Rit buiten klassement

Zaterdag 27 juli stond met stip aangeduid in vele agenda’s. Die dag zouden we een dagtrip hebben richting Ronquières.

Ronni was reeds enkele weken voordien de rit gaan verkennen en iedereen (Ronni, Leon, Sonny, Walter, Sonja, Guy, Chris, Wim, Raymond, Kris, Mariette, Rony, Veerle, George, Louis, Mia, Nadine, Jos en Pol) die meeging was toch uiterst nieuwsgierig.

Wat had Ronni voor ons in petto: 121 km over een glooiend terrein, onderweg zouden er 14 kasseistroken zijn ( zowel vlak, bergop als bergaf ) – zelf gekozen door onze Ronni - er zouden zelfs 3 stroken boven de 15% zijn.

Na 20km en 6 kasseistroken was er een korte stop voorzien aan de leeuw van Waterloo, na 66km een lange stop aan het hellend vlak van Ronquières.

We hadden zelfs terug een volgwagen (de Pol, onze chauffeur tijdens de fietsweek).

Maar dan kwamen de weersberichten en de twijfel of de rit wel zou kunnen doorgaan. Al heel de zomer is het prachtig en zonnig weer, dus iedereen maar hopen.

Tot de voorspellingen voor die zaterdag. Daarom werd er op donderdag reeds beslist om niet te gaan rijden. Het zou te gevaarlijk zijn.

Zaterdagmorgen, ik sta op, de zon schijnt, hadden we toch niet moeten gaan ??? Tot een uur later het onheil losbarst en iedereen blij was met de beslissing.

Maar we zouden wel op zondag gaan fietsen, een rit buiten klassement.

Zondag staan er 15 dapperen bij de Bamme thuis. Er zijn er enkelen die het weer vandaag ook niet betrouwen (???). Leon laat de keuze aan de groep, hij heeft een rit van ongeveer 70 km richting Leopolsburg of Pijnven. Er wordt voor Pijnven gekozen. Maar naar mij gevoel is dit bijna identiek als Leopolsburg. Bij vertrek merken we dat onze koptrekkers er vandaag niet bij zijn, er worden vrijwilligers gezocht. Ook ik ga het maar eens proberen.

Via het industrieterrein van Lommel, gaan we richting ons keerpunt. Door prachtige natuur, rustige woonwijken en zou bereiken we stilaan terug onze gemeente.

Op het einde moesten we de voorzitter nog even ter orde roepen, hij ging zelf in zijn pedalen staan, terwijl ik al heel de rit geprobeerd heb om in mijn zadel te blijven zitten.

Op ons vertrouwd terras werd in een zonnetje nog uitgebreid nagepraat (door enkele zelfs tot 16.30 u) en voldaan reden we huiswaarts.

De Rit naar Ronquières hebben we nog te goed, misschien volgend jaar??

Jos P