Na het beulenwerk van vorige week, stond er deze week een makkie op het programma. Net geen 80 km, geen hellingen, geen kasseien, geen tramsporen. Het parcours was zo vlak dat menig biljarter jaloers zou zijn.
Het weer was grijs, frisjes, strak windje en af en toe viel er wat druilerige regen. Kortom, de herfst is definitief aangebroken. Langs de kanaaldijk richting Neerpelt kwam dit perfect tot zijn recht. De bomen waren daar volop aan het verkleuren en de blaadjes begonnen dwarrelden naar beneden.
Ondanks het seizoenseinde, blijven de koptrekkers het tempo strak houden. De terugkomst van Kris VE heeft hier zeker een invloed op. Tijdens zijn 3 weken vakantie is hij niet op zijn luie kont gaan liggen, maar heeft hij enkele kleppers in Oostenrijk bedwongen.
Een constante blijft in dit seizoen: de lekke banden. Ook deze rit stonden we weer 4x stil. Komt daar nog de gewoonlijke sanitaire stop bij en we stonden weer bijna elke 10 km met de voeten aan de grond. we zullen het ‘intervaltrainingen’ noemen.
Rond 11u30 arriveerden we toch in de Krophoek waar we met het gewoonlijke gerstenat, kopje koffie of warme choco onze innerlijke mens weer konden verwarmen.
Volgende week om 9u starten. De ritten worden zienderogend korter. Het einde nadert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten