Rit 24: Schaffen

Rit geannuleerd wegens het naderende onweer. 1 verregende rit per seizoen is voldoende…

Rit 23: Poppel

Je hebt zo van die dagen dat je ‘s morgen buitenkijkt en denkt: door dit weer stuur ik geen hond door… Vandaag was het volgens mij zo’n dag: regen, koude en de voorspellingen van de rest van de dag waren niet veel anders.

7 idioten stonden klaar om te vertrekken. Voor een aantal waren er verzachtende omstandigheden. 4 streven de eeuwige roem na en willen op het einde van het seizoen als clubkampioen gekroond worden. 1 was wegkapitein. En de rest was gewoon goed zot.

Om stipt 8u vatten we de rit aan. Het regent lichtjes. We rijden via Dessel, Retie, Arendonk en Reusel richting Poppel. Aan het weerbeeld veranderd er weinig. Nu eens regent het wat harder, dan weer wat minder. Ieder van ons draagt zijn steentje bij aan het kopwerk. Na 40 km houden we onze gewoonlijke pisstop. Deze keer houden we het kort en zetten snel door richting Poppel.

In Poppel is het zowaar droog. Maar dit is slechts van korte duur. bij het uitrijden van Poppel en richting Ravels gaan de hemelsluizen terug open. Via Ravels, Arendonk, Schoonbroek, en Dessel rijden we de kanaaldijk op. En zowaar, er wordt nog een sprintje uitgeperst. Jos P trekt aan. Wouter neemt over, maar het is uiteindelijk Ronny VB die de laatste jump in zijn benen heeft.

90km in de regen met 7 flandriens tegen een gemiddelde van 28km/u. Dit weer is niet voor herhaling vatbaar.

Rit 22: Lier

Al vele jaren fietsen we richting Lier maar nog nooit zijn we er echt geraakt.

We draaien altijd terug te Kessel of Emblem maar nu dus niet. De Veemarkt, Zimmerplein, Zimmertoren en het Lisp staan op het menu. Als nu de benen nog willen?!!

Met 22 waren we present.

Carlo en Jan Vandenbergh waren na lange afwezigheid terug in de groep. Ook Stefan haalde net op tijd het vertrek ... 8u is en blijft vroeg, zeker op zondag.

Om 8u waren we weg en het zou een mooie dag worden. Het parcours liep via Geel, St.-Jozef-Olen en Herentals tot Grobbendonk. Hier was er een korte stop voor allen met hoog water.

Verder via Vierseldijk en het Netekanaal tot Lier. Op het Netekanaal moesten de 4 koptrekkers alles uit hun kas halen om het tempo hoog te houden. De wind zat hier knal tegen maar Guy, Chris, Wouter en Ronni lieten zich niet kennen. De 30 km/u bleef de richtsnelheid, al was dit niet steeds mogelijk om te halen.

Nog langs de jachthaven en dan afdraaien naar Lier.

Er werd rustig door het centrum gefietst en iedereen vond dat goed.

Na Lier waren er nog wat wegenwerken en dan ... de traditionele kasseien van de Bogaartsheide. Amaai, wa was da!!! Een hoopje stenen en twee bochten ... ik werd er zenuwachtig van. Vooraan werd tegen 40km/ gevlamd over de kasseien, maar in de eerste bocht moesten de remmen dichtgeknepen worden. De slechte kasseien, de bocht en het natte wegdek zorgde er voor dat er geschoven werd vooraan. Maar iedereen bleef recht.

Na de kasseien de laatste stop en hup we gaan weer verder. Via Bevel en de Kruiskensberg ging het naar Herenthout. De wind zat nu in de rug en dat is altijd goed.

Het bleef droog en af en toe scheen de zon, dat maakte het allemaal nog wat mooier. Op het einde nog wel een korte omleiding daar er in Geel een duatlon zou doorgaan.

Om 12u en na exact 104km waren we terug in Mol.

Het was weer mooi geweest.

Volgende week staat Poppel op het menu.

ciao

Ronni

Rit 21: Diest

Een rit naar Diest voorspelt altijd pittig te worden. We verlaten het vlakke kempenland en rijden naar het golvende Hageland.

Het weer was goed en we stonden met een 23tal fietsers klaar om te vertrekken. Aangezien het parcours blijkbaar menig meerijder afschrikte, was er extra volk nodig vooraan om mee aan de kop te sleuren. Ondergetekende offerde zich op en ruilde zijn gewoonlijke plaats achteraan in de groep in voor een plaatsje bij de kopgroep.

Vooraan is het een totaal andere manier van rijden. Geen pieken en dalen in het tempo, niet oppassen voor collega’s voor je die plots in de remmen gaan, goed de richting aangeven en wijzen op hindernissen op de baan… Ondanks het groen achter mijn oren wat het koptrekken betrof, kweet ik me uitstekend van mijn taak. Op bevel van de wegkapitein draaiden we mooi door, versnelden we, vertraagden we,… kortom een geoliede machine trok de trein van de doortrappers over de heuveltjes van het Hageland.

De rit was voorzien op 95km. Via Geel en Scherpenheuvel reden we richting Diest en Schaffen. Voor de eerste keer van het seizoen stond het grasbos (de ‘poggio’) op het menu. Na de Houterenberg, en de achterkant van het vliegveld in Schaffen reden we richting Scherpenheuvel. Op de klimmetjes kwam Ronni als eerste boven wegens gebrek aan concurrentie. Wouter en Ronny probeerden wat aan te dringen, maar meer dan wat opjagen zat er niet in. Kris heeft de goede benen van het voorjaar nog niet terug, en paste voor de meeste klimmetjes.

Na Scherpenheuvel reden we via Zichem richting Grasbos. Langs de achterkant het Grasbos aansnijden is wat raar, maar toch wordt er stevig naar boven gereden. Tegen 30km/u de brug op en 18km/u door de bocht vlammen. En toch pas als 2de bovenkomen.

Vervolgens rijden we terug richting Schaffen waar de laatste helling van de dacht ligt te wachten. Kris VE bepaalt vooraan het tempo. 35km/u met de wind op kop voor de eerste knik. Wouter beslist dat het tempo niet hoog genoeg ligt en trekt het tempo op naar 42km/u. Ronni, Wim W en Ronny volgen. De eerste die moet lossen is Wim. Op 100m van de top perst Ronni er nog een sprintje uit en komt uiteindelijk als eerste boven. Ronny en Wouter vervolledigen het podium.

Via Paal en Tessenderlo en Meerhout rijden we binnen. Moe maar voldaan, ook voor Ronni. Net voor we van Hulsen naar Heidehuizen rijden even paniek in de rangen. Ronni vergeet af te draaien en rijdt rechtdoor de kant in. De vermoeidheid heeft ook bij hem toegeslagen. Uiteindelijk rijden we veilig binnen en bollen we de 100km af tegen een gemiddelde van net geen 29km/u.

Volgende week naar Lier…

Rit 20: Achelse Kluis

Tien dappere fietsers.

Zaterdagavond krijg ik een telefoontje van Ronni met de melding dat het morgenvroeg misschien te hard zal regenen en dat er misschien niet gefietst kan worden.

Op het programma staat de rit naar de Achelse Kluis, een zomerklassieker van het huis Rony - Mariette. Tijdens de nacht wordt ik zeer dikwijls wakker owv de regenbuien en dit alles voorspelt niet veel goeds.

Rond 7 uur is het echter gestopt met regenen en dit opent perspectieven. Als ik tegen 8 uur de Azaleastraat opdraai richting verzamelplaats, is er niets te zien. Zou iedereen dan toch thuis blijven?

Ik ben echter niet de eerste. Onze voorzitter staat al een babbeltje te doen met Ingrid en wij hopen zeker dat er een derde man komt zodoende dat wij geldig een rit kunnen maken.

Enkele ogenblikken later komen er nog dappere fietsers bij (tien in totaal) en na overleg wordt besloten de geplande rit aan te vatten. Het tempo wordt aangepast owv het natte wegdek. Het doet toch raar zo met z’n tienen. Of zoals de Pat zei: “Ik heb nog nooit zo dicht van voor gefietst en toch ben ik voorlaatste”.

In Dessel wordt er even gevloekt, vooraan draait men naar rechts en dit wordt te laat gezegd zodoende dat Swa, Chris en ikzelf recht door moeten fietsen want afdraaien zou te gevaarlijk zijn geweest.

Er wordt gevraagd om tijdig de richting aan te geven, ook al zijn wij met weinig. Maar dan krijgen wij (de vier laatste fietsers) een VIP behandeling. Mariette kent ook de rit van buiten en zij meldt tijdig alle wijzigingen. Van een luxe gesproken.

Na 40 km krijgt Kris een platte band en tijdens de herstelling begint het te regenen (onze eerste bui). Wij besluiten allen onze regenjas aan te doen en de rit wordt verder gezet.

Een 10 km later worden deze jassen terug uitgedaan, want het regenen is gestopt en wij krijgen het te warm. Enkele ogenblikken later weer platte band, nu zijn Rony en Paul het slachtoffer. Nadien is Rony z’n band nog tweemaal stuk gegaan en ook die van Leon. (zes in totaal)

Leon en Guy hebben hun werk gehad nu onze profhersteller Louis thuis was gebleven. Dit regelmatig stoppen was voor bepaalde fietsers een welgekomen luxe.  Er was redelijk wat wind en het tempo diende aangepast te worden.

Met z’n allen richting Krophoek want daar konden wij klinken op de verjaardag van onze wegkapitein (50 kaarsjes). Diegene die thuis gebleven zijn, hadden ongelijk. Het was een prachtige rit van 98 km.

Jos P.