Hmmm, wat voor een rit zou dit worden.
Ronni kondigt de rit aan als volgt:" We mogen eens goed doortrekken aan het fonteintje". "Ze mogen doen wat ze willen", dacht ik zo, "maar van mijn fonteintje blijven ze af."
Het was droog nadat er eerder deze ochtend wat motregen was gevallen. De hemel was wel grijs Een lichte bries maakte het allemaal wat frisjes. Toch stonden we weer met een 30-tal rouleurs klaar om te vertrekken.
Ik zou achteraan post vatten. We waren nog geen 500m ver of daar vloog Walter z'n pomp al over het wegdek.
Ondertussen krijgen we een signaal van de kop van het peloton:"nog graag 2 extra koptrekkers aub." Er zou vandaag dus veel getrokken worden. Raymond en ik offeren ons op.
Aanvankelijk gaat het tegen een behoorlijk tempo richting Beringen. De wind waaide in de rug. Hoe meer we Beringen naderden, hoe meer de zon er begon door te komen. Heerlijk zo een lentezonnetje. Echter, hoe meer de zon er door kwam, hoe meer wind er kwam opzetten.
In Beringen draaiden we van rijrichting en kregen zo de wind op de kop.
Plots begon Ronni fors door te trekken. We waren aan het fonteintje. In zijn wiel volgden Leon, ikzelf, Kris VE, Ronny VB, Raymond en Kris W. Ik moest al snel lossen. De spurt werd uiteindelijk een milimeterspurt tussen de 2 krissen.
Ik kwam nog boven in een groepje met Bart en Frank. Steve, een geboren niet-klimmer, hing net achter ons, zonder krampen deze keer.
Vanaf de top van het Fonteintje tot Mol was het nog 40 km, tegen de wind in. Gedaan met trekken, nu was het beuken.
We hielden het tempo strak. Van achteren kwamen de eerste signalen dat het net iets te strak was. In Olmen besliste Ronni om het tempo te doen zakken zodat we zonder al te veel kleerscheuren aan de krophoek zouden geraken.
Weer een mooie rit, mee lastig gemaakt door de weergoden.
Nog 3 weekends en het is de Hageland Classic. Ik voel dat we stilletjes aan in vorm geraken...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten