Rit 14 - Valkenswaard

Valkenswaard ... daar zijn we nog nooit geweest.

Met 22 leden stonden we aan de start van rit 14. Het was droog maar bewolkt, zelfs een beetje dreigend. Sonny was er niet gerust in en ging nog snel zijn regenjasje halen. Na een korte briefing door Ronni werd er om iets na half 9 vertrokken voor 90km.

Kris en Ronni hebben het kopwerk op zich genomen en dat voor de ganse rit. ( de benen waren goed ) Er waren twee korte stops waar men vroeg of het vooraan nog ging met 2 maar daar was alles ok.

Op de heenrit was dat ook geen enkel probleem daar de wind de hele tijd in de rug blies. De wind kwam van ZW en we reden naar NO ... ideaal dus. Het enige vermeldingswaardige was het fietszakje van de Swa dat moeilijk deed. Voor het overige was de heenrit een makkie.

In Valkenswaard op het marktplein gedraaid en de terugrit kon beginnen. O ja ... de wind ... ja, die was er nog steeds. ( das minder ). De koptrekkers deden hun best en hielden het tempo strak.

Het babbelen werd wat minder en de neus lag bijna op het stuur. Buiten de wind verliep de terugrit zonder enig probleem. Op het eind was er nog een sprintje.

Kris ging nog eens diep van de kop af, er viel een gaatje en ze zagen hem nimmer terug. ( straffe kost ) Omstreeks 12u waren we binnen en de dorstige kelen werden voorzien van de nodige drank.

De juiste gegevens waren 90.92km en 28.5km/u. Onze voorzitter had weer een mooie rit uit zijn mouw geschud. Volgende week een lastige rit naar Aarschot met Louis M als wegkapitein. ( daar kijken we al naar uit )

ciao

Nog dit ... er was wat ongerustheid daar Louis M er niet was. Als er namelijk wordt lek gereden is hij onze specialist. Wij zijn dan zo slim om gewoon niet lek te rijden ;-)

Rit 13: Fietsweekend Epen (Epen–Mol)

We rijden de brug in Balen over. De laatste beklimming van de dag. Bijna thuis. De wind blijft onverstoorbaar waaien. En wij, wij blijven onverstoorbaar doorbeuken…

7u30 en de wekker loopt af. Wanneer we naar buiten kijken is het weerbeeld totaal anders dan gisteren avond. Dreigende wolken naderen. We krijgen telefoon van het thuisfront. Daar regent het pijpenstelen…

Tijdens het ontbijt regent het. We nemen onze tijd om te genieten van de diversiteiten aan ontbijt-mogelijkheden. Om 9u staat iedereen klaar om te terugweg aan te vatten. 140 km staan op het menu. Deel 1 is pittig met 5 klimmetjes, deel 2 is glooiend met nog 2 klimmetjes, deel 3 is zo goed als vlak.

Vanuit Epen is het afdalen naar de eerste klim van de dag. 4,5 km in 3 trapjes, licht hellend. We houden het tempo strak, kwestie van opwarming. Boven wachten we tot de rest bij is. Terug afdalen naar de volgende klim. Zo gaat de eerste 30 km: op tot boven en af tot beneden. Eyserbosweg, Kruisberg, Fromberg en Sibbergrube worden zo voor onze wielen geschoven.

Van het ganse weekend hebben we nog geen lekke band gehad. Op de Fromberg keert ons geluk. We vertrekken en horen onmiddellijk psssssssshhhht… Een snelle interventie van Louis M zorgt er voor dat Jos P weer op de fiets kan.

Na Sibbergrube komen we aan in Margraten. Hier is onze eerste pitstop. Een verfrissende cola komt hier goed van pas.

30 minuutjes nemen we de tijd om onze benen wat te laten rusten. Deel 2 zal 40 km zijn, en 2 noemenswaardige klimmetjes tellen. De eerste klim nemen we op ons gemak. Immers we willen mooi op de foto staan… Boven op deze klim beslissen we om jos P zijn achterband te vervangen. Immers Jos was ondertussen nog 2 keer lek gereden. Zeer frustrerend.

Op naar helling 2. Pittig ding over kasseien. Hier slaat het noodlot toe. Terwijl ze vooraan tegen 35km/u over de kasseien razen, moet Leon voet aan de grond zetten. Al moet ik eerder ‘pedaal’ aan de grond zetten zeggen. De pedaal is gelost vanuit zijn trapas. na een snelle ingreep kunnen we verder.

We naderen de Maas. De wind begint meer de waaien en vanuit westelijke hoek: op kop dus. Langs de Maas staan we weer stil. Pedaal is weer losgekomen. Nu kan zelfs onze technische ploeg geen oplossing bieden. Leon wordt geduwd tot aan de 2de tussenstop.

Gelukkig zijn we goed voorzien van materiaal. Ronny VB heeft ‘toevallig’ een trapasje in zijn koffer zitten… Ralf en Kris W slagen er in de nodige vervangingen te doen zodat Leon terug kan meerijden.

We steken de Maas over om het laatste deel van onze rit aan de vangen. Via Dilsen-Stokkem, Meeuwen Gruitrode, Peer, Hechtel-Eksel en Balen rijden we uiteindelijk Mol in. De zon schijnt volop, de wind blijft stevig doorwaaien. En wij geven niet op. Het tempo wordt strak gehouden. Het is alleen wat oppassen voor de zijwinden, dat we niet van onze fiets waaien.

Om 17u15 kunnen we eindelijk onze fiets aan de kant zetten en genieten van ons welverdiende Pint in de Krophoek. Een prachtig einde van een fantastisch weekend. Op naar Barcelonnette.

Rit 12: fietsweekend Epen (Epen–Epen)

Nog 40 km te gaan. De wind blijft zonder medelijden op de kop blazen. Maar we weigeren toe te geven. Handjes onder in de beugels en stoempen maar. Geen van de 4 koptrekkers toont tekenen van verzwakking. De 30 km/u blijft gehandhaafd…

7u30. de wekker loopt af. De zon straalt aan de hemel. Dit belooft een schitterende dag te worden. Na een uitgebreid ontbijt staan we klaar om ons over te leveren aan de grillen van Louis. Hij zou een pittig parcours uitstippelen voor ons. We hadden onze voorzorgsmaatregelen genomen en onze benen al ingesmeerd.

Jan VB was speciaal van het verre Brussel overgekomen om zich te onderwerpen aan Louis’ wil. Na 10 km stonden we al goed in het zweet. De hellingen volgen elkaar in sneltempo op. We zijn nog niet goed beneden of moeten al direct terugschakelen om met de kleinste versnelling de pittige klimmetjes af te werken. Deze tempowisselingen en parcourswisselingen blijven niet zonder gevolgen.

We rijden een brug over. Dan weet je : hierna wordt het klimmen. Je hoort dan plots het gekraak van de versnellingsapparaten.  En dan hoor je geroep: KETTING OVER… Veerle zet voet aan de grond. De technische ploeg kan voor het eerst dit weekend in actie treden. Maar we zijn goed voorzien. Handschoentjes, schakeltjes en een ponske… meer heb je niet nodig.

Tijdens de werkzaamheden komt Mariette komt ons tegemoetgereden. Ze heeft een schakeltje en kettingpons mee zodat de ketting kan hersteld worden. Echter, de andere fiets is bijna gemaakt en de hulp van Mariette is dus overbodig. Vol overgave zet Mariette aan om terug naar boven te rijden. KRAAAK…ketting over. Komt het materiaal van Mariette toch nog van pas? Ik dacht het niet. Mariette had toch geen schakeltje bij… Gelukkig dat Guy er nog eentje extra had.

Na vlakker tussengebied komen we aan aan de Keutenberg. een echte Kuitenbijter. We draaien van de grote baan linksaf. De baan versmalt. Vooraan trekken ze al door. Kris W voorop. Plots twijfel op kop van het peloton. Was het nu links of rechts? Kris W kiest rechts. Ronni en Chris VE kiezen de juiste weg en houden links aan. Kris W ziet zijn fout snel in, draait terug en slaagt er nog in Ronni en Chris VE bij te benen en achter te laten. Kris als eerste, Ronni als tweede en Chris uiteindelijk afgetekend 3de. Uiteindelijk geraken we allemaal zonder problemen boven. Nog 50 km te gaan.

Op km 70 houden we onze middagstop. We versterken onze innerlijke mens en kijken naar de koers die passeert.

We rijden verder richting Valkenburg. Laten de Cauberg links liggen en rijden verder over het glooiende parcours. Roger rijdt voor de verandering zijn spaak nog eens over. Guy W. rijdt nog eens verkeerd en uiteindelijk geraken met zijn allen (de een al wat meer getekend dan de ander) terug aan ons Hotel. Daar wacht ons een frisse pint… Meer moet dat niet zijn. Bamme zit ons al op te wachten. Hij had het bier voorgeproefd en goed bevonden.

Na de verkwikkende douche, lekkere lunch en gezellige wandeling is het bedtijd. Morgen staan er nog 140 km voor de boeg…

Rit 11: Fietsweekend Epen (Mol-Epen)

Hoe sterk is de eenzame fietser die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind, zichzelf een weg baant… Spontaan denk ik aan dit liedje. Nog 70 km te gaan. Samen met 3 medegezellen (Louis M, Guy W, Ronni) hebben we ons kop van de groep gezet. Een zeer sterke wind tracht ons terug te blazen richting Epen. Hoe goed het daar ook was, onze neus stond op ‘thuis’, en we lieten ons niet van de wijs brengen.

Vrijdag ochtend, 8u30. We staan met 22 fietsers klaar om op weekend te vertrekken. 2 minder dan gepland. Bamme moet nog werken en zal ons zaterdag vervoegen. Paul ondervindt de kwalen van het ouder worden en zit met een geblokkeerde rug.

Na een duidelijke briefing springen we op onze getrouwe 2-wieler. Nog 370 km te gaan en we zijn weer terug.

Deze rit bestaat uit 3 delen:

• Deel 1: vlakke aanloop
• Deel 2: glooiende overgangsfase
• Deel 3: pittige finale

De overgangen tussen de verschillende delen zijn duidelijk afgebakend: cafébezoek.

Deel 1 was 40 km, wind in de rug, onder een lentezonnetje (wat af en toe schuil ging achter de wolken). Van Mol ging het richting Olmen, Ham, Beringen om zo via het kanaal te rijden tot in Stevoort. Daar gingen we op bezoek bij Tantje Julia. We hielden het beschaafd en dronken cola’s, Ice Tea’s en koffies.

Deel 2 was ook 40 km. Over een glooiend landschap reden we door zuid-Limburg. De ideale voorbereiding voor deel 3. Op en af tot we aankwamen bij Café Jacquemin. Blijkbaar waren we een weekje te vroeg. De bbq was pas voor volgend weekend gepland. Na onze dorst te laven en onze innerlijke mens te versterken zijn we klaar om deel 3 aan te vatten.

Deel 3 start met de Hallembay. Langs de achterkant rijden we de eerste echte helling van de dag op. Nog 4 te gaan. Ondertussen krijgen we af en toe wat hemelvocht over ons. Gelukkig blijft het bij enkele druppels. Naarmate de hellingen langer worden, klaart de hemel ook meer op. Maar dan begint het weer te sneeuwen. Of toch, daar lijkt het op. De lucht ziet wit van witte plusjes… vervelende kriebels in de neus.

In de voorhoede gaat het gevecht tussen 3 protagonisten: Ronni, Kris en Chris. Af en toe moeide zich een 4de in het spel, maar veel kon die daar niet komen doen. 

We beklommen de klimmetjes tot boven. En daalden tot beneden… Logica van Ronni. Klimmen tot beneden zal niet lukken. Maar ja, voor Ronni is alles ook vals plat.

Via Voeren en de helling ‘De plank’ rijden we richting Epen. Uiteindelijk komen we aan in epen rond 16u. Ideaal om te genieten van lekker fris blond schuimend bier. Daarna douchen, eten, wandelen en bed in. Klaar door rit 2 van het weekend. Wegkapitein van dienst is Het Beest van Balen himself: Louis M.

Rit 10 - Scherpenheuvel

Scherpenheuvel ... ja, da is ne klassieker in het voorjaar. Niet te missen dus. Maar ... de weersvoorspellingen waren niet zo goed, buien met onweer.

Om half 9 was het droog met wat zon maar de donkere wolken waren niet ver weg. Onze wegkapitein was er ook niet gerust in, glooiende wegen in combinatie met een nat wegdek ... altijd wat gevaarlijk.

Na een korte briefing vertrokken met 22 leden voor 90km. Via Hulsen en Meerhout gaat het naar Vorst. Hier werd het egaal grijs en de regen was niet ver weg. Ange en François hielden het voor bekeken en dus waren we nog met 20. De regenjasjes gingen vlot aan en hup, we fietsten weer.

Verder via Veerle en Averbode waar het vlakke stilaan verdwijnt. In Testelt gaan we de Demer over en volgen de bergjes elkaar snel op. Namen zoals Weefberg, Waaiberg, Mannenberg en Slangenberg passeren de revue. In het zicht van de basiliek wordt het helemaal droog en komt de zon zelfs te voorschijn. Hier volgt een korte rustpauze en de gebruikelijke wijding met het nodige gespetter.

De terugrit begint droog maar opnieuw zijn de regenwolken niet ver weg. Vinkenberg, Keiberg, Voortberg en Rodeberg zijn de volgende bergjes en ook de regenjasjes gaan terug aan.  Een kasseistrook van 200m wordt geschrapt en nabij Blauwberg wordt het gelukkig helemaal droog. Het tempo blijft redelijk laag want het wegdek is nog steeds nat en een valpartij kunnen we missen als kiespijn. De wegen worden terug vlakker tot Eindhout waar het laatste bergje ligt te wachten. Het blijft droog en ook de wind zit in de rug wat iedereen wel kan smaken.

De 4 koptrekkers waren vandaag Kris, Louis, Kevin en Ronni en het gemiddelde was net 27.0km/u. Er werd ook 3x lek gereden en een kapotte spaak was ook even spelbreker.

Door de vele korte stops en het regenweer gingen we dan ook niets meer drinken. Vanaf Meerhout kon iedereen zijn eigen weg naar huis nemen.

Het was een mooie rit maar door de regen werd alles toch een beetje minder. Nu 4 dagen rusten en dan vertrekken we op 3-daagse naar Epen.

Ze voorspellen 25 graden .. ik hoop dat ze er knal op zitten.

ciao

Rit 9: Zolder

Rit 9 is aangekondigd als vlak. Dat is echter buiten de klim naar de Pits in Zolder gerekend. Een korte maar venijnige klim. Wie hier eerst wilt boven komen moet diep gaan.

Het is zonnig. Er staat een stevig windje. En de temperaturen zijn aangenaam. Kortom ideaal weer om een toertje te gaan rijden. Om 8u30 vertrekken we via Olmen, naar Ham, Leopoldsburg verder doorheen het Bronsgroen Eikenhout. We rijden door Heusden, Zolder en Zonhoven. Dit is het keerpunt. We staan 1 keer langs de kant wegens een lekke band. We stoppen ook voor de gewoonlijke pisstop.

Bij het keren in Zonhoven gaan we ook meer en meer tegen de wind in rijden. Geen probleem voor diegene die in het wiel blijven hangen. Nog een kleine 30 km te gaan. Dan weet je dat de klim er gaat aankomen.

We draaien rechtsaf, de laatste rechte lijn voor de klim. Ik trek naar voor en neem Kris Wouters mee. Net op het moment dat we naar voor rijden, demareren ze vooraan. Ronni, Chris VE en Ronny zijn weg. Ik rij het gat toe tot bij Ronny, Kris mag alleen verder. Hij raapt Chris op maar strand op een wiellengte van Ronni. Maar Ronni is diep moeten gaan…

De terugweg is voornamelijk kanaaldijk. Het is minder druk dan vorige week. Enkel ter hoogte van Luma Ski is even oppassen. Kennelijk wordt hier een wedstrijd voorbereid. Ondertussen wordt er geroepen: PLAT. Onze technische interventieploeg mag voor een 2de keer de handen uit de mouwen steken. De lekke band wordt snel vervangen. Net op het moment dat we willen vertrekken merken we dat er nog 2 andere lek hebben gereden… Maar ook dit wordt gezwind opgelost.

De laatste kilometers kanaaldijk zijn er voor Ronni te veel aan en hij laat zich uitzakken. Vooraan wordt een strak tempo onderhouden waardoor niemand de nood voelt om te sprinten…

Uiteindelijk leggen we de 80 km af tegen een gemiddelde van net geen 30 km/u. Je voelt dat de conditie groeit. Volgende week rusten (Sus Luyten Classic), dan losrijden naar Scherpenheuvel om tegen 20 mei klaar te zijn om naar Epen te rijden.

Rit 8 - Haspengouw

De voorjaarsrit van 2011 ... iedereen wat zenuwachtig want Haspengouw is niet plat.

Om half 9 was iedereen present bij Kris onze wegkapitein van dienst. Borgloon en omstreken is zijn trainingsgebied bij uitstek. Ik denk dat er dan ook geen bergje zal zijn waar hij niet zal over fietsen.

Het weer was prachtig, 28 graden en geen wolkje aan de hemel ... zalig.

Na de briefing rustig vertrokken met 26 fietsers via Olmen, Oostham, Beringen en Rekhoven. Rekhoven ? ... nog nooit geweest en zo dichtbij. Kris vertelt mij dat we vlakbij het klaverblad van Lummen zijn ... het klaverblad!!? ja, dat kennen we wel.

Verder via Kermt tot Stevoort waar de wegen een wat meer glooiend accent krijgen. De 4 koptrekkers ( Kris, Chris, Rony en Ronni ) doen hun best want de wind is ook aanwezig. Deze blaast meestal links in de flank.

Ook kasseien passeren de revue, 2km lang, man dat is een eeuwigheid. Smalle, kronkelige en glooiende wegen worden voor onze wielen geschoven. Ook de fruitbomen zijn al om aanwezig maar de bloesems ... we hebben er niet èèn gezien, da's wel jammer.

Dorpjes zoals Ulbeek, Hoepertingen, Berlingen en Kuttekoven gaan aan ons voorbij.

Na 50km te Borgloon volgt de 1ste stop. De volgwagen met Elke is al aanwezig en het terras wordt dan ook volledig ingepalmd. Coca-cola en ice tea staan bovenaan ons verlanglijstje. Drinkbussen worden nog bijgevuld en dan hop ... we gaan weer verder.

Onze wegkapitein is gelukkig goed wakker want het terrein wordt lastig. De wegen zijn smal en worden soms nog smaller. We blijven draaien en keren door dorpjes met namen zoals Voort, Broekom, Heks, Horpmaal, Vechmaal en Oreye.

Te Oreye schakelen we uiterst vloeiend over van Nederlands naar Frans. We zitten dan ook in de provincie Luik en het meest zuidelijke punt van de dag.

Nu zitten ze vooraan met een probleem!! We fietsen nu pal naar het oosten en dat is nu juist de richting vanwaar de wind komt ... da wordt dus zweten.

Via Otrange, Lauw en Widooie naderen we Tongeren. Na Tongeren zit de wind terug een beetje mee maar wordt het parcours zwaar.

De bergjes volgen elkaar snel op nabij Pieringen, Kolmont, Zammelen en Gors. Iedereen zit stillaan op zijn limiet maar na Gors loopt het terug wat makkelijker. De laatste heuveltjes verdwijnen onder onze wielen en via Vrolingen, Kukkelberg, Langenakker en Wimmertingen gaat het naar St.-Lambrechts-Herk.

Hier volgt na 100km onze 2de stop. Elke en de kinderen zitten al rustig op het terras en ook wij laten het ons welgevallen. We ploffen neer en de frisdrank mag komen.

Nog 40km ....

De drinkbussen gaan opnieuw onder de kraan en ja ... we gaan weer verder. Te Kuringen hebben we even problemen met een overijverige politieagente maar dat nemen we er graag bij. Verder via Stokrooie om daarna de kanaaldijk te nemen tot Olmen. Langs het kanaal wordt het nog even spannend daar we moeten laveren tussen de vele fietsers die net als wij genieten van het heerlijke weer.

Te Olmen willen ook wij een terrasje doen maar alle tafeltjes waren bezet. Geen probleem, een mooi grasperk in het zonnetje is ook goed. Na een rit van 140km zijn we al snel tevreden.

Het 1ste pintje smaakte naar meer en de sfeer zat er goed in. Een prachtige dag werd dan ook in schoonheid afgesloten.

De juiste gegevens: 140.24km, 27.9km/u en 2x lek

Merci Kris voor de mooie rit

Merci Elke voor de bevoorrading

Volgende week een meer vlakke rit naar Zolder.

ciao

Rit 5 - Hapert

Het onderwerp van de dag was "wie wint De Ronde": Nick Nuyens natuurlijk, de bom van Bevel.

De koers was mooi met schitterende momenten zoals het teruglopend tijdsverschil in Geraardsbergen, daar krijg je kippenvel van en natuurlijk de sprint in Meerbeke, ik zat bijna in mijn tv.

O ja ... de rit naar Holland.

Het weer was om half 9 niet zo goed, lichte regenval dus deed iedereen braaf zijn regenjasje aan.Dat was voor de meesten een primeur want deze waren nieuw. En ja ... ze werden door iedereen als goed bevonden maar toch liever het zonnetje.

De rit liep via Postel, Witrijt, Dalem, Hapert en Bladel waar even buiten het centrum in de wijdse velden de sanitaire stop was voorzien.

De wegen waren vlak maar de voorspelde rode kasseitjes waren allom aanwezig. Er moet toch iets van hindernis aanwezig zijn, al was het maar om er achteraf iets over te kunnen zeggen. Verder via Hulsel, Reusel, Postel en Witgoor om na 73km terug in Mol te verschijnen.

Het gemiddelde was juist 29km/u en er is 2x lek gereden.

We waren met 25 leden en iedereen was droog bij aankomst. ( de regen viel nog mee )

Volgende week naar Voortkapel, d.w.z plat zonder kasseitjes maar veel bochten ( 185 links en 215 rechts of toch zo ongeveer )

ciao

Rit 7 - Lummen

De Belgen zijn gewoon goed.

Na de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix wint onze Philippe Gilbert de Amstel Gold Race. Op de Cauberg was Philippe gewoon de beste, zo simpel is dat.

Lummen ...

Ik kan er werkelijk niets over vertellen want ik was er niet bij. Er waren namelijk paaseieren gesignaleerd in de buurt van Ravago. Mijn zoontje van 2.5 was dus niet te houden waardoor de fiets aan de haak bleef hangen.

Lummen ...

De reacties waren goed, de wegkapitein kan tevreden zijn.

De rit was 80km lang, er werd 1x lek gereden en het gemiddelde was 29.3km/u.

Volgende week de lange voorjaarsrit naar Haspengouw.

ciao

Rit 6 - Voortkapel

Vandaag Parijs - Roubaix en wie had er nu voorspelt dat onze Johan Vansummeren, de lange van Lommel, zou winnen: niemand toch. Opnieuw was de spanning te snijden maar bij het opdraaien van de wielerpiste te Roubaix was het geklonken, yes bingo !!!!

Maar nu Voortkapel ... waar ligt dat nu weer? De zon was opnieuw in al zijn glorie aanwezig, heerlijk toch. Om half 9 vertrokken doorheen het centrum van Mol en verder via Bel, Geel, Stelen, Tongerlo tot Voortkapel.

Hier gebeurde het ondenkbare!!!

Onze wegkapitein, toch iemand met jaren ervaring en precisie miste de afslag. Daar werd natuurlijk wel een beetje mee gelachen en ja ... ik vond het ook wel grappig. Rustig gestopt, omgedraaid en het juiste weggetje genomen.

Zoals de wind in de rug blies tot Voortkapel blaasde hij serieus tegen richting Mol. In Oosterwijk was de plasstop, rustig en midden in de bossen. Verder via Oevel, Doffen, O.-L.-V. Olen en Larum.

Na 400 bochten, 1 lekke band en 77km waren we terug in Mol. We waren vandaag met 30 en het gemiddelde bedroeg 28.5km/u.

Volgende week wordt een heuvelachtige rit naar Lummen.

ciao