Alpen 2009: Le Freney-d'Oisans

Verslag Alpenrit woensdag 9 juni 2009
Verslag gever : Kris Van Esch

Na een goede nachtrust werd ik wakker. Maar ik hoorde geen fluitende vogeltjes die een mooie dag aankondigden. Integendeel alleen voorbij rijdende auto's die water deden opspatten. En ja hoor na het openen van de luiken alleen regen. Louis M stond op de weg het wolkendek te bestuderen,één grijze massa geen enkele opklaring te zien. Nochthans stonden er drie cols en 130 km op het programma. Het was duidelijk dat er niet direct gefietst ging worden. Dus gewone kleren aan en naar de ontbijt tafel. Er waren er meer die er zo overdachten slechts twee waren er in volle fietsuitrusting. Tijdens het ontbijt minderde de regen, en werd er beslist om de kortere rit naar la berarde te doen. Om tien uur stonden we dan toch parraat. En wie stond daar zowaar in volle uitrusting met zijne fiets? Jawel de Leon, hij ging het eropwagen. In groep reden we naar het begin van de klim. Daar konden we het teveel aan textiel nog uitdoen. Daarna in groep de klim op, na een kilometer of zeven splitste de groep zich in schuifjes in tweeën acht man ging voorop rijden onder leiding van de Wim. Daarna volgde de eerste schifting onder impuls van den Bart, eerst nog zeven toen zes en later zelfs maar vijf meer. Op een makkelijker tussenstuk kwamen er weer twee terug, om met zeven aan het volgende langere stijle stuk te beginnen. Ronni C liet de boel meteen ontploffen, Louis M kon dit niet laten gebeuren en reageerde. De gehele groep viel in stukken, vooraan pakte Louis M zo stevig over dat hij meter voor meter wegreed van de Ronni. Bovenaan het stijle stuk bedroeg het verschil slechts honderd meter, dus moest er op de tien kilometer lange uitloper nog vol door gegaan worden. Maar de situatie veranderde niet meer. Ook achteraan was de koers opengebroken want ze kwamen allemaal in stukjes en schijfjes binnen. Van de grote bus was geen sprake meer. Ondertussen kregen we boven telefoon van den Leon hij was gestopt in Saint Christoffe en had daar een goede picknickplaats gevonden. Dus daalden we af tot daar, en lieten het eten wel smaken. Waarna we verder afdaalden tot aan de voet. Hier restte enkel col de cassini nog tot in Le Freney. Deze hindernis werd rustig in groepjes genomen en eens aangekomen werd de rit daar onmiddellijk door de meeste op het terras doorgespoeld.