Laatste rit in lijn. Vandaag rijden we naar Vorst. Was dat wel een goed idee?
om 9u vetrokken we in Mol. Richting Turnhout, scheen de zon. Richting Postel, scheen de zon. Richting Balen, scheen de zon…
We vertrokken echter richting Geel. In Mol reden we langs de zuiderring. We zagen hier de meest fantastische wolkenformaties. Zelfs een mooie volle regenboog luisterde de hemel op…
Een regenboog is de gekleurde cirkelboog die een waarnemer vanuit zijn gezichtspunt in de lucht ziet staan als de (laagstaande) zon tegen een nevel van waterdruppeltjes aanschijnt. (wikipedia)
Een ‘Nevel van waterdruppeltjes’. Ik weet hoe ze dat elders noemen, maar voor mij is dat regen. En als de wolken dan nog eens een zeer donkere kleur hebben, noem ik dat zeer veel regen.
In het buitenrijden van Mol begon het te druppelen. De druppels werden steeds talrijker. Tenslotte een heuse stortnevel van waterdruppels. Hadden we onze regenjasjes maar…
De wegkapiteins van dienst, Louis en Mia, beslisten om even te schuilen voor de regen. Want in de richting dat we uitreden, was niet onmiddellijk de zon te zien. Echter, Turnhout, Postel, Mol, Balen… baden allemaal in een herfstzonnetje.
We pauzeerden dus 15 minuutjes in iemands garage die toevallig openstond. Na 15 minuten stopte het met regenen. Nog eens 15 minuten later (toen we al terug op de fiets zaten) scheen warachtig de zon. En de zon zou ons de rest van de rit vergezellen tot aan de krophoek.
Toen we na 65 km fietsen aankwamen deed niets vermoeden in welke apocalyptische omstandigheden, of moet ik zeggen nevel van waterdruppels, wij gereden hebben. Tenzij… de moddersporen om onze fietsen, modderspatten op ons gezicht en modderstrepen op onze rug.
Volgende week de vrouwen aan de macht… dus niet echt een rit in lijn te noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten