Rit 4 - Engsbergen

Het is onwaarschijnlijk maar het is opnieuw mooi weer. De maand maart is echt wel een topper. De regenjasjes blijven mooi in de kast.

Vandaag staan de 1ste heuveltjes op het menu. We moeten er eens aan beginnen want anders geraken we nooit over die Alpentoppen. Na een korte briefing wordt er iets na 9u vertrokken voor 72 km.

Er wordt rustig gefietst door het centrum van Mol, verder onder de ring, langs Rosselaar tot het kanaal. Op de kanaaldijk wordt het tempo door de 4 koptrekkers ( Rony, Kris, Wim en Ronni ) opgetrokken tot 30 km/u.

Alles verloopt rustig tot er plots enige opschudding in de groep ontstaat daar er iemand zijn drinkbus tegen de grond heeft gekegeld ... waarschijnlijk nog in de war door de omschakeling naar zomertijd.

Nog even houden we het vlak om dan stilaan een wat glooiend accent in te bouwen. Op de heuvels nabij Schaffen zijn het vooral Wim en Kris die doortrekken. Bij Kris is dit met het oog op de 260 km van De Ronde van nu zaterdag.

Aan het vliegplein van Schaffen is er tijd voor de sanitaire stop. Ook de wafels zijn in trek en dit niet alleen bij de fietsers maar ook bij 2 viervoeters die iedereen afschuimen voor een hapje ... met succes.

Verder via rustige wegen met de nodige putjes om dan achter een tractor te belanden. Het tempo zakte tot nog net 20 km/u ... tijd genoeg om wat te babbelen over alledaagse dingen. Tractor weg ... tempo omhoog en onmiddellijk de Houterenberg voor de wielen.

Hier volgde een mooie sprint bergop tussen Kris en Ronni. De laatste won maar het deed wel pijn. Ook Wim kan diep gaan, tot 205 op zijn hartslagmeter ... das toch straf.

De Wetsberg nog over ( een bergje geknipt voor Van Ballaer ) en dan terug het vlakke land der Kempen. Het was weer een leuk ritje met een gemiddelde van 29.1 km/u.

En afsluiten op het terras ... meer moet dat voor mij niet zijn.

Volgende week naar Hapert ... m.a.w. rooie blokjes

ciao

Ronni

Rit 3: Vossemeren

De rit vandaag is in het verleden in apocalyptische omstandigheden afgewerkt. Regen, wind, hagel, koude,… Niets van dat alles vandaag. Zon, zon en een blauwe hemel.

Vandaag waren we weer met een 30tal fietslustigen. Wegkapitein was Leon en hij legde de troepen al onmiddellijk een stevig tempo op. Het bochtige parcours zorgde ervoor dat wij achteraan regelmatig de 40km/u dienden te overschrijden om het gat dicht te rijden.

Van Mol reden we naar Lommel om na 20 km al aan de Vossemeren te passeren. We reden gestaag verder aan een hoog tempo doorheen Lommel om langs Pijnven naar Leopoldsburg te rijden. Ondertussen Hadden we even halt gehouden voor onze traditionele pitstop.

In de buurt van Lommel centrum zagen we Cois tegen de grond gaan: plat op zijn buik. Leon kon niet meer uitwijken en maakt een salto waar menig acrobaat van Cirque du Soleil jaloers op zou zijn. Cois blijft liggen. Leon springt onmiddellijk recht. Cois wordt recht geholpen en heeft pijn. Leon blijft koelbloedig en speelt zelf voor doktor. Door de tuimeling is zijn vinger uit de kom geraakt. Op een volwaardige Rambo-stijl trekt hij zijn vinger terug recht, stapt op de fiets en van zodra iedereen terug bij zijn positieve is, rijden we gewoon verder.

Het tempo zakt niet meer en er wordt binnengereden tegen een gemiddelde snelheid dat de 30 km/u benadert. De vetreserves die in de winter zijn aangelegd zullen zo snel verdwijnen…

Jos P. wou ook een eervolle vermelding krijgen en reed nog plat in Leopoldsburg. Maar de technische equipe wist hier wel raad mee.

Volgende week de eerste heuveltjes van het seizoen.

Rit 2: Laakdal

Vandaag staat Laakdal op het menu. 65 km en een biljartvlak parcours.

‘s Ochtends is het nog frisjes. Maar de zon schijnt en het belooft een prachtige rit te worden. Na een 25tal vorige week, staan we nu met meer dan 30 klaar om er in te vliegen. Een aantal skiërs was terug van vakantie. En in de bergen was het blijkbaar zonnig geweest.

Vandaag kondigde de wegkapitein, Carlo, een primeur aan: voor de eerste keer van de geschiedenis van de club zullen we onder de ring onderdoor rijden. Zo gezegd, zo gedaan: via Mol centrum en Heidehuizen rijden we richting Meerhout om zo via Laakdal te rijden tot bijna in Averbode. Via Geel rijden we uiteindelijk Mol binnen om te stoppen in de Krophoek.

Deze rit had ook een 2de primeur: de eerste lekke band van het seizoen. De eer is Kevin aan de beurt gevallen. Verder is de rit vlekkeloos verlopen. Iedereen kon volgen en iedereen genoot van het weer. Je kon echter merken dat het nog aan de frisse kant was. Iedereen reedt rond met een zogenaamde druipneus.

Het snotsnuiven of verstuiven is een ware kunst waar de een wat beter mee omgaat als de ander. Er zijn er die mooie compacte bolletjes draaien en dit professioneel uitblazen. Er zijn er die voor de sproeiversie gaan met alle gevolgen van dien voor de mensen die daar achter rijden. En je hebt de pragmatische mensen die gewoon met hun handschoen of mouw dit snot opvegen. Uiteindelijk is het dan de vraag waarom de kledij nat is: zweet of…

Hopelijk dat het snel warmer wordt…

Rit 1: Postel

Ronni begint met een speech. Een nieuw seizoen… en de gebeurtenissen uit het winterseizoen gaan we voor goed achter ons laten… Tja, dat zal voor de een makkelijker worden dan voor de ander. De opgebouwde vetreserves om de strenge wintermaanden door te komen waren lang nog niet bij iedereen weggewerkt.

Als er 1 les is dat ik uit het tussenseizoen heb moeten trekken, dan is het wel niet meer te lachen met de mensen die moeite hebben om meer dan 30 km te fietsen zonder sanitaire stop. Heren en dames, bij deze mijn respect en de belofte hier geen flauwe grapjes meer over te maken.

De zon vergezelde ons de ganse rit. In de ochtend was het nog behoorlijk frisjes, maar in de loop van de voormiddag kroop de temperatuur naar aangename waarden.

We reden via Mol naar Dessel, Retie, Postel, zo Nederland in om uiteindelijk terug uit te komen in Postel om zo richting Bailey-brug te rijden, kanaaldijk op en uiteindelijk halt te houden aan de Krophoek.

Echter net voor Postel (op de terugweg) scheurde het peloton in 2 groepen. Groep 1 volgende een gestage tempo richting bailey-brug. Groep 2 liet groep 1 begaan en reed op eigen tempo binnen. Oorzaak van deze breuk in het peloton: Steve had een barst in zijn staartsbeentje waardoor elke pedaalslag helse pijnen veroorzaakte van zijn achterste tot zijn kleine teen. Aangezien opgeven geen optie was is Steve onder aanmoediging van 2 ploeggenoten tot aan de Krophoek geloodst. Uiteindelijk komen we met een kleine achterstand aan, en kunnen we nog tijdig aansluiten bij de eerste ronde.

Hoe groep 1 de krophoek heeft bereikt, wie de sprint hier heeft gewonnen of wat de gemiddelde snelheid was, kan ik niet vertellen. Wel kan ik zeggen dat de eerste 60km van het seizoen goed zijn verteerd. Op naar rit 2…