Alpen 2009: Le Freney-d'Oisans

Maandag 8 juni 2009

7:20hr: s’morgens word ik wakker…. Niet met een houten kop maar met ….. een pot en een ketel. Mijn 2 kamergenoten, Jos en Raymond, vertellen elkaar dat de andere een boom kan doorzagen.
Ik heb echter lekker geslapen en geen van hen horen snurken.
Na de gebruikelijke ochtendrituelen was het tijd om naar beneden te gaan.
Buiten stond een heel groepje doortrappers het weer van de dag te bekijken. Rita was in goede doen en begon met ochtendgymnastiek, iedereen (?) volgde haar voorbeeld.

8:00hr: ontbijt in hotel Cassini. De lekkere geur van vers brood, croisants, chocoladekoeken werkt aanstekelijk. Bij een lekker glas “jus d’orange” , een kop koffie en een ruime keuze aan beleg werden er aan de diverse tafels gesprekken gevoerd. De onderwerpen waren overal hetzelfde, Alpe d’Huez en den Glandon afgewisseld met opmerkingen over de verkiezingsuitslag in België.

8:45hr: De rugzakken worden aan de volgwagen verzameld. Een korte briefing van Ronni en om klokslag 9hr vertrekken we voor een 4 sterren rit.

Na 11km losfietsen (?) komen we in Bourg d’Oisans, aan de voet van de klim naar Alpe d’Huez. Van achter uit de groep kon ik goed volgen hoe de eerste schermutselingen plaatsvonden. Er werd een mooie “bus” gevormd van een 10-tal doortrappers, daar wilde ik wel in plaatsnemen. Ik merkte al snel dat ik niet klein genoeg kon schakelen. Mijn versnellingsapparaat kon niet op het laatste kanwiel geraken. Ondanks de waarschuwing van Raymond om niet te forceren probeerde ik toch zo lang mogelijk aan te klampen. Met nog 7 bochten te gaan moest ik de “bus” echter laten gaan. Net op dit moment werd Marc ingelopen en achtergelaten door de “bus”. Ik had tijdelijk weer een gezel om de alpe te beklimmen. Enkele bochten voor de top moest ik Marc echter ook laten gaan. Na 1hr en 15’ was ik boven. Er was zelfs een eindmeet getrokken die ik met mijn handen in de lucht passeerde.
Gelukkig zitten er bij de doortrappers knappe techniekers, Louis fikste in enkele minuten mijn kleinste”verzet”. Daar zou ik later op de dag nog veel plezier aan beleven.

Na een spannende afdaling omwille van de losse grind was er een lunchpauze voorzien.

Na de lunch werd er verder gefietst, na 45km begonnen we aan de beklimming van de col du Glandon. Deze beklimming kan opgesplitst worden in 3 delen.

Deel 1: Na 2 km klimmen ging de bus voor mij iets te snel. Laten gaan dacht ik en op eigen tempo naar boven dacht ik, met alpe d’Huez in het achterhoofd. Na een tijdje klimmen kwamen we in een dorpje, de weg werd eventjes vlak en er volgde zelfs een korte afdaling. Hier kon ik terug aansluiten bij de “bus”.

Deel 2: Na de afdaling ging het plots zeer steil omhoog. Deze keer kon ik de “bus” wel volgen. In groep hebben we eventjes op Frank gewacht maar die besliste om de klim op eigen tempo verder te zetten. Enkele kilometers verder ging het opnieuw lichtjes bergaf. De top van de Col was toen al in zicht.

Deel 3: nog een kleine 2km te gaan. De groep is terug compleet nadat Frank is teruggekeerd in de afdaling. Walter acht nu zijn tijd gekomen en demarreert….. tot hij plots remt en rechtsomkeer maakt. Wat is er gebeurd? Er ligt een gebit op de asfalt!!!! Walter raapt zijn tanden op, steekt ze in zijn mond en versnelt opnieuw aan de linkerkant van de weg!!!!
Boven gekomen op de top van de Glandon werden we als helden onthaald.
De mensen van “catering” verrichten echt prachtig werk. Onderweg moedigen zij iedereen aan. Boven voorzien ze iedereen van drank en een hapje. De rugzakken met droge kledij worden uit- en ingeladen zodat je je daar ook geen zorgen om hoeft te maken.
Ook de aanwezigheid van de bus boven op de kille top was een onbetaalbare luxe.

Na de afdaling van de Glandon en een kort stuk door de vallei kwamen we aan de croix de Cassini, een moordende klim van 3.9km. Deze klim is tijdens de eerste avond bij meerderheid door handopsteking gequoteerd als een echte klim.

Na 116km zat deze adembenemende dag erop.
Bij aankomst aan het hotel hebben we met enkele wielertoeristen nog bij een frisse pint gezellig nagebabbeld over de rit ….. en de verkiezingen van gisteren.

Peter Convens