Waar waren we vorige week gebleven? 2 lekke banden en een kletsnatte rit? Achteraf gezien bleek dit niet de volledige waarheid te zijn. De laatste 2 km werd nog 4 keer plat gereden.
Vandaag stond de eerste pittige rit voor de boeg. We nemen de draad terug op waar we vorige keer gestopt zijn: lek rijden. We zijn nog maar 3 km ver en we staan al een eerste keer stil: lekke band. We zijn nog niet vertrokken en we hebben al een 2de lekke band. Onze interventieploeg is dit seizoen al goed gerodeerd…
Via Mol Heidehuizen en Meerhout rijden we richting Tessenderlo. Hier ligt de eerste helling van het seizoen op ons te wachten. Chris VE komt eerst boven, bij Steve gaat het licht uit. Uit noodzaak moet hij terugkeren. Na doktersbezoek blijkt dat Steve nog niet volledig is hersteld van zijn serieuze griepaanval begin maart. Rusten is de opdracht.
Onverstoord rijden we verder: op elke helling 1 constante: Ronni C. geraakt maar moeilijk vooruit. Zelfs Leon vindt dat zoonlief maar triestig voor de dag komt en probeert de familie-eer toch enigszins hoog te houden door af en toe mee door te trekken op de klimmen. Van de 13 hellingen van de dag is eentje voor mezelf, 1 voor Ronny VB en de rest voor Chris VE.
Ondertussen staan we nog 2x stil om een lekke band te vervangen.
Het weer was mooi, de wind waaide stevig door: op kop in het begin van de rit, in de rug naarmate we terug richting Mol reden. Aangezien de laatste km’s kanaaldijk waren, was dit de eerste kans voor een sprint dit seizoen. Tegen een gezapig tempo van 32 km/u reden we over de kanaaldijk. De brug van de Olmense Zoo was het teken: het tempo wordt opgetrokken naar 42 km/u. Ik tracht dit tempo vol te houden tot de volgende brug en geef dan over aan Ronni C om verder door te trekken. De sprint gaat tussen de 2 krissen. Uiteindelijk is het Kris W die als eerste over de streep komt. Een mooie opsteker na een sukkelseizoen met de knie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten