Alpen 2009: Le Freney-d'Oisans

Verslag Alpenrit woensdag 10 juni 2009
Verslag gever : Marc Maas en Riet Meyers

Ik, Marc, ga starten met een zeer persoonlijk geheim. De Ronni (Caers) had de koninginnenrit aangekondigd. Het zou mooi weer worden en een rit van 160 km, afzien en genieten. (Ik snap wel niet hoe die twee samengaan)
Daarbij kreeg ik nog de opdracht (van Mia) om het verslag te schrijven samen met Riet.
Als er één ding is waar ik echt ‘ne hekel’ aan heb is het wel een verslag maken. Op mijn werk doe ik dat bijna nooit. Dus niet te doen!
Daarbij komt nog dat ik slecht geslapen had + dat ik gedroomd had van Mia: “Ik droomde dat Mia ineens 10 jaar ouder was geworden i.p.v. 1 jaartje + dat ze veranderd was in een heks. (Mia verzamelt tegenwoordig kruiden enz.) Het viel ’s morgens natuurlijk tegen dat Mia alleen verjaard was. Ze was niet veranderd in een heks”.
Maar wat wel echt is, Mia en Louis werden ’s morgens betrapt samen in de badkamer van 1 m op 1 m…. Mia met topje en slipje; Louis met een minihanddoekje. Ik moet jullie niet vertellen wat daar aan het gebeuren was!.
Tijdens de nacht weren er veel bomen doorgezaagd in “Le Freney d’Oisans”. Roger was de ploegbaas.
’s Morgens geurden zowel op de gang van de 1ste verdieping als op de gang van de 2de verdieping het naar allerlei smeerseltjes. De spieren waren duidelijk voorbereid.
Het was nog maar 8 uur of Mia had al een 2de afspraak van de dag. “Ne tête à tête” met Rommy. Toch niet normaal! Maar ja, Louis ziet toch niks. Er zijn van die “niet al te snuggere mannen” die ge van alles kunt wijsmaken.
Bij het ontbijt voorzag Jos (Wouters) iedereen van de nodige energie om de koninginnenrit goed te doorstaan.
Leon, verkoos, spijtig genoeg, om met de bus mee te gaan. Roger was nog moe van de nachtelijke arbeid, hij vergat zowaar bijna z’n rugzak.
Om 5 na 8 zaten we allemaal op de fiets richting “Col du Lautaret”. Het peloton was zeer zenuwachtig, zodanig zelfs dat het bijna tot een botsing kwam. In “La Grave” waar de bus stond te wachten werd nog een kleine tussenstop gehouden. Daarna naar de “Col du Lautaret” waar de bus zou wachten. De “col” was voor iedereen een makkie.
Op de “Col du Lautaret” wachtte ons de 1ste grote ontgoocheling. De bus mocht niet mee over de “Col du Galibier”. De plannen moesten gewijzigd worden. Alle bagage moest in de volgauto.
Onze “logistieke hulpjes” klaagden over de oei, oei, zeer slechte briefing. Ronny toch! De winkel was toe : met verlof. Andere winkel wekelijkse rustdag, dus geen eten voor de fietsers.
In het dorpje verderop werd er wel een klein winkeltje gevonden. Onze logistieke hulpjes hebben moeten bedelen voor brood, alle hesp, kaas en bananen. De arme man had niet veel meer, wij wel.
Het moet en zou vandaag een echte pechdag worden. Even op een rijtje :
1° plat : Bart
2° bult op band : Raymond
3° 2 x plat + slag in ’t wiel : Jos (Pauwels); hij heeft de laatste meters te voet moeten afleggen.
4° door tijd te kort moest de rit aangepast worden, dwz 2 x “Col du Galibier”. Die mooie afdaling moest dan straks wel naar boven gedaan worden.
5° 2 x plat : Bart; Louis was ter plaatse, de pomp ook!; dus alles misschien ok?
6° Rita had een ‘baaldag’, maar hare dag werd toch nog goed, ze zag een marmot door toedoen van Chris.
7° buitenband kapot : Carlo
8° 3X plat : Bart (schuld van Louis) Chris werd ingeschakeld.
De eerst klim naar de “Col du Galibier” was zeker te doen. Uitzicht zeer prachtig, Tussen de sneeuw fietsen is uniek. Wij zagen zelfs “ne vos” en volgens Walter had deze 2 jongen.
In “Les Verneys” werd er gepicknickt. Mia heeft niet graag rode billen, die werden ’s middags dan ook goed ingesmeerd. Na de picknick terug op de fiets naar de “Col du Galibier”. We vertrokken min of meer in “buskes”, doch dat lukte niet goed voor iedereen. Verschrikkelijk zwaar, doch ook prachtig, afzien en genieten!
Ronny kwam als 1ste boven, na een laatste snelle demarrage, Louis zat waarschijnlijk weer te slapen.
Terug boven (iedereen blij dat hij boven was!) kreeg Marc een koekje van eigen deeg, ttz sneeuw in zijne nek. Drie tegen één is niet eerlijk.
Dan maar terug naar beneden, naar de “Col du Lautaret”, waar de bus stond te wachten.
Roger, Jos (Pauwels), Sonja en Louis (Bartholomeus) waren op de “Col du Galibier” terug gedraaid en al naar het hotel.
In twee ploegen werd er naar beneden gereden onder “deskundige leiding” van Ronny en Louis. Deskundig moet wel in vraag gesteld worden want Louis reeds naast de weg bijna tegen de rotsen.
Bij het hotel werd er nagenoten op het terras in de zon van deze prachtig dag.

Marc en Riet