Rit 19: Recht

Het leven zit vol verrassingen. Dat hebben we vandaag kunnen vaststellen.

Vandaag stond de Ardennenrit van het seizoen op de agenda. 125 km, 11 hellingen en voor de rest wat glooiende waalse wegen (of beter oostkantonese). Mark was de gids van de dag. Hij zou ons leiden (lijden?) over onder andere de Côte de Wanne, de Côte du Rogier en andere kleppers uit de streek.

Zoals gewoonlijk Reed Ronni op kop. Zoals gewoonlijk voerde Chris VE de forsing op de klimmetjes. Zoals gewoonlijk was Kris W altijd als eerste boven. En zoals gewoonlijk kwam de rest hijgend en puffend boven.

Louis M zorgde echter voor DE verrassing van de dag. Op geen enkele, maar dan ook geen enkele helling, molshoop of andere oplopend stukje weg kwam hij bij de eerste boven. Zelfs niet bij de eerste 10. Eigenlijk kunnen we zeggen, eigenlijk was hij gewoon elke keer laatst. Was het een mindere dag, begint de leeftijd stilletjes aan door te wegen, dacht Louis dat hij zich als een gepensioneerde mag gedragen nu hij bijna grootvader is en op pensioen is, had hij de avond van te voren te diep in het glas gekeken, of was de Gouden Carolus toch te lang vervallen? Hijzelf houdt het bij een ‘vandaag doe ik het rustig aan’-dagje. Ja ja, dit zou Contador ook gedacht hebben in de laatste tijdrit van de Tour.

Al bij al was het vandaag een pittig ritje, met voor ieder wat wils. Leuke klimmetjes, fantastische afdalingen, mooie vergezichten, en verbluffende natuurbeelden. We hebben zoals steeds genoten en het weer zat ons ook mee. Wat moet een mens nog meer…

Rit 18: Helchteren

Waar in 't bronsgroen eikenhout,
't nachtegaaltje zingt;
Over 't malsche korenveld
't lied des leeuwriks klinkt;
Waar de hoorn des herders schalt
langs der beekjes boord

Vandaag zou het een Limburgs ritje worden. Maar malsche korenvelden komen we vandaag niet tegen. Dore gazons, uitgedroogde velden,… We waanden ons eerder in de Provence dan in Limburg. Enkel de Krekels ontbraken.

Onder een verzengende hitte zetten we nog eens aan voor een ritje van een 85 km. Respect voor de renners uit de Tour de France.

Het geluk zit ons deze keer mee: geen lekke banden of mechanische defecten. Zo hebben we het graag.

Rond 11u15 komen we al aan in onze stamkroeg waar we onze vochtreserves terug kunnen aanvoelen, de ene met gerstennat, de andere met koolzuurhoudende drank met plantenextracten. Alleen het glaasje plat water kan niemand bekoren.

Ondanks de hitte halen we toch een gemiddelde dat de 30km/u overschrijdt. We zijn klaar voor de Ardennenrit.

Rit 17: Turnhout

Vandaag een rit van 80 km aan 29.1 km/u.

Wat kunnen we zoal vertellen:

- we waren met 28 in totaal

- niemand had goesting om lek te rijden

- een ambulance was het enige wat voor opschudding zorgde in de groep

- de stad Turnhout helemaal doorkruist

- mooie villa's gezien te Oud-Turnhout

- hele mooie villa's gezien te Oud-Turnhout

- mega, super mooie villa's gezien te Oud-Turnhout ( een kasteel dus )

- het dokkeren over kasseien ( ook te Oud-Turnhout )

- de sanitaire stop was ok ( alleen de hondenpoep was een verrassing ... voor sommige toch )

- om 11 uur waren we al binnen

- den drank op het terras smaakte heerlijk en de sfeer was optimaal

We kunnen stellen dat het weer dik ok was

Volgende week fietsen we naar Helchteren ( dat lukt ook nog wel )

ciao

Ronni

Rit 16: Achels Kluis

Hup Holland Hup… Oranje vlaggetjes aan de huizen, over de straten, aan de lantaarnpalen. Het was wereldkampioenschap voetbal en Nederland deed het blijkbaar niet zo slecht.

De kilte van vorige week had deze keer plaats gemaakt voor de hitte. Vollop zon, meer dan aangename temperaturen en een licht windje. Meer moet een wielertoerist op een zondag-ochtend niet hebben. Hoewel… een leuk ontbijtje op bed zou ook geen kwaad kunnen.

Via Bergeyk en Valkenswaard komen we aan in Achel. De zomerzon deed het prachtige natuurgebied mooi tot zijn recht komen. Enkele langharige runderen laafden hun dorst in de talrijke poelen. Echt benijdenswaardig is het niet om op een dag zoals vandaag met een dikke jas rond te lopen…

Net voor de Achelse kluis houden we even halt voor de gebruikelijke plaspauze.

Via Achel gaat het langs Overpelt naar Lommel. In Lommel rijden we via de Sahara richting kanaaldijk. Als je kanaaldijk zegt, weet je dat er gesprint gaat worden. Aangezien de drukte langs de kanaaldijk goed mee viel, werd het sein gegeven… Ronni trekt de spurt aan. en de 3 gewoonlijke tenoren leveren de strijd: Louis M, Frank en Chris W. Wie uiteindelijk gewonnen heeft, moet ik verschuldigd blijven.

Uiteindelijk belanden we na een rit van 95 km in de Krophoek waar we rustig op het terras kunnen plaatsnemen. Wat moet een mens nog meer hebben na een fietstocht van net geen 100km dan een plaatsje in de zon met een lekkere frisse cola…

Rit 15: Emblem

Vanaf vandaag had je 2 soorten mensen bij ons in de groep. Zij die naar de bergen waren geweest en zij die er niet waren geweest. Dat kon je ook merken aan het tempo dat onderhouden werd in de groep.

Na een weekje over de heuvels van de Provence/ Ardeche te hebben gereden, was het deze keer een vlak parcours. Aanpassen dus… Ook was het aanpassen aan het weer. De zuiderse temperaturen en zomerzon, moesten plaats ruimen voor herfst-taferelen: fris en regen. Maar in de groep geen geklaag.

Weer van de partij na een lange afwezigheid was Steve.

Vandaag bracht de rit ons naar Emblem (Lier). Een ritje van 95 km doorheen het kempenland, le plat pays. Er was geen enkele hindernis voorzien in het parcours. Het enige oponthoud van de dag waren de 3 lekke banden, het aantrekken van onze regenkledij, de plaspauze en het uittrekken van onze regenkledij.

Ondanks de weersomstandigheden reden we vaak boven de 30km/u. Geen probleem voor zij die op hoogtestage waren geweest, voor de anderen daarentegen was het soms stoempen,… he Steve.

Uiteindelijk werd de rit door iedereen afgewerkt aan een gemiddelde dat richting de 30km/u ging. Al heeft het hier en daar wat moeite en wat aanmoedigingen gekost…

Op naar volgende rit: Achels Kluis.