Rit 28: Brussel

Vandaag stond de laatste grote afspraak van het seizoen op het programma: Brussel. Uit ervaring weten we dat Jan houdt van pittige ritjes met hier en daar een kasseistrookje en af en toe een snedige helling.

Vandaag stond er echter een ‘specialleke’ op het programma: Brussel Centrum. Aangezien het autoloze zondag was, was Brussel vandaag het paradijs voor de fietsers, voetgangers of andere ‘niet-gemotoriseerde’-voortbewegers. 7 kasseistroken en een 4 tal hellinkjes was aangekondigd

Het was grijs, kil en er stond een strak windje. (Deze keer lag het niet aan Ronni.) Kortom, een typische herfstdag. De rit van vandaag kan ingedeeld worden in 2 delen.

Deel 1 (in de voormiddag) stond in het teken van de grootstad. We reden voorbij meeste bezienswaardigheden die onze hoofdstad rijk was (Europese wijk, VRT-Toren, Wetstraat, kruidtuin, Noordstation, Aarschotstraat,…) Aan het Justitiepaleis hielden we even halt. Aangezien dit gebouw geopend was voor publiek, konden we hier gebruik maken van de sanitaire faciliteiten. In onze tocht doorheen Brussel reden we helling op en helling af (de ene al wat pittiger dan de andere) en reden we kasseistrook op en af (de ene wat hobbeliger dan de andere). Na 40 km hadden we een gemiddelde van 21 km/u.

Deel 2 stond in het teken van de natuur. De rond rond Brussel is groen. Het Zoniënwoud, Terkameren bos, Tervuren, Afrikaanse museum, de heuvelzone rond de hoofdstad,… Een constante: kasseistroken en pittige hellingen.

Uiteindelijk hebben we over 27 kasseistroken gereden en 17 hellingen bedwongen… Jan moet nog een beetje werken aan zijn parcourskennis blijkbaar.

Desalniettemin heeft Jan ons feiloos rondgeleid door en rond Brussel. Het was een fantastische rit met vele contrasten, mooi vergezichten en een geweldig parcours (voor de kasseiliefhebber). En bij de aankomst begon zowaar de zon te schijnen.

Uiteindelijk hebben we 102 km afgelegd tegen een respectabel gemiddelde van 24,5km/u.

Rit 27: Turnhout

Tradities, Zijn er om in ere te houden. Zo ook vandaag. De rit naar Turnhout staat helemaal in het teken van onze sponsor. We vertrekken vanuit Mol, nemen de kortste weg naar Turnhout, brengen een bedrijfsbezoekje aan Parkmotors en rijden terug linea recta naar Mol.

60 km, dat is wat ons vandaag voor de wielen wordt geschoven. Piece of cake voor ons. Het seizoen loopt ten einde en we hebben allemaal ritten van rond de 100km in de benen. Toch was het vandaag geen walk in the park.

Om 8u30 vertrokken we in Mol. We waren met een 24-tal rijders. Het was grijs en miezerde een beetje. Echter naarmate we meer en meer richting Turnhout reden, naarmate het donkerder werd en naarmate de hemelsluizen meer en meer open werden gezet. Na 30km en 500 meter (Ronni was een straatje te vroeg ingedraaid waardoor we een toertje dienden te maken) kwamen we aan bij de Peugeot garage in Turnhout. Menig waterkip zou jaloers op ons geweest zijn, zo nat waren we. Maar we werden goed ontvangen bij Parkmotors. Droge handdoeken, warme drankjes, lekkere koffiekoekjes… Ons hartje was snel terug verwarmd en droog.

Na een uurtje was het tijd om te vertrekken. De auto’s waren grondig gekeurd en goed bevonden, testritjes waren vastgelegd en buiten bleef het regenen.

Uiteindelijk werd de rit beklonken in de Krophoek. Volgende week nog een langere rit op het programma en daarna komt het einde van het seizoen echt in zicht.

Rit 26: Zolder

September. De zomer is voorbij en de herfst dient zich aan. Na herfsttaferelen de voorbije weken, was het nu een lekker weertje. Het zonnetje scheen, de temperatuur was aangenaam. Meer moest dat niet zijn.

Vandaag zouden we naar Zolder rijden. 85 km, over een voornamelijk vlak parcours. Onderweg 1 hindernis: de heuvel langs het F1 parcours van zolder.

Tegen een gezapig tempo trokken we langsheen Limburgs mooiste weggetjes. Beetje draaien en keren. Maar was goed onder controle door de wegkapitein en zonder noemenswaardige feiten bereiken we de eerste pisstop. 1 van de koptrekkers gaf hier aan vervangen te willen worden aangezien hij zich wilde sparen voor de triatlon van de namiddag. Zijn dit de eerste tekenen dat onze Beer van Balen, Louis van Lil, toch ook zwakkere momenten kent. Dit is de eerste keer dat Louis openlijk spreekt over ‘het sparen van zijn krachten’. Een moment van zwakte? Of komt het doordat hij bompa is geworden, hij ook denkt dat hij zich moet gaan gedragen als een bompa? We weten allemaal dan wat Louis gaat krijgen voor zijn nieuwjaar: een klak.

Vers bloed vooraan dus. Na de enige hindernis van de dag (gewonnen door Kris VE) rijden we de kanaaldijk op. Nog 30 km beuken tegen de wind. Het tempo wordt strak gehouden en tegen 33 km/rijden we van zolder, via Lummen, Beringen richting Ham. Af en toe trekken we het tempo wat op om ook de laatsten van het peloton wat inspanning te gunnen.

Vanaf Ham wordt de laatste rechte lijn ingezet richting Balen. Het tempo wordt met een snok opgetrokken tot 36km/u. We draaien mooi rond. Dit kunnen we nog wel een tijdje volhouden… Na 5 km gaat het toch te snel en ontstaat er een breuk in de groep. Kris VE en ikzelf rijden weg van de rest. Kris kijkt om en trekt het tempo op tot 40km/u. Ik ben blij in het wiel te kunnen blijven zitten. Uiteindelijk moet ik ook lossen (2 weken strandvakantie is niet bevorderlijk voor de uithouding blijkbaar). Kris komt overtuigen als eerste over de meet.

We rijden dan rustig binnen naar de krophoek zou je denken. Niets is minder waar. Het tempo blijft 35km/u met een strakke kopwind. Rood maar voldaan bereiken we uiteindelijk de finish. Het einde van het seizoen nadert en we voelen het aan de conditie…

Rit 25: Schaffen

Zaterdagavond 28/08 om 21.11 krijg ik volgend bericht:

“Gezien de weersvoorspelling en het late aankomstuur denk ik morgen te moeten passen…. Ik ben 30 graden en zon gewoon. Geen 17 graden en regen…..”

Lap daar gaat onze afspraak.

Ik had al weken geleden met Wouter afgesproken dat hij mee kop zou trekken voor de rit naar Schaffen, want ik had een beetje schrik dat ik onze trouwe koptrekkers niet zou kunnen volgen.

Wat nu gedaan????

Morgenvroeg zal wel raad brengen.

Zondagmorgen om 6 uur hoor ik de regen vallen op ons terras. Wat zal het vandaag worden?? Maar om 7 uur is het gedaan met regenen. Het is wel wat frisser, maar het ziet er niet slecht uit.

Bij Léon krijgen wij het bericht dat Ronni goed op zijn vakantiebestemming is aangekomen, maar dat hij veel regen heeft gehad tijdens zijn reis. Ik denk bij mijn eigen “liever hij toen dan wij vandaag”.

Mariette en Ronny hadden minder goed nieuws. Zij waren met z’n twee op vakantie in Oostende en hun fietsen zijn ginder gestolen. Daarom was Mariette met haar oude fiets en Ronny met zijn mountainbike. Daardoor was er weer een koptrekker minder.

Stefan dacht zelfs dat het vandaag de rit naar Kaulille was. Ik heb beloofd dat ik zou zorgen dat het even veel kilometers zouden zijn, de rest moeten we afwachten.

We waren toch weer met meer dan 20 trouwe fietsers aanwezig.

Chris (die zich niet zo goed voelde na de straatbarbecue van gisteren), Louis en ikzelf zouden de kop trekken, wie zou de vierde worden (Wouter thuis in bed en Ronny met fietsproblemen) … Zou Carlo dit durven! Hij had geluk dat Raymond zich kwam aanbieden.

Via Geel, Meerhout, Vorst-laakdal naar Tessenderlo. Verder naar Engsbergen en Deurne.

Dan de achterkant van de Grasbos (Pogio ??) in Diest. Ik had tegen enkele gezegd dat indien het weer goed was wij naar beneden zouden rijden, dan plaspauze en terug naar boven. Maar omdat het de laatste dagen toch zoveel geregend had heb ik hiervan afgezien.

Nadien via Schaffen - waar Paul en Louis B plat reden - terug naar Engsbergen. Enkele toertjes in Tesenderlo en via Vorst-Laakdal en Meerhout terug naar ons stamcafé, waar wij voor de derde week op rij weer droog zijn aangekomen.

Wij hebben toch weer 94 km afgelegd aan een goed gemiddelde want er was vandaag veel wind.

Ikzelf hou een goed gevoel over aan de rit en daar doen wij het toch voor.

Tot volgende week.

Jos

Rit 24: Wechelderzande

Na vandaag nog 11 ritten, ja ja het seizoen loopt stilaan ten einde. 93 km werden er vandaag voor de wielen geschoven.

De 4 koptrekkers waren Ronni, Kris, Swa en Louis M. Wegkapitein Ronni besliste om niet sneller dan 30 km/u te rijden. Het vele bochtenwerk zit daar zeker voor iets tussen.

Een rustige aanloop via Sas 7 en Kasterlee brengt ons bij het 1ste molshoopke van de dag. Swa opende de debatten maar Kris en Ronni gingen voor de zege, deze laatste haalde het nipt in de sprint.

Na Lichtaart verder via Poederlee en Sassenhout tot Wechelderzande. Even voor de kerk reed Paul lek. ( het zou de enige lekke band worden van de dag ).  Verder langs het vliegveld alwaar de plaatselijke brandweer zich van zijn beste kant liet zien. ( schandalig !!?? )

De sanitaire stop verliep vlotjes waarna het slingeren kon beginnen. Einhoven, Pulderbos, Pulle en Vorselaar waren de volgende dorpjes waar de stress aanwezig was om niet fout te rijden.

Man, man da was nie simpel ... maar moeilijk gaat ook zeggen ze dan. Na Vorselaar verder via Achterlee en Lichtaart waar opnieuw een molshoopke lag te wachten.

Hier was het Kris die met overmacht onze kapitein klopte.  Na dit bergje van niets wilden de benen niet echt meer mee. ( ma ja ... blijven geven zeker ).

Ze moesten er vooraan wel mee lachen want eind deze maand moet ik de Passo dello Stelvio nog over. ( dat wordt dus echt zweten ) Zelfs van achteraan kwamen ze kijken of het nog wel ging. ( toch sympathieke mannen ). Verder via Sas 9, Gooreind, Heieind en Millegem tot Mol.

Op het terras was het weer best gezellig met een extra rondje van vake en moeke op de geboorte van hun kleindochter Josefien. De volgende 2 ritten naar Schaffen en Zolder ga ik missen want dan vertoeven we in zuiderse sferen.

Tot 12 september.

Ronni

Rit 23: Diest

15 augustus vandaag. De zomer loopt op zijn laatste benen. Niet dat we dit jaar veel zomer hebben gehad. Een chasse patat zou je kunnen zeggen: een snelle demarrage, maar verder niet veel soeps meer.

Vandaag was hondenweer voorspeld. Dit schrikte vele clubleden af waardoor we ook met een 20tal doortrappers klaar stonden bij Leon. Dreigende wolken deden iedereen vermoeden dat we vandaag onze regenjas zouden nodig hebben. Daarenboven stond er ook een pittig windje.

Ronni was vandaag wegkapitein. Meestal wil dit zeggen: naar een heuvelzone. En vandaag was het ook van dat. Een rustige aanloop bracht ons via Tessenderlo naar Diest. Het was onduidelijk of we nu al nattigheid voelden of onze voorgangers het zweet van hun voorhoofd lieten waaien.

We rijden achter Diest door richting Schaffen om vervolgens via Paal terug richting Ham te rijden. Op de klimmetjes telkens een vertrouwd beeld: vooraan wordt er gesprint, achteraan kijken we goedkeurend toe.

Na 90 km komen we aan de kanaaldijk, waar nog eens doorgetrokken wordt. Moe maar voldaan kunnen we deze rit in droge omstandigheden afsluiten. Het gemiddelde lag weer niet ver van de 30km/u en na 98 km smaakt een verfrissende pint altijd goed.

Op naar de herfst….