Vandaag staat de rit naar Scherpenheuvel voor de boeg. Deze rit heeft iets speciaals. In het verleden zorgde deze rit immers steeds voor de nodige spektal.
De anciens herinneren zich nog wel de rit naar scherpenheuvel in het gezegende jaar 2002. Ik herinner me deze rit nog alsof het gisteren was. Kris VE, Bart VG en ikzelf legden toen Ronni C het vuur aan de schenen. Op elke helling sprong een van ons weg om zo Ronni af te matten om zo ook eens eerst boven te komen. Toen werd er nog gesprint voor elke veredelde molshoop. We slaagden er toen in Ronni zo moet te maken dat hij een paar keer de duimen heeft moeten leggen toen. Tevreden en voldaan reden we richting de parochiezaal van Ginderbuiten (destijds ons clublokaal). Ons hoofd stond al op volgend weekend: we zouden dan vertrekken voor een week fietsen in de Vogezen. In de laatste kilometer sloeg het noodlot echter toe. Aan de lichten van de ring week ik af van mijn lijn in een bocht om een kot te ontwijken. Ronni week niet uit en ik kwam met mijn voet in het voorwiel van Ronni terecht. Met als gevolg: Ronni over de kop. Verdict: sleutelbeen gebroken en 6 weken gips. Daar ging onze vakantie...
Andere memorabele momenten: Carlo die een paaltje niet opmerkt en tegen de grond slaagt. Jos P heeft toen zijn EHBO-tasje mogen gebruiken om het gezicht van Carlo terug op te lappen. Jammer voor Carlo dat Jos geen plastisch chirurg was. Maar het is nog redelijk goedgekomen met het gezicht van Carlo. In een ander jaar kregen zowel Kris VE als Jos W materiaalpech. Beiden hebben toen beroep moeten doen op vrouwlief om hen te repatriëren.
1 constante is er wel in deze rit: de zon. Ook dit jaar was de zon volop van de partij.
30 personen staan om 8u30 klaar voor de rit naar Scherpenheuvel. Na een wel heel lange briefing, zeker wel 5 minuten (en dit zonder eerst een glaasje wijn), door onze wegkapitein wordt er vertrokken onder een straal-blauwe hemel. Meer moet dat niet zijn. Na 4 km pikt Steve nog aan zodat onze teller op 31 staat. 4 bergjes en een klein technische defect verder staan we aan de basiliek. De eerste 2 klimmen brengen weinig animositeit in het peleton. Dan moet het maar gebeuren op de "Pogio". Voor de verandering doen we deze berg eens langs de andere kant. Ronni springt weg achter het wiel van Chris W. Niemand die deze splijtende demarage kan beantwoorden. Ronni komt als eerste boven. De laatste klim van de dag is de klim naar Scherpenheuvel: 3km vanuit Zichem. Kris VE trekt de groep op gang en houdt er een stevig tempo op na. De rest kreunt en zwoegt. Op 300m van de top volgt er een demarage van niemand minder dan Wim Wouters. De grote tenoren wachten nog even. Wim valt stil en dan is het de beurt aan Ronni. Voor hem blijft het bij een verdienstelijke pogeing want het is uiteindelijk Chris W, onze bergkoning, die als eerste bovenkomt.
Na een korte stop en een fietswijding wordt de terugrit aangevat.
De anciens herinneren zich nog wel de rit naar scherpenheuvel in het gezegende jaar 2002. Ik herinner me deze rit nog alsof het gisteren was. Kris VE, Bart VG en ikzelf legden toen Ronni C het vuur aan de schenen. Op elke helling sprong een van ons weg om zo Ronni af te matten om zo ook eens eerst boven te komen. Toen werd er nog gesprint voor elke veredelde molshoop. We slaagden er toen in Ronni zo moet te maken dat hij een paar keer de duimen heeft moeten leggen toen. Tevreden en voldaan reden we richting de parochiezaal van Ginderbuiten (destijds ons clublokaal). Ons hoofd stond al op volgend weekend: we zouden dan vertrekken voor een week fietsen in de Vogezen. In de laatste kilometer sloeg het noodlot echter toe. Aan de lichten van de ring week ik af van mijn lijn in een bocht om een kot te ontwijken. Ronni week niet uit en ik kwam met mijn voet in het voorwiel van Ronni terecht. Met als gevolg: Ronni over de kop. Verdict: sleutelbeen gebroken en 6 weken gips. Daar ging onze vakantie...
Andere memorabele momenten: Carlo die een paaltje niet opmerkt en tegen de grond slaagt. Jos P heeft toen zijn EHBO-tasje mogen gebruiken om het gezicht van Carlo terug op te lappen. Jammer voor Carlo dat Jos geen plastisch chirurg was. Maar het is nog redelijk goedgekomen met het gezicht van Carlo. In een ander jaar kregen zowel Kris VE als Jos W materiaalpech. Beiden hebben toen beroep moeten doen op vrouwlief om hen te repatriëren.
1 constante is er wel in deze rit: de zon. Ook dit jaar was de zon volop van de partij.
30 personen staan om 8u30 klaar voor de rit naar Scherpenheuvel. Na een wel heel lange briefing, zeker wel 5 minuten (en dit zonder eerst een glaasje wijn), door onze wegkapitein wordt er vertrokken onder een straal-blauwe hemel. Meer moet dat niet zijn. Na 4 km pikt Steve nog aan zodat onze teller op 31 staat. 4 bergjes en een klein technische defect verder staan we aan de basiliek. De eerste 2 klimmen brengen weinig animositeit in het peleton. Dan moet het maar gebeuren op de "Pogio". Voor de verandering doen we deze berg eens langs de andere kant. Ronni springt weg achter het wiel van Chris W. Niemand die deze splijtende demarage kan beantwoorden. Ronni komt als eerste boven. De laatste klim van de dag is de klim naar Scherpenheuvel: 3km vanuit Zichem. Kris VE trekt de groep op gang en houdt er een stevig tempo op na. De rest kreunt en zwoegt. Op 300m van de top volgt er een demarage van niemand minder dan Wim Wouters. De grote tenoren wachten nog even. Wim valt stil en dan is het de beurt aan Ronni. Voor hem blijft het bij een verdienstelijke pogeing want het is uiteindelijk Chris W, onze bergkoning, die als eerste bovenkomt.
Na een korte stop en een fietswijding wordt de terugrit aangevat.
We zijn Scherpenheuvel nog niet goed uit en het is bijna van dat. Een onvoorzichtige fietser stopt niet voor onze groep die aan het afdraaien is en rijdt dwars door. Gelukkig zijn een aantal van ons zo allert dat er geen valpartij volgt. Waar een fietswijding al niet goed voor is. De rit verloopt verder zonder problemen en om 11u45 sprint Chris W als eerste over de meet aan de Waterhoek.
Het is genieten op het terras hier van het lentezonnetje en de frisse pint. Op naar volgende week: het weekend naar Monchau....
Met dank aan Ronni voor het verslag van deze rit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten