Alpen 2011 - woensdag

De colle della Lombarda en de col de la Bonette waren hét gespreksonderwerp tijdens het ontbijt. De grafieken gingen van hand tot hand en niemand was er gerust in. Dit zijn dan ook twee serieuze kleppers bij uitstek.

Hoewel het nog maar pas 7u was gingen de croissants en chocoladebroodjes er goed in. Krachten op doen was de boodschap.

Nadat onze wegkapitein alles nog eens goed had doorgenomen waren er 4 fietsers die een iets ander traject kozen. Wim ging volledig voor de noordkant van de Bonette terwijl Leon, Louis B en Roger alles inzetten op de col de Larche.

Stipt om 8u zat iedereen in de bus, allez toch bijna want Carlo was vergeten om zijn rugzak in de volgwagen te zetten( de zenuwen zeker ).

Na 33km, 5 min. voor ne slagboom en een rood licht ( vallende stenen) stonden we boven op de col de Larche ( 1996m hoog ).

Alle fietsen uit de bus, vestjes aan en omstreeks 9u stonden we klaar voor dé rit van het jaar. Wim vertrok alleen richting de Bonette en zou die dag ongeveer 82km fietsen. De 23 anderen vertrokken naar de andere kant.

Het begon lekker ... 31km afdaling over Italiaanse wegen tot in Vinadio.

En toen ... dikke paniek.

De colle della Lombarda was gesloten, man ... ik ging bijna door de grond ... echt klote. Iedereen stond een beetje te kijken van wat nu!!? ...  Tot een Italiaanse fietser ons allen gelukkig maakte, zeker onze wegkapitein, door te zeggen dat het geen probleem zou zijn.

We konden erover ... yes!!!!

Leon, Louis B en Roger gingen ons verlaten en richten hun pijlen op de col de Larche.

Zij zouden die dag ongeveer 95km doen. Nu waren we nog met 20 om de Lombarda te bedwingen. De klim was lastig maar subliem, voor mij de mooiste van de week.Smalle kronkelige weg, weinig verkeer, schitterende omgeving, marmotten, steenbokken en halfweg het Santuario di Santa Anna ... 10/10. De sfeer tussen de rijders was goed

Jos, Mia en Carlo “en danceuse”

Familie van Ballaer gezwind naar de top

Den Izoard van gisteren gaf ik een 9/10 maar de Lombarda is werkelijk adembenemend. Alle 20 fietsers haalde de top.

Jos, Mia en Carlo

Kevin

Jan VB

Sonja, Walter gevolgd door Paul en Els

Nadine en Jos W

Het was ondertussen 12.45u en hoogtijd voor de afdaling.

5km over smalle wegen, daarna door het skioord Isola 2000 en dan duik naar beneden tot het kleine dorpje Isola. Asfalteringswerken deed iedereen wel in de remmen knijpen ... het asfalt lag er ... 10 min??!!!

Man ... da was effe schrikken. Zeker in de bochten was het net of je bleef plakken, bangelijk.De pek deed ook steentjes plakken aan je banden. Mariette was hier de dupe van want ze reed lek.

Van Isola ging het in groep tot St.-Etienne-de-Tinée.

Ook Jos P had tegenslag want hij zat achteraan met een leegloper. Op het pleintje in het dorp was de catering een feit. Iedereen dronk veel en ook de nodige suikers gingen de ronde want we moesten nog over de Bonette, ne klepper van 2715m hoog.

Om 15u vertrokken voor 26km klimmen naar het dak van de week. Op deze klim waren de benen echt super en dat voelt goed aan. De lange trainingen zijn dan toch niet voor niets geweest.

Maar het mooiste was dat iedereen boven geraakte, enkel Jos W. liet zijn fiets in de volgwagen bij Rita en Bea.

Op de top was het mistig, koud en het regende lichtjes maar iedereen was zo euforisch dat dat er weinig toe deed. Iedereen op zijn tempo naar beneden over een prachtige weg, geen putje te bekennen en dat op die hoogte ... straf!!

In Jausiers effe wachten om dan samen de laatste 9km tot Barcelonnette aan te vangen.

De koninginnenrit was een feit: 144.82km in 6u 30min - ( 22.2km/u )Ook het weer was goed: zon met wolken en 26° in het dal.

Na het eten deden ze bij iedereen het licht uit ...  Morgen wacht ons een rit van 120km rond het Lac de Serre-Ponçon.

Maar eerst ... zalig slapen.

ciao

Ronni

Alpen 2011 - dinsdag

Het bed was aan de korte kant maar als je moe bent slaap je overal. Onze pa en ik sliepen samen op kamer 26 en vandaag waren we allebei vroeg wakker. Waarschijnlijk door de spanningen want er stond nen echte klepper op het programma.

De col d'Izoard is een klim van 31km naar een hoogte van 2360m ... amaai, zeggen ze dan. Om 9u was het verzamelen aan de bus voor een korte verplaatsing naar de top van de col de Vars. Alles verliep vlotjes waardoor we om 10u op onze fiets zaten voor rit 3.

De afdaling tot Guillestre is 20km lang maar na 2km stonden we al stil ... Roger zat met een leegloper.

In Guillestre een korte plaspauze en ook de vestjes gingen uit. Het zou weer een mooie dag worden met temperaturen tot 26°. Tijdens deze korte stop reden 3 wagens van Saxo Bank ons voorbij. Waaauw zeggen we dan maar was Contador er ook bij?

Terug de fiets op en ja ja ... het ging onmiddellijk bergop, dat waren we al gewoon. We zaten juist in ons ritme en dan ... problemen.

De weg was volledig afgesloten en we zouden moeten rondrijden ... das minder. Het was niet zozeer een omweg maar wel een extra klimmetje van 2km.

Terug op onze route ging het gestaag bergop tot Arvieux waar we kort halt hielden om de drinkbussen bij te vullen. Van Arvieux tot Brunissard was het zeer zwaar, tot 10% en altijd rechtdoor ... da was voor iedereen afzien. Maar met de geschikte achtergrondmuziek werd de pijn ietjes verlicht.

Langs de Casse Déserte was het werkelijk prachtig om dan het laatste stuk aan te vatten tot de top. Iedereen kwam afgemat boven, vooral onze pa was diep moeten gaan want hij viel bijna van zijn fiets.

En toen ... Alberto Contador!!!!!! We zagen de wagens van Saxo Bank naar boven rijden en ook zes renners. Onze dag kon niet meer stuk zeker daar Alberto vriendelijk gedag zei en ... weer weg was. Ja ... ze zijn een beetje sneller dan wij ... man, man die gaan werkelijk goed vooruit.

Wij terug naar beneden en aan de Casse Déserte wachte ons opnieuw een lekker buffet en een adembenemend panorama.

Na het eten verder naar beneden met snelheden tot 80km/u tot Guillestre. Even buiten het centrum stond de bus ons op te wachten voor de verplaatsing terug naar Barcelonnette.

Het was ondertussen 16u en de fietsen werden in de bus geladen.

Via Embrun en langs de boorden van het Lac de Serre-Ponçon ging het rustig terug naar ons stadje.

De fietsen bleven op de bus en wij dus te voet naar ons hotel.

De douche, den aperitief, het eten en de avondwandeling stonden dan op het menu en ja ...  de sfeer was weer optimaal aanwezig. Ook wat zenuwen want morgen volgt ... de koninginnenrit?!!!!

Rit 3 - Col de Vars - Guillestre - Col d'Izoard - Guillestre: 85.17km in 3u 48min ( 22.3km/u )

ciao

Ronni

Alpen 2011 - maandag

Ik heb de hele nacht geslapen als een (berg)marmot, niets gehoord tot 7.15u ... de wekker was aanwezig. Alles was een beetje krap op de kamers maar het was wel gezellig.

Het ontbijt was goed ... een klein buffet met croissants en stokbrood. ( voor Frankrijk zeker een 8/10 ). Onze wegkapitein liet de grafieken van de dag zien en we zagen dat het goed was.

De dames van de volgwagen gingen om 8.30u winkelen in de Carrefour. ( stokbrood, kaas, hesp, augurken, worstjes, choco, mayonaise, mosterd, ketchup, tomaten, bananen en drank )

Stipt om 9.15u was iedereen weer present voor het vervolg in de bergen. Eerst werden de dames van de volgwagen door Ronni gebrieft en daarna de fietsers.

Vandaag stond de col de Vars en het dorpje Maljasset op het programma. De eerste 16km werden rustig in groep afgelegd. ( goed om de benen wat op te warmen ). Hierna volgde een korte sanitaire stop om daarna ieder op zijn tempo de berg te bedwingen.

Zowel de col d'Allos als de col de Vars krijgen qua uitstraling van mij een 8/10. De col de Vars is wel een valse trage. Eerst 23km in slaap wiegen en dan ... afzien als de beesten.

Vanaf St.-Paul wordt het echt wel lastig tot boven.

Louis M zet alle registers open en tegen 32 km rijden wordt de Vars opgereden. Wouter zit in het wiel bij Louis. Even later komt Chris aansluiten en de kopgroep is gevormd. In de tunnels gaat het te snel voor Wouter en hij lost vooraan. Louis en Chris houden een strak tempo aan.

Kris en Ronni komen vanuit de achter aansluiten. Onze wegkapitein verdappert en na een knappe remonte slaagt hij er in Louis achter zich te laten en 2de te eindigen achter onze bergkoning.

Louis maakt het podium volledig.

Alle 24 fietsers geraken uiteindelijk mooi boven op een hoogte van 2109m.

Na een korte afdaling van 8km gaan we eten in het kleine dorpje St.-Paul-sur-Ubaye. Rita en Bea zorgen voor een rijkelijk buffet en iedereen tast gretig toe. Na het eten volgt een niet al te zware klim van 13km naar het bergdorpje Maljasset.

Smalle wegen en kleine dorpjes zijn hier de boodschap. Door het vele interval blijkt deze klim voor sommige toch iets lastiger dan voorzien.

Als we de afdaling willen aanvatten enige opschudding als Louis zijn handschoenen nimmer vindt. Spoorloos ... dus de uitleg van Louis is simpel, marmotten zijn er mee weg?!! Uiteindelijk zaten ze in zijn achterzakken…

Nu was het afdalen tot aan het hotel waar we omstreeks 16u arriveerden.

Het was een prachtige dag met veel zon en temperaturen tot 24°.

Enkel Rony had wat problemen met een kapotte spaak maar ook dat werd mooi hersteld. Omstreeks 17.30u werden alle fietsen in de bus geladen want morgen wachte ons een kleine verplaatsing. Iedereen stak een handje toe en daarna was het opnieuw aperitieven op het terras van het hotel.

De halve liters (geen water) en de wijn waren goed in trek ... bergen of niet, het blijft vakantie. Het eten was weer zeer lekker en nadien voor de liefhebbers een avondwandeling doorheen het stadje.

Om 23u bed in voor een verdiende nachtrust.

Rit 2 - Barcelonnette - Col de Vars - Maljasset - Barcelonnette: 87.54km in 3u 29min ( 25.0km/u )

ciao

Ronni

Alpen 2011 - zaterdag / zondag

Zaterdag 11 juni 2011 waren de zenuwen gespannen. Alle bagage was gepakt en de fiets stond klaar, gekuist en nagezien. Om 19.15u arriveerde ik met fiets en bagage te Azaleastraat 12 waar de bus zou vertrekken.

Enkele mensen waren al aanwezig en ook de bus was even later daar. Omstreeks 19.45u waren al de fietsen en alle bagage ingeladen in de bus. Na 3 jaar ervaring gaat alles dan ook zeer vlotjes. Om 19.48u vertrok de bus met 24 personen, 23 fietsen en 2 chauffeurs. Via Luxemburg, Metz, Nancy en Dijon ging het naar Lyon waar èèn van de chauffeurs de TGV nam terug naar huis. Verder via Grenoble en Gap tot Barcelonnette waar we rond 10.15u arriveerden.

Ons hotel lag op 30m van de kerk maar met de bus onmogelijk te bereiken. Smalle straten en eenrichtingsverkeer waren daar de oorzaak van. Na 15 minuten zoekwerk en hulp van onze mensen van de volgwagen die al ter plaatse waren, heeft onze chauffeur de bus kunnen parkeren op 100m van ons hotel. Eerst even naar de receptie om alles te regelen en dan alles uit de bus. De fietsen konden in een afgesloten garage en de bagage kon tijdelijk in het salon.

Ondertussen was het 11u geworden en hadden we dus nog tijd voor een frisse pint op het marktplein van het stadje. De zon was aanwezig en de temperaturen liepen op tot 22°, meer moet dat niet zijn.

Om 12u zou er een lichte maaltijd volgen in het hotel ???!!!

Eerst een lekker slaatje met brood ( waar iedereen al voldoende mee had ) maar er volgde meer. Nen dikke entrecote met kroketten en groenten + nog een dessert. Den trend van de keuken was een feit ... veel en lekker eten. Na het eten effe rust maar om 14u stond iedereen paraat voor de 1ste korte bergrit van de week.

Iedereen een beetje zenuwachtig voor wat komen zou. Een lange busrit, de zware maaltijd en 20km klimmen in het vooruitzicht zaten daar zeker voor iets tussen. Nog een korte briefing door onze wegkapitein en ja ja we gaan er aan beginnen.

De col d'Allos was onze 1ste berg en dat was al onmiddellijk ne klepper. Na 4km in groep ging iedereen zijn eigen tempo zoeken. Vooraan was Chris ongenaakbaar en dat zou de hele week zo zijn. Chris is dan ook met verve onze bergkoning.

De pechvogel van de dag was Kevin die al na een paar km. met een kettingbreuk zat. Het was zijn allereerste berg en dan dit ... da moet ge kunnen.

Voor velen was het afzien ... weinig slaap, dikke benen en een volle maag ... 20km puffen en zweten dus. Ook het weer was omgedraaid, van veel zon en warmte bij het vertrek tot zwaar bewolkt en koud op de top. En toch ... allen zijn boven gekomen, ook Kevin met dank aan de mecaniciens.

Op de top was het 11 graden waardoor iedereen alles aandeed wat hij bij had, wat niet altijd genoeg was. Man ... het was daar echt koud maar gelukkig bleef het droog.

Terug naar beneden waar het nog steeds droog was en veel warmer. Allen snel onder den douche en warme kleren aan.

Om 18.30u zijn we gaan aperitieven in een klein cafeetje waar ze moesten zoeken of er nog cola was ?!!! ( werkelijk waar )

Om 19u opnieuw zeer lekker gegeten in ons hotel met een lekker flesje wijn. Na het eten is iedereen snel gaan slapen voor een welverdiende nachtrust.

Rit 1 - Barcelonnette - Col d'Allos - Barcelonnette: 40.38km in 1u 56min ( 20.8km/u )

Rit 15: Aarschot

Al weken roepen we op wat regen en nu er deze nacht wat gevallen is past men massaal.

Zij die geen schrik hebben van een spatje regen en/of er alles voor over hebben om clubkampioen te worden waren paraat.

Het vertrek bij Mia en Louis was voorzien om 8u. We zijn blijkbaar maar met 18 vandaag.

Louis Mariën, Guy en Chris Wouters en Kris Van Esch waren de koptrekkers van dienst.

Via Gerhagen en Averbode richting Testelt waar de eerste helling lag te wachten.

Opmerkelijk was dat Louis Bartholomeus met de koptrekkers meeglipte en achter hem bijgevolg een gat viel.

Om te bewijzen dat Louis B. echt wel goed zit voor Barcelonnette trok hij net voor den top in de bergstraat nog is effe door en ja hoor "den eerste boven".

Na een vrij lange afdaling "op de grote plaat" gelijk ze zeggen, plotseling lichte paniek. Even dachten we "den Swa" te moeten achterlaten. "Mijnen velo trapt door" aldus Swa Hemelaers.

Was het vrijwiel in de achternaaf even stuk of iets aan de versnellingen... ? Even verder bleek alles enigszins terug te marcheren, nog niet gelijk het moest maar het was te doen volgens Swa.

Op naar de lastigste helling van de dag in Tielt-Winge. Weer waren het de koptrekkers die stilaan wegreden maar nu was ik bij de pinken en schoof tijdig naar voor om mee te strijden.

Chris W. en Kris VE. glipten stilaan weg en kwamen in die volgorde ook over de meet. Zij waren te sterk voor ons maar Louis Mariën en Guy Wouters heb ik nog kunnen afhouden.

Volgens Louis M. kwam hij toch nog dicht terug op mijn wiel. Zullen we maar geloven hé Louis maar ge stond toch nie mee op de foto voor de derde plek. Geniet er nog van!

Hiervan moesten we even bekomen en Mia en Louis hadden een goeie kilometer verder een perfect plaatsje gevonden. Op een bank aan het “geboortebos” van Tielt-Winge.

Hier mogen elk jaar alle vier-jarigen een boom planten. Ook maar gevonden op ‘t internet hoor. Het was ook hier pas dat ik te horen kreeg dat ik het verslag mocht maken.

Na de pauze ging het in een lekker tempo terug richting huis. Wel eerst nog langs enkele nijdige hellingen zoals o.a. de Hamerstraat in Langdorp.

Misschien dat dit soort klimmetjes toch weer dat percentje meer geeft voor Barcelonnette! Meepakken dus.

In de Hamerstraat zijn tikken van de hamer gegeven denk want de Sonny ondervond enkele kilometers later dat zijn stuur los stond.

Opmerkelijk vandaag was het aantal "incidenten met autobestuurders".

Eerst was er de "Sodexo-camionette" die onze groep als een bezetene voorbij raasde.

Als tweede bij de lange beklimming richting Aarschot. MTBikers links en wij rechts van de baan en de gek die met zijn bestelwagen mij en Jos Pauwels bijna van de baan ramt.

Ten derde bij het oprijden van de Diestsesteenweg in Aarschot komt er een pipo uit de bocht die tot de laatste meter weigert te remmen om nog 4 man veilig te laten oversteken.

Ten vierde de waaghals die in Hulsen centrum aan de S-bocht de groep inhaalt. Mag er nie aan denken als daar een auto uit de bocht kwam.

Enfin, éénmaal in de krophoek aangekomen konden we er nog is mee lachen maar normaal is dit niet meer.

Toch mag ik zeggen dat het een mooie rit was met een lekker zonnetje!!! goeie koptrekkers en een mooi gemiddelde van 28.6 km/u voor 104.5 km.

Misschien een ietwat lang verslag maar het was dan ook een lange rit.

Barcelonnette.... we zijn er klaar voor.

Groeten Raymond