De zomer loopt op zijn einde. De dagen zijn al serieus aan het korten. Maar wij blijven gewoon verder rijden. Zoals gewoonlijk in het het hoogseizoen vertrekken we om 8u30. Pas in oktober, wordt het vertrekuur naar 9u gebracht.
Het is 8u15. Ik sta te wachten op Steve om naar Leon te rijden. Maar geen Steve te bespeuren. Even langs Steve rijden dan maar. Alles nog donker. Hij zou toch niet... Ik bel hem even op. Geen antwoord. Ik zie door het raam zijn fietskleren hangen. Toch wel dus...
Ik wil in sneltreinvaart naar Leon rijden want nu ben ik te laat. Mijn gsm gaat af. Steve. Overslapen, en hij zal dus overslagen vandaag. Een goed klassement zat er voor Steve toch niet meer in. Maar voor mij nog wel, dus volle snelheid naar Leon.
Ik kom nog net op tijd aan. Goed opgewarmd om naar Heist op den Berg te rijden. Nog even een medeling van Ronni: we rijden niet naar Heist op den Berg. Ronni heeft geen tijd gehad om de rit te verkennen dus het zal improviseren worden. Geen probleem natuurlijk, Ronni kent de streek op zijn duimpje.
We vertrekken via Mol Centrum. En wie staat daar te wachten: Steve. Met de slaaprimpels nog in zijn gezicht, maar toch paraat.
Tijdens de rit gebeurt er deze keer niet veel: geen lekke banden, geen valpartijen, niets. Zelfs geen eindsprint of tussensprint. Ook over het weer viel niets te schrijven. Gewoon rustig zomerweer. De rit is uiteindelijk naar naar Herstelt gegaan (Blauberg). Er zaten een paar klimmetjes in waarom Kris VE zijn vorm liet zien.
Van achteren bekeken is het een rustige rit geworden. Weinig tempo-versnellingen, toch tegen een gemiddelde van bijna 30km/u was het toch geen slakkegangetje. Ronni heeft het mogen voelen. De laatste km's lag de snelheid onder de 30. Zouden de verhuis en de baby hier iets mee te maken hebben? We zullen het volgend jaar weten...
donderdag 28 augustus 2008
zondag 24 augustus 2008
Rit 25: Zonhoven
Iedereen kent het liedje wel van de 10 kleine negers. Toen waren ze nog met drie.
Vandaag valt de race naar het eindklassement in een beslissende plooi. 2 protagonisten moeten vandaag immers verstek laten. Louis en Mia zitten in het zuiden van Frankrijk in hun ritje naar de puist van de Provence.
Wij hier daarentegen gingen richting puist van Zolder: de Sterrewacht.
Ronni zou ons vandaag via Zonhoven brengen naar de sterrewacht. Een klimmetje aan het circuit van Zolder, wat onderdeel uitmaakte van het wereldkampioenschap al daar.
Het was licht bewolkt en de temperatuur was aangenaam. Kortom: ideaal fietsweer. We (Steve en ik) komen net op tijd aan bij Leon om te vertrekken. Vandaag waren we met z'n 30 present. Het dubbele van vorige week. Dat scheelt meer dan een slok op een borrel als je achterin rijdt.
8u30 en we zijn weg. Na 1km zitten we al met een eerte oponthoud. George rijdt lek. Aan het station van Mol moet een band vervangen worden. Maar zonder Louis? Kan dat wel?
Natuurlijk. We hebben met zijn allen genoeg staan kijken op de manier waarop Louis zonder bandenlichters een buitenband eraf haalt. Beide handen mooi samenbrengen aan 1 kant en dan schuiven rond het wiel naar de andere kant. Makkie lijkt het.
Leon zet aan: handjes mooi samen, wiel steunend op de billen en dan TREKKEN. En ja hoor, het lukt niet. Toch maar ijzertjes gebruiken dan. Zo gaat het wel. Uiteindelijk, iets langer dan normaal, zijn we er mee voort. Richting de Limburg, het bronsgroeneikenhout, de stille kempen,... Door mooie lanen en prachtige bossen, rustige wegen en aangename fietspaden. Zoals gewoonlijk koppelt Ronni het mooie aan het aangename en dus al fietsend verkennen we de mooiste plaatsjes van midden-Limburg.
Na 50 km is het dan zover. Eindelijk spektakel. De vervaagde letters op het wegdek getuigen van een belangrijke wedstrijd die hier is overgekomen. We zitten op het parcours van het wereldkampioenschap. Dan weet je dat de sterrewacht niet ver meer af is. Stilletjes aan zetten we ons in positie. We draaien rechts af. De letters op de grond worden talrijker. Ronny VB zet aan. Ik probeer in het wiel te springen. Chris W. springt voor mij achter Ronny aan en Kris VE achter mij aan. Uit ervaring weet ik dat je de bocht niet te kort mag aansnijden, anders moet je in de remmen gaan en aan snelheid inboeten. Na de bocht komt Kris er over. Ik tracht te volgen in zijn wiel, maar het lukt niet. Chris en Ronny zijn ondertussen al weg. Frank komt er bij mij nog over. Uiteindelijk kom ik 5de boven, na Chris, Ronny, Kris en Frank.
Aan de pitstop houden wij onze pisstop.
Verder rijden we via de kanaaldijk richting Mol.
Kanaaldijk. Dan weet je "We gaan sprinten". Ik spreek met Ronny af om de sprint aan te trekken. Ik wacht tot aan de 2de brug en zet dan aan. 50km/u gaat vlot. Ronny zit in mijn wiel. Na 500m gaat het al wat moeilijker. Dju, ik ga dit niet kunnen houden. Stilletjes aan 48, 47, 46km/u en de brug van de Waterhoek blijft nog zo ver. Op het juiste moment komt Ronni er over om verder aan te trekken. Zoals een goed helper het betaamt laat ik me uitzakken. Rustig rij ik uit en samen met Ronni bol ik uit naar de meet. Uiteindelijk hoor ik dat Ronny dan toch gewonnen heeft. Dan is mijn werk toch niet voor niets geweest.
Het seizoen gaat naar zijn einde en het is te merken aan de conditie, maar toch kunnen we voldaan terugkijken naar deze rit.
Of we het nu droog hebben gehouden, valt moeilijk te zeggen. Af en toe viel er precies iets uit de lucht. Was dit nu regen of zweetdruppels van de koptrekkers? We zullen het niet weten.
Alleszins zijn we in de Krophoek wel binnen moeten kruipen omwille van de regen.
Vandaag valt de race naar het eindklassement in een beslissende plooi. 2 protagonisten moeten vandaag immers verstek laten. Louis en Mia zitten in het zuiden van Frankrijk in hun ritje naar de puist van de Provence.
Wij hier daarentegen gingen richting puist van Zolder: de Sterrewacht.
Ronni zou ons vandaag via Zonhoven brengen naar de sterrewacht. Een klimmetje aan het circuit van Zolder, wat onderdeel uitmaakte van het wereldkampioenschap al daar.
Het was licht bewolkt en de temperatuur was aangenaam. Kortom: ideaal fietsweer. We (Steve en ik) komen net op tijd aan bij Leon om te vertrekken. Vandaag waren we met z'n 30 present. Het dubbele van vorige week. Dat scheelt meer dan een slok op een borrel als je achterin rijdt.
8u30 en we zijn weg. Na 1km zitten we al met een eerte oponthoud. George rijdt lek. Aan het station van Mol moet een band vervangen worden. Maar zonder Louis? Kan dat wel?
Natuurlijk. We hebben met zijn allen genoeg staan kijken op de manier waarop Louis zonder bandenlichters een buitenband eraf haalt. Beide handen mooi samenbrengen aan 1 kant en dan schuiven rond het wiel naar de andere kant. Makkie lijkt het.
Leon zet aan: handjes mooi samen, wiel steunend op de billen en dan TREKKEN. En ja hoor, het lukt niet. Toch maar ijzertjes gebruiken dan. Zo gaat het wel. Uiteindelijk, iets langer dan normaal, zijn we er mee voort. Richting de Limburg, het bronsgroeneikenhout, de stille kempen,... Door mooie lanen en prachtige bossen, rustige wegen en aangename fietspaden. Zoals gewoonlijk koppelt Ronni het mooie aan het aangename en dus al fietsend verkennen we de mooiste plaatsjes van midden-Limburg.
Na 50 km is het dan zover. Eindelijk spektakel. De vervaagde letters op het wegdek getuigen van een belangrijke wedstrijd die hier is overgekomen. We zitten op het parcours van het wereldkampioenschap. Dan weet je dat de sterrewacht niet ver meer af is. Stilletjes aan zetten we ons in positie. We draaien rechts af. De letters op de grond worden talrijker. Ronny VB zet aan. Ik probeer in het wiel te springen. Chris W. springt voor mij achter Ronny aan en Kris VE achter mij aan. Uit ervaring weet ik dat je de bocht niet te kort mag aansnijden, anders moet je in de remmen gaan en aan snelheid inboeten. Na de bocht komt Kris er over. Ik tracht te volgen in zijn wiel, maar het lukt niet. Chris en Ronny zijn ondertussen al weg. Frank komt er bij mij nog over. Uiteindelijk kom ik 5de boven, na Chris, Ronny, Kris en Frank.
Aan de pitstop houden wij onze pisstop.
Verder rijden we via de kanaaldijk richting Mol.
Kanaaldijk. Dan weet je "We gaan sprinten". Ik spreek met Ronny af om de sprint aan te trekken. Ik wacht tot aan de 2de brug en zet dan aan. 50km/u gaat vlot. Ronny zit in mijn wiel. Na 500m gaat het al wat moeilijker. Dju, ik ga dit niet kunnen houden. Stilletjes aan 48, 47, 46km/u en de brug van de Waterhoek blijft nog zo ver. Op het juiste moment komt Ronni er over om verder aan te trekken. Zoals een goed helper het betaamt laat ik me uitzakken. Rustig rij ik uit en samen met Ronni bol ik uit naar de meet. Uiteindelijk hoor ik dat Ronny dan toch gewonnen heeft. Dan is mijn werk toch niet voor niets geweest.
Het seizoen gaat naar zijn einde en het is te merken aan de conditie, maar toch kunnen we voldaan terugkijken naar deze rit.
Of we het nu droog hebben gehouden, valt moeilijk te zeggen. Af en toe viel er precies iets uit de lucht. Was dit nu regen of zweetdruppels van de koptrekkers? We zullen het niet weten.
Alleszins zijn we in de Krophoek wel binnen moeten kruipen omwille van de regen.
dinsdag 19 augustus 2008
Rit 24: Malmedy
Vandaag was het weer hoogdag voor de doortrappers. Er stond immers een pittige Ardennenrit voor de boeg. Na deze rit zouden er weer 2 kandidaten minder zijn voor de zege op het eindklassement. Bart VG zat immers met vrouw en kinders aan zee. Louis B vond de rit wat zwaar. Kortom, toen waren ze nog met 5.
Ik kon ook een goede zaak doen in het klassement. Door de afwezigheid van 3 tenoren die voor mij stonden kon ik dus 3 plaatsen opschuiven. De top 5 komt in zich
6u45. Ronni en Steve komen aan. Het belooft mooi weer te worden vandaag. Samen met Kris VE en Frank rijden we naar de Calodar waar we wachten op onze andere ploegmaats. Met zijn 15 rijden we naar Remouchamps. Het vertrekpunt van vandaag, aan de voet van de La Redoute. Toch zal deze niet op het programma staan. Een andere keer misschien.
Ronni heeft een ritje voorzien van een 115 km over 13 klimmetjes: 7 klimmen in de voormiddag en 6 in de namiddag.
Kris VE zit goed en laat dit ook onmiddellijk merken. Al op de eerste helling valt hij aan. Ik probeer te volgen. Chris W trekt eens goed door, met veel moeite kan ik volgen. Pff dit belooft voor de rest van de dag. De volgende klimmetjes is het telkens weer het zelfde scenario: Kris valt aan, Chris W trekt door. Aanvankelijk probeert Steve ook een paar keer mee te gaan van voor. Maar snel heeft hij door een andere tacktiek te moeten volgen: Op je eigen tempo naar boven rijden.
Al van de eerste klimmetjes was aan Soi te merken dat er iets zat te wringen. En uiteindelijk is het er dan ook uitgekomen. Op een van de hellingen heeft hij een speciaal presentje achtergelaten voor onze Waalse vrienden. Met de groeten, van Soi.
's Middags had Ronni een mooie locatie uitgekozen voor het middagmaal: het centrum van Malmedy. We werden hier getrakteerd op een leuk dansje van de Gidsen aldaar op kamp. Net toen we rustig ons middagmaal aan het verorberen waren, besloot het wiel van Leon er de brui aan te geven: PSJJJJJJJT. Ging het plots. Werk aan de winkel voor Louis en Leon dus.
Na een uurtje rust, reden we verder. Het was nochtans zalig op het terras in Maledy. Via Stavelot reden we terug naar Remouchamps. We laten hier de Stockeu links liggen. Ook nu weer hetzelfde scenario: Kris VE probeert aan te vallen, maar het vatje was niet oneindig gevuld met energie. Dus af en toe past Kris nu ook. Louis M mengt zich nu ook al eens met de debatten.
Als afsluiter had Ronni nog een mooie afdaling van 5 km voorzien.
De rit verloopt verder vlekkeloos. Geen lek, geen materiaalproblemen. Iedereen geraakt de heuveltjes vlot over. Af en toe loopt er wel eens een ketting af, maar dat raakt snel opgelost. Je moet natuurlijk ook de locatie kiezen natuurlijk. Marc moet bvb voet aan de grond zetten net waar een lokale schone op een lift staat te wachten.
Na 115 km, 25km/u gemiddeld en 13 klimmetjes, rustten we uit op een terras in Remouchamps. Genieten was het daar. Alleen voor Leon iets minder: ook hier weer geeft zijn band er de brui aan. Gelukkig was het klassement al opgemaakt...
Verder wil ik nog even Riet bedanken voor de goede zorgen.
Ik kon ook een goede zaak doen in het klassement. Door de afwezigheid van 3 tenoren die voor mij stonden kon ik dus 3 plaatsen opschuiven. De top 5 komt in zich
6u45. Ronni en Steve komen aan. Het belooft mooi weer te worden vandaag. Samen met Kris VE en Frank rijden we naar de Calodar waar we wachten op onze andere ploegmaats. Met zijn 15 rijden we naar Remouchamps. Het vertrekpunt van vandaag, aan de voet van de La Redoute. Toch zal deze niet op het programma staan. Een andere keer misschien.
Ronni heeft een ritje voorzien van een 115 km over 13 klimmetjes: 7 klimmen in de voormiddag en 6 in de namiddag.
Kris VE zit goed en laat dit ook onmiddellijk merken. Al op de eerste helling valt hij aan. Ik probeer te volgen. Chris W trekt eens goed door, met veel moeite kan ik volgen. Pff dit belooft voor de rest van de dag. De volgende klimmetjes is het telkens weer het zelfde scenario: Kris valt aan, Chris W trekt door. Aanvankelijk probeert Steve ook een paar keer mee te gaan van voor. Maar snel heeft hij door een andere tacktiek te moeten volgen: Op je eigen tempo naar boven rijden.
Al van de eerste klimmetjes was aan Soi te merken dat er iets zat te wringen. En uiteindelijk is het er dan ook uitgekomen. Op een van de hellingen heeft hij een speciaal presentje achtergelaten voor onze Waalse vrienden. Met de groeten, van Soi.
's Middags had Ronni een mooie locatie uitgekozen voor het middagmaal: het centrum van Malmedy. We werden hier getrakteerd op een leuk dansje van de Gidsen aldaar op kamp. Net toen we rustig ons middagmaal aan het verorberen waren, besloot het wiel van Leon er de brui aan te geven: PSJJJJJJJT. Ging het plots. Werk aan de winkel voor Louis en Leon dus.
Na een uurtje rust, reden we verder. Het was nochtans zalig op het terras in Maledy. Via Stavelot reden we terug naar Remouchamps. We laten hier de Stockeu links liggen. Ook nu weer hetzelfde scenario: Kris VE probeert aan te vallen, maar het vatje was niet oneindig gevuld met energie. Dus af en toe past Kris nu ook. Louis M mengt zich nu ook al eens met de debatten.
Als afsluiter had Ronni nog een mooie afdaling van 5 km voorzien.
De rit verloopt verder vlekkeloos. Geen lek, geen materiaalproblemen. Iedereen geraakt de heuveltjes vlot over. Af en toe loopt er wel eens een ketting af, maar dat raakt snel opgelost. Je moet natuurlijk ook de locatie kiezen natuurlijk. Marc moet bvb voet aan de grond zetten net waar een lokale schone op een lift staat te wachten.
Na 115 km, 25km/u gemiddeld en 13 klimmetjes, rustten we uit op een terras in Remouchamps. Genieten was het daar. Alleen voor Leon iets minder: ook hier weer geeft zijn band er de brui aan. Gelukkig was het klassement al opgemaakt...
Verder wil ik nog even Riet bedanken voor de goede zorgen.
donderdag 7 augustus 2008
Rit 23: Overpelt
Het is er aan te merken dat het vakantieperiode is. Na vorige week 21, deze week 23 doortrappers die weer paraat waren.
We pikken aan bij de meute aan het Zoeklicht. Deze keer komen ze stipt op tijd (8u40) voorbij gereden. Vroeger zouden we 30 km/u gemiddeld belachelijk hoog vinden. Nu echter is dat een gezapig tempo.
Dus tegen een gezapig tempo reden we via Balen, Hechtel-Eksel, Peer naar Overpelt. De rit begon heel rustig. We dommelden net niet in slaap. De gewoonlijke lekke band kwam vroeg deze keer. Maar zoals gewoonlijk werd dit weer snel opgelost door Louis M en Leon. Pechvogel van de week was nu Jan VDB.
We reden weer rustig verder. Na een half uurtje rijden, weer lek. En het was terug Jan. Gelukkig hebben we steeds voldoende bandjes bij. Onze bijdrage aan de rubber-industrie was weer geleverd. Misschien moeten we toch gaan twijfelen aan de deskundigheid van onze bandenherstellers...
En hupsakee. Weer rustig verder rijden. De ene keer wind van achter, de andere keer wind van voren. Tijdens de eerste wedstrijdhelft vooral vanachter. De tweede helft dus voornamelijk vanachter.
Plots echter werden we wakker geschud. PANG.
Was me dat verschieten.
Deze keer was het eens niet Jan, maar Nadine. Klapband. Net tijdens een rit zonder materiaal-kistje... Maar Louis M weet overal raad op. En ook deze keer geraakte de band zonder problemen gemaakt.
De rit verloopt verder rustig. Ronni had het wel moeilijk op het einde. Immers plots zakte het tempo van 32 naar 27km/u. Zouden de slapeloze nachten en de nieuwe baby toch een invloed hebben op de prestaties?
Uiteindelijk leggen we de rit van 85 km af tegen 29,6 km/u. onder een mooie zomerzon.
We pikken aan bij de meute aan het Zoeklicht. Deze keer komen ze stipt op tijd (8u40) voorbij gereden. Vroeger zouden we 30 km/u gemiddeld belachelijk hoog vinden. Nu echter is dat een gezapig tempo.
Dus tegen een gezapig tempo reden we via Balen, Hechtel-Eksel, Peer naar Overpelt. De rit begon heel rustig. We dommelden net niet in slaap. De gewoonlijke lekke band kwam vroeg deze keer. Maar zoals gewoonlijk werd dit weer snel opgelost door Louis M en Leon. Pechvogel van de week was nu Jan VDB.
We reden weer rustig verder. Na een half uurtje rijden, weer lek. En het was terug Jan. Gelukkig hebben we steeds voldoende bandjes bij. Onze bijdrage aan de rubber-industrie was weer geleverd. Misschien moeten we toch gaan twijfelen aan de deskundigheid van onze bandenherstellers...
En hupsakee. Weer rustig verder rijden. De ene keer wind van achter, de andere keer wind van voren. Tijdens de eerste wedstrijdhelft vooral vanachter. De tweede helft dus voornamelijk vanachter.
Plots echter werden we wakker geschud. PANG.
Was me dat verschieten.
Deze keer was het eens niet Jan, maar Nadine. Klapband. Net tijdens een rit zonder materiaal-kistje... Maar Louis M weet overal raad op. En ook deze keer geraakte de band zonder problemen gemaakt.
De rit verloopt verder rustig. Ronni had het wel moeilijk op het einde. Immers plots zakte het tempo van 32 naar 27km/u. Zouden de slapeloze nachten en de nieuwe baby toch een invloed hebben op de prestaties?
Uiteindelijk leggen we de rit van 85 km af tegen 29,6 km/u. onder een mooie zomerzon.
vrijdag 1 augustus 2008
Rit 22: Blauberg
Blauberg stond vandaag op het programma. Wie de streekt niet goed kent zou denken dat we een zwaar heuvelachtige rit tegemoet zouden gaan. Maar niets is minder waard. Enkele kortere klimmetjes zouden ons te wachten staan, maar meer ook niet.
Regelmatig wordt er wel gezegd tijdens een rit: ik zou begot niet weten waar we nu weer zitten. Kris VE (als wegkapitein) moet gedacht hebben: awel, dan zal ik ze nu eens bij hun pi*tje hebben...
Steve en ik stonden te wachten aan het scholeke van de Hei om aan te pikken. 8u40: niets te zien of horen. 8u45, nog steeds geen teken. Ze zouden ons toch niet vergeten zijn zekers... 8u50 eindelijk teken van leven. De een of andere flauwe plezante had er voor gekozen eens een andere weg te nemen.
We zijn slechts met 21 vandaag. Het valt dus op dat de vakantie in het land is. Het beloofde een warme dag te worden, en dat was er 's morgens al aan te merken. Om 8u was het al meer dan 20gr.
We volgen het peloton dat wordt aangestuurd door Kris. Via veel draaien en keren, langs Meerhout Zittaart, nog wat draaien en keren, langs Meerhout Zittaart, brengt hij ons naar Herselt Blauberg. Tot dan is er weinig gebeurd: het tempo is behoorlijk, we moeten niet al te hard werken om de harmonica dicht te rijden, alleen mijn fiets kraakt alweer.
Net voor Mie Maan denk Louis B daar anders over. Plots ligt zijn ketting op de grond. Ketting breuk. Het duurt even voordat het euvel herstelt is en enkelen onder ons maken gebruik van dit oponthoud om even de innerlijke waterbalans weer in evenwicht te brengen. Zoals steeds krijgen ons techniekers het probleem opgelost. Vervolgens komen we via de kanaaldijk terug richting Mol. Hier weer oponthoud: Louis B wederom problemen met de ketting. Deze keer gewoon ketting er af. Dit is snel opgelost. We rijden vervolgens de kanaaldijk af en komen uit in... Meerhout Zittaart. Ik denk bij mezelf: is dit nu wat ze noemen een "Déjà vu"?.
We denken dan, nog 15 km en we zijn thuis. Het wordt maar een ritje van 70 km. Dit was echter buiten de kennis van Kris genomen. We zijn bijna in Mol, draaien we plots af richting Olmen. Rijden we weer richting kanaaldijk. In Balen moeten we de brug over en rijden richting Mol via de Molsesteenweg. Toch niet... Via Langvennen maken we weer een ommetje... Waar komen we uit: Molsesteenweg. Nu aan 1 stuk verder rijden? Weer mis: aan de carwash rijden weer weg van de Molsesteenweg, om uiteindelijk uit te komen op... de Molsesteenweg. Ik denk bij mezelf: Of is dit een "Déjà vu"?
Hier neem ik afscheid van de groepetto. Met Steve rij ik de stal binnen. Tijd voor een douchke...
Terwijl wij gezellig aan het fietsen waren heeft een van onze clubleden mider geluk. Guy Wouters valt op weg naar zijn werk met de fiets. Gevolg: Vier ribben over en sleutelbeen 2X gebroken. Guy, bij deze wens ik je veel sterkte...
Regelmatig wordt er wel gezegd tijdens een rit: ik zou begot niet weten waar we nu weer zitten. Kris VE (als wegkapitein) moet gedacht hebben: awel, dan zal ik ze nu eens bij hun pi*tje hebben...
Steve en ik stonden te wachten aan het scholeke van de Hei om aan te pikken. 8u40: niets te zien of horen. 8u45, nog steeds geen teken. Ze zouden ons toch niet vergeten zijn zekers... 8u50 eindelijk teken van leven. De een of andere flauwe plezante had er voor gekozen eens een andere weg te nemen.
We zijn slechts met 21 vandaag. Het valt dus op dat de vakantie in het land is. Het beloofde een warme dag te worden, en dat was er 's morgens al aan te merken. Om 8u was het al meer dan 20gr.
We volgen het peloton dat wordt aangestuurd door Kris. Via veel draaien en keren, langs Meerhout Zittaart, nog wat draaien en keren, langs Meerhout Zittaart, brengt hij ons naar Herselt Blauberg. Tot dan is er weinig gebeurd: het tempo is behoorlijk, we moeten niet al te hard werken om de harmonica dicht te rijden, alleen mijn fiets kraakt alweer.
Net voor Mie Maan denk Louis B daar anders over. Plots ligt zijn ketting op de grond. Ketting breuk. Het duurt even voordat het euvel herstelt is en enkelen onder ons maken gebruik van dit oponthoud om even de innerlijke waterbalans weer in evenwicht te brengen. Zoals steeds krijgen ons techniekers het probleem opgelost. Vervolgens komen we via de kanaaldijk terug richting Mol. Hier weer oponthoud: Louis B wederom problemen met de ketting. Deze keer gewoon ketting er af. Dit is snel opgelost. We rijden vervolgens de kanaaldijk af en komen uit in... Meerhout Zittaart. Ik denk bij mezelf: is dit nu wat ze noemen een "Déjà vu"?.
We denken dan, nog 15 km en we zijn thuis. Het wordt maar een ritje van 70 km. Dit was echter buiten de kennis van Kris genomen. We zijn bijna in Mol, draaien we plots af richting Olmen. Rijden we weer richting kanaaldijk. In Balen moeten we de brug over en rijden richting Mol via de Molsesteenweg. Toch niet... Via Langvennen maken we weer een ommetje... Waar komen we uit: Molsesteenweg. Nu aan 1 stuk verder rijden? Weer mis: aan de carwash rijden weer weg van de Molsesteenweg, om uiteindelijk uit te komen op... de Molsesteenweg. Ik denk bij mezelf: Of is dit een "Déjà vu"?
Hier neem ik afscheid van de groepetto. Met Steve rij ik de stal binnen. Tijd voor een douchke...
Terwijl wij gezellig aan het fietsen waren heeft een van onze clubleden mider geluk. Guy Wouters valt op weg naar zijn werk met de fiets. Gevolg: Vier ribben over en sleutelbeen 2X gebroken. Guy, bij deze wens ik je veel sterkte...
Abonneren op:
Posts (Atom)
