Rit 35: laatste rit

Een half jaar heeft hij stilgestaan. Een halfjaar geen kilometers. Een half jaar stof opstapelen. Een half jaar plakken tegen de vloer.
Maar vandaag is het zo ver. Vandaag is het de laatste fietsdag van de club. Vandaag mag hij nog eens in actie komen.
Mijn stalen ros, mijn getrouwe 2-wieler, mijn harley trapson.

Vandaag 25 oktober 2009 en het is 6 maanden geleden dat ik met de club nog eens meereed. Het is 8u. Ik blaas het stof van mijn fiets en voel nog eens aan mijn banden. Een beetje lucht er bij. De drinkbus kap ik leeg. Pfoei, wat een geurtje.
Ik ga op zoek naar mijn spulletjes: fietskledij, schoenen, helm, zonnebril (het was redelijk herfstweer) en drinkbus. Je weet maar nooit of je deze nodig hebt (al is het maar om je handjes te spoelen na het verwisselen van een lekke band).

Het is 8u45 (wintertijd). Steve en Kris VE staan voor onze garage. Een beetje onwennig stap ik met mijn fiets de garagepoort uit. Twijfels blijven me achtervolgen: Hopelijk is het niet te glad op de baan? Zullen ze op me wachten? Zal ik nog wel kunnen volgen? Kris en Steve stellen me gerust: Het zijn de vrouwen die vandaag koptrekken, dus het zal wel meevallen allemaal.

Rustig rijden we naar de oude getrouwe startplaats: Comme Chez Leon. Wanneer wij daar aankomen, staan er al een aantal vertrouwde gezichten te wachten. De groep groeit snel aan tot we met een kleine 30 zijn.
Om 9u neemt Ronni het woord. Allez eventjes toch want hij heeft een houten kop van een avondje stappen ...
Leon neemt snel over. Vandaag vertrekken we richting... garagepoort. Het ontbijt staat hier al klaar: koffiekoeken en schuimwijn à volonté. Na een half uurtje ontbijten klimmen we toch op onze fiets en vertrekken richting Geel en zo verder naar Meerhout. Daar staan we voor de eerste keer stil: Bart rijdt lek. Ook hier is niets veranderd: er zijn maar 2 mannen die hun handen willen vuilmaken: Louis M en Leon. Het lek is snel gefixt en we zijn weer snel op weg. Nu rijden we via Meerhout richting Tessenderlo naar het Kanaal. Langs de kanaaldijk staan we voor een 2de keer stil. Nu rij ik zelf lek. Blijkbaar als straf omdat ik Bart had uitgelachen. Komt daar nog bij dat mijn reservebandje ook lek was. Gelukkig had Bart er nog 1 op overschot.
Na 5 minuten zijn we weer op weg. Aan de Watermolen in Balen is het officiële stop. Hier genieten we allemaal van een drankje aangeboden door Guy Wouters. Op het moment dat we willen vertrekken staan we met 2 lek. En 1 van de 2 was ik weer. Ik heb de boodschap begrepen: NOOIT lachen wanneer iemand lek rijdt... De vrouwen duiken terug in de jenever.

Nadat alles opgelost is, rijden we naar de Krophoek waar de tafels voor ons klaar staan. Wat er daarna allemaal gebeurt, is enkel voor de clubleden. Ik kan je wel zeggen dat de spagethi lekker was, het bier rijkelijk vloeide, en dat Ronni veel koffietjes dronk. Heel veel. Bart VG trouwens ook...

Rit 34 Bobbejaanland

Vandaag valt er echt niets te vertellen daar er werkelijk niets gebeurd is.
Het weer was prachtig, super mooi herfstweer ... weinig wind, veel zon en een graad of 10.
Onze voorzitter was ook wegkapitein en alles liep zoals het zou moeten.
Wat kan ik nog vertellen ...
Het parcours liep langs Bobbejaanland en daar was volk.
We waren nog aan het discussiëren of het al of niet open was ... het was dus open.
Ook het stulpje van Tom Boonen hebben we gezien maar de haag was te hoog dus hebben we nog niets gezien.
Er lag nog een auto in de gracht ... ne mooie rooie maar de politie was ter plaatse ... laten doen zou ik zo zeggen.
Om 11.30u waren we terug in Mol.
Om volledig te zijn nog de gegevens van vandaag: 23 personen, 60km aan 28.2km/u.
Volgende week rit 35 ... de laatste maar altijd mooi.

Rit 33 Arendonk

Nog 3 ritten en het zit erop.
Na vandaag dus nog 2 ... ja, ja we zijn goed wakker.
De benen waren wat stroef maar ik denk dat de heerlijke wijn daar wel voor iets tussen zit.
Het weer was redelijk maar zeker niet meer dan dat.
Af en toe wat lichte smos en maar 13 graden ... de herfst is duidelijk in het land.
Leon was de wegkapitein en werd vooraan bijgestaan door Rony, Kris en Swa.
Met 18 werd er vertrokken maar Carlo en Ronni pikten nog aan en dus waren we vandaag met 20.
Het parcours liep via Miramar, Campinastrand, Werbeek, Duinberg, Corsendonk, Zwaneven,
Rhoode en Arendonk waar een korte pauze volgde.
Alles liep goed, enkel de wind was met momenten stevig aanwezig.
Verder via rustige wegen zonder enige hindernis tot de brug van SCK.
Hier toch nog enige opschudding daar Louis C in de afdaling vooraan lek reed!
En als Louis lek rijdt ... dan is er werk aan de winkel.
De banden van Louis zijn echt mega super stroef en willen er nooit af ... en maar wringen.
Maar zijne fiets is wel altijd proper ... kan ik van de mijne nie zeggen.
Na ruim 15 minuten!! terug op de fiets voor de laatste kilometers.
De Primeur was opnieuw onze bestemming en daar kwamen we allen veilig aan.
Volgende week gaan we naar Bobbejaanland ... als we daar maar niet blijven plakken.

Rit 32 Hulst

Ja ja ... vorige week schreef ik nog dat het geluk niet zou blijven duren en dat er brokken van kunnen komen.
En ja hoor, vandaag was het dus al prijs.
Het begon anders nog goed.
Met 26 waren we voor een rit van 68km naar Hulst en omgeving.
De regen was gestopt en er was zelfs plaats voor een straaltje zon.
De 4 koptrekkers waren Ronni, Guy, Louis M en Swa.
Om 9u werd er vertrokken.
Het parcours liep via Heidehuizen, Hulsen, Sas v Gestel en daar was het Patrick die, zoals gewoonlijk, lek reed.
Zijn teller staat al op 8, dus nog 2x en hij heeft een mooi rond getal.
Louis M heeft daar wel een staaltje van vakmanschap laten zien.
Hij had zijn fiets tegen een paaltje gezet ( om Patrick te helpen )
maar zijn fiets wilde weg en zonder enige hulp parkeerde zijn fiets zichzelf mooi in de gracht.
De eerste heuveltjes werden een feit maar iedereen ging vlotjes mee.
Via Hulst, Deurne en Vleugt ging het naar Paal.
Hier zorgde Stefan voor een kleine vertraging opdat zijn ketting niet wilde meewerken.
In Paal werden de heuvels wat pittiger en volgden ze mekaar ook snel op.
Op de top van de laatste helling volgde een kleine pauze en dan verder via Tervant en Beverlo tot Ham.
Een scherpe bocht met eikels en blaren lag voor onze wielen en Carlo ging knal onderuit.
Al bij al viel het nog mee maar het truitje was toch kapot.
Ik dacht ... nu hebben we het wel gehad maar het ergste moet nog komen.
Even verder volgde opnieuw een scherpe natte bocht met veel slijk van tractoren en de nodige vuiligheid.
Ronni ging als eerste in de bocht en ... zip, zwaar onderuit.
Pijnlijk man ... mijn hele linkerkant geraakt, miljaar.
Ook Guy en Leon deelden in de klappen maar zij hadden gelukkig niets.
Maar goed, we zijn geen watjes dus ... gewoon verder fietsen.
Langs het kanaal tot Sluis om dan in De Primeur iets te gaan drinken ( De Krophoek was dicht )
Mijn zoontje kwam nog even langs en dat maakte natuurlijk veel goed.
Hopelijk zijn mijn blauwe plekken tegen volgende week weg want dan rijden we naar Arendonk.