De laatste rit was een groot succes. Met 25 waren we present voor een rit van 60km. De briefing door Ronni was kort want de vrouwen namen alles over. Het weerzien met Fideel, na maanden out door zware val, was hartelijk.
Bij de start om iets na 9u was het helder weer maar ... ijskoud brrrrrrrrr. De 6 vrouwen namen de kop en ze deden dat goed. Via Sas 4, Sas 3 en de Blauwe Kei ging het naar Kerkhoven. Langs het kanaal naar Beverlo was de herfst alom aanwezig ... blaadjes à volonté. Verder langs den Topmolen om even later bij Paul en Els het erf op te draaien. De garage was helemaal omgebouwd tot feestzaal met drank, hapjes en een heuse discobar.
En ... het was er aangenaam warm. Als Carlo het zou kunnen was hij in het verwarmingselement gekropen. Na een half uurtje genieten van al dit lekkers ging de tocht verder.
De vrouwen bleven rustig aan de kop en de mannen ... wij volgden. Tot in de buurt van Hulsen Ronni naar voor schoot. De vrouwen dachten van oei, wat nu, maar ... mijn blaas stond op springen. uy zijn brouwsel was gewoon veel te lekker, sorry dames.
Stipt om 12u kwamen we aan in café De Krophoek waar de tafels al gedekt stonden. Eerst den dorst lessen daarna hete soep om de koude te vergeten en dan ... heerlijke spaghetti. Voor iedereen was dit ne zalige afsluiter van het seizoen.
Omstreeks 15u gingen we naar huis ... buikje vol en dikke benen.
Vanaf vandaag gaat er wat veranderen in de club. Met deze historische woorden eindigde onze voorzitter zijn korte toespraak en zetten we allemaal aan om voor een voorlaatste keer in 2012 doorheen het kempenland te flaneren.
De rit van de verandering is dit dus. Achteraan in het peloton gingen deze woorden vaak over de tongen: wat zal er anders zijn?
Anders dan het voorbije seizoen was het weer: het was rustig, zonnig, maar frisjes. Geen regen. Dat is eens een keertje anders. We vertrokken met een 20tal rijders richting Hulst stond in het boekje. Maar eigenlijk reden we niet naar Hulst, maar Hulsel… verandering?
4 koptrekkers namen het zware werk vooraan voor zich. Hier toch niet veel anders. Via Postel, naar Reusel en zo de Nederlandse kempen door. Na 30 km een plaspauze. Onze voorzitter had een mooi plekje gevonden vlak langs de autostrade mooi in het groen. Iets anders dan anders? Ik dacht van niet.
We rijden verder. De snelheid varieert: nu eens 28km/u, dan weer vlotjes boven de 30km/u. met pieken naar 40km/u .Het uiteindelijke gemiddelde zit weer tussen de 29km/u en de 30km/u. Ook hier weinig anders.
Geen lekke banden, mechanische problemen of valpartijen. Dat is weer een keertje wat anders… We gaan gewoon iets drinken in de krophoek… niet anders.
Ach ja, de 65 km is weer vlotjes afgehaspeld zonder problemen. Het einde is in zicht. Volgende week de traditionele sluitingsprijs van de club en dan kan onze fiets weer genieten van een deugddoende vakantie.
Voor de nieuwsgierigen onder ons: de verandering die door de voorzitter is aangekondigd ging over het optrekken na de bochten. Om er voor te zorgen dat iedereen kan volgen en er geen opsplitsing moet komen tussen een A en B-team, heeft het bestuur besloten om zeker na de bochten de snelheid te matigen zodat er geen pieken komen in de snelheid. Echter achteraan de groep is dit niet te vermijden. Het harmonica-effect… Op deze manier hopen we dat diegene die eventjes minder in vorm zijn, gewoon in de buik van het peloton kunnen meedrijven en we zo samen kunnen aankomen op onze bestemming. En voor diegene die achteraan het peloton rijden: de 40km/u per rit blijft haalbaar…
Met 19 stonden we aan de start van rit 32 ... zonder onze voorzitter want deze had verplichtingen door de verkiezingen.
De zon was van de partij waardoor het opnieuw een aangename rit zou worden. De 4 koptrekkers waren Ronni, Kris, Walter en Guy. Rustig vertrokken doorheen Mol om dan op snelheid te komen langs de kanaaldijk. De herfst en de nog wat natte plekken hier en daar zorgde voor een gemoedelijke snelheid.
In elk dorp was het wel opletten ... door de verkiezingen was het opmerkelijk veel drukker op ne zondagvoormiddag. Na het verlaten van den dijk fietsten we verder via Vorst, Veerle en Blauwberg. Alles bleef goed gaan tot ... de sanitaire stop.
Carlo en Sonny bleven plakken in ne verse kakkedrol. Iedereen lachen natuurlijk, behalve de twee van hierboven, die waren hun schoenen zo aan het proper maken op den asfalt dat de vonken eraf vlogen samen met de dierlijke meststoffen. Het creëren van ruimte is dan geen enkel probleem.
Na de stop volgde een lichte heuvelzone met de Kapittelberg en de Stippelberg. Kris trok effe door en de rest bleef rustig zitten. Bij mij is de conditie al enkele weken in vrije val, dus ... laten rijden. Het leven kan soms simpel zijn. Na de molshoopjes verder via Bergom, Westerlo, Tongerlo, Stelen en Bel tot cafe La Cuenta.
Hier was het zalig vertoeven op het terras in de zon en onder de vuurtjes.
Kevin gaf nog een rondje op de geboorte van zijn dochter en de vrouwen hielden een gesloten vergadering met het oog op de laatste rit.
Dat kan dus nog spektakel opleveren tijdens onze afsluiter.
Maar eerst volgende week nog naar Hulsel onder leiding van onze voorzitter. De juiste gegevens voor vandaag zijn 67.78km en 28.2km/u.
Ah ja, bijna vergeten maar nog voor de kanaaldijk had Rony zijne fiets bijna over de haag gekieperd. Twee weken terug stukken aan zijne racefiets en nu problemen met zijne mountainbike.
Herfst. De blaadjes beginnen mooie kleuren te krijgen. De ochtenden zijn al wat frisser en het aantal wielertoeristen daalt zienderogend.
Vandaag is Leon wegkapitein en onder zijn leiding rijden we vandaag door de Limburgse Kempen. We zijn met een 20 tal rijders en de korte broeken hebben plaats moeten ruilen voor de lange broeken.
Zoals gewoonlijk zijn er weer 4 koptrekkers. Onmisbaar om de mensen van rij 3, 4 en 5 uit de wind te zetten en er zo voor te zorgen dat iedereen, Jong en oud, dik en dun, groot en klein kan volgen. Echter, vaak genoeg worden de koptrekkers bedankt voor hun bewezen diensten.
Achteraan de groep zijn er ook rijders die zicht telkens weer opofferen. Voor hen niet comfortabel uit de wind zitten. Voor hen niet rustig laten meerijden met de flow van de groep. Voor hen niet om de 5 km rustig in het wiel hangen. Continue aandacht, telkens weer remmen en optrekken, steeds weer de harmonica dichtrijden, collega-renners die het moeilijk hebben ondersteunen (zowel mentaal als fysiek). Kortom de werkpaarden van de achterhoede zorgen er voor dat uiteindelijk iedereen telkens weer de eindstreep haalt.
Vandaag doorheen de Lommelse industrievelden en de Hechtelse bossen. Zonder kleerscheuren ment Leon zijn troepen. 70 km met een gemiddelde van net geen 30 getuigt dat we onze conditie nog niet aan het afbouwen zijn. Nog 3 ritten en het seizoen zit er op.
Bij de start van rit 30, groot nieuws: Kevin is papa geworden van een dochter met de mooie naam Elise. Da wordt trakteren op het terras van de Krophoek ... het leven kan mooi zijn.
Onder een straalblauwe hemel stonden we met 16 paraat voor een rit van 73km. Niet naar Pijnven maar naar Oud-Turnhout.
De 4 koptrekkers waren Ronni, Walter, Guy en Kris.
Via Sas 4, Witgoor, Postel, Reusel en Arendonk ging het zonder problemen naar de plaspauze. We stopten natuurlijk in het zonnetje en de teller wees 38km aan. In het tweede deel volgde nog 2 kasseistroken ... telkens na zo een strook is gelijk iedereen weer helemaal wakker. Na de kasseien hielden we vooraan alles mooi onder controle tot ... SCK. Hier waren het niet de kasseien maar een te scherpe bocht naar links in combinatie met nen auto dat zorgde voor gevaar.
We waren opnieuw bij de les.
Nog een ommetje via Sluisjes ijs om dan na 73km te genieten van een frisse pint op het terras van de Krophoek. Het mooie weer, op tijd binnen en een traktatie zorgde ervoor dat er toch 4 rondjes werden gedronken.
Vandaag is het de hoogmis van ons Seizoen. Vandaag worden we in ons zondags kostuum verwacht bij onze sponsor: parkmotors in Turnhout.
Om stipt 8u30 staan we met z’n allen klaar om te vertrekken. Voor de verandering was het wegdek deze keer droog. Jan zal geen handdoeken moeten klaarhouden. De herfst is ondertussen wel in het land, en dat is te voelen aan de temperatuur. De lange pijpen worden ook al door menig fietser bovengehaald.
60 kilometer staan er vandaag voor de kiezen. Laat ons zeggen: a walk in the park voor de doorwinterde/doorzomerde wielertoerist. Je kan het vergelijken met de laatste rit in de ronde van Frankrijk: een parade van onze fietsclub doorheen het kempenland: gezellig keuvelend, vrolijk lachend, en rustig peddelend.
Zonder problemen bereiken we de hallen van parkmotors. Hier worden we met open armen ontvangen. Natjes en droogjes staan klaar om verorberd te worden. Het ontvangst is geweldig. En zoals sterren het betaamt, laten we ons ook gewillig fotograferen.
Na een uurtje, zitten onze plichtplegingen er op en kunnen we weer richting huiswaarts keren.
De heenrit was zonder problemen en in de opperste stemming verlopen. De terugrit daarentegen…
1 kasseistrook had Ronni ons voor de wielen gelegd. Biljartvlak vergeleken met wat Jan VB ons in Brussel had voorgeschoteld. Nochtans, 1 foute beweging bij Rony, en KRAK. Plots kan hij niet meer schakelen vooraan. Eerst is het niet duidelijk wat het probleem is, maar bij nader onderzoek, blijkt zijn voorste shifter afgebroken te zijn van zijn kader. Man, man, man, Miserie, Miserie.
Gelukkig kwam Guy ter hulp en met een colsonbandje slaagt hij er in de shifter terug vast te hangen aan het kader. Schakelen vooraan gaat niet meer, maar rustig naar huis rijden wel.
Louis B. wilt ook nog graag even vermeld worden in het verslag en rijdt daarom snel nog lek in Retie. Daarna gaat het in gestrekte draf richting Mol.
In Dessel krijgen we nog aansluiting van de Molse hoop in de veldritwereld: Rob Peeters. Jos P doet nog eventjes een praatje met Rob en dan wordt de sprint aangetrokken. Vooraan zijn de vogels al lang gaan vliegen en de winnaar was Kris of Chris.
Zo zie je maar dat korte ritten niet saai hoeven te zijn.
De herfst nadert, en het einde van ons fietsseizoen ook. Nog 1 keer om 8u30, en dan pas om 9u…
Om 8u was het verzamelen en iedereen was present. 3 auto’s en een busje van de Peugeot brachten 15 personen en fietsen naar Everberg. Onderweg effe opschudding toen Louis op de E40 volle gas richting Brussel zoefde en afrit 22 op een haar na miste. Gelukkig was er Mia nog die net op tijd wakker werd ... oef!!
Jan Vanbroeckhoven was onze wegkapitein en deze stond ons reeds op te wachten. Onder een stralende zon maakte iedereen zich klaar en om iets na 9u waren we weg.
Jan, Ronni, Chris en Kris waren de 4 koptrekkers.
De hele tijd was het draaien en keren, op en af maar het tempo bleef rustig. Enkel op de kasseistroken en de langere bergjes mocht iedereen zijn ding doen. Na ongeveer 20km zou er een glooiende kasseistrook komen van 2km.
Man ... wa was da ???!!!!
Halverwege was er een strook bij waar hier en daar nog ne kassei lag maar voor de rest niets. Het ging dan ook nog stijl bergaf met bochten en losse steentjes. Da was dus effe met de billen dicht maar iedereen bleef recht. Toen we allen beneden waren zei Jan heel droog: jongens, erger dan dit gaat het nimmer worden ... hadden we nu effe geluk zeg!
Hoe we juist gereden zijn ... echt ik weet het niet maar aan de leeuw van Waterloo zijn we zeker geweest.
Na 52km was er de stop aan een café.
Nog steeds blauwe lucht, zelfs geen wolkje te zien en 23°. 5km verder waren we in Nivelles en dit was het keerpunt. De wind blies nu in de rug en we flitsten langs Ittre, Hallerbos, Dworp tot boven op de Bruine Put. Hier hadden we een probleem want Jan onze wegkapitein had krampen.
En zonder Jan ... geraken we nooit thuis. Dus ... hebben we een extra stop gehouden nabij Linkebeek. Suikers kunnen wonderen doen want Jan schoot terug uit zijn startblokken.
Maar ook weer niet want in Brussel ... daar waren we niet alleen???
Vanaf Ukkel was het autovrij en daar ging het nog goed. Maar eenmaal in het centrum was het hopeloos. Kei veel mensen op straat en wij daar tussen ... echt bangelijk. En toch ... met 15 zijn we er doorgeraakt. Wel was het ne keer of 50 bijna tegen den asfalt maar bijna is nie helemaal. Nog ne sanitaire stop ingelast want met al die stress zat het water hoog.
Na Brussel ging het snel naar Sterrebeek en daarna verder tot Everberg. De juiste gegevens waren 113.89km en 24.2km/u. Als afsluiter nog een frisse pint en daarna in de auto nagenieten van een rit die nog lang zal bijblijven.
Zondag 9 september kunnen we omlijsten als een prachtige nazomerdag. Mag ook wel na al die regen die we al over ons heen hebben gekregen. Het zou die dag tot 30° warm worden en ze zaten er niet ver naast. Met 22 stonden we aan de start onder een straal blauwe hemel. Onze voorzitter was wegkapitein en de 4 koptrekkers waren Ronni, Guy, Kris en Chris. Nog effe een praatje gemaakt met Rik en Stefan want da was lang geleden.
Rustig uit Mol gereden via de Hofstraat en daarna langs de kanaaldijk tot Ham. Verder via Hulst tot Paal waar het altijd leuk fietsen is door het glooiende terrein. De molshoopjes bleven aanwezig en de sanitaire stop lag ... op den top van een bergske. Ik dacht ... we trekken eens door, met het oog op Brussel, maar de benen ... het beste is er toch wel af.
Kris ging na mij vol door maar werd op het einde nog nipt geklopt door onze bergkoning maar ... deze laatste was diep geweest want moest er duidelijk effe van bekomen. Na de stop verder tot Lummen waar we al terug stil stonden door een lekke band van Kevin. De plaats van lek rijden was nen topper ... de klim richting E314.
Terug vertrekken was dus lastig maar moeilijk gaat ook.
Verder via Molem, Genenbos en Geneiken tot het Albertkanaal. Het glooiende accent verdween als sneeuw voor de zon, het vlakke nam weer de bovenhand. Langs het water viel het tempo nimmer stil, zeker niet met een zacht, warm briesje in de rug. Op het einde ging het tempo nog stevig naar omhoog zeker opdat we overal vrij door mochten van de seingevers. Die stonden daar gewoon ... voor mij mogen ze daar elke week staan.
Op het terras was het zalig genieten van een frisse pint en het zonnetje. Voor één iemand was het toch een beetje balen. Jos Pauwels had zich van uur vergist en stond om 9u aan de start, helemaal alleen want de start was om 8.30u. Is toen op zijn eentje naar Lummen gefietst en had een gemiddelde van meer dan 31km/u. Jos heeft duidelijk karakter en wilde er nog een stevige training van maken met het oog op Brussel.
Volgende week is Jan Vanbroeckhoven onze wegkapitein voor de laatste zware rit van het seizoen.
Met 22 waren we present voor de rit naar Pulle. Bij de briefing vertelde Ronni dat er een nieuwe kasseistrook van 2km in het parcours lag. Kasseiliefhebbers zagen dit volledig zitten ... anderen keken wat bedenkelijk.
Er werd rustig gestart met de 4 koptrekkers: Ronni, Kris, Rony en Chris. Via de Europawijk ging het naar het kanaal waar het nieuwe wegdek bij iedereen in de smaak viel. Verder via Ten Aard, De Zegge, Lichtaart, Achterlee en Grobbendonk tot Domein Boenders.,Hier was er de sanitaire stop ... voor de mannen: ok ... voor de vrouwen: net iets minder door de hete netels.
Sorry dames.
De eerste 40km verliep vlot en rustig zonder enig probleem ( de netels vergeten we eventjes ). Na deze stop verder langs het Albertkanaal tot Vierseldijk en dan ... 2km kasseien!! Sommigen gingen voluit, andere deden het rustig. Na de kasseien hergroeperen en de schade opmeten: Ralf was zijn drinkbus kwijt en Rony stond plat. Na Pulle ging het richting Vorselaar waar we effe met de schrik zaten. Wij reden rustig per twee aan onze kant van de weg ... De weg was een beetje bochtig en van de andere kant kwamen auto’s ... en ook een groepje fietsers die koerske aan het rijden waren. Deze pippo’s gingen links langs de auto’s in een bocht terwijl wij daar ook waren.
Zulke kloothommels mogen ze onmiddellijk hunne fiets in beslag nemen en ze een maand laten werken bij spoedgevallen. Dan zullen ze da geen twee keer doen.
Ok, we fietsen verder ...
100m kasseitjes in Tielen gingen er vlotjes mee door ... als 2km kan, dan lukt 100m ook wel. Na Tielen ging het via de Hoge Rielen, Kasterlee en het Prinsenpark tot Mol. Het was de hele dag droog maar de zon hebben we niet gezien tot ... we op het terras zaten.
Wat kan het weerbeeld toch enorm variëren! De ene week zweten bij temperaturen tot 37°, de andere week amper 15° met regen en wind.
Echt typisch Belgisch.
Vandaag dus de rit naar Diest onder leiding van Jos Pauwels. Bij de start was het droog met nog wel een nat wegdek. De wind was present en er waren ook nog buien gesignaleerd. Vandaar waarschijnlijk dat we maar met 12 aan de start stonden.
De 4 koptrekkers waren Jos, Kris, Wouter en Chris. Ikzelf hield mij helemaal achteraan op want na 10 dagen Gran Canaria zijn de benen nooit goed.
De start werd gegeven en ook weer niet. Na 50m!!? stond Louis M al terug stil ... platte band ( da komt in de buurt van een Olympisch record denk ik ). Zelfs voor mij is het onmogelijk om te zeggen hoe we gereden zijn want we hebben overal gezeten, vooral in de buurt van Tessenderlo.
Na 45km was er de sanitaire stop in ... ja, ja ... Tessenderlo.
Nog geen regen gehad en ook het wegdek was droog. Het was leuk en zo achteraan is dan toch net iets anders. De regen begon stilletjes ... regenjasjes aan of nog niet? 1km verder ... regenjasjes uit of nog niet? De regen viel intenser ... regenjasjes dus toch maar aan en dat bleven ze ook. 55km in de regen met ook nog een stevige bries uit westelijke richting.
Het was al iets minder leuk.
Jos hield vooraan alles goed onder controle en miste geen enkele keer. Ik denk dat hij de hele nacht op het parcours heeft gezeten met zijne fiets. Gelukkig bleven we gespaard van pech want met al die regen is dat niet zo evident. Op het einde toch nog wat droge momenten ( dank u wel daarboven ) maar nat waren we toch.
In Meerhout liet Kris zich uitzakken. Een nachtje stappen, 100km fietsen in weer en wind en het vooruitzicht van nog een nachtje stappen + op maandag nog de vroege ... dan kunnen we gerust spreken van een loodzwaar weekend.
Na 101km kwamen 7 natte fietsers aan in de Krophoek.
Er waren er nog die op het einde recht naar huis fietsten om een welverdiende hete douche te gebruiken.
Warme chocolademelk en koffie waren erg in trek en de sfeer zat er weer goed in tot .... Louis kwam terug van het toilet, ging het trapje af en lag pardoes op zijn gat. Da kwam aan maar ... Louis is nen taaie. Er kwam wat ijs aan te pas maar verder alles ok. Het lijstje met de accidenten van 2012 werd nog wat langer en het was al zo lang.
Die dag zou misschien het record gebroken worden, niet van het fietsen wel van de temperaturen. Maar toch zijn we met 18 vertrokken voor de tocht naar Poppel ... 90km via Witgoor, Retie, Arendonk om zo België te verlaten en terecht te komen in Nederland.
Mss dat de temperatuur daar niet zo hoog zou oplopen.
We reden langs de Hoge Mierden en Lage Mierden om zo tot het natuurgebied de Tulderseheide te komen, waar we ook onze 1ste sanitaire stop hielden en onze dorst konden lessen ... wat nodig was.
Verder naar Poppel, Ravels-Eel en Ravels. Vandaar hebben we en andere route genomen dan gewoonlijk. Deze keer langs Oud-Turnhout en Zwaneven waar we onze 2de stop hielden.
Het was warm aan het worden ... 30°, dus veel drinken. Toch maar verder gereden langs Schoonbroek en Retie. Even moeten halt houden daar Walter plat stond. Niet gewoon plat ... nee, tot 3 binnenbandjes kwamen er aan te pas. Het zal de hitte geweest zijn ... of dikke pech.
Verder langs Dessel en Sas 4 om zo te belanden onder de parasol in de Krophoek. Met nog altijd 18 personen. Geen enkele die bezweken was onder die hoge temperaturen met 92km op de teller en 29.6km/u.
Het 1ste pintje smaakte zo lekker, het 2de nog beter en het 3de weet ik niet want toen is de verslaggever naar huis gereden.
We hebben geen record gebroken aangaande temperaturen maar het liep toch op tot 37° en mss nog ietsje meer.
Bedankt aan de koptrekkers voor hun snelheid die ze aanpaste aan de voorzitter die nog moest herstellen van een pijnlijke val.
De rit van vandaag begint met een mindere boodschap. Ronni is van de partij en zou eigenlijk grote verhalen komen vertellen over hun avonturen in Le Bourg d’oisan vorige week. Het verhaal was echter zeer kort: na een kort verkenningsritje is Leon gevallen met gebrokken ribben en hechting aan zijn oog tot gevolg. Gedaan fietsen in de bergen. Voor de pechprijs 2012 zijn veel gegadigden.
Het weer zat weeral mee. Wegkapitein van dienst was Louis B. Net zoals vorig jaar zou hij ons alle hoeken van Geel laten zien. Zoals de vorige keren houden we ook een tempo aan de rond de 30 km/u.
Vandaag geen Ronni of Leon als wegkapitein. Zij verbleven in Le Bourg d’oisan en hadden grootse plannen… Dachten we.
Wegkapitein van dienst was Cois. Na een langere periode van afwezigheid wegens ziekte terug van de partij. Op het programma stond Peer.
Onder een stralende zomerzon, hield Jos P voor de gelegenheid een korte toelichting en bij het fluitsignaal waren we er mee weg. Vooraan was het eventjes zoeken wie kop zou trekken. Uiteindelijk waren Kris, Chris, Louis en Wouter de werkers van dienst. Onmiddellijk gevolgd door een alerte kapitein die de troepen met ijzeren hand mende.
Nadat uiteindelijk de communicatielijnen waren uitgezet en voor iedereen duidelijk was langs welke kan links en rechts lag, konden we echt van start. Dit was echter buiten Chris gerekend. Hij reed al lek op de Brug in Gompel. Dit was snel verholpen en dan ging het in draf naar Peer. Via Balen, Lommel, Hechtel-Eksel komen we uiteindelijk aan op het keerpunt: de wielerpiste in Peer. Slechts 2 personen waagden zich op de piste. Kris W. zette zich in het wiel van een tijdrijder die achter een scooter rondjes draaide. Louis M kon dit niet laten gebeuren en zette de achtervolging in. Snel was het treintje aangegroeid en tegen 45 km/u draaiden ze rondjes op de piste. Perfect voor ons gemiddelde…
De terugweg verliep verder zonder ongelukken. Uiteindelijk werd de 80 km afgerond tegen een gemiddelde van 29,5 km/u. Wie durft nog zeggen dat we niet in vorm zijn…
Het zou een mooie dag worden. Een combinatie van wolken, zon, wind en ... goesting. Met 18 stonden we aan de start ... nee fout met 19, Guy was nog net op tijd. Wegkapitein Ronni kreeg vooraan steun van Raymond, Wouter en Kris. Een rustige start door het centrum van Mol en daarna ... een stevig tempo. Het was dan ook een makkelijk begin met vlakke rechte wegen.
Eerst tot Beringen en daarna verder over de kanaaldijk tot Stokrooie. De twee bruggen deden het tempo wat minderen daar ook de wind pal op de neus stond. Na Stevoort was het echt werken vooraan door de wind en het glooiende landschap. Dorpjes als Kozen en Wijer brachten ons tot het Mielenbos. Een prachtige locatie voor een sanitaire stop.
Fruitbomen waren alom aanwezig en iedereen zag het wel zitten. Na de stop verder tot Nieuwerkerken waar we na wat draaien en keren terug naar huis fietsten. Met de wind in de rug ... namen zoals Schakkebroek ... over glooiende wegen tot ... Herk de Stad. De wegen werden terug vlak en alles bleef lekker lopen.
Tussen Lummen en Paal volgde nog wat heuveltjes waar iedereen zijn ding mocht doen. Verder tot Ham om daar de kanaaldijk op te draaien tot Mol. De 4 koptrekkers hielden het tempo hoog want een hoog gemiddelde zat er aan te komen. Snelle aflossingen, de wind schuin achteraan en op het eind alles geven zorgde uiteindelijk voor 31.0km/u
Op het terras was het dan ook effe bekomen van de inspanningen maar het was weer leuk geweest. We klokken af op 100.04km en iedereen vond het een zeer aangename rit.
Volgende week naar Peer met François als wegkapitein.
Na de regenritten van de afgelopen maanden, hangt er vandaag eindelijk verandering in de lucht. Aangenaam temperatuurtje, lekker zonnetje en een mooie blauwe hemel. Het voelt een beetje onwennig aan.
We zijn vandaag met een 22 wielrenners die er zin in hebben. Ronni moet eerst nog uitleggen waar Kortenaken ligt, en hup we zijn er mee weg. (Kortenaken ligt tegen Herk de Stad).
Via Tessenderlo gaat het via Schaffen verder ten zuiden van Diest. Ik hoor naast mij iemand regelmatig vloeken: dju, langs hier wou ik ook rijden, en hier ook. Nu gaat hij seffens toch niet… en ja hoor… Blijkbaar heeft Jos nog wat verkenningswerk voor de boeg.
Vooraan wordt er goed doorgetrokken. Verder weinig spektakel in deze rit. Blijft wel de vraag: waar ligt Kortenaken? We hebben immers nergens een herkenningspunt gezien met de naam ‘Kortenaken’. We zullen Ronni maar geloven als hij zegt dat we er geweest zijn.
De laatste 10 km gaan over de kanaaldijk. Reeds bij het opdraaien wordt er al stevig doorgetrokken waardoor de koptrekkers een onoverbrugbare kloof hebben geslagen. Wie er gewonnen heeft, kan ik niet zeggen. Wel hebben we de bijna 100 km afgelegd tegen 29,5 gemiddeld. Iedereen is in vorm. op naar volgende week: weer een ritje van 100 km richting Nieuwerkerken. En ik hoor u al zeggen: waar ligt dat nu weer…
Vrijdagnacht een stevige nachtmerrie, zelfs Inge kreeg schrik. Wat stress al niet kan doen.
Met 21 waren we ingeschreven voor de rit in de omgeving van Aywaille. Het vooruitzicht van regen, koude en wind was voor velen een goede reden om te annuleren. Heb zaterdagmorgen nog effe getwijfeld om alles te annuleren maar neen, gewoon doen. Uiteindelijk waren we met 12 onderweg naar het zuiden.
Raymond en Ronni ( de wegkapiteins ), Leon, Paul, Rony, Mariette, Jos P, Wouter, Kevin, Roger, François Vanlommel en Kris.
Om iets na 8u waren we in Aywaille en het regende niet ( wel grijs met 1 streepje blauw ). Er was daar onmiddellijk een probleem daar er ook een parking voor campers aanwezig was. Natuurlijk maak je met 12 wel wat geluid maar kom zeg, zo erg was dat nu toch ook niet. Een Hollandse madame dacht hier toch anders over en liet dat duidelijk blijken.
Wij deden gewoon verder ... ok, de briefing was wel stilletjes.
Om half 9 vertrokken voor 110km en 10 cols. Na 300m was het al klimmen ... das rap. De côte de Werbomont was 12.8km en was ne loper. Op deze klim gingen de regenjasjes aan want de hemelsluizen gingen helemaal open. ( we waren goed bezig ). Een mooie afdaling ( wel in de gietende regen ) en daarna 5 km vlak.
Opnieuw bergop en daarna verder via Erria, Fosse, St.-Jacques en Gr.Halleux tot de voet van côte de Wanne. Dit stuk was koud en nat maar we bleven gaan. Op de côte de Wanne ging het beter daar de regen stopte en ook de zon aanwezig was.
De stemming sloeg gelijk om en iedereen zag het terug zitten. Paul had wel nog de tegenslag dat hij lek reed. Na de côte de Wanne ging het naar Stavelot waar de Stockeu niet werd gedaan wegens te gevaarlijk ( stijl en nat ). De kasseitjes in Stavelot werden uiterst voorzichtig genomen en hierna kwam de Haute Levée.
1km steile kost over een smal wegdek. Als er dan ook nog auto’s zijn die geen tijd hebben om effe te wachten volgen er wel wat boze blikken richting chauffeur.
Na de Haute Levée een afdaling tegen de wind en dan de mooie col du Rosier: 3.9km aan 6.1% Dit was het hoogste punt van de dag en dus ook koud. Na een mooie afdaling was er beneden in La Gleize de stop. Hier kon iedereen zich wat opwarmen en rusten. ( koffie i.p.v. ice-tea )
Na de pauze effe vlak en dan helling 6, de côte de la Vequée. Vooral de afdaling was hier spectaculair met snelheden van 80km/u en meer. Beneden links en ... helling 7: col du Maquisard ... mooie klim maar de wind vol tegen.
Op de top effe een sanitaire stop en terwijl we daar zo stonden hadden we bekijks ... en het waren geen koeien!!
Na de Maquisard volgde de Hautregard ... ja, ja rust was er nog niet bij want het ergste moest nog komen. De la Redoute was helling 9 ... en das ne klepper: 2km aan 9.0% en max. 17.5%. De afdaling van de Hautregard was werken ... de wind vol tegen dus blijven trappen. Door Remouchamps en dan ... la Redoute.
Voor een aantal zou het de 1ste keer worden dus de zenuwen waren gespannen. Gelukkig was het al een tijdje helemaal droog. Iedereen goed boven gekomen ... wat rusten en luisteren naar de gegevens van helling 10.
De côte de Chambralles: 1.7km aan 9.8% met een max. van 16.5%.
Nog ne klepper ... amaai. Via Sprimont en Rouvreux ging het snel naar de Amblève. Over het water en onmiddellijk bergop. Amaai, was me da ne klepper maar voor mij wel de mooiste ... een prachtklim.
Boven nog wat genoten van het mooie uitzicht en dan hup naar beneden. In Aywaille een terrasje gedaan en ja, echt wel, de zon kwam er helemaal door ... ne mooie afsluiter zou ik zo zeggen.
Op de parking wat opfrissen en eens vriendelijk lachen tegen de madame van de camper. Ze lag half te slapen in de zon tegen de camper ( waarschijnlijk slaap tekort ).
De juiste gegevens zijn 109.93km en 22.2km/u.
Volgens Kevin was de temperatuur ondertussen opgelopen tot 32° maar we gaan het toch maar houden op 15°. Bij het naar huis rijden hadden we regen in Luik maar erger was de stortbui bij aankomst in Mol.
Wat doen wij dan tegenwoordig ... stoïcijns kalm blijven.
Bedankt aan allen om er bij te zijn.
Merci Raymond voor het aanbrengen van deze prachtige rit.
Merci Jos voor het halen en terug brengen van de camionette ( heel gemakkelijk ).
Volgende week fietsen we naar Kortenaken en ... als het droog is ben ik al heel tevreden.
Maar ... door het slechte weer en het begin van het bouwverlof waren we met ... 4!! Met 4 dus ... dat is wel een historisch dieptepunt. Ronni ( wegkapitein ), Leon ( voorzitter ), Guy en Mariette waren present.
Om 8u was het grijs met wat gedruppel en de regenjasjes bleven aan. Ronni en Guy waren de koptrekkers en dat de ganse rit. De rit ging via Geel, Larum, Sint-Jozef-Olen, Herentals tot Grobbendonk. In Grobbendonk viel de regen met bakken uit de lucht en zijn we effe gaan schuilen. Na overleg toch verder gefietst richting Viersel en de regen verdween.
Langs het Albertkanaal en het Netekanaal tot Lier. In de buurt van Emblem onder een brug de plaspauze gehouden want de hemelsluizen gingen volledig open. Na 15 minuutjes verder en de regen verdween even plots als hij gekomen was.
De twee pittige buien hadden we overleefd en verder zou het droog blijven ... oef. Rustig door Lier gefietst over de kasseitjes en langs de Zimmertoren ... mooi. De rit ging verder via Kessel, Gestel, Herenthout, Olen en Geel tot Mol.
De beruchte kasseitjes van Kessel hebben we bewust links laten liggen.
Om 12u waren we in de Krophoek.
Na 102.93km - 27.4km/u – 2 buien – niemand lek en 3 consummaties verder vertrokken we om 13u naar huis.
Eindelijk nog eens droog, een mix van wolken en zon bij een graad of 20. Met 22 stonden we aan de start en om iets na 8u werd er vertrokken voor 100km naar de Limburg.Het tempo zat er onmiddellijk goed in want de wind blies in de rug.
Even voorbij Reppel was er de gebruikelijke stop.
Problemen zijn er niet geweest enkel het rondpunt in Kleine Brogel hebben we helemaal gezien. Onze wegkapitein moet af en toe ook eens gek kunnen doen ... Nee, nee ... we wilden gewoon weten of de koptrekkers de laatste van de groep konden inhalen ... neen dus.
Na Reppel verder via recreatieoord Erperheide en daarna overal binnendoor. En maar draaien en keren tot zelfs onze kapitein niet zeker niet meer was van het parcours. Gokken op links en da was helemaal juist ... oef.
In de buurt van Heusden-Zolder waren er dan nog wel de vlaggen ... Italiaanse maar ook Spaanse. Ondertussen weten we al dat de Italianen met 4-0 naar huis zijn gespeeld. Na de vlaggen bleef het tempo hoog en via Koersel, Korspel, Beverlo en Ham ging het naar het kanaal.
Hier ging het tempo nog eens omhoog waardoor het gemiddelde uitkwam op 30.1km/u!! Op het eind was het voor mij helemaal op maar ik was niet alleen.
De laatste kilometers gingen dan heel rustig naar de Krophoek met 101.13km op de teller. Volgende week opnieuw 100km naar Lier met de traditionele kasseitjes.
Met 3 moedige vrouwen en 9 mannen stonden we klaar om te vertrekken naar Valkenswaard i.p.v. Kortenaken.De man van Kortenaken zat in Plopsaland.
De voorzitter vroeg 4 sterke mannen om aan de kop te rijden want de wind zou parten spelen en ... er was regen op komst.
Droog vertrokken langs Rauw, Lommel en zo verder tot aan de sanitaire stop op km 37. Nog geen regen van betekenis gehad. Wel kwam Mariette zeggen dat ze 37km/u op haar meterke had zien staan maar omdat de Rony mee vooraan reed is daar niet veel op gezegd.
Terug vertrokken en daar was de regen maar nog niet hard genoeg om de regenjasjes aan te doen. Verder door Borkel en dan over het fietspad door het natuurgebied over den Dommel tot Valkenswaard. Hier werd op de markt beslist om de regenjasjes aan te doen of toch niet. De helft wel, de andere helft niet. ( dat waren die van de Vogezen die de regen wel gewoon waren ). De markt van Valkenswaard achter ons gelaten en verder via Dommelen en Riethoven. Hier ging het meterke tot 40km/u ( goeie weg en wind in de rug ). Even verder was het mooie liedje uit.
De velden in met de wind op de kop en ... regen. Het meterke ging snel naar omlaag. Verder langs Weebosch en zo richting Postel met nog steeds wind en regen. Maar geen probleem, blijven stoempen langs Sas 3, Sas 4 en Sluis om zo te belanden in De Krophoek. Voor 6 personen was het genoeg geweest en was de warme douche even later een feit. De andere 6 hebben hun koud biertje goed laten smaken met nog een traktatie van ne gulle gever die medelijden had met 6 natte kiekens.
De juiste gegevens zijn 87.7km en 30.4km/u.
Geen valpartijen en er is ook niemand lek gereden ( het was alleen maar nat )
De 4 koptrekkers waren Rony, Kevin, Raymond en Kris ( merciekes )
Wie zou kunnen
vermoeden dat in ieder van ons een potentiële moordenaar schuilt? Ik alleszins
niet. Nochtans zijn er meerdere doortrappers op meedogenloze wijze afgemaakt.
Menig Al-quaida strijder zou hier een puntje aan kunnen zuigen.
“Iedereen krijgt
een wapen en een naam. Het is de bedoeling dat je de aan u toegewezen persoon
ombrengt. Diegene die leeft op het einde van de week is de overwinnaar.”, waren
de woorden waarmee Mia en Els de fietsweek in het vredige Ventron openden.
Iedereen was nog duf van de busrit en het vertrek in de vroege uurtjes.
Om 5u loopt de
wekker af. 6u stipt vertrekt immers de bus. Ronni wilde immers tijdig in
Ventron zijn, want hij had reeds een aperitiefje in gedachten. Een ritje van om
en bij de 40 km, met 1 klimmetje ( Croix des Moinats ) van een kleine 9
kilometer. Een niemendalletje, als je weet dat vorig jaar de gemiddelde berg
25km klimmen was. Maar toch… het deed pijn om het klimmen in de benen te
krijgen. Van een aantal zaken kon je al zeker zijn: Chris is ongenaakbaar in de
bergen. Louis en Ronni zullen onder elkaar uitmaken wie 2des is en daar achter
ligt het een beetje open: Kris, Guy of Wouter? Hoe goed zit Johan (aangezien
hij nog niet veel km’s heeft gereden dit jaar)? Geen verassingen op de eerste
beklimming. Chris, voor Ronni en Louis. Op de 4de plaats volgde
Johan, op de hielen gezeten door Wouter. Kris en Bart volgden op korte afstand.
Jos P had zich mooi de functie van buschauffeur laten aanmeten en de rij werd
gesloten door Roger, Leon en onze echte buschauffeur.
De kop was er
af. De eerste 40 km waren droog afgehaspeld en tevreden kon iedereen
aanschuiven aan de tafel van Jacky, een hoteluitbater uit Luik die de wereld al
had afgezworven en ook een beetje Nederlands sprak. Over het eten en de
bediening kunnen we heel kort zijn: super.
De gegevens voor rit 1 zijn: 44.26km en
27km/u ( droog met wolken en zon )
De instructies
waren gegeven… ga en zaai dood en verderf. Hoe kan iemand met zo’n gedachte
rustig gaan slapen? Na lang woelen vind ik toch de slaap.
7u30, de wekker
loopt af. Instinctief kijk ik naar mijn wapen. Ready for battle.
De regen valt
rijkelijk naar beneden. De groene velden en bomen, zwangere beken en hoger
waterstanden deden ons al vermoeden dat we in deze regio niet moesten zijn voor
het mooie weer. Onze vrees werd bewaarheid. Tijdens het ontbijt werd er maar
over 2 dingen gesproken: wie moet mij hebben, en gaan we wel rijden door dit
weer. Voor sommigen onder ons werd deze eerste vraag al snel beantwoord…
De regen laste
even een pauze in. Net genoeg om iedereen klaar te maken en hun/haar fiets te
laten nemen. Johan en Mariette vertrouwden het zaakje niet, en beslisten in het
hotel te blijven. 500m hebben we het droog gehouden. Vervolgens gingen de
hemelsluizen open. De eerste cols werden in natte omstandigheden afgewerkt.
Klimmen in de regen valt nog mee, dalen daarentegen … Komt er nog bij dat op de
kam richting de Schlucht de temperatuur bleef steken op 4,5 graden C. Neem daar
bij nog een strakke wind en af en toe wat ijzel en je hebt de perfecte cocktail
om iedereen in een neerslachtige mood te krijgen.
Gelukkig was er
op de Col du Calvaire een taverne open waar we ons konden opwarmen. De
blijdschap was echter van korte duur. Een slachtveld is het daar geworden.
Verschillende koelbloedige moordenaars onder ons maakten gebruikt van de
miserie van anderen om hun genadeloos af te maken.
Uiteindelijk
stopt het met regenen en kunnen we de namiddag in droge omstandigheden
afwerken. Waarachtig, af en toe komt het zonnetje er zelfs door. De regen geraakt
snel vergeten en in een positieve gemoedsrust wordt de rit afgewerkt.
Noemenswaardig is nog de col du Surceneux. 13,2 km tegen een gezapig
stijgingspercentage. Aan de voet van de klim werden we nog maar eens met de
neus op de feiten gedrukt: nergens is het veilig… Plassen langs de kant van weg
kan uw dood worden. De eerste 10 km van deze klim waren loodzwaar: een
stijgingspercentage van 3%, met een zeer strakke wind op kop. Ik bevond me in
een groepje met 6tal teammakkers. We hielden het tempo hoog door regelmatig
door te schuiven. Stilletjes aan vielen de eerste slachtoffers: eerst niet meer
aflossen, dan bij kleine knikjes het gat moeten laten en vervolgens bij een
langer knik er definitief er af te moeten. Afzien en genieten tegelijk.
De gegevens voor rit 2 zijn: 119.24km en
24.6km/u( regen,
koude, zon en wolken )
De avond werd
afgesloten met de traditionele wandeling en een aantal moordpartijen.
7u30 … regen. En
deze keer ziet het er niet naar uit dat het zou stoppen. Vandaag zou de touraankomst
op het programma staan. In overleg wordt besloten de rit in te korten en te
beperken tot de voormiddag. 13 renners tonen zich bereid om zich door dit
str*ntweer te wagen. Al snel merken we dat de tour hier zal passeren. De wegen
zijn versiert met fietsers, bloemen, … Col des Croix is een lopertje en wordt
vlot genomen. De regen mindert en we beslissen nog even de Ballon de Servance
mee te nemen … Was me dit een vergissing. Halverwege de klim worden de
hemelsluizen volledig opengezet. Boven op de top was geen mogelijkheid om te
verwarmen of te schuilen. We trekken iets droog aan en beslissen om onverricht
ter zake maar terug binnen te rijden. 12u, en we staan onder de douche … Waar
zijn we mee bezig? De laatste rit met de club (Aarschot) was wel echt een
generale repetitie.
De gegevens voor rit 3 zijn: 52.65km en
23.5km/u( koud
en nat )
We beslissen om
eventjes een pintje te gaan drinken in Colmar. De regen bleef naar hartelust vallen. In Ventron zelf was immers
weinig te zien. 1 tip voor potentiële slachtoffers: toiletten zijn ideale
locaties voor moordpartijen. Deze namiddag zal de geschiedenis in gaan als “Le
massacre du Colmar”. Het groepje potentiële moordenaars wordt kleiner en
iedereen is meer en meer op zijn hoede. Bodyguards worden ingehuurd.
We zijn
halverwege de week. We beginnen terug moed te krijgen. Erger dan de voorbije
dagen kan het niet meer worden: we hebben regen gehad, stortregen, ijzel en
wind. “Het kan alleen maar beteren” denken we.
Think again, zou
ik zo zeggen. Dag 4 was opnieuw van dat. Le Markstein wordt in redelijk goede
omstandigheden aangevat: licht gedruppel met af en toe wat potentie om harder
te regenen. Ik volg een treintje met Louis, Ronni en Kris. Aanvankelijk gaat
het nog goed en kunnen we het tempo aan. Louis blijft echter beuken en op 3km
van de top moet ik lossen. 500 m verder moet ook Kris er af en samen halen we
de top, ondertussen in de regen. We staan net onder het afdak, te sakkeren over
het weer, wanneer het plots zwaar begint te stortregenen. Met bakken valt het
hemelwater op ons neer. We kunnen van enig geluk spreken: de skihut is open en
daar kunnen we schuilen en genieten van een warme drank. Na een uurtje lijkt
het ergste over. Na wat droge kleren aan te hebben gedaan zetten we terug aan
om via Munster de Schlucht te doen. Verbazing alom wanneer in het dal zelfs de
zon begint te schijnen. De Schlucht oprijden is een fantastische ervaring: het
zonnetje schijnt, de temperatuur is schitterend en de benen zijn goed. Meer
moet dat niet zijn. Laat de rest van de week maar komen. Snel een hapje eten
(pick nick verzorgd door ons cateringteam) en dan nog 30 km afdalen richting
Ventron.
Ik weet niet wat
wij verkeerd gedaan hebben, maar iemand hierboven moest ons hebben. Na 2 km
afdalen troepen donkere wolken samen. Ronni kiest om een toeristische route te
nemen weg van het drukke verkeer en langs mooie meertjes… Verkeer kwamen we op
deze route niet tegen… Maar meertjes meer dan Ronni zou willen. Gutsende regen,
ijzel en wind waren voor ons weggelegd. De apotheose van een natte 3-daagse.
Straten stonden blank, meertjes waren niet te onderscheiden van ondergelopen
grasvelden, straten waren niet te onderscheiden van kabbelende beekjes. Het was
stil in de groep…
Eventjes werd er
niet meer gedacht aan de moordpartijen. Vandaag werd na afloop van de rit enkel
gesproken over het weer. Wanneer zouden we eens een droge dag krijgen?
De gegevens van rit 4 zijn: 100.04km en
22.6km/u( een
mix van regen, hagel, zon en mist )
Pas op donderdag
zouden we met de ganse ploeg van start gaan. Het zonnetje scheen en iedereen
had er zin in. De regen en koude van de afgelopen dagen had wel zijn sporen
nagelaten: stramme spieren, pijnlijke pezen, afgesleten remblokjes, …
Moordenaars zijn
meedogenloos. Pech onderweg is geen excuus om vrijgeleide te krijgen. Onderhoud
aan de fiets? Dringend plasstopje? De gangen in het hotel? Geen enkele plaats
was nog veilig. Telkens je rechtstond, werd in het oog gehouden wie er een
manoeuvre maakte. Ook de moordenaars waren niet altijd veilig. In je eentje in
een hinderlaag liggen, maakt je immers het perfecte doelwit.
Aan de rit van
donderdag moeten niet veel woorden vuil gemaakt worden. Het enige
noemenswaardige was de beklimming van de Grand Ballon: een zeer lastig beestje,
in de volle zon, met tegenwind en Louis was niet 3des boven. Wie dan wel hoor
ik u vragen? Ik ben het vergeten…
De gegevens van rit 5 zijn: 118.61km en
24.4km/u ( zon en wolken )
Voor de laatste
rit heeft Ronni ook voor een mooie apotheose gezorgd: de aankomst van de tour
de France. La Planche des Belles Filles. Een dikke 5 km, met stijgingspercentages
van 18% (volgens het roadboek). De eerste kilometer is al direct zeer stijl. De
18% hebben we al gehad. Als dit zo de volgende 4km blijft doorgaan, gaan we
problemen hebben. Gelukkig wordt de klim iets minder stijl, hoewel we
regelmatig rond de 14% blijven. 4,5km op de teller, het einde is in zicht. We
naderen een grote parkeerruimte en zien de skihut staan. De volgauto staat
klaar, en de broodjes worden uitgestald. Nog een kort bochtje en…. “Het is daar
boven”, hoor ik de cateringploeg roepen. Een stuk spiksplinternieuwezwarte asfalt
doemt op. Ik zie alleen maar asfalt, geen top, geen eindmeet, niets. Echt man,
nie te doen. Het stijgingspercentage van de weg piekt plots naar 23,5%. Dit was
niet voorzien in het roadboek. Recht op de trappers, harken, stoempen, stoten,
trekken aan het stuur, zwalpen over de weg. Er lijkt geen einde aan te komen.
Menig vloekwoord gaat door mijn hoofd. Het zweet op mijn handen zorgt ervoor
dat het moeilijk is mijn stuur vast te houden. Ik probeer kleiner te schakelen,
maar dat lukt niet meer. Een paar kroontjes te weinig. Net op het moment dat je
denkt: “Dit hou ik niet meer” zie je het wegdek afvlakken. Ik kan terug gaan
zitten in mijn zadel en zie zelfs een gele meet opdoemen in de verte. We hebben
het gehaald… Veel geluk aan de Van den Broekes, Schlecks en Evans-en op 7 juli.
Nog de col de Servance
en we kunnen weer een streep zetten achter deze week in de bergen. Volgend jaar
naar de woestijn?
De gegevens van rit 6 zijn: 100.22km en
21.7km/u( zon en
wolken )
Iedereen is moe
maar voldaan. 1 zaakje moet echter nog geregeld worden: de opperkiller van de
groep. Nog 5 kandidaten zijn over: diegene die de meeste moorden op zijn
palmares heeft, is de winnaar. Mia en Els roepen Wouter uit tot opperkiller.
Aangezien hij 2 moorden op zijn geweten heeft. Echter, de enige echte, mean
lean fighting machine, ultieme moordenaar is Mia. Zij heeft 3 personen
koelbloedig afgemaakt (maar aangezien ze in het organiserende comité zat,
besliste Mia om af te zien van de prijs).
Nog een goede
nachtrust en morgen terug naar huis …
Vandaag de laatste rit voor de Bergen. De generale repititie. Wegkapitein van dienst is Louis M.
“Jongens, door dit weer ga ik niet rijden”, aldus Sonny. We staan in de Azaleastraat klaar om te vertrekken. Onze voorzitter in zijn zondags tenu (geen fietskleren). Het is grijs en heeft al heel wat geregend. Nu is het even droog. We nemen contact met de wegkapitein om te kijken wat zijn intenties zijn: we rijden.
We vertrekken naar de Brigandstraat. “Jongens, ik draai terug want hier rij ik echt niet door”, oppert Sonny. De wolken dreigen, maar het blijft voorlopig droog. Het droeve nieuws van Fideel bereikt ons: gisteren gevallen met de fiets met als gevolg 2 nekwervels gebarsten, open sleutelbeenbreuk en hersenschuddig. Geen Bergen meer voor hem dit jaar.
We vertrekken richting Meerhout, richting Laakdal. Onze wegkapitein rijdt lek. Zonder onze voorzitter gaat het allemaal niet zo vlot, maar uiteindelijk krijgen we de band toch vervangen. We vertrekken terug… Maar een valse start. Het wiel is verkeerd teruggezet (door welke amateur?). Ok, 2de poging… weer valse start. Onze wegkapitein vergeet zijn zonnebril. Waar kennen we dit van (Ronni)?
3de keer goede keer. We zetten terug aan. Onder de bomen in Laakdal vallen er dikke druppels. Louis blijft hoopvol: “dat zijn druppels die nog in de bomen hangen en er nu uitvallen”. Echter het vijvertje langs ons laat iets anders zien…
We rijden uit het bos doorheen de stortregen. Na 2 km rijden beslist onze kapitein dat het welletjes is en besluit te gaan schuilen. Doorweekt vinden we een overdekt terras. Hier wachten we: 2 minuten, worden 5 minuten, 10 minuten… Het lijkt niet op te houden.
Uiteindelijk beslissen we de rit in te korten en terug te rijden richting Mol. Eerst nog een lekke band vervangen want Jos staat met een lekke band op het overdekt terras.
Uiteindelijk hebben we (ook Sonny) net geen 50km op onze teller staan en kunnen we om 10u reeds onder een lekker warme douche kruipen.
Was dit de generale repetitie voor de volgende week?
De traditionele rit naar Scherpenheuvel staat weer op het programma. Deze wordt altijd gefietst de laatste zondag voor het clubweekend ... vandaag dus.
Wel altijd bij de zaak zijn want Scherpenheuvel heeft altijd wel zijn verrassingen ... ik weet er alles van.
Het weer was uitstekend, enkel bij de start was het nog grijs. De 4 koptrekkers waren Stefan, Kris, Raymond en Ronni en in totaal waren we vandaag met 24. We vertrekken rustig en eenmaal Mol uit wordt het tempo opgedreven naar 30km/u.
Het gaat goed vooruit ( wel gekken van autobestuurders, elke week is het van dat ) tot Jos P lek rijdt. Na deze korte onderbreking verder via Oostham, Tervant, Paal, Meldert, Zelem, Schaffen tot Diest. Vlakke stukken en glooiende wegen worden voor onze wielen geschoven.
Na Diest worden de hellingen wat lastiger en iedereen zit serieus te zweten. De laatste helling tot de Basiliek en dan ... effe rust.
De traditionele wijding was er en ook de nodige kaarsen werden aangestoken ... maar toch nog niet genoeg. Na Scherpenheuvel in sneltreinvaart naar Zichem en verder langs het treinspoor naar de Poggio.
Vooraan had Chris de rol van Stefan overgenomen en ja dan weet iedereen het wel. Chris is bergop niet te kloppen maar vandaag bleef ik aandringen en ... strandde ik in zijn achterwiel. Boven effe wachten tot we weer met 24 zijn en dan hup ... weer verder.
Nu volgt een relatief makkelijke strook en dan ... de lange helling van Kelbergen. Kris ging aan en nam 50m, er werd wat gekeken en Kris bleef geven.
Ikzelf ging dan aan, reed het gat langzaam dicht en ging erop en erover maar kwam op de meet nipt te kort tegen Chris.
Gespeeld en verloren zeker maar het was toch dikke fun. Verder via Vleugt en Deurne en daar ... knal onderuit. Ik roep nog: oppassen scherpe bocht en ja ... daar lig ik dan. Gelukkig zonder erg: wat schaafwonden en mijn schouder doet pijn maar ja, het kon veel erger zijn. Mijne fiets was ok dus opstaan en gewoon verder.
Alles bleef rustig tot de kanaaldijk.
Hier wordt het tempo vooraan stilaan opgedreven naar 35km/u met de wind lichtjes tegen. Korte aflossingen waren nu aan de orde. Aan café De Waterhoek lag de streep en van achteren kwam de verwachte aanval. Heb mij op dat moment laten afzakken en weet dus weinig van de strijd vooraan.
Als ik het goed heb was Kevin aan de meet de snelste.
Op het terras was het weer zalig en den drank ging goed binnen. De juiste gegevens zijn 92.12km met een gemiddelde van 29km/u.
Op zaterdag 5 mei 2012 stond op het programma Larum fietst.
De voorspellingen waren niet goed. Volgens Sabine zou het een echte herfstdag worden met alles erop en eraan. En ja ... ze had helemaal gelijk. Het begon nochtans redelijk goed: fris maar droog.
Met 24 waren we present en fietsten we rustig van Mol naar Larum om ons in te schrijven. We gingen voor de 127km en bij de start was het nog steeds droog maar wel met dreigende wolken.
Na een half uurtje fietsen werden de regenjasjes aangetrokken en deze zouden niet meer uitgaan. Op de splitsing van de 80 en de 127km besliste Ronni om voor de 80km te gaan.
Er was weinig tegenspraak.
In Meldert was de bevoorrading en daar was het koud ... neen, het was ijskoud ( ik gok op max. 9 graden ). Er waren er bij die constant stonden te trillen, nie normaal man.
Van het verdere parcours weet ik niets ... het enige waar ik aan dacht was een heet bad van minstens 3uur. Ik weet enkel nog dat Patrick is lek gereden en voor de rest was het bibberen.
In de buurt van Meerhout heeft iedereen de snelste route genomen naar huis. Nee, da is niet helemaal juist.
Rony en Mariette zijn nog spaghetti gaan eten in Larum ( daar moet ge toch wel ongelooflijk veel karakter voor hebben ). Thuis moesten ze helpen om mijn handschoenen uit te trekken en mijn regenjasje los te maken.
En dan ... heet douchen en pijn verdrijven ( voeten die langzaam ontdooien ). In totaal waren er 763 mensen die ingeschreven hadden voor de 8ste editie van Larum fietst.
Waarschijnlijk allemaal nat.
Tijdens het clubfeest zal deze rit zeker ter sprake komen ... ik kijk er nu al naar uit om deze in al zijn glorie te bespreken.
De hele dag was er dreiging van regenwolken maar wonderbaarlijk genoeg bleef het droog tijdens de ganse rit. De goden waren ons gunstig gezind.
Met 31 waren we present en na een korte briefing waren we weg.
Via SCK, Brasel, Pontfort en de Priorij van Corsendonk kwamen we in Turnhout.
We fietsten dwars door het centrum over de vernieuwde markt tot het kanaal. De kasseitjes lagen droog en alles was rustig behalve aan de Warande waar er rommelmarkt was.
Langs het kanaal wat putjes ontwijken en dan verder via Beerse tot de gebruikelijke stop. Het Vlaams Natuurreservaat De Duivelskuil deed hier voor dienst.
De rit liep verder via Vlimmeren, Wechelderzande, Poederlee, Tielen, Lichtaart, De Zegge en het kanaal tot Mol. Bart is nog lek gereden maar voor de rest bleef alles rustig en uiterst vlak.
Wel opmerkelijk is dat we niet op het grondgebied van Vosselaar zijn geweest!!?? Ronni onze wegkapitein ( ik dus ) had dit al tijdens de briefing gezegd. Alles rond Vosselaar zouden we zien. Ge moet er natuurlijk af en toe nen draai aan kunnen geven.
De juiste gegevens zijn 84km en 29.3km/u.
Na de rit douchen en daarna ... van achter het glas naar de regen kijken ( kan leuk zijn ). Volgende week de lange voorjaarsrit.
Netersel??? ... waar is da vroeg menige fietser zich af.
De korte briefing gaf wat meer uitleg en nu wist iedereen toch al dat we naar het noorden zouden fietsen. Leon vestigde nog effe de aandacht op de veiligheid en hup ... met 27 op pad.
Ronni, Chris, Wim en Kris waren de 4 koptrekkers en net zoals vorige week zat de wind mee. Via SCK, Brasel, Duinberg, Kinschot, Corsendonk en Oud Turnhout ging het naar Arendonk.
Alles liep lekker, enkel het zonnetje was afwezig.
De teller ging regelmatig boven de 32km/u. Waarschijnlijk zal dat achteraan nog wel wat meer geweest zijn. Tussen Arendonk en de grens waren we vooraan muurtjes ( duikers ) aan het tellen die omlagen.,Ne mens moet iets doen om zich bezig te houden. Ja, Ja ... mss moeten ze daar toch wat rijlessen gaan volgen!!
Eenmaal Nederland binnen was het draaien en keren over smalle wegen. Zelfs ik was mijn richting kwijt, echt wel.
De gebruikelijke stop was een topper.
Alle hoofden draaiden plotseling naar een bepaald punt ... Neen ... het was gene Porsche en ook gene Ferrari maar 3 knappe vrouwen die aan het joggen waren. Hoe mooi kan sport toch zijn ...
Na de stop ging het tot Netersel ( een mooi klein dorpje nabij Bladel ) om dan aan de terugrit te beginnen. De wind blies nu tegen en vooraan maakte men zich een beetje kleiner. Ook in de groep was het positie kiezen om toch maar een beetje uit de wind te zitten.
In Postel terug de grens over en via Witgoor ging het verder naar huis. Op de kanaaldijk volgde er nog een lange sprint maar over de uitslag weet ik niets want heb mij laten uitzakken.
In de laatste 200m nog wat drupjes regen en dan ... De Krophoek.
De juiste gegevens zijn 83.6km en 29.7km/u.
Volgende week fietsen we naar Vosselaar ... helemaal vlak dus.
4 graden. Een wereld van verschil met vorig jaar. Toen haalden we vlotjes de 20 graden.
Vandaag staan de meesten onder ons met dikke benen klaar om de rit van 80 km richting Zolder aan te vatten. Gisteren was het de Hageland Classic, en de zware tegenwind de laatste 80 km, hebben de rit loodzwaar gemaakt.
Vandaag gaan we rustig losrijden en ons laten meedrijven met de groep. Althans, dat was het plan. Echter aangezien de gewoonlijke koptrekkers verstek moesten laten, offerde de traditionele achterhoede zich op om Ronni en Chris W te ondersteunen bij het kopwerk.
Via Olmen, Ham, Beverlo, Beringen ging het richting Zolder. Halverwege werd de traditionele pisstop gehouden. Tot nu toe ging het allemaal vlotjes. Af en toe de wind in de rug, dan weer in de zij. De temperatuur was ondertussen opgelopen tot 8graden. Wegkapitein van dienst, Leon, kondigt aan dat de beklimming van de Sterrewacht anders zal genomen worden. Net voor de klim wordt rechts afgeslagen. Via een haarspeldbocht, een vervelend knikje en een haakse bocht naar links komt Chris als eerste boven gevolgd door Ronni. In de achterhoede komt Kevin als 3de boven. Eventjes uitrusten en kijken hoe racefanaten uren staan aan te schuiven om eens 5 seconden eens goed op te trekken met hun wagen. Ieder zijn hobby…
Blijkbaar zeer populaire hobby, want alle wegen in en rond het circuit zaten vol met autofreaks.
Na het circuit rijden we recht naar huis via de kanaaldijk. Hier staat ons een zeer onaangename verrassing te wachten. De wind staat pal op de kop en waait zeer stevig door. Er staat zelfs echte golfslag op het kanaal… Beukend tegen de wind in halen we met moeite 30 km/u. Nog 30 km te gaan. 30 km afzien. 30 km nu eens tegen 30, dan weer met moeite 26 km/u. Pfff, wat was ik blij de brug van Balen te zien, het sein voor mij om afscheid te nemen van de groep en de douche op te gaan zoeken.
Ronni en Chris zetten het beukwerk alleen verder. “Sterkte jongens “,denk ik, en tegen 15km/u bol ik naar huis.
Met 22 stonden we aan de start van rit 6, allen voorzien van een regenjas want de voorspellingen waren niet goed. De voorbije nacht was regenachtig maar nu was het droog , enkel het wegdek was nat.
Carlo was vandaag de wegkapitein en hij werd bijgestaan door Ronni, Kris en Chris. Na een korte briefing werd er om iets na half 9 vertrokken.
Het was westenwind waardoor het de eerste helft van de rit vooraan echt wel beuken was. Via Heidehuizen, Bel en Meerhout ging het naar Tongerlo.
Ter hoogte van Stelen toch effe een probleem. François Hemelaers draaide zonder ook maar iets te zeggen gewoon terug!!!??? De “ Swa “ is al weken ziek maar wil ten alle prijs blijven meefietsen. Misschien eerst uitzieken ... conditie opbouwen en dan terug meefietsen ( dat zou mijn advies zijn )
Na dit euvel verder en even voorbij de Abdij volgde er de gebruikelijke sanitaire stop. Te Morkhoven was het 3x rechts en de 4 koptrekkers voelde onmiddellijk een verandering. De wind blies nu pal int gat en 35km/u was nu een makkie.
Na Morkhoven verder via Oosterwijk, Oevel en Geel tot Mol.
Louis Bartholomeus en Kevin zijn nog lek gereden maar verder was het echt een leuk ritje. Na 71km kwamen we veilig aan in café la cuenta zonder ook maar één drupje regen ( heerlijk toch )
Ja, ja ... onze voorzitter en de wegkapitein hadden dat goed gezien want werkelijk waar, een prachtige locatie.
Volgende week gaat het naar Bolderberg ... de klimmersbenen mogen stilaan boven komen.
Brrrrr, koud man vandaag, nipt boven het vriespunt maar het zonnetje was aanwezig. Allemaal lange broek, alleen Sonja zag ik met een driekwart ( duidelijk een warme vrouw )
Voor de 1ste maal was het om half 9 en ja das toch redelijk vroeg. Onze wegkapitein had nog een leuke mededeling voor onze voorzitter: het was vandaag zijn 500ste rit ( da kan tellen )
De 4 koptrekkers waren vandaag Ronni, Rony, Kris en Chris ( ik weet het, deze namen zijn vandaag goed gekozen ). Via Sluis ging het naar Sas 4 waarna ongeveer 20km kanaaldijk volgde richting Neerpelt. Gelukkig was het nog niet al te druk langs het water, geen probleem dus.
Na de kanaaldijk ging het via de Achelse Heide naar Achel. Onderweg een aantal huisjes gezien die toch wel een beetje groot waren en was er ook nog de gebruikelijke stop.
Verder via St.-Huibrechts-Lille, Overpelt en Lindel tot Holven. Het was draaien en keren over smalle wegen maar alles liep goed en iedereen was tevreden. Na Holven ging het meer over lange rechte wegen naar huis. Het tempo was strak maar het bleef gezellig. Enkel de Swa had problemen maar die is dan ook al weken ziek ( een dokter zou misschien handig zijn )
De juiste gegevens voor vandaag zijn 77.83km en 29.6km/u. Volgende week fietsen we naar Westerlo en dan is Carlo onze wegkapitein.
Vandaag staan de eerste heuveltjes van het seizoen op het menu. De tocht brengt ons tot Blauberg. Vandaag zal ook een vrouw ons trachten te leiden naar deze heuvelzone in Herselt. Mia is immers wegkapitein.
Ronni houdt nog een korte speech en geeft dan het woord aan Mia. Kordaat en krachtig geeft Mia het vertreksein. Na 100 m, consternatie al om in het peloton. We zijn zijn al verkeerd gereden. Zeg niet te gauw, het is weer…?
Na het nieuw gevestigde record (het zo snel mogelijk verkeerd rijden), leidt Mia de troepen verder de juiste richting uit, gesteund door haar trouwe luitenant Louis.
Onder een stralend lentezonnetje werd de 70 km tegen een gezwind tempo afgehaspeld. Iedereen genoot van de rit, behalve 1 persoon. Een hardnekkige verkoudheid, slechte nachtrusten en pijnlijke longen probeerden Cois H te vellen. Echter Cois geeft zich niet snel over en weigert de fiets op stal te laten staan. De stevige zijwind en het strakke tempo hebben hem uiteindelijk toch pijn gedaan waardoor hij de groep heeft moeten laten rijden gedurende de laatste 10 km. Op eigen tempo heeft hij de rit uiteindelijk uitgereden en heeft zo aangetoond over welk karakter hij beschikt. Nu goed uitrusten, uitzieken en herstellen naar de volgende ritten toe.
Hopelijk houden we dit lekkere weertje tot oktober.
De voorspellingen waren niet zo goed ( buien, wind en niets te warm ) maar de weergoden zijn ons nog steeds gunstig gezind. Echt warm was het niet maar de weg was droog en de hele rit geen drupje gezien.
Met 30 waren we present en na een korte briefing door Ronni waren we om iets na 9u weg. Onze voorzitter was wegkapitein en de 4 koptrekkers waren Raymond, Kris, Chris en Rony.
Ikzelf voelde mij nog niet echt super na een nachtje stappen in de Corbiestraat en paste voor het kopwerk. De snelheid lag onmiddellijk hoog en na 10km lagen de meesten al plat over hun stuur. Ben dus vooraan gaan zeggen, “ jongens 2km/u minder a.u.b. “ en dat was geen probleem.
Via SCK , Ten Aard en de Zegge ging het naar Lichtaart waar er een klein communicatiefoutje was. Vooraan gingen ze links maar het was rechtdoor, altijd effe spannend maar zonder erg.
In Lichtaart lagen er ook twee molshoopjes die vlot werden genomen.
Verder via Bobbejaanland, St.-Jozef-Olen tot de Larumse Heide waar de stop voorzien was. Via het tunneltje onder de ring van Geel ging het nog naar Meerhout waar opnieuw Veerle lek reed. Veerle is op dit moment zonder twijfel de koningin van de lekke banden.
Op de kanaaldijk ging de snelheid omhoog maar daarna ging het rustig naar De Krophoek. Een terrasje zat er deze keer niet in maar binnen was het ook gezellig.
De juiste gegevens zijn 69.32km en 29.5km/u.
Volgende week is Mia onze wegkapitein en worden de 1ste heuveltjes onder onze wielen geschoven.
De lente is in het land, en dat hebben we gevoeld vandaag. Het eerste terrasje van het seizoen is altijd leuk.
Na onze blitz-start van vorige week, konden we vandaag niet minderen. Ondanks het ontbreken van enkele sterkhouders (Kris en Chris), werden toch weer 4 helden gevonden die het pad effenden voor de 25 volgelingen.
9u, 8 graden, maar een lekker lentezonnetje. De wind doet het zachtjes aan (zo voelt het aanvankelijk toch aan). Stipt op 9u neemt Ronni het woord en na enkele moedige woorden zetten we aan voor de 2de rit van dit seizoen. Deze keer zonder fluit aangezien onze fluitspeler (Jos P) andere oorden aan het opzoeken was.
De rit bracht ons via Rauw, Lommel, tot in Vossemeren. De landelijke wegen en het draaien en keren kunnen ons niet tegenhouden wederom een hoog gemiddelde na te streven. Vanuit Vossemeren gaat het verder via Balendijk richting Nyrstar. Voor de eerste keer rijden we met onze club over het pas aangelegde fietspad. Het zigzaggende motieven van het fietspad doet ons vermoeden dat het aanleggen een feest moet geweest zijn en de alcohol rijkelijk vloeide…
We verlaten dit fietspad ter hoogte van Lommel Vosvijvers waar onze traditionele pisstop gehouden wordt. Ronni neemt wat poolshoogte bij de volgelingen of onze snelheid ok is, en de meesten vinden het een lekker tempo. Plots geroezemoes uit de bosjes… blijkbaar was er onaangekondigd bezoek op de vrouwentoiletten. Wie het meest verschoten is weten we niet: de vrouwen of de eenzame fietsen?
Vanuit Vosvijvers gaat het via Kerkhoven, naar Balen (Vennen/Schoor), terug richting Kerkhoven, vervolgens naar Hechtel Eksel om dan weer Leopoldsburg op te draaien en zo weer uit te komen in Balen (Schoor/Vennen). Hier voor de eerste keer van het seizoen een onverwachte stop. Voor de eerste maal moet de technische ploeg een interventie doen: een dame in nood (Veerle reed lek) laten ze nooit in de kou staan. Na 2 kapotte pompen en 4 vuile handen, kunnen we terug aanzetten. Via Ongelberg gaat het richting Scheps om zo aan de brug van Hulsen de kanaaldijk op te draaien. Het tempo wordt schappelijk gehouden. Tegen 33 km/u rijden we, onder de zalige lentezon, langs het kanaal. Op kop van het peloton is het beuken, maar op de 2de rij is het genieten.
Uiteindelijk rijden we binnen met 29,4 km/u gemiddeld. De afstand van vandaag bedroeg 64 km en dit alles werd afgesloten met een welverdiende cola op het terras. Laat de lente maar komen…
De eerste zondag van maart is traditiegetrouw de start van ons wielerseizoen. De profs zijn al een een tijdje terug bezig, enkele amateurs naderen ook al de kaap van 2000 trainingskilometers, en andere hebben hun fiets onder het winterstof gehaald.
Een beetje onwennig trekken we onze nieuwe tenu aan. Het is wennen: het blauw-geel is geruild voor een blauw-grijs-zwarte kleur. De knalgroene zeemveel steekt wel af.
9u, de lucht is grijs, het is 8 graden en er staat een matige wind. Er is regen voorspeld, maar pas voor de namiddag.
35 renners telt de peugeot-armada vandaag. Een sliert van Berkenstrand tot Familiestrand… Een record voor de club en misschien ook van het seizoen? Om stipt 9u fluit geeft Ronni het startsein en fluit Jos de troepen in beweging. Sommige tradities worden in ere gehouden.
De rit werd aangekondigd als vlak, 60 km en er zou rustig gestart worden. Via Mol-Sluis rijden we naar Dessel, Retie, Postel, Eersel, Luyksgestel zo terug richting Lommel. Ook hier de traditionele pis-stop. We hebben 40 km afgelegd. Van een rustige start is echter geen sprake. Met een snelheid constant boven de 30 km/u geeft al snel een gemiddelde van meer dan 29 km/u.
Na een korte stop gaat het via de kanaaldijk richting Blauwe Kei en Baillie-brug. Met 35 op een kanaaldijk is geen sinecure. Achteraan hebben we regelmatig de remmen moeten dichtknijpen en ongelukken werden op het nippertje vermeden.
Na 60 km kwamen we uiteindelijk aan in de Krophoek. Niemand lek gereden, niemand gevallen en iedereen heeft het gemiddelde van 29,5 km/u kunnen volhouden. De vorm kan alleen maar beteren.
