hotel " Le Cassini ". Hier zullen we een week verblijven.
Rob en Dirk heten ons van harte welkom.
Rita en Jos zijn er ook al en vertellen ons dat ze de hele zaterdag regen hebben gehad met de wagen. ( zij waren al vroeg vertrokken )
Kamers verdelen, bus leeg laden en kamers vol laden. Iedereen is ijverig bezig.
Om 12u mochten we aan tafel en werden er 28 lekkere spaghetti 's opgediend ... ene mag da niet zo goed.
Hierna even platte rust om dan rond 14u. Les Deux-Alpes te beklimmen met 23 personen.
Rita, Bea, Chris ( ontsteking knie ) en Leon ( 4 ribben gebroken ) reden met de volgwagen.
We moeten Riet bewonderen voor de durf, wilskracht en de moed om de berg op en af te fietsen.
De houding is nog niet perfect maar daar zal de Marc wel aan werken.
Na deze berg op het terras van het hotel iets gedronken en gegeten. Merci Sonja voor de lekkere cake.
Allen den douche onder en den dag was geslaagd en de regen ... daar hebben we naast gefietst.
21.94km, bewolkt maar droog, 16 graden, gemiddeld 15.5km/u, 70.2km/u max.
Verjaardag van de Koning, 75 jaar.
Vertrek fietsweek " Alpen 2009 ".
Terwijl Simonne aan het afwassen was en ik natuurlijk moest afdrogen keken we door het keukenraam en
inderdaad ... de eerste auto met fietsen kwam er aangereden 21.15u.
Beter op tijd dan te laat zegden we.
Vanaf toen volgde de ene wagen na de andere, allen met blinkende fietsen.
Op één na ... we zullen maar niet vragen wie zeker.
De bus van J en J was zeer goed op tijd.
Alles inladen ... fietsen, sporttassen, koffers en 25 personen + de 2 chauffeurs.
Om 22.15u afscheid genomen van onze geliefden en weg waren wij naar de Alpen.
Iedereen luisterde naar wat informatie die Ronni mee gaf voor het verdere verloop.
Er zou een filmke afgespeeld worden maar mijn eerste gedachte was dat we de autosnelweg
al verlaten zouden hebben alvorens we iets zouden zien.
Maar met wat prutsen is het dan toch gelukt.
Einde film en we reden Luxemburg binnen alwaar een korte stop volgde zoals de wielertoeristen het gewoon zijn.
De bus terug in en maar draaien en keren en keren en draaien in onze stoel om een beetje voor Lyon te beseffen dat we toch een beetje geslapen hebben.
Hier konden we onze benen even strekken en een bezoekje brengen aan het toilet.
Op die plaats hadden we bijna een probleem: " Daar was een vrouw en ne man die bijna aan de andere kant van de snelweg zaten.
Waarom toch? Er zijn er die altijd de weg kwijt zijn ".
En maar verder over de autosnelweg hotsen en botsen tot Grenoble.
Hier nog een korte stop en dan verder naar Le Freney-d'Oisans.
Op dit stuk kregen we nog zeer nuttige informatie over de streek en de cols die we zouden beklimmen.
Zondag, om 9.30u stopt de bus aan hotel " Le Cassini ". Hier zullen we een week verblijven.
Rob en Dirk heten ons van harte welkom.
Rita en Jos zijn er ook al en vertellen ons dat ze de hele zaterdag regen hebben gehad met de wagen. ( zij waren al vroeg vertrokken )
Kamers verdelen, bus leeg laden en kamers vol laden. Iedereen is ijverig bezig.
Om 12u mochten we aan tafel en werden er 28 lekkere spaghetti 's opgediend ... ene mag da niet zo goed.
Hierna even platte rust om dan rond 14u. Les Deux-Alpes te beklimmen met 23 personen.
Rita, Bea, Chris ( ontsteking knie ) en Leon ( 4 ribben gebroken ) reden met de volgwagen.
We moeten Riet bewonderen voor de durf, wilskracht en de moed om de berg op en af te fietsen.
De houding is nog niet perfect maar daar zal de Marc wel aan werken.
Na deze berg op het terras van het hotel iets gedronken en gegeten. Merci Sonja voor de lekkere cake.
Allen den douche onder en den dag was geslaagd en de regen ... daar hebben we naast gefietst.
21.94km, bewolkt maar droog, 16 graden, gemiddeld 15.5km/u, 70.2km/u max.
Rit 16: Houwaart
De laatste rit voor de bergen is traditioneel naar Houwaart.
Het vertrek was om 8u bij Louis en Mia, amaai das vroeg.
Al voor de rit van start gaat een lekke band voor de Swa en het eerste wat hij zij was:
" das geen kruiske he ". Neen Swa da is geen kruiske !!!
Na een korte briefing door Ronni " Alpen " en Louis " Houwaart " wordt er vertrokken voor een rit van 100km.
Alles verloopt vlot en via Langvoort en Vorst gaat het naar Averbode.
Net voor de abdij wordt er lek gereden maar dit euvel wordt snel hersteld.
Na het verlaten van de Norbertijnen wordt het heuvelachtig.
De Weefberg, Voortberg, Wijngaardberg en Konijnenberg worden door iedereen vlotjes genomen.
Een kasseistrook net voor de E314 brengt ook geen afscheiding.
We rijden verder via Rillaar en na wat putten en losse steentjes te hebben ontweken gaat het naar " den Houwaart ".
Dit bergje wordt 2x genomen en Ronni laat zien dat de benen goed zijn met het oog op de Alpen of ...
laten de anderen niet in hun kaarten kijken.
Op de Kriesberg volgde een korte stop en werd er genoten van het prachtige landschap.
Onmiddellijk na deze stop een helling met kasseien om dan verder via de N223 Aarschot binnen te fietsen.
Den Demer over en dan volgde een korte maar steile helling wat zorgde voor de nodige spanning om de juiste versnelling te vinden.
Ook hier was Ronni niet te houden maar deze jongen zou nog tegenslag kennen.
Op de volgende helling wordt er lek gereden in den bergop ... ra ra juist, Ronni.
Maar hét hoogtepunt moet nog komen want 2km verder staat Ronni opnieuw plat.
Nu zowel voor als achter op hetzelfde moment, da moet ge kunnen!!!!
De rit gaat verder via Wolfsdonk, Haanven, Varendonk, Eindhout, Meerhout
en na nog 2 lekke banden ( dus 6 in totaal ) komen we uiteindelijk aan in de Krophoek ... he he.
De juiste gegevens voor deze rit zijn: 96.35km en 28.2km/u.
Het vertrek was om 8u bij Louis en Mia, amaai das vroeg.
Al voor de rit van start gaat een lekke band voor de Swa en het eerste wat hij zij was:
" das geen kruiske he ". Neen Swa da is geen kruiske !!!
Na een korte briefing door Ronni " Alpen " en Louis " Houwaart " wordt er vertrokken voor een rit van 100km.
Alles verloopt vlot en via Langvoort en Vorst gaat het naar Averbode.
Net voor de abdij wordt er lek gereden maar dit euvel wordt snel hersteld.
Na het verlaten van de Norbertijnen wordt het heuvelachtig.
De Weefberg, Voortberg, Wijngaardberg en Konijnenberg worden door iedereen vlotjes genomen.
Een kasseistrook net voor de E314 brengt ook geen afscheiding.
We rijden verder via Rillaar en na wat putten en losse steentjes te hebben ontweken gaat het naar " den Houwaart ".
Dit bergje wordt 2x genomen en Ronni laat zien dat de benen goed zijn met het oog op de Alpen of ...
laten de anderen niet in hun kaarten kijken.
Op de Kriesberg volgde een korte stop en werd er genoten van het prachtige landschap.
Onmiddellijk na deze stop een helling met kasseien om dan verder via de N223 Aarschot binnen te fietsen.
Den Demer over en dan volgde een korte maar steile helling wat zorgde voor de nodige spanning om de juiste versnelling te vinden.
Ook hier was Ronni niet te houden maar deze jongen zou nog tegenslag kennen.
Op de volgende helling wordt er lek gereden in den bergop ... ra ra juist, Ronni.
Maar hét hoogtepunt moet nog komen want 2km verder staat Ronni opnieuw plat.
Nu zowel voor als achter op hetzelfde moment, da moet ge kunnen!!!!
De rit gaat verder via Wolfsdonk, Haanven, Varendonk, Eindhout, Meerhout
en na nog 2 lekke banden ( dus 6 in totaal ) komen we uiteindelijk aan in de Krophoek ... he he.
De juiste gegevens voor deze rit zijn: 96.35km en 28.2km/u.
maandag 1 juni 2009
15: Ravels
Man, man, wat een weer vandaag. De zon maakt deze dagen overuren. Het is 7u45 en het is al lekker warm. Niet iedereen vindt dit blijkbaar want Jos Pauwels staat klaar met zijn lange mouwtjes aan...
Vandaag is Francois wegkapitein. Hij zal ons tot in Ravels leiden en vervolgens terug brengen tot aan de Krophoek, en dit over een afstand van meer dan 95 km.
Om 8u30 vertrekken we. Er worden nog 3 koptrekkers gezocht. Blijkbaar boezemde de rit iedereen schrik in, want pas na enige aarzeling offerde Jos Pauwel zich op. Verder kwamen Kris VE en Raymond vooraan nog aansluiten.
Francois leidde ons doorheen de mooiste plekjes van de noorderkempen en zuid-Nederland. Aanvankelijk volgenden we voornamelijk de kanaaldijk tot in Arendonk. Daar ging het verder richting Ravels. Vervolgens reden we Nederland in en passeerden we Hilvarenbeek, Hoge en Lage Mierde, Reusel om uiteindelijk in Postel aan te komen. Na Postel was het rechtdoor richting Mol.
Het was er vandaag aan te merken dat 50-plussers het commando voerden: 2 plasstops...
Vanaf Postel ging het wat moeilijker voor Louis B. Krampen speelden hem parten. Het parcours was wondermooi geweest, maar het vele draaien en keren had zijn tol geëist.
Desaltniettemin kwamen we zonder kleerscheuren met z'n allen aan aan de Krophoek.
Volgende week nog een zware rit, naar Houwaart. En dan staat het hoogtepunt van dit seizoen op het programm: Le Bourg d'oisan... Hopelijk is de Galibier open tegen dan... opening is voorzien op 8 juni: http://www.maurienne-tourisme.com/actualites-ouverture-cols.asp
Vandaag is Francois wegkapitein. Hij zal ons tot in Ravels leiden en vervolgens terug brengen tot aan de Krophoek, en dit over een afstand van meer dan 95 km.
Om 8u30 vertrekken we. Er worden nog 3 koptrekkers gezocht. Blijkbaar boezemde de rit iedereen schrik in, want pas na enige aarzeling offerde Jos Pauwel zich op. Verder kwamen Kris VE en Raymond vooraan nog aansluiten.
Francois leidde ons doorheen de mooiste plekjes van de noorderkempen en zuid-Nederland. Aanvankelijk volgenden we voornamelijk de kanaaldijk tot in Arendonk. Daar ging het verder richting Ravels. Vervolgens reden we Nederland in en passeerden we Hilvarenbeek, Hoge en Lage Mierde, Reusel om uiteindelijk in Postel aan te komen. Na Postel was het rechtdoor richting Mol.
Het was er vandaag aan te merken dat 50-plussers het commando voerden: 2 plasstops...
Vanaf Postel ging het wat moeilijker voor Louis B. Krampen speelden hem parten. Het parcours was wondermooi geweest, maar het vele draaien en keren had zijn tol geëist.
Desaltniettemin kwamen we zonder kleerscheuren met z'n allen aan aan de Krophoek.
Volgende week nog een zware rit, naar Houwaart. En dan staat het hoogtepunt van dit seizoen op het programm: Le Bourg d'oisan... Hopelijk is de Galibier open tegen dan... opening is voorzien op 8 juni: http://www.maurienne-tourisme.com/actualites-ouverture-cols.asp
donderdag 21 mei 2009
Rit 14: Scherpenheuvel
Regen ... regen ... regen, nat dus.
Aan het weer kan je niets doen dus gaan we er toch maar voor.
Met 16 waren we komen opdagen, allen in regenjas en overtrekjes
behalve Louis M ... die kan wat verdragen.
Om 8.30u vertrokken voor 80km naar de basiliek.
Via Heidehuizen en Hulsen naar het kanaal.
De wind zat tegen waardoor de koptrekkers een tandje moesten bijsteken.
Na het kanaal verder via Genendijk, Tessenderlo en Engsbergen tot onze traditionele plaspauze.
Na deze korte stop ging het naar Okselaar en zo tot Zichem waar de sprint bergop naar
de basiliek niet te ontlopen was.
Ronni zette onmiddellijk aan en Louis M nam over met veel bravoure.
Samen naar de top gereden maar heb afgezien.
Aan de basiliek korte stop want Bart had een lekke band.
Ook een kaarsje laten branden voor onze voorzitter want die zit
met 3 gebroken ribben en dat is niet leuk.
Hierna verder, nog altijd met regenjas , via Keiberg, Waaiberg, Voortberg en de Weefberg tot Veerle.
De weg was nog steeds nat maar de sfeer zat er toch wel in.
Via Veerle naar Eindhout waar het laatste bergje voor nog wat spanning zorgde.
Ronni zette opnieuw aan maar Kris ging er vlotjes over.
Na dit bergje was het enkel Mia die nog voor wat afwisseling zorgde daar ze nog 2x lek reed.
Verder via Meerhout en Hulsen tot aan café De Waterhoek.
De teller stond op 80.3km en 27.5km/u.
Al bij al was het toch een leuke rit maar volgende week mag de zon liefst terug meedoen.
Aan het weer kan je niets doen dus gaan we er toch maar voor.
Met 16 waren we komen opdagen, allen in regenjas en overtrekjes
behalve Louis M ... die kan wat verdragen.
Om 8.30u vertrokken voor 80km naar de basiliek.
Via Heidehuizen en Hulsen naar het kanaal.
De wind zat tegen waardoor de koptrekkers een tandje moesten bijsteken.
Na het kanaal verder via Genendijk, Tessenderlo en Engsbergen tot onze traditionele plaspauze.
Na deze korte stop ging het naar Okselaar en zo tot Zichem waar de sprint bergop naar
de basiliek niet te ontlopen was.
Ronni zette onmiddellijk aan en Louis M nam over met veel bravoure.
Samen naar de top gereden maar heb afgezien.
Aan de basiliek korte stop want Bart had een lekke band.
Ook een kaarsje laten branden voor onze voorzitter want die zit
met 3 gebroken ribben en dat is niet leuk.
Hierna verder, nog altijd met regenjas , via Keiberg, Waaiberg, Voortberg en de Weefberg tot Veerle.
De weg was nog steeds nat maar de sfeer zat er toch wel in.
Via Veerle naar Eindhout waar het laatste bergje voor nog wat spanning zorgde.
Ronni zette opnieuw aan maar Kris ging er vlotjes over.
Na dit bergje was het enkel Mia die nog voor wat afwisseling zorgde daar ze nog 2x lek reed.
Verder via Meerhout en Hulsen tot aan café De Waterhoek.
De teller stond op 80.3km en 27.5km/u.
Al bij al was het toch een leuke rit maar volgende week mag de zon liefst terug meedoen.
Rit 13: Sus Luyten Classic
Na het zware weekend van vorige week, konden we een beetje uitrusten. Vandaag hebben we zelf niet gereden, maar hebben we ons ten dienste gesteld van de 1100 wielertoeristen die de Sus Luyten Classic hebben gereden.
Het moet niet altijd actie zijn.
Het moet niet altijd actie zijn.
maandag 11 mei 2009
Rit 12: De langste van 2009. (clubweekend)
Om 6.15u liep de wekker af ... amaai da is vroeg als je op vakantie bent.
Koffers inpakken en om 7u naar beneden voor een heerlijk ontbijt.
Iets na 8u vertrokken en het weer was niet zo goed. Koud en wat druilerige regen.
Voor de laatste maal onder de Menenpoort en Ieper verdween achter ons.
Via Ingelmunster en Kruishoutem ging het naar Gavere.
Na een uurtje fietsen was de regen al verdwenen en het zou die dag nog goed worden, 17° met wolken en zon.
De hele dag was het trouwens rugwind wat altijd gunstig is.
In Gavere de Schelde over en zo verder tot Baaigem waar de 1ste stop voorzien was.
Ik nam een spaghetti die heerlijk was maar een beetje teveel.
Nog een cola voor de suiker op peil te houden en dan verder.
Kort na deze stop had Bart pech, spaak over.
Gelukkig was de volgwagen dichtbij waardoor dit euvel vrij snel hersteld was.
Onze wegkapitein loodste ons nog altijd feilloos van dorp naar dorp zonder ook maar de minste aarzeling.
Knap werk noemen we dat.
Na 140km was de tweede stop voorzien in Sint-Katelijne-Waver.
Op het menu stond deze keer stevige groentesoep met brood, dat gaat er ook altijd in.
Nog wat gedronken en dan verder voor de laatste 56km.
Via Koningshooikt over de Grote Nete en verder langs Herenthout tot het Albertkanaal.
De laatste 20km verliepen vlot en via het centrum van Mol ging het naar café De Krophoek.
De teller gaf 195.97km aan en dit zal wel de langste rit van het seizoen zijn.
Op zaterdag is er trouwens 3x lek gereden en vandaag was dat ook het geval.
Na drie dagen fietsen over een schitterend parcours staat de teller definitief op 530km ... goed gereden noemen we dat.
Ook is er 10x lek gereden.
De reacties over het weekend waren zeer positief dus kan ik alleen maar afsluiten met de woorden ...
" in 2010 gaan we er opnieuw voor ".
Koffers inpakken en om 7u naar beneden voor een heerlijk ontbijt.
Iets na 8u vertrokken en het weer was niet zo goed. Koud en wat druilerige regen.
Voor de laatste maal onder de Menenpoort en Ieper verdween achter ons.
Via Ingelmunster en Kruishoutem ging het naar Gavere.
Na een uurtje fietsen was de regen al verdwenen en het zou die dag nog goed worden, 17° met wolken en zon.
De hele dag was het trouwens rugwind wat altijd gunstig is.
In Gavere de Schelde over en zo verder tot Baaigem waar de 1ste stop voorzien was.
Ik nam een spaghetti die heerlijk was maar een beetje teveel.
Nog een cola voor de suiker op peil te houden en dan verder.
Kort na deze stop had Bart pech, spaak over.
Gelukkig was de volgwagen dichtbij waardoor dit euvel vrij snel hersteld was.
Onze wegkapitein loodste ons nog altijd feilloos van dorp naar dorp zonder ook maar de minste aarzeling.
Knap werk noemen we dat.
Na 140km was de tweede stop voorzien in Sint-Katelijne-Waver.
Op het menu stond deze keer stevige groentesoep met brood, dat gaat er ook altijd in.
Nog wat gedronken en dan verder voor de laatste 56km.
Via Koningshooikt over de Grote Nete en verder langs Herenthout tot het Albertkanaal.
De laatste 20km verliepen vlot en via het centrum van Mol ging het naar café De Krophoek.
De teller gaf 195.97km aan en dit zal wel de langste rit van het seizoen zijn.
Op zaterdag is er trouwens 3x lek gereden en vandaag was dat ook het geval.
Na drie dagen fietsen over een schitterend parcours staat de teller definitief op 530km ... goed gereden noemen we dat.
Ook is er 10x lek gereden.
De reacties over het weekend waren zeer positief dus kan ik alleen maar afsluiten met de woorden ...
" in 2010 gaan we er opnieuw voor ".
Rit 11: Westvleteren (Clubweekend)
Na een voor mij goede nachtrust op kamer 101 was er om 8u ontbijt.
Amaai ... wat een ontbijt. Er was werkelijk alles. Vooral het spek was iets wat mij enorm beviel ... hmmm.
Om 9u vertrokken voor een rit van 140km.
Het weer was iets minder maar nog altijd goed ... 19°, droog met wolken en soms de zon.
Via de IJzer naar Diksmuide voor een korte pauze aan de IJzertoren.
Verder langs de Dodengang, Stuivekenskerke, Slijpe, Raversijde en zo tot Middelkerke-Bad.
Op den dijk iets gedronken. ( wel binnen want het was aan de kust niets te warm )
Langs den dijk verder tot Westende en via Nieuwpoort terug het binnenland in.
Verder via Lo-Reninge naar de verassing van de dag.
Een stop aan de Abdij van Westvleteren ... altijd goed.
De maaltijd was een keuze uit brood met kaas, hesp of paté
maar natuurlijk eerst proeven van nen donkere westvleteren ... gewoon heerlijk !!!
Na deze mega stop verder via Poperinge en Klijte om zo via Kemmel te beginnen aan het enige bergje van het weekend ...
de Kemmelberg.
Wel wat zoek en vraagwerk om de juiste weg te vinden naar de top daar er een rally bezig was voor oldtimers en we niet overal door mochten.
Kris Van Esch was duidelijk de sterkste, die had al de hele dag super benen en reed dan ook met de vingers in de neus zoals wij dat zeggen.
Ik was tevreden met mijn 2de plaats, meer zat er niet in.
Na de Kemmelberg recht naar Ieper via de Menenpoort.
De teller stond op 140km en 25.7km/u.
Na den douche en het eten ging het om 19.30u opnieuw naar de Menenpoort voor the Last Post.
Dit moet je ooit eens gezien hebben zeker als er een regiment Schotten met doedelzakken aanwezig zijn.
Nadien nog een terrasje om daarna de dag af te sluiten in de bar van het hotel.
Om 23u bed in ... slaap zacht.
Amaai ... wat een ontbijt. Er was werkelijk alles. Vooral het spek was iets wat mij enorm beviel ... hmmm.
Om 9u vertrokken voor een rit van 140km.
Het weer was iets minder maar nog altijd goed ... 19°, droog met wolken en soms de zon.
Via de IJzer naar Diksmuide voor een korte pauze aan de IJzertoren.
Verder langs de Dodengang, Stuivekenskerke, Slijpe, Raversijde en zo tot Middelkerke-Bad.
Op den dijk iets gedronken. ( wel binnen want het was aan de kust niets te warm )
Langs den dijk verder tot Westende en via Nieuwpoort terug het binnenland in.
Verder via Lo-Reninge naar de verassing van de dag.
Een stop aan de Abdij van Westvleteren ... altijd goed.
De maaltijd was een keuze uit brood met kaas, hesp of paté
maar natuurlijk eerst proeven van nen donkere westvleteren ... gewoon heerlijk !!!
Na deze mega stop verder via Poperinge en Klijte om zo via Kemmel te beginnen aan het enige bergje van het weekend ...
de Kemmelberg.
Wel wat zoek en vraagwerk om de juiste weg te vinden naar de top daar er een rally bezig was voor oldtimers en we niet overal door mochten.
Kris Van Esch was duidelijk de sterkste, die had al de hele dag super benen en reed dan ook met de vingers in de neus zoals wij dat zeggen.
Ik was tevreden met mijn 2de plaats, meer zat er niet in.
Na de Kemmelberg recht naar Ieper via de Menenpoort.
De teller stond op 140km en 25.7km/u.
Na den douche en het eten ging het om 19.30u opnieuw naar de Menenpoort voor the Last Post.
Dit moet je ooit eens gezien hebben zeker als er een regiment Schotten met doedelzakken aanwezig zijn.
Nadien nog een terrasje om daarna de dag af te sluiten in de bar van het hotel.
Om 23u bed in ... slaap zacht.
Rit 10: Ieper (Clubweekend)
Op vrijdag 1 mei was daar eidelijk het "clubweekend 2009".
Iedereen was wel wat zenuwachtig want de afstand tussen Mol en Ieper bleek bijna 200km te zijn.
Da is toch nie niks ... maar het weer was optimaal waardoor de ongerustheid wat afnam.
Met 33 fietsers werd er, na een korte briefing door Ronni en wegkapitein Carlo, kort na 8u vertrokken.
Rita, Linda, Riet en Paul waren de mensen van de 2 volgwagens.
Zij hebben ons 3 dagen optimaal voorzien van alles wat we nodig hadden ... nen dikke merci.
Onze voorzitter, die door een valpartij een week eerder nog altijd moet rusten, ging ook mee met de volgwagen en stond in voor de algemene coördinatie wat Leon voortreffelijk afging ... merci pa.
Chris Wouters was niet van de partij wegens knieproblemen maar zijn plaats werd op de laatste moment ingenomen door Swa De Mol.
Het parcours liep via Geel, O.-L.-V. Olen en Herenthout tot de Kruiskensberg alwaar de 1ste korte stop voorzien was.
Hierna verder via Berlaar, Koningshooikt, Mechelen, Kapelle-Op-Den-Bos, Londerzeel tot Merchtem.
In Merchtem werd er gestopt aan café Taxi om het vocht terug op pijl te brengen.
Er was zelfs een tent voorzien en de bediening verliep zeer vlot waardoor we na 45minuten terug op onze fiets zaten.
Kleren die uit gingen en de zonnecrème die rond ging ... ja ja het zou nog warm worden, tot 23°.
Verder via Wieze en de Dender waar George naast de kant stond.
George kon niet verder maar werd opgepikt door de volgwagen.
Na de Dender verder via Gijzegem, Hofstade, Aalst en de Zwalm waar de weg glooiend werd.
Nog meer puffen en zweten maar de conditie was bij iedereen goed waardoor het toch lekker vooruit ging over prachtige wegen.
Verder via Kruishoutem, Nokere en zo naar Waregem.
Hier stond de teller op 147km dus de drank mocht komen.
Op het terras aan de kerk in de zon was het heerlijk toeven.
Het geluk was ook aanwezig daar een belangrijk en vermogend man ons een tournée générale aanbood.
Hij was Peugeot verdeler en aangezien wij allen voor Peugeot rijden ... ja ja iedereen tevreden.
De fiets van George was ondertussen ook hersteld ... terug met 33.
Via de Leie en Kortijk ging het recht naar Ieper.
Op het laatst nog wat heuvels waar het toch wel lastig werd maar om 18u reden we onder de Menenpoort ... das geen klein poortje.
Op het terras van het hotel bekomen met de nodige liters bier en wijn want de teller stond toch op 193km en 27.2km/u
Er was 4x lek gereden en George die wat tegenslag had maar verder is alles rustig en goed verlopen.
Een douche was welkom van al het zweet en om 19u was het eten.
Na het eten nog een terrasje gedaan op de markt van Ieper om daarna warm onder de lakens
te genieten van een prachtige dag ... slaap zacht.
Iedereen was wel wat zenuwachtig want de afstand tussen Mol en Ieper bleek bijna 200km te zijn.
Da is toch nie niks ... maar het weer was optimaal waardoor de ongerustheid wat afnam.
Met 33 fietsers werd er, na een korte briefing door Ronni en wegkapitein Carlo, kort na 8u vertrokken.
Rita, Linda, Riet en Paul waren de mensen van de 2 volgwagens.
Zij hebben ons 3 dagen optimaal voorzien van alles wat we nodig hadden ... nen dikke merci.
Onze voorzitter, die door een valpartij een week eerder nog altijd moet rusten, ging ook mee met de volgwagen en stond in voor de algemene coördinatie wat Leon voortreffelijk afging ... merci pa.
Chris Wouters was niet van de partij wegens knieproblemen maar zijn plaats werd op de laatste moment ingenomen door Swa De Mol.
Het parcours liep via Geel, O.-L.-V. Olen en Herenthout tot de Kruiskensberg alwaar de 1ste korte stop voorzien was.
Hierna verder via Berlaar, Koningshooikt, Mechelen, Kapelle-Op-Den-Bos, Londerzeel tot Merchtem.
In Merchtem werd er gestopt aan café Taxi om het vocht terug op pijl te brengen.
Er was zelfs een tent voorzien en de bediening verliep zeer vlot waardoor we na 45minuten terug op onze fiets zaten.
Kleren die uit gingen en de zonnecrème die rond ging ... ja ja het zou nog warm worden, tot 23°.
Verder via Wieze en de Dender waar George naast de kant stond.
George kon niet verder maar werd opgepikt door de volgwagen.
Na de Dender verder via Gijzegem, Hofstade, Aalst en de Zwalm waar de weg glooiend werd.
Nog meer puffen en zweten maar de conditie was bij iedereen goed waardoor het toch lekker vooruit ging over prachtige wegen.
Verder via Kruishoutem, Nokere en zo naar Waregem.
Hier stond de teller op 147km dus de drank mocht komen.
Op het terras aan de kerk in de zon was het heerlijk toeven.
Het geluk was ook aanwezig daar een belangrijk en vermogend man ons een tournée générale aanbood.
Hij was Peugeot verdeler en aangezien wij allen voor Peugeot rijden ... ja ja iedereen tevreden.
De fiets van George was ondertussen ook hersteld ... terug met 33.
Via de Leie en Kortijk ging het recht naar Ieper.
Op het laatst nog wat heuvels waar het toch wel lastig werd maar om 18u reden we onder de Menenpoort ... das geen klein poortje.
Op het terras van het hotel bekomen met de nodige liters bier en wijn want de teller stond toch op 193km en 27.2km/u
Er was 4x lek gereden en George die wat tegenslag had maar verder is alles rustig en goed verlopen.
Een douche was welkom van al het zweet en om 19u was het eten.
Na het eten nog een terrasje gedaan op de markt van Ieper om daarna warm onder de lakens
te genieten van een prachtige dag ... slaap zacht.
maandag 27 april 2009
Rit 9: Herent
Er waren er die dachten dat het richting Leuven zou gaan maar nee,
het was Herent nabij Neerpelt ... de Limburg dus.
Na de briefing van de wegkapitein met vooral uitleg over het nakende
weekend in Ieper, werd er vertokken met 26 clubleden.
Het was nevelig maar niet al te koud met een lichte bries uit het zuiden.
De 4 koptrekkers van dienst waren Ronni, Guy, Raymond en Swa.
Deze 4 hielden het tempo altijd rond de 30km/u.
De eerste 30km waren simpel, kanaaldijk tot St.-Huibrechts-Lille.
Enkel een klein oponthoud daar de ketting van Els wat moeilijk deed.
Na het kanaal was er de gebruikelijke stop om de blaas wat lichter te maken.
Verder via Herent, Kleine Brogel, Eksel en Pijnven waar Jos Wouters dacht ...
we rijden nog eens lek.
Na de herstelling verder via Kerkhoven en de Keiheuvel naar Mol.
In de krophoek stond de teller op 74.04km en 28.9km/u.
Het parcours was vandaag echt simpel... vlak met lange rechte stukken,
zo mag het ook wel eens.
Nu volgt het clubweekend naar Ieper... da is dus 500km afzien ... super.
het was Herent nabij Neerpelt ... de Limburg dus.
Na de briefing van de wegkapitein met vooral uitleg over het nakende
weekend in Ieper, werd er vertokken met 26 clubleden.
Het was nevelig maar niet al te koud met een lichte bries uit het zuiden.
De 4 koptrekkers van dienst waren Ronni, Guy, Raymond en Swa.
Deze 4 hielden het tempo altijd rond de 30km/u.
De eerste 30km waren simpel, kanaaldijk tot St.-Huibrechts-Lille.
Enkel een klein oponthoud daar de ketting van Els wat moeilijk deed.
Na het kanaal was er de gebruikelijke stop om de blaas wat lichter te maken.
Verder via Herent, Kleine Brogel, Eksel en Pijnven waar Jos Wouters dacht ...
we rijden nog eens lek.
Na de herstelling verder via Kerkhoven en de Keiheuvel naar Mol.
In de krophoek stond de teller op 74.04km en 28.9km/u.
Het parcours was vandaag echt simpel... vlak met lange rechte stukken,
zo mag het ook wel eens.
Nu volgt het clubweekend naar Ieper... da is dus 500km afzien ... super.
zondag 19 april 2009
Rit 8: Hoge Mierde
Er zijn zo van die zekerheden in het leven. Van regen wordt je nat, van modder ziet je fiets vuil. Quick step wint wel een paar klassiekers, bij Silence Lotto is het altijd net niet. Als het mooi weer is, zijn we met meer doortrappers dan met slecht weer... En Kris VE gaat elk seizoen wel eens in het dekor. Vandaag was het weer prijs...
Zondag 19 april, vandaag is het Amstel Goldrace. En vandaag zijn we met 31 doortrappers om in gezwinde draf richting nederland te rijden. Nog voor de start hebben we al een lekke band. Patrick zijn sjepappe laat het afweten.
Grote afwezige vandaag (reeds voor de 2de week op rij): Ronni Caers. Ziek was het verdict. Wat is dat toch met die ronde van Vlaanderen rijders? Is het niet dat ze ziek zijn, gaan ze wel tegen de vlakte.
Via Dessel en Retie rijden we langs Arendonk richting Reusel. In Reusel stonden we bijna in de krant. Net na de "Frontière" willen we links afslaan. Voor een keer steekt iedereen mooi zijn handje uit. Echter een onbesnutste Nederlander meent dat hij geen rekening moet houden met ons zwakkere weggebruikers en beslist ons nog langs links te passeren (over een volle witte lijn). Gevolg: een geroep en getier in het peloton en een auto die vol in de remmen moet gaan.
Van de schrik moeten er een paar dringend naar het toillet... Dus we houden hier onze eerste pisstop.
Via de smalle wegen rijden we verder richting Ravels. Op een bepaald moment wordt het allemaal heel smal. We beslissen op 1 rij te rijden. Plots wordt er geremd vooraan. Kris VE en Guy moeten uitwijken en rijden het zand in. Guy kan terug op de weg geraken, maar voor Kris loopt het minder goed af... Hij rijdt vast in het mulle zand en rijdt tegen een tak. Hij gaat over de kop. Gevolg: rem stuk, scheenbeen blauw, pijnlijke schouder en smeer op de knie.
Ook hier weer moeten verschillende van ons van de schrik bekomen... Pisstop nummer 2.
Na bekomen te zijn van de schrik rijden we rustig verder via Ravels, Arendonk, Retie en Dessel. Hier beslis ik om de groep te verlaten. en richting douche te rijden.
Nog 1 ritje voordat de monsterritten naar en van Ieper kunnen aanvatten... Hopelijk herstellen onze ronderenners zich snel zodat ze zonder brokken het seizoen kunnen afmaken.
Zondag 19 april, vandaag is het Amstel Goldrace. En vandaag zijn we met 31 doortrappers om in gezwinde draf richting nederland te rijden. Nog voor de start hebben we al een lekke band. Patrick zijn sjepappe laat het afweten.
Grote afwezige vandaag (reeds voor de 2de week op rij): Ronni Caers. Ziek was het verdict. Wat is dat toch met die ronde van Vlaanderen rijders? Is het niet dat ze ziek zijn, gaan ze wel tegen de vlakte.
Via Dessel en Retie rijden we langs Arendonk richting Reusel. In Reusel stonden we bijna in de krant. Net na de "Frontière" willen we links afslaan. Voor een keer steekt iedereen mooi zijn handje uit. Echter een onbesnutste Nederlander meent dat hij geen rekening moet houden met ons zwakkere weggebruikers en beslist ons nog langs links te passeren (over een volle witte lijn). Gevolg: een geroep en getier in het peloton en een auto die vol in de remmen moet gaan.
Van de schrik moeten er een paar dringend naar het toillet... Dus we houden hier onze eerste pisstop.
Via de smalle wegen rijden we verder richting Ravels. Op een bepaald moment wordt het allemaal heel smal. We beslissen op 1 rij te rijden. Plots wordt er geremd vooraan. Kris VE en Guy moeten uitwijken en rijden het zand in. Guy kan terug op de weg geraken, maar voor Kris loopt het minder goed af... Hij rijdt vast in het mulle zand en rijdt tegen een tak. Hij gaat over de kop. Gevolg: rem stuk, scheenbeen blauw, pijnlijke schouder en smeer op de knie.
Ook hier weer moeten verschillende van ons van de schrik bekomen... Pisstop nummer 2.
Na bekomen te zijn van de schrik rijden we rustig verder via Ravels, Arendonk, Retie en Dessel. Hier beslis ik om de groep te verlaten. en richting douche te rijden.
Nog 1 ritje voordat de monsterritten naar en van Ieper kunnen aanvatten... Hopelijk herstellen onze ronderenners zich snel zodat ze zonder brokken het seizoen kunnen afmaken.
woensdag 15 april 2009
Rit 7: Hageland Classic
Hoogtepunt nummer 1 van het wielerseizoen voor de meesten van ons: de Hageland Classic. Een pittig ritje van 135km doorheen het mooie Hageland. De voorbije jaren telkens zeer mooi weer. Dit jaar was het net iets anders. Het druppelde bij de start, en we zouden het ook net niet droog houden.
Zoals gewoonlijk splitsen we ons op in 2 groepen: groep 1 bestond uit de echte flandriens, de dappersten onder de wielrenners, de die hards. Groep 2 bestond uit de softere gevallen, de watjes, de softies, de sissies, de baanjeanetten.
Grote afwezigen dit jaar: de familie Caers. Ronni had besloten om zijn oprit de gaan beklinkeren en papa-lief moest mee helpen.
Stipt 9u vertrekken we. Ikzelf zet me op kop, samen met Jos P, Bart VG en Cois. We houden er een mooi gemiddelde op na. En het duurt niet
lang of we hebben een sliert van een 200tal renners achter ons hangen. Om de 2,5 km schuiven we mooi door zodat ieder zijn kopwerk doet (toch ongeveer).
Via Geel rijden we naar Averbode. Hier wijzigt het parcours ten opzichte van het vorige jaar. Via Zichem rijden we richting Aarschot. Ondertussen steken de baanjeanetten ons voorbij. Onverschrokken rijden we door. De eerste heuveltjes doemen op. Alles gaat nog vlot.
Tijdens de eerste pitstop begint het eventjes te regenen. We proberen snel te schuilen. Na 5 minuten is de bui al weer voorbij en kunnen we onze rit verder zetten. Cois heeft ondertussen zijn koptrekkers rol geruild met Raymond.
We blijven tegen een gemiddelde van 28 km/u verder rijden. Bergop gaat het wat gezapiger, bergaf gaat het wat sneller. Op een bepaald moment ging het net iets te snel. Net voor
een scherpe bocht voel ik dat het glad is, mijn achterwiel schuift weg. Zonder erg. Bij Sonja en Roger loopt het niet zo goed af. Sonja schuift ook weg, rakelings langs een huis en tegen de grond. Roger rijd op Sonja en vliegt over de kop. Daar staan we stil. Verpleger van dienst, Jos P, neemt de verzorging van de gekwetsen waar. Technieker van dienst, Bamme, neemt het materiële voor zich.
We kunnen gelukkig onze rit verder zetten.
Pitstop 2 staat garant voor de nodige spanning. Vlak voor de enige klim met kasseien. Er zijn hier 2 wegen om boven te geraken: weg 1 is de officiële, links op naast de kerk en over de kasseien tot boven. Weg 2 is de verkeerde, jeanetten kant, over een licht hellende betonbaan. Als enige echte die hards kiezen wij voor weg 1. Je kan wel raden welke weg de andere groep heeft genomen... 1 woord voor hen: diskwalificatie.
Over berg en door het dal gaat onze tocht verder. Naarmate de klimmetjes vorderen, gaat het steeds moeizamer. Die verbouwingen hebben toch voor een conditionele achterstand. Op de Poggio beslist Steve om even de co-rijders te entertainen door het betere werk van Drukwerk ten berde te brengen: "Je loog tegen mij alsof ik een kindwas..." Het volledige oeuvre zal hij brengen op het clubfeest in het najaar...
Na pitstop 3 beslis ik om te gaan socialiseren met de achtersten uit de groep. Ondertussen blijven zo vooraan ronddraaien tegen 30km/u. Via meerhout rijden we langs Olmen tot de vakschool in Mol. De 135km zijn rond.
Ter plaatse vernemen we dat ook Kris VE in het dekor is gegaan.
Modder en regen hadden de wegen op sommige plaatsen zeer glad gemaakt. Dat hebben beide groepen aan de lijve kunne
n ondervinden.
We kunnen deze rit afsluiten met een deugdoende BBQ in het Zilvermeer. Iedereen kon hier zijn verhaal doen van die dag. Jammer dat er maar 1 blog is...
Bedankt Bart vor de foto...
Zoals gewoonlijk splitsen we ons op in 2 groepen: groep 1 bestond uit de echte flandriens, de dappersten onder de wielrenners, de die hards. Groep 2 bestond uit de softere gevallen, de watjes, de softies, de sissies, de baanjeanetten.
Grote afwezigen dit jaar: de familie Caers. Ronni had besloten om zijn oprit de gaan beklinkeren en papa-lief moest mee helpen.
Stipt 9u vertrekken we. Ikzelf zet me op kop, samen met Jos P, Bart VG en Cois. We houden er een mooi gemiddelde op na. En het duurt niet
lang of we hebben een sliert van een 200tal renners achter ons hangen. Om de 2,5 km schuiven we mooi door zodat ieder zijn kopwerk doet (toch ongeveer).Via Geel rijden we naar Averbode. Hier wijzigt het parcours ten opzichte van het vorige jaar. Via Zichem rijden we richting Aarschot. Ondertussen steken de baanjeanetten ons voorbij. Onverschrokken rijden we door. De eerste heuveltjes doemen op. Alles gaat nog vlot.
Tijdens de eerste pitstop begint het eventjes te regenen. We proberen snel te schuilen. Na 5 minuten is de bui al weer voorbij en kunnen we onze rit verder zetten. Cois heeft ondertussen zijn koptrekkers rol geruild met Raymond.
We blijven tegen een gemiddelde van 28 km/u verder rijden. Bergop gaat het wat gezapiger, bergaf gaat het wat sneller. Op een bepaald moment ging het net iets te snel. Net voor
een scherpe bocht voel ik dat het glad is, mijn achterwiel schuift weg. Zonder erg. Bij Sonja en Roger loopt het niet zo goed af. Sonja schuift ook weg, rakelings langs een huis en tegen de grond. Roger rijd op Sonja en vliegt over de kop. Daar staan we stil. Verpleger van dienst, Jos P, neemt de verzorging van de gekwetsen waar. Technieker van dienst, Bamme, neemt het materiële voor zich.We kunnen gelukkig onze rit verder zetten.
Pitstop 2 staat garant voor de nodige spanning. Vlak voor de enige klim met kasseien. Er zijn hier 2 wegen om boven te geraken: weg 1 is de officiële, links op naast de kerk en over de kasseien tot boven. Weg 2 is de verkeerde, jeanetten kant, over een licht hellende betonbaan. Als enige echte die hards kiezen wij voor weg 1. Je kan wel raden welke weg de andere groep heeft genomen... 1 woord voor hen: diskwalificatie.
Over berg en door het dal gaat onze tocht verder. Naarmate de klimmetjes vorderen, gaat het steeds moeizamer. Die verbouwingen hebben toch voor een conditionele achterstand. Op de Poggio beslist Steve om even de co-rijders te entertainen door het betere werk van Drukwerk ten berde te brengen: "Je loog tegen mij alsof ik een kindwas..." Het volledige oeuvre zal hij brengen op het clubfeest in het najaar...
Na pitstop 3 beslis ik om te gaan socialiseren met de achtersten uit de groep. Ondertussen blijven zo vooraan ronddraaien tegen 30km/u. Via meerhout rijden we langs Olmen tot de vakschool in Mol. De 135km zijn rond.
Ter plaatse vernemen we dat ook Kris VE in het dekor is gegaan.
Modder en regen hadden de wegen op sommige plaatsen zeer glad gemaakt. Dat hebben beide groepen aan de lijve kunne
n ondervinden.We kunnen deze rit afsluiten met een deugdoende BBQ in het Zilvermeer. Iedereen kon hier zijn verhaal doen van die dag. Jammer dat er maar 1 blog is...
Bedankt Bart vor de foto...
Rit 6: Lummen
Tja, er zijn zo van die ritten waar eigenlijk niets in gebeurd. En dit was er zo eentje.
Het weer was vis nog vlees: geen stralende zon, maar ook geen gietende regen. Over de wind valt ook al niets te zeggen.
Dan maar over de rit. We waren weer met meer dan 30. Voor de eerste keer dit seizoen vertrokken we om 8u30. Gelukkig had niemand zich overslapen. Vandaag was het wel de eerste rit met wat klimwerk voor de boeg. Generale repititie voor het zwaardere werk van volgende week... Vroeger waren er tijden waar op iedere molshoop er wel iemand de longen uit zijn lijf reed om Ronni de loef af te steken. Maar dat mocht zelfs niet zijn vandaag... Op geen enkele helling werd gesprint.
Leon had wel zijn best gedaan om eens een nieuwe klim in het parcours te steken. En dat was hem ook goed gelukt, zelfs Cois (mister 500.000 km) himself, had deze klim nog nooit gedaan. Heuveltje op, bandje wisselen bij Ronny Vb, plasje doen, en via zelfde weggetje heuveltje terug af.
Vervolgens rijden we via de kanaaldijk terug naar Mol. Aan de krophoek kunnen we ons eerste terrasje van het jaar doen.
Op naar een ritje met iets meer animo... Op naar de Hageland Classic.
Het weer was vis nog vlees: geen stralende zon, maar ook geen gietende regen. Over de wind valt ook al niets te zeggen.
Dan maar over de rit. We waren weer met meer dan 30. Voor de eerste keer dit seizoen vertrokken we om 8u30. Gelukkig had niemand zich overslapen. Vandaag was het wel de eerste rit met wat klimwerk voor de boeg. Generale repititie voor het zwaardere werk van volgende week... Vroeger waren er tijden waar op iedere molshoop er wel iemand de longen uit zijn lijf reed om Ronni de loef af te steken. Maar dat mocht zelfs niet zijn vandaag... Op geen enkele helling werd gesprint.
Leon had wel zijn best gedaan om eens een nieuwe klim in het parcours te steken. En dat was hem ook goed gelukt, zelfs Cois (mister 500.000 km) himself, had deze klim nog nooit gedaan. Heuveltje op, bandje wisselen bij Ronny Vb, plasje doen, en via zelfde weggetje heuveltje terug af.
Vervolgens rijden we via de kanaaldijk terug naar Mol. Aan de krophoek kunnen we ons eerste terrasje van het jaar doen.
Op naar een ritje met iets meer animo... Op naar de Hageland Classic.
maandag 30 maart 2009
Rit 5: Averbode
Nog voor de start problemen voor George.
Bij het oppompen van de achterband sprong deze gelijk stuk, alle lucht was er zo uit ... pffffff.
Dit euvel werd gelukkig snel hersteld.
Ook de weergoden lieten het afweten. De eerste druppels vielen al uit de lucht ... halleluja.
Ronni, onze wegkapitein, maakte er een lange briefing van maar rond 9.10u vertrokken we,
onder licht gedruppel, naar Averbode.
De eerste kilometers door het centrum van Mol verliepen nat maar wel rustig.
Bij het naderen van de Ring na 2km opschudding in de groep.
Els wilde van het wegdek via het gootje naar het fietspad maar het opkantje bleek iets te hoog
waardoor zij onderuit ging ... das dus klote.
Vooral de knie was geraakt en op aanraden van Jos Pauwels besliste Els om niet verder te fietsen.
Ook Wim, Jos Wouters en Nadine hielden het voor bekeken want de druppels werden dikker.
Toen waren we nog met 28 ... en dat zou zo blijven.
De regen werd gelukkig ook minder en 5km verder scheen de zon tussen de wolken.
Via Bel, Stelen, Oosterlo en Varendonk ging het naar de Abdij van Averbode
met de wind zachtjes in de rug ... meer moet dat niet zijn.
Met de Abdij in zicht wilde onze wegkapitein de benen nog eens testen met het oog
op de Ronde van Vlaanderen en trok dus stevig door ... niemand volgde echter.
Dan maar alleen doortrekken tot boven, ben je zeker da je wint ;-)
Na 10min pauze aan de Abdij ging het verder naar Blauberg over glooiende wegen
met zelfs een kasseistrook van 100m ... da was simpel.
De kapittelberg en nog wat andere bergjes zorgde steevast voor demarrages
met veel gepuf en geblaas ... maar het was leuk.
Na de heuvelzone ging het verder over kronkelende wegen
met de wind meestal in het nadeel naar Veerle.
Nadien in rechte lijn via Vorst naar Meerhout.
In Meerhout nog wat draaien en keren, daar heeft onze wegkapitein een patent op,
maar na 78.09km komen we met 28 veilig aan in de Krophoek.
Het parcour mag er zijn en het gemiddelde bedroeg vandaag 27.5km/u.
Ronni
Bij het oppompen van de achterband sprong deze gelijk stuk, alle lucht was er zo uit ... pffffff.
Dit euvel werd gelukkig snel hersteld.
Ook de weergoden lieten het afweten. De eerste druppels vielen al uit de lucht ... halleluja.
Ronni, onze wegkapitein, maakte er een lange briefing van maar rond 9.10u vertrokken we,
onder licht gedruppel, naar Averbode.
De eerste kilometers door het centrum van Mol verliepen nat maar wel rustig.
Bij het naderen van de Ring na 2km opschudding in de groep.
Els wilde van het wegdek via het gootje naar het fietspad maar het opkantje bleek iets te hoog
waardoor zij onderuit ging ... das dus klote.
Vooral de knie was geraakt en op aanraden van Jos Pauwels besliste Els om niet verder te fietsen.
Ook Wim, Jos Wouters en Nadine hielden het voor bekeken want de druppels werden dikker.
Toen waren we nog met 28 ... en dat zou zo blijven.
De regen werd gelukkig ook minder en 5km verder scheen de zon tussen de wolken.
Via Bel, Stelen, Oosterlo en Varendonk ging het naar de Abdij van Averbode
met de wind zachtjes in de rug ... meer moet dat niet zijn.
Met de Abdij in zicht wilde onze wegkapitein de benen nog eens testen met het oog
op de Ronde van Vlaanderen en trok dus stevig door ... niemand volgde echter.
Dan maar alleen doortrekken tot boven, ben je zeker da je wint ;-)
Na 10min pauze aan de Abdij ging het verder naar Blauberg over glooiende wegen
met zelfs een kasseistrook van 100m ... da was simpel.
De kapittelberg en nog wat andere bergjes zorgde steevast voor demarrages
met veel gepuf en geblaas ... maar het was leuk.
Na de heuvelzone ging het verder over kronkelende wegen
met de wind meestal in het nadeel naar Veerle.
Nadien in rechte lijn via Vorst naar Meerhout.
In Meerhout nog wat draaien en keren, daar heeft onze wegkapitein een patent op,
maar na 78.09km komen we met 28 veilig aan in de Krophoek.
Het parcour mag er zijn en het gemiddelde bedroeg vandaag 27.5km/u.
Ronni
maandag 23 maart 2009
Rit 4: Het fonteintje
Hmmm, wat voor een rit zou dit worden.
Ronni kondigt de rit aan als volgt:" We mogen eens goed doortrekken aan het fonteintje". "Ze mogen doen wat ze willen", dacht ik zo, "maar van mijn fonteintje blijven ze af."
Het was droog nadat er eerder deze ochtend wat motregen was gevallen. De hemel was wel grijs Een lichte bries maakte het allemaal wat frisjes. Toch stonden we weer met een 30-tal rouleurs klaar om te vertrekken.
Ik zou achteraan post vatten. We waren nog geen 500m ver of daar vloog Walter z'n pomp al over het wegdek.
Ondertussen krijgen we een signaal van de kop van het peloton:"nog graag 2 extra koptrekkers aub." Er zou vandaag dus veel getrokken worden. Raymond en ik offeren ons op.
Aanvankelijk gaat het tegen een behoorlijk tempo richting Beringen. De wind waaide in de rug. Hoe meer we Beringen naderden, hoe meer de zon er begon door te komen. Heerlijk zo een lentezonnetje. Echter, hoe meer de zon er door kwam, hoe meer wind er kwam opzetten.
In Beringen draaiden we van rijrichting en kregen zo de wind op de kop.
Plots begon Ronni fors door te trekken. We waren aan het fonteintje. In zijn wiel volgden Leon, ikzelf, Kris VE, Ronny VB, Raymond en Kris W. Ik moest al snel lossen. De spurt werd uiteindelijk een milimeterspurt tussen de 2 krissen.
Ik kwam nog boven in een groepje met Bart en Frank. Steve, een geboren niet-klimmer, hing net achter ons, zonder krampen deze keer.
Vanaf de top van het Fonteintje tot Mol was het nog 40 km, tegen de wind in. Gedaan met trekken, nu was het beuken.
We hielden het tempo strak. Van achteren kwamen de eerste signalen dat het net iets te strak was. In Olmen besliste Ronni om het tempo te doen zakken zodat we zonder al te veel kleerscheuren aan de krophoek zouden geraken.
Weer een mooie rit, mee lastig gemaakt door de weergoden.
Nog 3 weekends en het is de Hageland Classic. Ik voel dat we stilletjes aan in vorm geraken...
Ronni kondigt de rit aan als volgt:" We mogen eens goed doortrekken aan het fonteintje". "Ze mogen doen wat ze willen", dacht ik zo, "maar van mijn fonteintje blijven ze af."
Het was droog nadat er eerder deze ochtend wat motregen was gevallen. De hemel was wel grijs Een lichte bries maakte het allemaal wat frisjes. Toch stonden we weer met een 30-tal rouleurs klaar om te vertrekken.
Ik zou achteraan post vatten. We waren nog geen 500m ver of daar vloog Walter z'n pomp al over het wegdek.
Ondertussen krijgen we een signaal van de kop van het peloton:"nog graag 2 extra koptrekkers aub." Er zou vandaag dus veel getrokken worden. Raymond en ik offeren ons op.
Aanvankelijk gaat het tegen een behoorlijk tempo richting Beringen. De wind waaide in de rug. Hoe meer we Beringen naderden, hoe meer de zon er begon door te komen. Heerlijk zo een lentezonnetje. Echter, hoe meer de zon er door kwam, hoe meer wind er kwam opzetten.
In Beringen draaiden we van rijrichting en kregen zo de wind op de kop.
Plots begon Ronni fors door te trekken. We waren aan het fonteintje. In zijn wiel volgden Leon, ikzelf, Kris VE, Ronny VB, Raymond en Kris W. Ik moest al snel lossen. De spurt werd uiteindelijk een milimeterspurt tussen de 2 krissen.
Ik kwam nog boven in een groepje met Bart en Frank. Steve, een geboren niet-klimmer, hing net achter ons, zonder krampen deze keer.
Vanaf de top van het Fonteintje tot Mol was het nog 40 km, tegen de wind in. Gedaan met trekken, nu was het beuken.
We hielden het tempo strak. Van achteren kwamen de eerste signalen dat het net iets te strak was. In Olmen besliste Ronni om het tempo te doen zakken zodat we zonder al te veel kleerscheuren aan de krophoek zouden geraken.
Weer een mooie rit, mee lastig gemaakt door de weergoden.
Nog 3 weekends en het is de Hageland Classic. Ik voel dat we stilletjes aan in vorm geraken...
vrijdag 20 maart 2009
Rit 3: Kasterlee
Typisch.
Vandaag is het droog weer en daar komen de baanjeanetten ook mee aansluiten. Vorige week 20 flandriens, deze week 36 wielertoeristen.
Maar ja, baanjeanet of flandrien, we rijden allemaal even hard. Rit 1 aan 29,5, rit 2 aan 29, dat is een goed begin van het seizoen.
Om stipt 9u vertrekken we bij Leon. Vandaag is Ronni wegkapitein en hij zal ons leiden via Kasterlee naar de krophoek. Ronni kondigt reeds vooraf aan dat er 2 kleinere hellingen zijn opgenomen in het parcours en dat er op het einde een sprint volgt.
In tegenstelling tot vorige week vertrekken we vandaag met wind op kop. Via Achterbos en Millegem rijden we achter Bobbejaanland achterdoor richting Lichtaart. Ondertussen moeten we eventjes opletten want er lopen wilde honden over de baan (alleen het strikje tussen de oren ontbrak). Maar gelijk wij geoefende renners zijn, slalommen wij hier gezwind door heen.
Na Lichtaart komen de 2 hellingen aan de beurt. Hier wordt gesprint door de kop van het peloton. Niets voor mij dus hier kan ik niets over melden.
Boven op de 2de helling houden we onze pisstop.
Na Kasterlee rijden we via Retie, naar Dessel om zo de kanaaldijk op te rijden. Met Steve lijkt het vandaag beter te gaan als 2 weken geleden: geen krampen. Maar, was hij toch moe of reed hij gewoon voorzichtig? We zullen nooit weten waarom regelmatig een "afstand" laat tussen hem en zijn voorrijder. Louis M biedt nochtans zijn diensten aan als professionele pechverhelper en wil Steve wat duwen. Steve slaagt het aanbod af want hij wil hier geen gewoonte van maken. Ik bied aan Louis aan om op het aanbod in te gaan, maar helaas,... Van je vrienden moet je het hebben... Misschien moet ik volgende rit ook zeggen dat ik krampen heb?
Stefan Pierle gaat de sprint aantrekken. Ik zit in zijn wiel. Stefan valt stil. Ik neem over. Maar na nog geen 10 meter rijden springt Kris W. er al over en mijn werk zit er al op.
Met veel rijden en stoempen probeer ik aansluiting te vinden bij de sprinters en slaag hier uiteindelijk in. (nu kan ik wel een duwtje van Louis gebruiken denk ik zo). Meer krijg ik nog niet uit mijn benen geperst. Volgende keer beter misschien.
Uiteindelijk rijden we met z'n 36 de rit uit. Afstand was 70 km. en het gemiddelde lag weer rond de 29km/u.
Op naar volgende week met betere benen of wat meer hulp van je ploegmaten...
Vandaag is het droog weer en daar komen de baanjeanetten ook mee aansluiten. Vorige week 20 flandriens, deze week 36 wielertoeristen.
Maar ja, baanjeanet of flandrien, we rijden allemaal even hard. Rit 1 aan 29,5, rit 2 aan 29, dat is een goed begin van het seizoen.
Om stipt 9u vertrekken we bij Leon. Vandaag is Ronni wegkapitein en hij zal ons leiden via Kasterlee naar de krophoek. Ronni kondigt reeds vooraf aan dat er 2 kleinere hellingen zijn opgenomen in het parcours en dat er op het einde een sprint volgt.
In tegenstelling tot vorige week vertrekken we vandaag met wind op kop. Via Achterbos en Millegem rijden we achter Bobbejaanland achterdoor richting Lichtaart. Ondertussen moeten we eventjes opletten want er lopen wilde honden over de baan (alleen het strikje tussen de oren ontbrak). Maar gelijk wij geoefende renners zijn, slalommen wij hier gezwind door heen.
Na Lichtaart komen de 2 hellingen aan de beurt. Hier wordt gesprint door de kop van het peloton. Niets voor mij dus hier kan ik niets over melden.
Boven op de 2de helling houden we onze pisstop.
Na Kasterlee rijden we via Retie, naar Dessel om zo de kanaaldijk op te rijden. Met Steve lijkt het vandaag beter te gaan als 2 weken geleden: geen krampen. Maar, was hij toch moe of reed hij gewoon voorzichtig? We zullen nooit weten waarom regelmatig een "afstand" laat tussen hem en zijn voorrijder. Louis M biedt nochtans zijn diensten aan als professionele pechverhelper en wil Steve wat duwen. Steve slaagt het aanbod af want hij wil hier geen gewoonte van maken. Ik bied aan Louis aan om op het aanbod in te gaan, maar helaas,... Van je vrienden moet je het hebben... Misschien moet ik volgende rit ook zeggen dat ik krampen heb?
Stefan Pierle gaat de sprint aantrekken. Ik zit in zijn wiel. Stefan valt stil. Ik neem over. Maar na nog geen 10 meter rijden springt Kris W. er al over en mijn werk zit er al op.
Met veel rijden en stoempen probeer ik aansluiting te vinden bij de sprinters en slaag hier uiteindelijk in. (nu kan ik wel een duwtje van Louis gebruiken denk ik zo). Meer krijg ik nog niet uit mijn benen geperst. Volgende keer beter misschien.
Uiteindelijk rijden we met z'n 36 de rit uit. Afstand was 70 km. en het gemiddelde lag weer rond de 29km/u.
Op naar volgende week met betere benen of wat meer hulp van je ploegmaten...
zondag 8 maart 2009
Rit 2: Lommel
Jawadde, dadde. Wat een verschil met vorige week.
Het lentezonnetje had plaatsgemaakt voor herfstweer. Regen en wind waren vandaag prominent aanwezig.
Daar het weer vorige week ideaal weer was voor de wieler"toeristen", was het deze keer aan de echte Flandriens om zich te tonen. Dat was dan ook te merken aan het aantal gegadigden. Vorige week nog 36, deze week nog maar 20.
Om stipt 9u zette Leon zich op kop van de groep en het startsein werd gegeven. De eerste 25 km werden vlot afgewerkt. Met de wind in de rug en matige regen reden we in no-time naar Lommel. Waw, dat ging goed zeg.
In Lommel aangekomen veranderde alles plots: wind op kop, veel draaien en keren en de regen die intenser werd. We bleven echter doorgaan. Niets kon ons tegenhouden, echt niets. Allez, dat was dan wel buiten de blaas van Jos P. gerekend. In Kerkhoven werd de druk zo groot dat er iets diende te gebeuren. Dus zijn we maar gestopt. We hadden ondertussen al 40 km afgelegd. Nog 25 te gaan.
15 km verder stonden we weer stil. In Balen reed Mia lek. Als verzopen kippen keken we toe hoe Leon en Louis Mia depaneerden. Sommige dingen veranderen ook nooit.
In gestaag tempo reden we verder via Scheps, Hulsen richting Mol. De laatste hinernis van de dag lag daar op ons te wachten. De brug langs de ring (voor mij een brug te veel). Uiteindelijk kwamen we met een 10tal aan aan de Krophoek.
Ondanks de regen en wind hebben de 66 km toch afgelegd tegen een gemiddelde van net geen 29 km/u. Mooi werk van de koptrekkers van dienst, en een schitterende inspanning van de achtersten om steeds mooi de harmonica dicht te rijden.
Op naar volgende week met hopelijk beter weer en benen.
Het lentezonnetje had plaatsgemaakt voor herfstweer. Regen en wind waren vandaag prominent aanwezig.
Daar het weer vorige week ideaal weer was voor de wieler"toeristen", was het deze keer aan de echte Flandriens om zich te tonen. Dat was dan ook te merken aan het aantal gegadigden. Vorige week nog 36, deze week nog maar 20.
Om stipt 9u zette Leon zich op kop van de groep en het startsein werd gegeven. De eerste 25 km werden vlot afgewerkt. Met de wind in de rug en matige regen reden we in no-time naar Lommel. Waw, dat ging goed zeg.
In Lommel aangekomen veranderde alles plots: wind op kop, veel draaien en keren en de regen die intenser werd. We bleven echter doorgaan. Niets kon ons tegenhouden, echt niets. Allez, dat was dan wel buiten de blaas van Jos P. gerekend. In Kerkhoven werd de druk zo groot dat er iets diende te gebeuren. Dus zijn we maar gestopt. We hadden ondertussen al 40 km afgelegd. Nog 25 te gaan.
15 km verder stonden we weer stil. In Balen reed Mia lek. Als verzopen kippen keken we toe hoe Leon en Louis Mia depaneerden. Sommige dingen veranderen ook nooit.
In gestaag tempo reden we verder via Scheps, Hulsen richting Mol. De laatste hinernis van de dag lag daar op ons te wachten. De brug langs de ring (voor mij een brug te veel). Uiteindelijk kwamen we met een 10tal aan aan de Krophoek.
Ondanks de regen en wind hebben de 66 km toch afgelegd tegen een gemiddelde van net geen 29 km/u. Mooi werk van de koptrekkers van dienst, en een schitterende inspanning van de achtersten om steeds mooi de harmonica dicht te rijden.
Op naar volgende week met hopelijk beter weer en benen.
zondag 1 maart 2009
Rit 1: Postel
Eindelijk!!! ... november, december, januari en februari zijn voorbij en daar is ... de zon.
De 1ste rit naar de Abdij van Postel beloofde een mooie rit te worden.
De voorspellingen waren zon en 14°, meer moet dat niet zijn op 1 maart.
Bij de start was het wel mistig en niets te warm maar na 40km was daar toch de beloofde zon.
Na een korte briefing van wegkapitein Ronni werd het seizoen 2009 op gang gefloten door Jos Pauwels.
De 6 koptrekkers van de dag waren Wim, Louis M., Leon, Kris, Bart en Ronni.
Na een rustige start werd het tempo toch opgetrokken naar 30km/u.
Het parcours was dan ook nagenoeg vlak met lange rechte wegen langs Postel, Weebosch en Luyksgestel.
De pechvogel van de dag was Peter die lek reed juist aan de plaspauze, perfecte timing Peter.
Ook Steve liet van zich horen want krampen deden hem even halt houden. Da komt wel goed Steve.
Verder was het een rustige rit tot natuurlijk de sprint in zicht kwam.
Ronni trok de sprint aan op 1km van de meet, Louis M. nam over en ook Wim deed zijn best maar
daar was Kris die op het juiste moment aanging en nipt stand hield.
Ik werd dus tweede op een half wiel ... miljaar??!!
Na de sprint ging het rustig met 36 clubleden!!! naar ons stamcafé.
De juiste gegevens voor de 1ste rit waren: 61.35km en 29.4km/u
Ronni
Abonneren op:
Posts (Atom)
