Rit 30: Park Motors

Vandaag 14 september: een speciale rit. Het begon al om half 9. Wie kwam het peleton terug vergroten: Guy. Ongeveer 2 maanden na zijn ongelukkige val met de fiets op weg naar zijn werk, is hij terug op post.

En wat nog meer verbaasde: de Guy ging vooraan met de 4 ronddraaien. Kwestie van een beetje veiligheid in te bouwen zegde hij, maar verdorie hij heeft het volgehouden van begin tot einde. Even was er toch paniek. Na ongeveer 15 km te hebben gereden: een slag in het voorstel wiel van Guy. Maar deze keer niet erg: een spaak stuk. Louis M heeft dat snel hersteld en we konden verder. Tegen 30km/u naar Turnhout want we moesten naar Turnhout, onze sponsor bezoeken. Park Motors NV, concessiehouder Peugeot, waar onze collega-fietser, Jan Vandenbergh ons zou verwachten tussen half 10 en 10u. In onze zeer mooie uitrusting van Peugeot zijn we ontvangen als echter wielertoeristen, met drankjes, rijsttaartjes en anders snoepjes. Na dit alles te hebben geproefd mochten we de mooie wagens gaan bewonderen in de showroom.

De groepsfoto mocht niet ontbreken en de Jan wordt hartelijk bedankt voor de fijne ontvangst.

En toen zijn we zonder problemen de kortste weg ingeslagen richting Krophoek. Vandaag hadden we maar 68 km en een gemiddelde van 28,6. Maar de dag was alleszins geslaagd met als hoofddoel onze sponsor bezoeken. En met een stralend zonnetje en 24 fietsers zat de voormiddag er op (voor herhaling vatbaar).

Rit 29: Everberg

Je hebt zo van die dagen dat alles tegenzit. Wel vandaag was het voor mij zo een dag...

13 september: de laatste zaterdagrit van het seizoen. De herfst hangt in de lucht. Het is kil en grijs. Het is lange tijd onzeker geweest of deze rit wel kon doorgaan. Er was regen voorspeld. En in natte omstandigheden is niet iedereen tuk op kasseien. Bij droog weer trouwens ook niet, maar daar hebben we het straks wel over.

6u30, en het is nog donker buiten. Ik maak me klaar om Bart VG op te pikken. Het is koud maar droog, dus we rijden.
Om 8u15 komen we aan in Everberg. We zijn een beetje vroeger dan de rest.

Jan VB, wegkapitein van dienst, is een beetje zenuwachtig. Het zat Jan ook niet echt mee: grieperig en een slechte nacht achter de rug. Maar toch: we zullen rijden wist Jan te zeggen.
8u30: de rest van de groep komt aan: 10 mahohikanen die het aandurven om in deze contreien te rijden. De onheilspellende weersvooruitzichten hebben een aantal mensen schrik aangejaagd blijkbaar.

Het is 9u en we zijn er mee weeg. Binnen de 10 km hebben we al een stevige klim achter de kiezen en een serieuze kasseistrook achter de rug. Dit is een voorbode van wat moet komen. Het is komen en gaan van klimmetjes en kasseistroken, al dan niet gecombineerd. Klimmen van 19% zijn geen rariteit. En wie zien we dan ook nooit vooraan op de kasseien: Ronni. Ronni en kasseien gaan niet samen. Op de mooie asfaltklimmetjes moet hij zich dan toch af en toe tonen.

Aanvankelijk rij ik goed mee met Kris VE. Hem volgen lukt behoorlijk. Spijtig genoeg laat het materiaal het regelmatig afweten: band was wat plat, versnellingen haperen, voet schiet uit het pedaal of ketting valt er af. Was dat even balen, maar ja, dat hoort er bij...

We hebben 40km gereden. Wij zijn bijna aan de pitstop. Jan legt nog even uit wat er ons nog te wachten stond: 5 pittige klimmetjes en 2 serieuze kasseistroken, en dat over 5 km!!! Jan heeft zijn best gedaan om een serieus hindernissenparcours uit te stippelen. De Moskesstraat, Smijsberg, liggen na een week nog in ons geheugen gegrift.

Na de stop minderde het aantal de kasseien . Maar de hellingen bleven in sneltempo elkaar opvolgen. Ondanks het geaccidenteerde parcours halen we uiteindelijk toch een gemiddelde van 25,8km/u. Niet slecht, al zeg ik het zelf.

Net wanneer we terug aankomen op het kerkplein in Everberg, begint het te regenen. Perfecte timing.

Rit 28: Schaffen

Schaffen. Wanneer deze naam op de tabellen verschijnt weten we al dat het een pittige rit zal worden. Schaffen, met de Houterenberg, het Grasbos en het vliegveld, vermaard om zijn pittige hellinkjes.

Vandaag is Jos P de wegkapitein. Jos is een beetje zenuwachtig. Hij zit niet goed in vorm. Hij was net terug uit verlof en had gisteren de rit nog verkend. Tevens hingen er grijze wolken en stond er een stevige zuid-wester. Het zou een moeilijke opgave worden...
We starten met 4 op kop. Ronny, Kris, Jos en ik. Om de 2,5km draaien we door. We rijden eerst naar Tessenderlo. De wind staat hoofdzakelijk op kop. Daar doen we de Letterberg en de klim Tessenderlo Chemie. Ondertussen hebben we al een paar buien gehad en zijn er al een paar doortrappers teruggedraaid. De watjes.

De wind en regen zorgen er voor dat het tempo niet al te hoog ligt. 28 gemiddeld in het eerste wedstrijduur is toch behoorlijk te noemen voor deze omstandigheden. Via Tessenderlo rijden we verder naar Diest. De rit van gisteren begint zijn tol te eisen bij Jos. In de beklimming van de achterkant van de Poggio (Grasbos) beslist Jos geen kopwerk meer te doen. Ronni neemt zijn plaats in. We draaien en keren hier nog een paar keer om genoeg klimmetjes te doen en rijden dan richting Paal.

Zonder ongelukken of lekke banden rijden we verder richting Olmen. Een losgeslagen keffer wil nog even stokken in onze wielen steken. Echter hij ziet snel in dat dit onbegonnen werk is en neemt snel de benen.

In Olmen gaan we de kanaaldijk op. De weersomstandigheden zorgen er voor dat er niet gesprint wordt. Het is nu wel een tijdje droog geweest, maar de donkere wolken doemen weer op. Louis en Mia draaien af in Hulsen, Steve slaat aan de brug in Balen af naar Mol. Hij gaat zijn pas bevallen vrouwtje bezoeken. Was het te nat om nog iets mee te gaan drinken?

Wij rijden verder naar Gompel om via de Toemaathoek binnen te rijden. Net voor we aankomen begint het terug te regenen. Binnen is het gezellig. En buiten is het herfst. De warme chocomelk smaakt. Zou het najaar een kopie worden van het voorjaar?

Uiteindelijk hebben we de 86km afgelegd tegen een gemiddelde van 28,6 km/u. Niet slecht, al zeg ik het zelf...

Rit 27: Riethoven

Waar rijden we nu weer naar toe? Riethoven? Waar ligt dat nu weer? 1 persoon in onze club kon natuurlijk onmiddellijk zeggen waar dit lag. Soi Hemelaers. Onze veelrijder die gemiddeld 30.000 km per jaar bolt. Natuurlijk weet hij waar dit ligt, hij is er zelfs al geweest. Een mens moet ergens naar toe rijden...

Vandaag waren we goed op tijd. De laatste zomerse zonnestraaltjes maakten het een aangenaam weertje om te fietsen. Dat was ook te merken aan de vele fietsers op de baan.
Om stipt 8u30 reden we af.
Zoals Soi al had aangegeven ligt Riethoven ergens in Nederland. Via Mol-Sluis (om Ronni op te pikken) reden we dan ook naar het noorden. Zoals de voorbije weken al vaak gebeurt, gebeurt er niets tijdens de rit. Er zijn wel een paar pogingen van enkele loslopende honden of onvoorzichtige chauffeurs, maar gelukkig geraken we hier zonder kleerscheuren door.

In Riethoven stoppen we even want Ronni wil nog wat informatie doorgeven over het clubweekend en bergritten voor volgend jaar. Na even geduld, het klokkenspel verstoorde immers de toespraak. Volgend jaar rijden we in het weekend van 1 mei naar de zee. 3 ritjes van telkens 180 km. Wat de bergen betreft, staan de alpen op het menu: Alpe d'huez, de galibier, de glandon en nog andere kloefers zullen moeten overwonnen worden.

Na de korte toespraak rijden we verder richting Lommel. Hier gaan we de kanaaldijk op. De voorbereiding van de sprint kan beginnen. Ronni zit niet in form en wil zich opofferen. Ik ga in zijn wiel. Ik trek samen met Ronni de trein op gang. Eerst Ronni, dan ik, dan weer Ronni. Ik neem nog een laatste keer over. De meet komt dichterbij. Maar waar blijven de anderen. Nog 50m te gaan en daar zijn ze. Frank zet aan. Maar Ronny vb heeft nog net genoeg kracht over om er over te springen.

Steve hebben we niet gezien. Die hing aan de telefoon met zijn vrouw die elke moment kon bevallen. Van Jos P ook geen spoor. Die zat immers in Nice.

Uiteindelijk zou de rit 85 km zijn en legden we af tegen een relatief traag gemiddelde van 28,5 km/u.