De lente zit er weer op. Vandaag is het de officiële start van de weerkundige zomer. De astrologen onder ons moeten nog 20 dagen wachten alvorens het voor hen zomer wordt. Aan de lucht te zien is, slaan de meterologen de bal mis: het is grijs en grauw, absoluut geen zomer. De temperatuur viel wel mee: 17°C. Vandaag zou het de beste dag worden van het weekend.
Vandaag is er afgesproken om 8u bij Louis en Mia. Louis is vandaag wegkapitein. Hij schotelt ons een zware rit voor: 9 heuveltjes, 3 kasseistroken en een pittig tempo.
We vertrekken met 34 fietselingen. Vandaag is het de laatste fietsdag voor er naar de bergen wordt vertrokken. Iedereen moet nu wel in vorm zijn als hij/zij volgende week zal willen volgen.
We pikken de draad weer op waar we vorige week gestopt zijn: onmiddellijk wordt het tempo hoog gehouden. Nochtans klaagt niemand. Via Meerhout rijden we naar Vorst. Van hieruit volgen we het 3 provinciënpad maar dan in de omgekeerde richting.
Via Averbode rijden we naar de eerste helling. We kunnen het echter niet echt een helling noemen: het tempo verlaagt niet en iedereen peddelt vlot mee naar boven. Net Averbode uit rijden we de 2de helling op: verrassing hier, we worden immers ingehaald door een oude bekende. Kris Wouters had besloten te gaan mountainbiken. Toeval of niet, maar we komen hem hier tegen.
Hoe we nu verder rijden is moeilijk te zeggen. Wel draaien we wat naar links, naar rechts. Door smalle straten, kasseistrookjes, pittige heuveltjes bergop en bergaf. Je noemt het maar, we hebben het gedaan. Zelfs in peloton over de ring van Aarschot. Het hoogtepunt van de rit zou de Houwaert moeten zijn. Echter, ik moet zeggen, dat dit wel een tegenvaller was. Ik had veel verwacht van "Den Houwaert". Maar dan vind ik het Grasbos (Poggio in Diest) een stuk lastiger.
Nog voor we aan de Houwaert waren had Ronni al plat gereden. Hij werd snel weer op de fiets geholpen. Enkelen onder ons maakten gebruikt van dit moment om een kort plasje de doen.
Na de Houwaert was de officiële pisstop. Steve had dit echter niet zo begrepen. Als een pijl uit een boog schoot hij weg, iedereen voorbij. En daar stonden wij stil om te plassen (weeral). Steve zit goed blijkbaar.
Via Houwaert rijden we naar Aarschot. Daar pikken we nog een lastige helling mee: smal en stijl bergop. Maar zonder veel slachtoffers geraken we boven. Kris VE schakelt wel nog eens mis en staat te voet. Zonder veel erg echter, hij zit snel weer voorin om zijn kopwerk verder te zetten.
Vanaf Aarschot wordt er een verschroeiend tempo op nagehouden. We moeten herhaaldelijk 40 km/u rijden om de groep bij te houden. Er rijdt even een gastrijden mee: een 72jarige persoon. Hij moet echter snel lossen, het tempo ligt te hoog.
Vanaf hier volgen wij de Hageland Classic, achterstevoren. Via eindhout, en meerhout rijden we zo richting Hulsen en Mol. Hier stopt de rit voor mij, Steve en Bart. Onze kindjes moeten naar het schoolfeest en wij kunnen dus niet mee iets gaan drinken.
Voor de statistici nog even: De rit naar Houwaert bedroeg 97 km, en we hebben dit even afgehaspeld tegen een gemiddelde van 29,5km/u. Het weer was voornamelijk grijs, de temperatuur is blijven steken op 18°c.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten