Met 22 waren we voor een mooie rit in de Ardennen.
Veerle is op het laatste nog afgehaakt met rugpijn, das nooit leuk.
Stefan heeft zich dan weer op het allerlaatste moment nog aangesloten bij de groep, zo kennen we hem natuurlijk.
Rond de klok van 9u gaf Ronni een korte briefing waarna we konden vertrekken.
Of toch niet ... want George had al onmiddellijk problemen met zijn versnellingen.
George heeft de hele rit vooraan op het middelste blad gefietst,
enkel voor de muur van Huy hebben we dat met de hand op het kleinste blad gelegd.
Na dit euvel hebben we Esneux verlaten en was het 13km licht bergop tot Hody.
Hier bleven we even op een plateau met weidse zichten in alle richtingen.
Daarna kilometers bergaf via Vien en La Rock tot Hamoir.
Als wegkapitein fietste Ronni de hele rit vooraan samen met Guy.
De eerste helft was dat best zwaar daar de wind meestal in het nadeel blies.
Na Hamoir 5km plat tot het dorpje Neblon.
Hier volgde de 1ste echte klim van de dag van 1.9km met een max van 10% naar het dorpje Hermanne.
Rony was de 1ste aanvaller van de dag en hij trok stevig door
maar het was onze wegkapitein die als eerste boven kwam met 50m voorsprong op Kris.
Boven een kleine plaspauze en dan verder over stevig glooiende wegen tot Tohonge.
Na Tohogne bergaf tot Durbuy waar ook onze 1ste stop voorzien was.
Gelukkig hier want terwijl we binnen rustig een koffie dronken begon het buiten te regenen.
George had hier nog extra werk want hij stond plat.
Nooit leuk maar de timing was deze keer wel goed.
Na 45min terug op de fiets want de regen was weg en de zon was ook terug.
Via rustige wegen met de nodige putten en steentjes en dorpjes zoals Grandhan, Grande Eneille en Noiseux
kwamen we in Baillonville alwaar een korte maar stevige bui ons te pakken kreeg ... djuu.
De druppels waren gelukkig niet echt koud en even verder was het wegdek al droog.
Op km 60 volgde dan de 2de echte klim van de dag van 2km met een max van 13% naar het dorpje Maffe.
Louis M was hier de aanvaller maar Ronni was opnieuw te sterk. Louis werd wel mooi tweede.
Boven opnieuw korte stop om dan verder te fietsen via Maffe, Verlée, en Odet, tot Les Avins.
Jos Wouters was hier de pechvogel met een lekke band.
Ook een tweede regenbui had het op ons voorzien met als resultaat een beetje nat.
Verder via Pailhe tot Pont de Bonne waar een derde regenbui ons opnieuw deed vloeken.
Rony nog iets meer dan de anderen want hij reed hier lek.
Gelukkig ging het hier 12km in dalende lijn tot Huy en daar scheen de zon.
In Huy volgde de Muur en das geen klein bier.
De klim is 1.3km met een max van 19%.
We geraakten allemaal boven wat een prachtig resultaat is.
De top 4 was ... Ronni, Louis M, Kris en op 4 Johan.
Aan de kerk boven nog iets gedronken en dan begonnen aan de laatste 30km.
De wind zat pal in de rug dus dat ging super snel via Outrelouxhe, en Nandrin tot Esneux.
Na 120km, 3 lekke banden en 3 regenbuien mogen we toch spreken van een mooie rit in hartje Ardennen.
Als afsluiter nog 2 biertjes en dan terug naar huis.
maandag 27 juli 2009
maandag 20 juli 2009
Rit 21 Blauwberg
Om 8u regen!!!
Om 8.15u regen!!!
Om 8.30u droog met af en toe nog een drupje
De rit naar Blauwberg zal waarschijnlijk geboekt staan als de rit met de minste deelnemers, 10 stuks.
Wat regen al niet kan doen.
Kris is vandaag de wegkapitein en dat ging hem goed af.
Hij werd bijgestaan door Ronni voor het kopwerk en dit voor de ganse rit.
De rit zou rustig verlopen.
Geen lekke banden ( das straf ) of valpartijen alleen de wind en het natte wegdek was minder.
Via Rosselaar, Olmense Zoo, Ham, Albertkanaal, Eindhout en Veerle ging het naar Mie Maan.
Hier volgde een korte stop om de blaas wat te lichten.
De sfeer zat er goed in want met 10 man kun je al eens met iedereen een praatje doen.
De heuveltjes volgden elkaar ook snel op en het was steeds een strijd tussen Kris, Rony en Ronni.
Louis M wilde er zich ook eens mee bemoeien maar bij zijn aanzet kraakte zijn fiets zo hard dat hij maar besloot om terug rustig te gaan zitten.
Misschien toch maar een nieuwe fiets?
De kronkelende en heuvelachtige wegen maakten er een mooi parcours van.
Ook onze voorzitter deed zijn best en genoot duidelijk van het terug aanwezig zijn in de groep.
Na Blauwberg en Herselt kregen we de wind in de rug waardoor de rit verder zeer vlot verliep.
Via Bergom, Varendonk, Oosterlo, Stelen, Winkelomheide en Meerhout werd de rit afgerond na 87km in café De Krophoek.
Volgende week staat dé rit in de Ardennen op het menu met o.a. de Muur van Huy.
We gaan dus lekker zweten zeker opdat ook de weersvoorspellingen gunstig zijn.
ciao
Ronni
Om 8.15u regen!!!
Om 8.30u droog met af en toe nog een drupje
De rit naar Blauwberg zal waarschijnlijk geboekt staan als de rit met de minste deelnemers, 10 stuks.
Wat regen al niet kan doen.
Kris is vandaag de wegkapitein en dat ging hem goed af.
Hij werd bijgestaan door Ronni voor het kopwerk en dit voor de ganse rit.
De rit zou rustig verlopen.
Geen lekke banden ( das straf ) of valpartijen alleen de wind en het natte wegdek was minder.
Via Rosselaar, Olmense Zoo, Ham, Albertkanaal, Eindhout en Veerle ging het naar Mie Maan.
Hier volgde een korte stop om de blaas wat te lichten.
De sfeer zat er goed in want met 10 man kun je al eens met iedereen een praatje doen.
De heuveltjes volgden elkaar ook snel op en het was steeds een strijd tussen Kris, Rony en Ronni.
Louis M wilde er zich ook eens mee bemoeien maar bij zijn aanzet kraakte zijn fiets zo hard dat hij maar besloot om terug rustig te gaan zitten.
Misschien toch maar een nieuwe fiets?
De kronkelende en heuvelachtige wegen maakten er een mooi parcours van.
Ook onze voorzitter deed zijn best en genoot duidelijk van het terug aanwezig zijn in de groep.
Na Blauwberg en Herselt kregen we de wind in de rug waardoor de rit verder zeer vlot verliep.
Via Bergom, Varendonk, Oosterlo, Stelen, Winkelomheide en Meerhout werd de rit afgerond na 87km in café De Krophoek.
Volgende week staat dé rit in de Ardennen op het menu met o.a. de Muur van Huy.
We gaan dus lekker zweten zeker opdat ook de weersvoorspellingen gunstig zijn.
ciao
Ronni
Rit 20 Helchteren
Het nieuws van de dag is dat onze voorzitter na 11 weken van afwezigheid terug op de afspraak is. Leon was gevallen op 22 april met als resultaat 4 gebroken ribben en sleutelbeen over.
Het weer is niet echt goed: veel wolken met af en toe lichte regen maar toch zijn we met 22 op de afspraak. Wegkapitein Ronni wordt geholpen door Kris, Rony en Louis M voor het kopwerk.
Het parcours loopt via Rijsbergdijk, Gerheide, en Pijnven naar Locht.
Hier, nog op het oefenterrein van het leger, is het Raymond die plat staat. Toch maar een beetje voort doen hier, je weet maar nooit wat al die mensen met hun sterren en strepen gaan doen.
Verder via Wijchmaal naar Peer en dan over rustige kronkelende wegen naar Helchteren.
Hier is het Patrick die lek rijdt maar dat wordt snel hersteld.
Smalle paadjes volgen nu maar opdat het weer niet zo goed is en dus weinig mensen op de fiets gaat het soepel. Via Heusden gaat het naar Eversel en dan het kanaal op. Hier wilden de koptrekkers het tempo wat opdrijven maar Patrick dacht daar iets anders over... plat.
De laatste weken is hij daar echt wel een specialist in. Zijn teller staat dit jaar al op 6 stuks... da moet ge kunnen!!!
Het was echt gezellig naast het kanaal want ook Mariette kreeg in de mot dat er maar weinig lucht meer in haar bandje zat. Na het Albertkanaal nog een klein ommetje langs Ham om daarna terug langs het kanaal voor de klassieke sprint aan café De Waterhoek.
Ronni trok alles op een lint tot de benen helemaal verzuurd waren om daarna de debatten over te laten aan de anderen.
Uiteindelijk was het Frank die met de bloemen gaat lopen.
Tijdens de laatste 5km werd er nog 2x lek gereden, we zijn gewoon mega super goed bezig .
In café De Krophoek werd er genoten van koffie, bier en zelfs sangria.
We kennen onze wereld
ciao
Ronni
Het weer is niet echt goed: veel wolken met af en toe lichte regen maar toch zijn we met 22 op de afspraak. Wegkapitein Ronni wordt geholpen door Kris, Rony en Louis M voor het kopwerk.
Het parcours loopt via Rijsbergdijk, Gerheide, en Pijnven naar Locht.
Hier, nog op het oefenterrein van het leger, is het Raymond die plat staat. Toch maar een beetje voort doen hier, je weet maar nooit wat al die mensen met hun sterren en strepen gaan doen.
Verder via Wijchmaal naar Peer en dan over rustige kronkelende wegen naar Helchteren.
Hier is het Patrick die lek rijdt maar dat wordt snel hersteld.
Smalle paadjes volgen nu maar opdat het weer niet zo goed is en dus weinig mensen op de fiets gaat het soepel. Via Heusden gaat het naar Eversel en dan het kanaal op. Hier wilden de koptrekkers het tempo wat opdrijven maar Patrick dacht daar iets anders over... plat.
De laatste weken is hij daar echt wel een specialist in. Zijn teller staat dit jaar al op 6 stuks... da moet ge kunnen!!!
Het was echt gezellig naast het kanaal want ook Mariette kreeg in de mot dat er maar weinig lucht meer in haar bandje zat. Na het Albertkanaal nog een klein ommetje langs Ham om daarna terug langs het kanaal voor de klassieke sprint aan café De Waterhoek.
Ronni trok alles op een lint tot de benen helemaal verzuurd waren om daarna de debatten over te laten aan de anderen.
Uiteindelijk was het Frank die met de bloemen gaat lopen.
Tijdens de laatste 5km werd er nog 2x lek gereden, we zijn gewoon mega super goed bezig .
In café De Krophoek werd er genoten van koffie, bier en zelfs sangria.
We kennen onze wereld
ciao
Ronni
zondag 12 juli 2009
Rit 19: Rijnrode
Het was al een tijdje geleden maar vandaag zou het nog eens een mooie dag worden.
Met 26 graden, zon en weinig wind was iedereen tevreden.
We waren met 21 en het zou, volgens wegkapitein Ronni, een pittig ritje worden.
Na een korte briefing vertrokken we om 8u voor een rit van bijna 100km.
Langs het kanaal tot Ham en dan verder naar Hulst.
De 4 koptrekkers reden een strak tempo maar iedereen volgde zonder problemen.
Na Hulst werd het licht heuvelachtig en bij het naderen van Schaffen werden de zweetdruppels al wat groter.
De Kruisberg en de Barenberg werden omschreven door Ronni als helling 1 en 2.
Hierna werd het opnieuw rustig en liep de weg via Zelem en Linkhout tot de kerk van Halen.
In Halen wel 30m tegen het verkeer in gereden maar zonder gevaar.
Te Rotem werd er even gestopt en dan verder via Loksbergen naar Rijnrode.
Hier werd het menens met helling 3 ( Rijnrodeberg ), helling 4 ( de Struikstraat ),
helling 5 ( Prinsenbos ) en helling 6 ( Vinkenberg ).
Na de Vinkenberg ging het tegen 50km/u naar beneden om dan rechts af te slaan richting Diest.
De zenuwen stonden stilaan gespannen want helling 7 ( de Poggio ) kwam in zicht.
Iedereen geraakte boven ( de ene al wat sneller dan de andere ) en dat is en blijft een mooie prestatie.
Een korte pauze boven en dan verder naar Engsbergen.
Helling 8 ( Houterenberg ) was de laatste hindernis van de dag en de meesten vonden dat helemaal niet erg.
Het tempo werd een beetje gedrukt maar met een gemiddelde van bijna 29km/u kunnen
we zeker niet zeggen dat we sukkelaars zijn, zeer zeker niet.
Verder via Tessenderlo waar de Swa lek reed.
Ronni onze wegkapitein had een doopfeest en reed dan ook verder alleen naar huis.
Ik kan nog vertellen dat het doopfeest een enorm succes was en ook rit 19 werd nog zonder problemen afgewerkt.
Dit was voor mij persoonlijk één van de mooiste van het seizoen zeker opdat het weer optimaal was.
Ronni
Met 26 graden, zon en weinig wind was iedereen tevreden.
We waren met 21 en het zou, volgens wegkapitein Ronni, een pittig ritje worden.
Na een korte briefing vertrokken we om 8u voor een rit van bijna 100km.
Langs het kanaal tot Ham en dan verder naar Hulst.
De 4 koptrekkers reden een strak tempo maar iedereen volgde zonder problemen.
Na Hulst werd het licht heuvelachtig en bij het naderen van Schaffen werden de zweetdruppels al wat groter.
De Kruisberg en de Barenberg werden omschreven door Ronni als helling 1 en 2.
Hierna werd het opnieuw rustig en liep de weg via Zelem en Linkhout tot de kerk van Halen.
In Halen wel 30m tegen het verkeer in gereden maar zonder gevaar.
Te Rotem werd er even gestopt en dan verder via Loksbergen naar Rijnrode.
Hier werd het menens met helling 3 ( Rijnrodeberg ), helling 4 ( de Struikstraat ),
helling 5 ( Prinsenbos ) en helling 6 ( Vinkenberg ).
Na de Vinkenberg ging het tegen 50km/u naar beneden om dan rechts af te slaan richting Diest.
De zenuwen stonden stilaan gespannen want helling 7 ( de Poggio ) kwam in zicht.
Iedereen geraakte boven ( de ene al wat sneller dan de andere ) en dat is en blijft een mooie prestatie.
Een korte pauze boven en dan verder naar Engsbergen.
Helling 8 ( Houterenberg ) was de laatste hindernis van de dag en de meesten vonden dat helemaal niet erg.
Het tempo werd een beetje gedrukt maar met een gemiddelde van bijna 29km/u kunnen
we zeker niet zeggen dat we sukkelaars zijn, zeer zeker niet.
Verder via Tessenderlo waar de Swa lek reed.
Ronni onze wegkapitein had een doopfeest en reed dan ook verder alleen naar huis.
Ik kan nog vertellen dat het doopfeest een enorm succes was en ook rit 19 werd nog zonder problemen afgewerkt.
Dit was voor mij persoonlijk één van de mooiste van het seizoen zeker opdat het weer optimaal was.
Ronni
Alpen 2009: Le Freney-d'Oisans
Verslag Alpenrit Donderdag 11 juni 2009
Verslag gever : Wim Wouters
Alweer de voorlaatste fietsdag in Freney. Na een korte nacht “voor sommige althans” want er waren weer twee ploegen van de boomhakkers aan het werk.
In 2 shiften deze keer. De eerste shift was zelfs voor een vrouw rara en dan om 6.30 u nam Frank de volgende shift voor zijn rekening. “Hij kreeg zijn kettingzaag niet eerder in de gang.” De anderen hadden al lang wakker gelegen van de regen tijdens de nacht. Voor diegene die aan de achterkant van het hotel lagen was het goed te horen dat het beekje veel feller was gaan stromen. “Nadien hebben we vernomen dat ze door de vele regen de sluizen hebben moeten
openzetten. “Wie zou dat gedaan hebben?”
Aan de ontbijttafel was de goesting bij iedereen dan ook ver te zoeken. Niemand in koerskleren ook Ronni en Frank niet, alleen Carlo had een deel aangetrokken onder zijn gewone kleren. Ronni besloot toch om 9.00 u te vertrekken voor de rit van 130 km die Dinsdag was ingepland. Toen iedereen startensklaar stond was er toch nog ene die het echt niet zag zitten. Louis M. had zich opgesloten op de W.C. maar zelfs daar zat hij niet op zijn gemak, hij moest en zou meerijden. Na de bekende afdaling naar Le Bourg d’Oisans konden we na een korte stop in Gavet en de nodige zonnecrème beginnen aan de Col de la Morte.
Het eerste dorpje op deze klim was het bekende St. Barthélemy. De nodige stimulance van de volgwagen deed bij velen ook zichtbaar deugd “Kijk naar de mooie dame en het gaat eens zo goed.” Als beloning kregen de eerste op de top een welverdiende massage van de madonna. Ook bij Louis B. ging het zichtbaar beter was het door de doortocht door het eerder gepasseerde dorpje of toch door de dubbele portie geitenkaas van gisteren avond. Hij wordt zo stilaan een echte berggeit.
Na een korte afdaling had onze cateringploeg alweer een mooi plaatsje in de zon gevonden. Hier was Jan zijn fiets bijna kwijt aan lokale bouwvakkers die hem wel konden gebruiken. Na de lunch verder naar de Col de la Malissol 4 km aan 5% hmhm. Louis had zijn krachten hier ook duidelijk overschat. Ook deze col overwonnen ging de rit verder in dalende lijn naar de Col d’Ornon. Hier was een eerste klein probleempje van de week. Brug onderbroken met gevolg een kleine omleiding langs Valbonais. In deze omleiding was het weer prijs voor pechvogel van de week Bart reed voor de 4 de keer plat. Ook hier had de volgwagen weer een mooi plaatsje gevonden waar sommigen greetig gebruik van maakten om hun darmen nog eens te ledigen.
Na de reparatie van Bart zijn band konden we de weg verder zetten naar de Col d’Ornon. Eerst nog 7 km samen en dan gaan. Dat heb ik voor een keer eens letterlijk genomen. De eerst kilometers zouden redelijk plat zijn dus gas geven maar. Zo klimmen tussen de 24 en 28 km het is eens wat anders. Voor twee ging het natuurlijk nog niet hard genoeg natuurlijk de Ronni en Louis M.. Na een 8 a 9 km begon de weg wat stijler omhoog te gaan en heb ik de kop overgelaten en ben verder in het wiel van Raymond naar boven kunnen rijden. Ook vanachter was er het een en ander aan de hand. Peter dacht dat hij met de brommer onderweg was. Omdat
hij zijne kleine plateau niet kon nemen gebruikte hij zijn voet vitessen maar en zo lukte het wel. Nu nog afdalen naar Le Bourg d’Oisans en ook hier was er weer pech helemaal beneden de afdaling lek voor Roger “Zijn zakske was ook kapot”. Weer snel gerepareerd en de volgwagen reed door naar Freney en wij nog door het centrum van Le Bourg d’Oisans. Tot op een gegeven moment het een en ander achter onze rug geroepen werd. Bleek een of andere zotte Fransman door 2 x te toeteren de weg wou vrij maken en midden in de groep de weg rechts wou inslaan. Wij verder en een paar honderd meter verder “PLAT PLAT” weer Roger. Na ook dit gerepareed te hebben enkel nog de Croix de Cassini voor de kiezen hier was Raymond de pechvogel van dienst juist boven op de top reed ook hij lek.
Samengevat: In tegenstelling tot wat het zich deze morgend liet uitschijnen weer een prachtige warme “voor sommige zelfs te warme” dag met voor ons met de Col de la Morte een van de mooiste cols die we al gedaan hebben.
Verslag gever : Wim Wouters
Alweer de voorlaatste fietsdag in Freney. Na een korte nacht “voor sommige althans” want er waren weer twee ploegen van de boomhakkers aan het werk.
In 2 shiften deze keer. De eerste shift was zelfs voor een vrouw rara en dan om 6.30 u nam Frank de volgende shift voor zijn rekening. “Hij kreeg zijn kettingzaag niet eerder in de gang.” De anderen hadden al lang wakker gelegen van de regen tijdens de nacht. Voor diegene die aan de achterkant van het hotel lagen was het goed te horen dat het beekje veel feller was gaan stromen. “Nadien hebben we vernomen dat ze door de vele regen de sluizen hebben moeten
openzetten. “Wie zou dat gedaan hebben?”
Aan de ontbijttafel was de goesting bij iedereen dan ook ver te zoeken. Niemand in koerskleren ook Ronni en Frank niet, alleen Carlo had een deel aangetrokken onder zijn gewone kleren. Ronni besloot toch om 9.00 u te vertrekken voor de rit van 130 km die Dinsdag was ingepland. Toen iedereen startensklaar stond was er toch nog ene die het echt niet zag zitten. Louis M. had zich opgesloten op de W.C. maar zelfs daar zat hij niet op zijn gemak, hij moest en zou meerijden. Na de bekende afdaling naar Le Bourg d’Oisans konden we na een korte stop in Gavet en de nodige zonnecrème beginnen aan de Col de la Morte.
Het eerste dorpje op deze klim was het bekende St. Barthélemy. De nodige stimulance van de volgwagen deed bij velen ook zichtbaar deugd “Kijk naar de mooie dame en het gaat eens zo goed.” Als beloning kregen de eerste op de top een welverdiende massage van de madonna. Ook bij Louis B. ging het zichtbaar beter was het door de doortocht door het eerder gepasseerde dorpje of toch door de dubbele portie geitenkaas van gisteren avond. Hij wordt zo stilaan een echte berggeit.
Na een korte afdaling had onze cateringploeg alweer een mooi plaatsje in de zon gevonden. Hier was Jan zijn fiets bijna kwijt aan lokale bouwvakkers die hem wel konden gebruiken. Na de lunch verder naar de Col de la Malissol 4 km aan 5% hmhm. Louis had zijn krachten hier ook duidelijk overschat. Ook deze col overwonnen ging de rit verder in dalende lijn naar de Col d’Ornon. Hier was een eerste klein probleempje van de week. Brug onderbroken met gevolg een kleine omleiding langs Valbonais. In deze omleiding was het weer prijs voor pechvogel van de week Bart reed voor de 4 de keer plat. Ook hier had de volgwagen weer een mooi plaatsje gevonden waar sommigen greetig gebruik van maakten om hun darmen nog eens te ledigen.
Na de reparatie van Bart zijn band konden we de weg verder zetten naar de Col d’Ornon. Eerst nog 7 km samen en dan gaan. Dat heb ik voor een keer eens letterlijk genomen. De eerst kilometers zouden redelijk plat zijn dus gas geven maar. Zo klimmen tussen de 24 en 28 km het is eens wat anders. Voor twee ging het natuurlijk nog niet hard genoeg natuurlijk de Ronni en Louis M.. Na een 8 a 9 km begon de weg wat stijler omhoog te gaan en heb ik de kop overgelaten en ben verder in het wiel van Raymond naar boven kunnen rijden. Ook vanachter was er het een en ander aan de hand. Peter dacht dat hij met de brommer onderweg was. Omdat
hij zijne kleine plateau niet kon nemen gebruikte hij zijn voet vitessen maar en zo lukte het wel. Nu nog afdalen naar Le Bourg d’Oisans en ook hier was er weer pech helemaal beneden de afdaling lek voor Roger “Zijn zakske was ook kapot”. Weer snel gerepareerd en de volgwagen reed door naar Freney en wij nog door het centrum van Le Bourg d’Oisans. Tot op een gegeven moment het een en ander achter onze rug geroepen werd. Bleek een of andere zotte Fransman door 2 x te toeteren de weg wou vrij maken en midden in de groep de weg rechts wou inslaan. Wij verder en een paar honderd meter verder “PLAT PLAT” weer Roger. Na ook dit gerepareed te hebben enkel nog de Croix de Cassini voor de kiezen hier was Raymond de pechvogel van dienst juist boven op de top reed ook hij lek.
Samengevat: In tegenstelling tot wat het zich deze morgend liet uitschijnen weer een prachtige warme “voor sommige zelfs te warme” dag met voor ons met de Col de la Morte een van de mooiste cols die we al gedaan hebben.
vrijdag 3 juli 2009
Rit 17: Bergeyk
Het zou een bewogen rit worden, ja ja!!
Om 8u waren we met 22 op de afspraak.
Het weer was niet al te best ... lichte regen en niets te warm.
Rony was vandaag de wegkapitein en loodste ons in het begin via sas 4, Witgoor en Postel naar Bergeyk.
Alles ging goed alleen was het nat.
Na Bergeyk werd de regen te erg en werden de regenjassen aangedaan.
Een kleurrijk maar nat gezelschap.
Even verder lekke band voor Patrick en da is nog maar het begin voor deze jongen.
Louis M ( de man die een band snel op en af heeft ) zou vandaag nog werk hebben.
De volgende die lek reed was Mariette maar ook dat werd snel hersteld.
En de regen die bleef maar naar beneden vallen... gezellig.
Via Westerhoven, Dommelen en Venbergen geraakten we terug in België.
Aan de Achelse Kluis werd even een sanitaire stop gehouden want met al die regen was da wel nodig.
Verder via de Achelse Heide waar het pas echt leuk werd.
Het parcours was schitterend maar door de regen werd er nog 6x lek gereden.
Na Mariette was het opnieuw de beurt aan Patrick ... nummer 2 en ook George dacht " waarom niet ". George dus ook plat.
De regen was ondertussen wel verdwenen, da was toch al iets.
Marc en Patrick dachten " we kunnen ook samen lek rijden ", beter met twee dan alleen moeten ze gedacht hebben.
En da deden ze dus, allebei met de woorden "PLAAAAAAAT" ... nummer 3 voor Patrick.
Maar Patrick wilde meer ...
Terwijl men hielp met de banden van Marc en Patrick ging bij deze laatste ook de achterste band af ... hilarische toestanden.
Daar stonden we dus met 3 lekke banden en al nummer 4 voor Patrick.
Maar ook dit werd netjes opgelost ... bijna toch!!
Frank deed zo hard zijn best en gebruikte pure kracht bij het oppompen, alleen ... de fietspomp was daar niet tegen bestand.
Fietspomp kapot maar den band van de Patrick was voorzien van zeker 9kg.
Net voor Lommel was het Frank die lek reed.
Er waren gelukkig nog fietspompen aanwezig maar Frank liet dit toch aan iemand anders over.
Hierna was het stil tot aan ons clublokaal.
De handen werden gewassen want er was nog een verrassing voorzien.
Walter werd vandaag 50 jaar en de koffiekoeken waren aanwezig hmmm ... lekker.
De juiste gegevens zijn: 94.21km en 28.4km/u ... en natuurlijk 8x plat.
Om 8u waren we met 22 op de afspraak.
Het weer was niet al te best ... lichte regen en niets te warm.
Rony was vandaag de wegkapitein en loodste ons in het begin via sas 4, Witgoor en Postel naar Bergeyk.
Alles ging goed alleen was het nat.
Na Bergeyk werd de regen te erg en werden de regenjassen aangedaan.
Een kleurrijk maar nat gezelschap.
Even verder lekke band voor Patrick en da is nog maar het begin voor deze jongen.
Louis M ( de man die een band snel op en af heeft ) zou vandaag nog werk hebben.
De volgende die lek reed was Mariette maar ook dat werd snel hersteld.
En de regen die bleef maar naar beneden vallen... gezellig.
Via Westerhoven, Dommelen en Venbergen geraakten we terug in België.
Aan de Achelse Kluis werd even een sanitaire stop gehouden want met al die regen was da wel nodig.
Verder via de Achelse Heide waar het pas echt leuk werd.
Het parcours was schitterend maar door de regen werd er nog 6x lek gereden.
Na Mariette was het opnieuw de beurt aan Patrick ... nummer 2 en ook George dacht " waarom niet ". George dus ook plat.
De regen was ondertussen wel verdwenen, da was toch al iets.
Marc en Patrick dachten " we kunnen ook samen lek rijden ", beter met twee dan alleen moeten ze gedacht hebben.
En da deden ze dus, allebei met de woorden "PLAAAAAAAT" ... nummer 3 voor Patrick.
Maar Patrick wilde meer ...
Terwijl men hielp met de banden van Marc en Patrick ging bij deze laatste ook de achterste band af ... hilarische toestanden.
Daar stonden we dus met 3 lekke banden en al nummer 4 voor Patrick.
Maar ook dit werd netjes opgelost ... bijna toch!!
Frank deed zo hard zijn best en gebruikte pure kracht bij het oppompen, alleen ... de fietspomp was daar niet tegen bestand.
Fietspomp kapot maar den band van de Patrick was voorzien van zeker 9kg.
Net voor Lommel was het Frank die lek reed.
Er waren gelukkig nog fietspompen aanwezig maar Frank liet dit toch aan iemand anders over.
Hierna was het stil tot aan ons clublokaal.
De handen werden gewassen want er was nog een verrassing voorzien.
Walter werd vandaag 50 jaar en de koffiekoeken waren aanwezig hmmm ... lekker.
De juiste gegevens zijn: 94.21km en 28.4km/u ... en natuurlijk 8x plat.
Abonneren op:
Posts (Atom)
