Rit 25: Zonhoven

Iedereen kent het liedje wel van de 10 kleine negers. Toen waren ze nog met drie.

Vandaag valt de race naar het eindklassement in een beslissende plooi. 2 protagonisten moeten vandaag immers verstek laten. Louis en Mia zitten in het zuiden van Frankrijk in hun ritje naar de puist van de Provence.
Wij hier daarentegen gingen richting puist van Zolder: de Sterrewacht.

Ronni zou ons vandaag via Zonhoven brengen naar de sterrewacht. Een klimmetje aan het circuit van Zolder, wat onderdeel uitmaakte van het wereldkampioenschap al daar.

Het was licht bewolkt en de temperatuur was aangenaam. Kortom: ideaal fietsweer. We (Steve en ik) komen net op tijd aan bij Leon om te vertrekken. Vandaag waren we met z'n 30 present. Het dubbele van vorige week. Dat scheelt meer dan een slok op een borrel als je achterin rijdt.

8u30 en we zijn weg. Na 1km zitten we al met een eerte oponthoud. George rijdt lek. Aan het station van Mol moet een band vervangen worden. Maar zonder Louis? Kan dat wel?
Natuurlijk. We hebben met zijn allen genoeg staan kijken op de manier waarop Louis zonder bandenlichters een buitenband eraf haalt. Beide handen mooi samenbrengen aan 1 kant en dan schuiven rond het wiel naar de andere kant. Makkie lijkt het.
Leon zet aan: handjes mooi samen, wiel steunend op de billen en dan TREKKEN. En ja hoor, het lukt niet. Toch maar ijzertjes gebruiken dan. Zo gaat het wel. Uiteindelijk, iets langer dan normaal, zijn we er mee voort. Richting de Limburg, het bronsgroeneikenhout, de stille kempen,... Door mooie lanen en prachtige bossen, rustige wegen en aangename fietspaden. Zoals gewoonlijk koppelt Ronni het mooie aan het aangename en dus al fietsend verkennen we de mooiste plaatsjes van midden-Limburg.

Na 50 km is het dan zover. Eindelijk spektakel. De vervaagde letters op het wegdek getuigen van een belangrijke wedstrijd die hier is overgekomen. We zitten op het parcours van het wereldkampioenschap. Dan weet je dat de sterrewacht niet ver meer af is. Stilletjes aan zetten we ons in positie. We draaien rechts af. De letters op de grond worden talrijker. Ronny VB zet aan. Ik probeer in het wiel te springen. Chris W. springt voor mij achter Ronny aan en Kris VE achter mij aan. Uit ervaring weet ik dat je de bocht niet te kort mag aansnijden, anders moet je in de remmen gaan en aan snelheid inboeten. Na de bocht komt Kris er over. Ik tracht te volgen in zijn wiel, maar het lukt niet. Chris en Ronny zijn ondertussen al weg. Frank komt er bij mij nog over. Uiteindelijk kom ik 5de boven, na Chris, Ronny, Kris en Frank.
Aan de pitstop houden wij onze pisstop.

Verder rijden we via de kanaaldijk richting Mol.
Kanaaldijk. Dan weet je "We gaan sprinten". Ik spreek met Ronny af om de sprint aan te trekken. Ik wacht tot aan de 2de brug en zet dan aan. 50km/u gaat vlot. Ronny zit in mijn wiel. Na 500m gaat het al wat moeilijker. Dju, ik ga dit niet kunnen houden. Stilletjes aan 48, 47, 46km/u en de brug van de Waterhoek blijft nog zo ver. Op het juiste moment komt Ronni er over om verder aan te trekken. Zoals een goed helper het betaamt laat ik me uitzakken. Rustig rij ik uit en samen met Ronni bol ik uit naar de meet. Uiteindelijk hoor ik dat Ronny dan toch gewonnen heeft. Dan is mijn werk toch niet voor niets geweest.

Het seizoen gaat naar zijn einde en het is te merken aan de conditie, maar toch kunnen we voldaan terugkijken naar deze rit.
Of we het nu droog hebben gehouden, valt moeilijk te zeggen. Af en toe viel er precies iets uit de lucht. Was dit nu regen of zweetdruppels van de koptrekkers? We zullen het niet weten.
Alleszins zijn we in de Krophoek wel binnen moeten kruipen omwille van de regen.