Rit 29: Everberg

Je hebt zo van die dagen dat alles tegenzit. Wel vandaag was het voor mij zo een dag...

13 september: de laatste zaterdagrit van het seizoen. De herfst hangt in de lucht. Het is kil en grijs. Het is lange tijd onzeker geweest of deze rit wel kon doorgaan. Er was regen voorspeld. En in natte omstandigheden is niet iedereen tuk op kasseien. Bij droog weer trouwens ook niet, maar daar hebben we het straks wel over.

6u30, en het is nog donker buiten. Ik maak me klaar om Bart VG op te pikken. Het is koud maar droog, dus we rijden.
Om 8u15 komen we aan in Everberg. We zijn een beetje vroeger dan de rest.

Jan VB, wegkapitein van dienst, is een beetje zenuwachtig. Het zat Jan ook niet echt mee: grieperig en een slechte nacht achter de rug. Maar toch: we zullen rijden wist Jan te zeggen.
8u30: de rest van de groep komt aan: 10 mahohikanen die het aandurven om in deze contreien te rijden. De onheilspellende weersvooruitzichten hebben een aantal mensen schrik aangejaagd blijkbaar.

Het is 9u en we zijn er mee weeg. Binnen de 10 km hebben we al een stevige klim achter de kiezen en een serieuze kasseistrook achter de rug. Dit is een voorbode van wat moet komen. Het is komen en gaan van klimmetjes en kasseistroken, al dan niet gecombineerd. Klimmen van 19% zijn geen rariteit. En wie zien we dan ook nooit vooraan op de kasseien: Ronni. Ronni en kasseien gaan niet samen. Op de mooie asfaltklimmetjes moet hij zich dan toch af en toe tonen.

Aanvankelijk rij ik goed mee met Kris VE. Hem volgen lukt behoorlijk. Spijtig genoeg laat het materiaal het regelmatig afweten: band was wat plat, versnellingen haperen, voet schiet uit het pedaal of ketting valt er af. Was dat even balen, maar ja, dat hoort er bij...

We hebben 40km gereden. Wij zijn bijna aan de pitstop. Jan legt nog even uit wat er ons nog te wachten stond: 5 pittige klimmetjes en 2 serieuze kasseistroken, en dat over 5 km!!! Jan heeft zijn best gedaan om een serieus hindernissenparcours uit te stippelen. De Moskesstraat, Smijsberg, liggen na een week nog in ons geheugen gegrift.

Na de stop minderde het aantal de kasseien . Maar de hellingen bleven in sneltempo elkaar opvolgen. Ondanks het geaccidenteerde parcours halen we uiteindelijk toch een gemiddelde van 25,8km/u. Niet slecht, al zeg ik het zelf.

Net wanneer we terug aankomen op het kerkplein in Everberg, begint het te regenen. Perfecte timing.