Het leven zit vol verrassingen. Dat hebben we vandaag kunnen vaststellen.
Vandaag stond de Ardennenrit van het seizoen op de agenda. 125 km, 11 hellingen en voor de rest wat glooiende waalse wegen (of beter oostkantonese). Mark was de gids van de dag. Hij zou ons leiden (lijden?) over onder andere de Côte de Wanne, de Côte du Rogier en andere kleppers uit de streek.
Zoals gewoonlijk Reed Ronni op kop. Zoals gewoonlijk voerde Chris VE de forsing op de klimmetjes. Zoals gewoonlijk was Kris W altijd als eerste boven. En zoals gewoonlijk kwam de rest hijgend en puffend boven.
Louis M zorgde echter voor DE verrassing van de dag. Op geen enkele, maar dan ook geen enkele helling, molshoop of andere oplopend stukje weg kwam hij bij de eerste boven. Zelfs niet bij de eerste 10. Eigenlijk kunnen we zeggen, eigenlijk was hij gewoon elke keer laatst. Was het een mindere dag, begint de leeftijd stilletjes aan door te wegen, dacht Louis dat hij zich als een gepensioneerde mag gedragen nu hij bijna grootvader is en op pensioen is, had hij de avond van te voren te diep in het glas gekeken, of was de Gouden Carolus toch te lang vervallen? Hijzelf houdt het bij een ‘vandaag doe ik het rustig aan’-dagje. Ja ja, dit zou Contador ook gedacht hebben in de laatste tijdrit van de Tour.
Al bij al was het vandaag een pittig ritje, met voor ieder wat wils. Leuke klimmetjes, fantastische afdalingen, mooie vergezichten, en verbluffende natuurbeelden. We hebben zoals steeds genoten en het weer zat ons ook mee. Wat moet een mens nog meer…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten