Rit 9: Herent

Er waren er die dachten dat het richting Leuven zou gaan maar nee,
het was Herent nabij Neerpelt ... de Limburg dus.
Na de briefing van de wegkapitein met vooral uitleg over het nakende
weekend in Ieper, werd er vertokken met 26 clubleden.
Het was nevelig maar niet al te koud met een lichte bries uit het zuiden.
De 4 koptrekkers van dienst waren Ronni, Guy, Raymond en Swa.
Deze 4 hielden het tempo altijd rond de 30km/u.
De eerste 30km waren simpel, kanaaldijk tot St.-Huibrechts-Lille.
Enkel een klein oponthoud daar de ketting van Els wat moeilijk deed.
Na het kanaal was er de gebruikelijke stop om de blaas wat lichter te maken.
Verder via Herent, Kleine Brogel, Eksel en Pijnven waar Jos Wouters dacht ...
we rijden nog eens lek.
Na de herstelling verder via Kerkhoven en de Keiheuvel naar Mol.
In de krophoek stond de teller op 74.04km en 28.9km/u.
Het parcours was vandaag echt simpel... vlak met lange rechte stukken,
zo mag het ook wel eens.
Nu volgt het clubweekend naar Ieper... da is dus 500km afzien ... super.

Rit 8: Hoge Mierde

Er zijn zo van die zekerheden in het leven. Van regen wordt je nat, van modder ziet je fiets vuil. Quick step wint wel een paar klassiekers, bij Silence Lotto is het altijd net niet. Als het mooi weer is, zijn we met meer doortrappers dan met slecht weer... En Kris VE gaat elk seizoen wel eens in het dekor. Vandaag was het weer prijs...

Zondag 19 april, vandaag is het Amstel Goldrace. En vandaag zijn we met 31 doortrappers om in gezwinde draf richting nederland te rijden. Nog voor de start hebben we al een lekke band. Patrick zijn sjepappe laat het afweten.
Grote afwezige vandaag (reeds voor de 2de week op rij): Ronni Caers. Ziek was het verdict. Wat is dat toch met die ronde van Vlaanderen rijders? Is het niet dat ze ziek zijn, gaan ze wel tegen de vlakte.

Via Dessel en Retie rijden we langs Arendonk richting Reusel. In Reusel stonden we bijna in de krant. Net na de "Frontière" willen we links afslaan. Voor een keer steekt iedereen mooi zijn handje uit. Echter een onbesnutste Nederlander meent dat hij geen rekening moet houden met ons zwakkere weggebruikers en beslist ons nog langs links te passeren (over een volle witte lijn). Gevolg: een geroep en getier in het peloton en een auto die vol in de remmen moet gaan.
Van de schrik moeten er een paar dringend naar het toillet... Dus we houden hier onze eerste pisstop.

Via de smalle wegen rijden we verder richting Ravels. Op een bepaald moment wordt het allemaal heel smal. We beslissen op 1 rij te rijden. Plots wordt er geremd vooraan. Kris VE en Guy moeten uitwijken en rijden het zand in. Guy kan terug op de weg geraken, maar voor Kris loopt het minder goed af... Hij rijdt vast in het mulle zand en rijdt tegen een tak. Hij gaat over de kop. Gevolg: rem stuk, scheenbeen blauw, pijnlijke schouder en smeer op de knie.
Ook hier weer moeten verschillende van ons van de schrik bekomen... Pisstop nummer 2.

Na bekomen te zijn van de schrik rijden we rustig verder via Ravels, Arendonk, Retie en Dessel. Hier beslis ik om de groep te verlaten. en richting douche te rijden.

Nog 1 ritje voordat de monsterritten naar en van Ieper kunnen aanvatten... Hopelijk herstellen onze ronderenners zich snel zodat ze zonder brokken het seizoen kunnen afmaken.

Rit 7: Hageland Classic

Hoogtepunt nummer 1 van het wielerseizoen voor de meesten van ons: de Hageland Classic. Een pittig ritje van 135km doorheen het mooie Hageland. De voorbije jaren telkens zeer mooi weer. Dit jaar was het net iets anders. Het druppelde bij de start, en we zouden het ook net niet droog houden.

Zoals gewoonlijk splitsen we ons op in 2 groepen: groep 1 bestond uit de echte flandriens, de dappersten onder de wielrenners, de die hards. Groep 2 bestond uit de softere gevallen, de watjes, de softies, de sissies, de baanjeanetten.

Grote afwezigen dit jaar: de familie Caers. Ronni had besloten om zijn oprit de gaan beklinkeren en papa-lief moest mee helpen.

Stipt 9u vertrekken we. Ikzelf zet me op kop, samen met Jos P, Bart VG en Cois. We houden er een mooi gemiddelde op na. En het duurt niet lang of we hebben een sliert van een 200tal renners achter ons hangen. Om de 2,5 km schuiven we mooi door zodat ieder zijn kopwerk doet (toch ongeveer).




Via Geel rijden we naar Averbode. Hier wijzigt het parcours ten opzichte van het vorige jaar. Via Zichem rijden we richting Aarschot. Ondertussen steken de baanjeanetten ons voorbij. Onverschrokken rijden we door. De eerste heuveltjes doemen op. Alles gaat nog vlot.


Tijdens de eerste pitstop begint het eventjes te regenen. We proberen snel te schuilen. Na 5 minuten is de bui al weer voorbij en kunnen we onze rit verder zetten. Cois heeft ondertussen zijn koptrekkers rol geruild met Raymond.




We blijven tegen een gemiddelde van 28 km/u verder rijden. Bergop gaat het wat gezapiger, bergaf gaat het wat sneller. Op een bepaald moment ging het net iets te snel. Net voor een scherpe bocht voel ik dat het glad is, mijn achterwiel schuift weg. Zonder erg. Bij Sonja en Roger loopt het niet zo goed af. Sonja schuift ook weg, rakelings langs een huis en tegen de grond. Roger rijd op Sonja en vliegt over de kop. Daar staan we stil. Verpleger van dienst, Jos P, neemt de verzorging van de gekwetsen waar. Technieker van dienst, Bamme, neemt het materiële voor zich.




We kunnen gelukkig onze rit verder zetten.




Pitstop 2 staat garant voor de nodige spanning. Vlak voor de enige klim met kasseien. Er zijn hier 2 wegen om boven te geraken: weg 1 is de officiële, links op naast de kerk en over de kasseien tot boven. Weg 2 is de verkeerde, jeanetten kant, over een licht hellende betonbaan. Als enige echte die hards kiezen wij voor weg 1. Je kan wel raden welke weg de andere groep heeft genomen... 1 woord voor hen: diskwalificatie.

Over berg en door het dal gaat onze tocht verder. Naarmate de klimmetjes vorderen, gaat het steeds moeizamer. Die verbouwingen hebben toch voor een conditionele achterstand. Op de Poggio beslist Steve om even de co-rijders te entertainen door het betere werk van Drukwerk ten berde te brengen: "Je loog tegen mij alsof ik een kindwas..." Het volledige oeuvre zal hij brengen op het clubfeest in het najaar...
Na pitstop 3 beslis ik om te gaan socialiseren met de achtersten uit de groep. Ondertussen blijven zo vooraan ronddraaien tegen 30km/u. Via meerhout rijden we langs Olmen tot de vakschool in Mol. De 135km zijn rond.

Ter plaatse vernemen we dat ook Kris VE in het dekor is gegaan.

Modder en regen hadden de wegen op sommige plaatsen zeer glad gemaakt. Dat hebben beide groepen aan de lijve kunnen ondervinden.









We kunnen deze rit afsluiten met een deugdoende BBQ in het Zilvermeer. Iedereen kon hier zijn verhaal doen van die dag. Jammer dat er maar 1 blog is...


Bedankt Bart vor de foto...

Rit 6: Lummen

Tja, er zijn zo van die ritten waar eigenlijk niets in gebeurd. En dit was er zo eentje.

Het weer was vis nog vlees: geen stralende zon, maar ook geen gietende regen. Over de wind valt ook al niets te zeggen.

Dan maar over de rit. We waren weer met meer dan 30. Voor de eerste keer dit seizoen vertrokken we om 8u30. Gelukkig had niemand zich overslapen. Vandaag was het wel de eerste rit met wat klimwerk voor de boeg. Generale repititie voor het zwaardere werk van volgende week... Vroeger waren er tijden waar op iedere molshoop er wel iemand de longen uit zijn lijf reed om Ronni de loef af te steken. Maar dat mocht zelfs niet zijn vandaag... Op geen enkele helling werd gesprint.
Leon had wel zijn best gedaan om eens een nieuwe klim in het parcours te steken. En dat was hem ook goed gelukt, zelfs Cois (mister 500.000 km) himself, had deze klim nog nooit gedaan. Heuveltje op, bandje wisselen bij Ronny Vb, plasje doen, en via zelfde weggetje heuveltje terug af.

Vervolgens rijden we via de kanaaldijk terug naar Mol. Aan de krophoek kunnen we ons eerste terrasje van het jaar doen.

Op naar een ritje met iets meer animo... Op naar de Hageland Classic.