Rit 17: Poppel

Het is weer iets anders, fietsen in ons geliefde land. Le plat pays.

Sommigen onder ons hebben de Ventoux een paar keer bedwongen, anderen gingen voor het ruigere werk met cols zoals de Tourmalet, de Aubisque, Plat d'Adet,... En nu spreken we over hellingen zoals de "brug over het kanaal" of "de houterenberg". Als je zo al wat klim-ervaring hebt, leer je dingen te relativeren...

Maar, goed terug naar de orde van de dag. De weergoden hebben volgens mij een speciaal gevoel voor humor. Wij rijden meer dan 1000 km naar het zuiden om te kunnen fietsen in de zon, welk weer krijgen we daar: koude, wind, mist, regen,... We fietsen in ons eigen Belgenland, en wat krijgen we: warm en zonnig weer. De wereld op zijn kop.

We rijden vandaag naar Poppel en Leon is wegkapitein. De rit is zo vlak als een pannekoek, op een brug over de autostrade na. We zijn nog geen 20 km weg en staan al weer stil. Frank rijdt plat. Louis M vond dat hij te snel een nieuwe band had gelegd dus slaagt met zijn pomp de sjoepap stuk. Dan maar een nieuwe band leggen met een betere pomp.
We zijn geen 10 km verder of Steve wil ook voor wat spektakel zorgen. Hij gooit zijn horloge weg. Hij bedenkt zich echter, draait terug en raapt ze dan maar op. Zo hoort het Steve, wij zijn tegen sluikstorten.
Via Arendonk rijden we richting Nederland. Het tempo is behoorlijk. Achteraan voelen we goed wie wanneer op kop rijdt. In Nederland stoppen we even voor de gebruikelijk pisstop. Gelukkig bleven we daar niet te lang stistaan, want het stikte daar van de dazen. Zou mijn muggenmelk die ik had gekocht tegen de dazen in Franse bossen hier helpen? Het was immers melk speciaal tegen Franse dazen, maar de assistente van de apotheker had niets gezegd over Hollandse dazen. Ange?

Na de pisstop gaat het gewoonlijk sneller. En ja hoor. Het tempo wordt lichtjes opgetrokken. Johan gaat ook voor een eervolle vermelding in het verslag en rijdt over een steen: plat. Maar dit is al snel opgelost.

Via de gemeenschapsbossen in Ravels gaat het langs Arendonk, naar Retie zo richting Dessel. Via Dessel rijden we langs "den Atoom" naar Mol. Hier ligt nog 1 hindernis: de brug over het kanaal. Voor de ervaren klimgeiten onder ons een makkie. Echter, door het hoge gemiddelde (29,7km/u) waren er een aantal al moe en letten dus niet goed meer op. Op de brug stropte het een beetje allemaal op. Iemand doet een verkeerde beweging, en hop: Walter gaat tegen de vlakte, Frank die achter hem rijdt, kan niet meer uitwijken en knalt op Walter. Steve kan nog net stoppen, maar vergeet uit zijn klikpedalen te komen, dus gaat ook tegen het theater. Gelukkig zijn de gevolgen al niet te erg: wat schaafwonden, enkele blauwe plekken en wat lak van de fiets. En toch, het leven gaat gewoon door. Via Achterbos rijden we naar de krophoek.

Zonder verdere problemen halen we de finish. Nu is het voor sommigen wat wonden likken en weer klaar maken voor de volgende rit: 90 km naar Beerse, zo goed als vlak.