De zomer loopt op zijn einde. De dagen zijn al serieus aan het korten. Maar wij blijven gewoon verder rijden. Zoals gewoonlijk in het het hoogseizoen vertrekken we om 8u30. Pas in oktober, wordt het vertrekuur naar 9u gebracht.
Het is 8u15. Ik sta te wachten op Steve om naar Leon te rijden. Maar geen Steve te bespeuren. Even langs Steve rijden dan maar. Alles nog donker. Hij zou toch niet... Ik bel hem even op. Geen antwoord. Ik zie door het raam zijn fietskleren hangen. Toch wel dus...
Ik wil in sneltreinvaart naar Leon rijden want nu ben ik te laat. Mijn gsm gaat af. Steve. Overslapen, en hij zal dus overslagen vandaag. Een goed klassement zat er voor Steve toch niet meer in. Maar voor mij nog wel, dus volle snelheid naar Leon.
Ik kom nog net op tijd aan. Goed opgewarmd om naar Heist op den Berg te rijden. Nog even een medeling van Ronni: we rijden niet naar Heist op den Berg. Ronni heeft geen tijd gehad om de rit te verkennen dus het zal improviseren worden. Geen probleem natuurlijk, Ronni kent de streek op zijn duimpje.
We vertrekken via Mol Centrum. En wie staat daar te wachten: Steve. Met de slaaprimpels nog in zijn gezicht, maar toch paraat.
Tijdens de rit gebeurt er deze keer niet veel: geen lekke banden, geen valpartijen, niets. Zelfs geen eindsprint of tussensprint. Ook over het weer viel niets te schrijven. Gewoon rustig zomerweer. De rit is uiteindelijk naar naar Herstelt gegaan (Blauberg). Er zaten een paar klimmetjes in waarom Kris VE zijn vorm liet zien.
Van achteren bekeken is het een rustige rit geworden. Weinig tempo-versnellingen, toch tegen een gemiddelde van bijna 30km/u was het toch geen slakkegangetje. Ronni heeft het mogen voelen. De laatste km's lag de snelheid onder de 30. Zouden de verhuis en de baby hier iets mee te maken hebben? We zullen het volgend jaar weten...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten