Wat een nacht. Het was warm, het bed lag niet goed, het kopkussen was te plat en ik lag naast een andere man. Allemaal dingen die ik niet gewoon was. Om 7u30 staat de wekker.
Ik sta op en kleer me aan. Bart gebruikt de badkamer na mij. Om 8u zitten we aan het ontbijt. De andere tafelgenoten zijn ook reeds wakker. Aan de oogjes te zien was ik niet de enige die een slechte nacht achter de rug had.
Na een uitgebreid ontbijt gaan we terug naar de kamer om ons klaar te maken voor de 2de etappe van ons weekend: een rit rond Monchau van ongeveer 90km. Het is 9u30 en we zijn er klaar voor. Het zonnetje schijnt weer volop. Er wachten ons in totaal 8 beklimmingen waarvan als apotheose "den Hammer".
Na 14 km hebben we al 3 hellingen achter de kiezen. Dat kan tellen als opwarmer. Na deze helling volgt vals-plat volgens Ronni. Ik heb het even opgezocht in het Vlaamse woordenboek: "stilaan stijgend parcours, lijkt alsof het niet stijgt". Het zal wel aan mij liggen, maar volgens mij was dit hier een stuk weg dat absoluut wel leek te stijgen.
Na 45 km ligt de pitstop. We hebben dan nog 4 hellingen voor de boeg. In een gezellig duits cafétje eten we allen een beetje. Voor mij een pfannekuch. Raar café want plat water hebben ze hier niet.... Hopelijk is het water uit de kranen een de WC wel drinkbaar. Rare jongens die Duitsers.
Frank heeft het moeilijk. Hij heeft last van zijn maag. De voorbije nacht heeft hij net iets te vaak in de wc-pot moeten kijken dan wat goed is voor iemand. Toch zet hij door.
Na de pitstop zetten we weer aan. Na 2 km volgt de volgende klim al. De ene klim leg ik af in een gezapig tempo, de andere weer wat sneller. Er volgen ook een paar zeer mooie afdalingen. Na de afdaling van de 5de klim stoppen we even. Frank stop op de verkeerde plaats. Blijkbaar was er iemand hem voor geweest die ook last had van zijn darmen. Recht in een mooie stront.
We naderen het einde van de rit. De hammer komt dichter. Eerst nog de voorhammer. Sommigen worden zenuwachtig. Na 80 km zijn we er dan eindelijk. Na een prachtige rit door het dal komen we plots aan een steile weg door de bomen. Er lijkt geen einde te komen aan de steilte. Ik had beloofd aan Patrick om bij hem te blijven. Alles op de kleinste versnelling en "en danceuse" rij ik naar boven. De hitte en de steile klim doen hun werk. Sonja moet afstappen. Ik probeer Pat moed in te spreken. Jos P blijft bij Cois. Cois is een doorzetter en zal het wel halen. Na bijna 500.000 km op de fiets weet hij wat hij kan. Louis B moet er ook af. De moed zinkt Pat in de schoenen. Er komt geen einde aan deze klim. Het wordt Pat te veel en hij moet er af. Jos en ik rijden even verder tot de schaduw en daar wachten we Pat op. Hier is het minder steil en kan hij makkelijk terug op zijn fiets. Ik duw hem in gang. Verdorie, nog een vervelende knik. Weer krijgt Pat het moeilijk. Jos duwt Pat tot boven. We zien Kris W al staan. We zijn bijna boven. Daarna zien we Louis M en 100 m verder staat de rest. We hebben het gehaald.
Nog 5 km afdalen en de rit zit er weer op.
Deze rit levert geen lekke band op. Wel hebben enkelen problemen met hun ketting gehad. Ketting er af, ketting breuk,... en zelfs 1 valpartij owv een ketting die er af gelopen was.
Moe en voldaan deden we weer waar we allemaal zeer goed in zijn: après-fietsen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten