Nog voor de start problemen voor George.
Bij het oppompen van de achterband sprong deze gelijk stuk, alle lucht was er zo uit ... pffffff.
Dit euvel werd gelukkig snel hersteld.
Ook de weergoden lieten het afweten. De eerste druppels vielen al uit de lucht ... halleluja.
Ronni, onze wegkapitein, maakte er een lange briefing van maar rond 9.10u vertrokken we,
onder licht gedruppel, naar Averbode.
De eerste kilometers door het centrum van Mol verliepen nat maar wel rustig.
Bij het naderen van de Ring na 2km opschudding in de groep.
Els wilde van het wegdek via het gootje naar het fietspad maar het opkantje bleek iets te hoog
waardoor zij onderuit ging ... das dus klote.
Vooral de knie was geraakt en op aanraden van Jos Pauwels besliste Els om niet verder te fietsen.
Ook Wim, Jos Wouters en Nadine hielden het voor bekeken want de druppels werden dikker.
Toen waren we nog met 28 ... en dat zou zo blijven.
De regen werd gelukkig ook minder en 5km verder scheen de zon tussen de wolken.
Via Bel, Stelen, Oosterlo en Varendonk ging het naar de Abdij van Averbode
met de wind zachtjes in de rug ... meer moet dat niet zijn.
Met de Abdij in zicht wilde onze wegkapitein de benen nog eens testen met het oog
op de Ronde van Vlaanderen en trok dus stevig door ... niemand volgde echter.
Dan maar alleen doortrekken tot boven, ben je zeker da je wint ;-)
Na 10min pauze aan de Abdij ging het verder naar Blauberg over glooiende wegen
met zelfs een kasseistrook van 100m ... da was simpel.
De kapittelberg en nog wat andere bergjes zorgde steevast voor demarrages
met veel gepuf en geblaas ... maar het was leuk.
Na de heuvelzone ging het verder over kronkelende wegen
met de wind meestal in het nadeel naar Veerle.
Nadien in rechte lijn via Vorst naar Meerhout.
In Meerhout nog wat draaien en keren, daar heeft onze wegkapitein een patent op,
maar na 78.09km komen we met 28 veilig aan in de Krophoek.
Het parcour mag er zijn en het gemiddelde bedroeg vandaag 27.5km/u.
Ronni
maandag 30 maart 2009
maandag 23 maart 2009
Rit 4: Het fonteintje
Hmmm, wat voor een rit zou dit worden.
Ronni kondigt de rit aan als volgt:" We mogen eens goed doortrekken aan het fonteintje". "Ze mogen doen wat ze willen", dacht ik zo, "maar van mijn fonteintje blijven ze af."
Het was droog nadat er eerder deze ochtend wat motregen was gevallen. De hemel was wel grijs Een lichte bries maakte het allemaal wat frisjes. Toch stonden we weer met een 30-tal rouleurs klaar om te vertrekken.
Ik zou achteraan post vatten. We waren nog geen 500m ver of daar vloog Walter z'n pomp al over het wegdek.
Ondertussen krijgen we een signaal van de kop van het peloton:"nog graag 2 extra koptrekkers aub." Er zou vandaag dus veel getrokken worden. Raymond en ik offeren ons op.
Aanvankelijk gaat het tegen een behoorlijk tempo richting Beringen. De wind waaide in de rug. Hoe meer we Beringen naderden, hoe meer de zon er begon door te komen. Heerlijk zo een lentezonnetje. Echter, hoe meer de zon er door kwam, hoe meer wind er kwam opzetten.
In Beringen draaiden we van rijrichting en kregen zo de wind op de kop.
Plots begon Ronni fors door te trekken. We waren aan het fonteintje. In zijn wiel volgden Leon, ikzelf, Kris VE, Ronny VB, Raymond en Kris W. Ik moest al snel lossen. De spurt werd uiteindelijk een milimeterspurt tussen de 2 krissen.
Ik kwam nog boven in een groepje met Bart en Frank. Steve, een geboren niet-klimmer, hing net achter ons, zonder krampen deze keer.
Vanaf de top van het Fonteintje tot Mol was het nog 40 km, tegen de wind in. Gedaan met trekken, nu was het beuken.
We hielden het tempo strak. Van achteren kwamen de eerste signalen dat het net iets te strak was. In Olmen besliste Ronni om het tempo te doen zakken zodat we zonder al te veel kleerscheuren aan de krophoek zouden geraken.
Weer een mooie rit, mee lastig gemaakt door de weergoden.
Nog 3 weekends en het is de Hageland Classic. Ik voel dat we stilletjes aan in vorm geraken...
Ronni kondigt de rit aan als volgt:" We mogen eens goed doortrekken aan het fonteintje". "Ze mogen doen wat ze willen", dacht ik zo, "maar van mijn fonteintje blijven ze af."
Het was droog nadat er eerder deze ochtend wat motregen was gevallen. De hemel was wel grijs Een lichte bries maakte het allemaal wat frisjes. Toch stonden we weer met een 30-tal rouleurs klaar om te vertrekken.
Ik zou achteraan post vatten. We waren nog geen 500m ver of daar vloog Walter z'n pomp al over het wegdek.
Ondertussen krijgen we een signaal van de kop van het peloton:"nog graag 2 extra koptrekkers aub." Er zou vandaag dus veel getrokken worden. Raymond en ik offeren ons op.
Aanvankelijk gaat het tegen een behoorlijk tempo richting Beringen. De wind waaide in de rug. Hoe meer we Beringen naderden, hoe meer de zon er begon door te komen. Heerlijk zo een lentezonnetje. Echter, hoe meer de zon er door kwam, hoe meer wind er kwam opzetten.
In Beringen draaiden we van rijrichting en kregen zo de wind op de kop.
Plots begon Ronni fors door te trekken. We waren aan het fonteintje. In zijn wiel volgden Leon, ikzelf, Kris VE, Ronny VB, Raymond en Kris W. Ik moest al snel lossen. De spurt werd uiteindelijk een milimeterspurt tussen de 2 krissen.
Ik kwam nog boven in een groepje met Bart en Frank. Steve, een geboren niet-klimmer, hing net achter ons, zonder krampen deze keer.
Vanaf de top van het Fonteintje tot Mol was het nog 40 km, tegen de wind in. Gedaan met trekken, nu was het beuken.
We hielden het tempo strak. Van achteren kwamen de eerste signalen dat het net iets te strak was. In Olmen besliste Ronni om het tempo te doen zakken zodat we zonder al te veel kleerscheuren aan de krophoek zouden geraken.
Weer een mooie rit, mee lastig gemaakt door de weergoden.
Nog 3 weekends en het is de Hageland Classic. Ik voel dat we stilletjes aan in vorm geraken...
vrijdag 20 maart 2009
Rit 3: Kasterlee
Typisch.
Vandaag is het droog weer en daar komen de baanjeanetten ook mee aansluiten. Vorige week 20 flandriens, deze week 36 wielertoeristen.
Maar ja, baanjeanet of flandrien, we rijden allemaal even hard. Rit 1 aan 29,5, rit 2 aan 29, dat is een goed begin van het seizoen.
Om stipt 9u vertrekken we bij Leon. Vandaag is Ronni wegkapitein en hij zal ons leiden via Kasterlee naar de krophoek. Ronni kondigt reeds vooraf aan dat er 2 kleinere hellingen zijn opgenomen in het parcours en dat er op het einde een sprint volgt.
In tegenstelling tot vorige week vertrekken we vandaag met wind op kop. Via Achterbos en Millegem rijden we achter Bobbejaanland achterdoor richting Lichtaart. Ondertussen moeten we eventjes opletten want er lopen wilde honden over de baan (alleen het strikje tussen de oren ontbrak). Maar gelijk wij geoefende renners zijn, slalommen wij hier gezwind door heen.
Na Lichtaart komen de 2 hellingen aan de beurt. Hier wordt gesprint door de kop van het peloton. Niets voor mij dus hier kan ik niets over melden.
Boven op de 2de helling houden we onze pisstop.
Na Kasterlee rijden we via Retie, naar Dessel om zo de kanaaldijk op te rijden. Met Steve lijkt het vandaag beter te gaan als 2 weken geleden: geen krampen. Maar, was hij toch moe of reed hij gewoon voorzichtig? We zullen nooit weten waarom regelmatig een "afstand" laat tussen hem en zijn voorrijder. Louis M biedt nochtans zijn diensten aan als professionele pechverhelper en wil Steve wat duwen. Steve slaagt het aanbod af want hij wil hier geen gewoonte van maken. Ik bied aan Louis aan om op het aanbod in te gaan, maar helaas,... Van je vrienden moet je het hebben... Misschien moet ik volgende rit ook zeggen dat ik krampen heb?
Stefan Pierle gaat de sprint aantrekken. Ik zit in zijn wiel. Stefan valt stil. Ik neem over. Maar na nog geen 10 meter rijden springt Kris W. er al over en mijn werk zit er al op.
Met veel rijden en stoempen probeer ik aansluiting te vinden bij de sprinters en slaag hier uiteindelijk in. (nu kan ik wel een duwtje van Louis gebruiken denk ik zo). Meer krijg ik nog niet uit mijn benen geperst. Volgende keer beter misschien.
Uiteindelijk rijden we met z'n 36 de rit uit. Afstand was 70 km. en het gemiddelde lag weer rond de 29km/u.
Op naar volgende week met betere benen of wat meer hulp van je ploegmaten...
Vandaag is het droog weer en daar komen de baanjeanetten ook mee aansluiten. Vorige week 20 flandriens, deze week 36 wielertoeristen.
Maar ja, baanjeanet of flandrien, we rijden allemaal even hard. Rit 1 aan 29,5, rit 2 aan 29, dat is een goed begin van het seizoen.
Om stipt 9u vertrekken we bij Leon. Vandaag is Ronni wegkapitein en hij zal ons leiden via Kasterlee naar de krophoek. Ronni kondigt reeds vooraf aan dat er 2 kleinere hellingen zijn opgenomen in het parcours en dat er op het einde een sprint volgt.
In tegenstelling tot vorige week vertrekken we vandaag met wind op kop. Via Achterbos en Millegem rijden we achter Bobbejaanland achterdoor richting Lichtaart. Ondertussen moeten we eventjes opletten want er lopen wilde honden over de baan (alleen het strikje tussen de oren ontbrak). Maar gelijk wij geoefende renners zijn, slalommen wij hier gezwind door heen.
Na Lichtaart komen de 2 hellingen aan de beurt. Hier wordt gesprint door de kop van het peloton. Niets voor mij dus hier kan ik niets over melden.
Boven op de 2de helling houden we onze pisstop.
Na Kasterlee rijden we via Retie, naar Dessel om zo de kanaaldijk op te rijden. Met Steve lijkt het vandaag beter te gaan als 2 weken geleden: geen krampen. Maar, was hij toch moe of reed hij gewoon voorzichtig? We zullen nooit weten waarom regelmatig een "afstand" laat tussen hem en zijn voorrijder. Louis M biedt nochtans zijn diensten aan als professionele pechverhelper en wil Steve wat duwen. Steve slaagt het aanbod af want hij wil hier geen gewoonte van maken. Ik bied aan Louis aan om op het aanbod in te gaan, maar helaas,... Van je vrienden moet je het hebben... Misschien moet ik volgende rit ook zeggen dat ik krampen heb?
Stefan Pierle gaat de sprint aantrekken. Ik zit in zijn wiel. Stefan valt stil. Ik neem over. Maar na nog geen 10 meter rijden springt Kris W. er al over en mijn werk zit er al op.
Met veel rijden en stoempen probeer ik aansluiting te vinden bij de sprinters en slaag hier uiteindelijk in. (nu kan ik wel een duwtje van Louis gebruiken denk ik zo). Meer krijg ik nog niet uit mijn benen geperst. Volgende keer beter misschien.
Uiteindelijk rijden we met z'n 36 de rit uit. Afstand was 70 km. en het gemiddelde lag weer rond de 29km/u.
Op naar volgende week met betere benen of wat meer hulp van je ploegmaten...
zondag 8 maart 2009
Rit 2: Lommel
Jawadde, dadde. Wat een verschil met vorige week.
Het lentezonnetje had plaatsgemaakt voor herfstweer. Regen en wind waren vandaag prominent aanwezig.
Daar het weer vorige week ideaal weer was voor de wieler"toeristen", was het deze keer aan de echte Flandriens om zich te tonen. Dat was dan ook te merken aan het aantal gegadigden. Vorige week nog 36, deze week nog maar 20.
Om stipt 9u zette Leon zich op kop van de groep en het startsein werd gegeven. De eerste 25 km werden vlot afgewerkt. Met de wind in de rug en matige regen reden we in no-time naar Lommel. Waw, dat ging goed zeg.
In Lommel aangekomen veranderde alles plots: wind op kop, veel draaien en keren en de regen die intenser werd. We bleven echter doorgaan. Niets kon ons tegenhouden, echt niets. Allez, dat was dan wel buiten de blaas van Jos P. gerekend. In Kerkhoven werd de druk zo groot dat er iets diende te gebeuren. Dus zijn we maar gestopt. We hadden ondertussen al 40 km afgelegd. Nog 25 te gaan.
15 km verder stonden we weer stil. In Balen reed Mia lek. Als verzopen kippen keken we toe hoe Leon en Louis Mia depaneerden. Sommige dingen veranderen ook nooit.
In gestaag tempo reden we verder via Scheps, Hulsen richting Mol. De laatste hinernis van de dag lag daar op ons te wachten. De brug langs de ring (voor mij een brug te veel). Uiteindelijk kwamen we met een 10tal aan aan de Krophoek.
Ondanks de regen en wind hebben de 66 km toch afgelegd tegen een gemiddelde van net geen 29 km/u. Mooi werk van de koptrekkers van dienst, en een schitterende inspanning van de achtersten om steeds mooi de harmonica dicht te rijden.
Op naar volgende week met hopelijk beter weer en benen.
Het lentezonnetje had plaatsgemaakt voor herfstweer. Regen en wind waren vandaag prominent aanwezig.
Daar het weer vorige week ideaal weer was voor de wieler"toeristen", was het deze keer aan de echte Flandriens om zich te tonen. Dat was dan ook te merken aan het aantal gegadigden. Vorige week nog 36, deze week nog maar 20.
Om stipt 9u zette Leon zich op kop van de groep en het startsein werd gegeven. De eerste 25 km werden vlot afgewerkt. Met de wind in de rug en matige regen reden we in no-time naar Lommel. Waw, dat ging goed zeg.
In Lommel aangekomen veranderde alles plots: wind op kop, veel draaien en keren en de regen die intenser werd. We bleven echter doorgaan. Niets kon ons tegenhouden, echt niets. Allez, dat was dan wel buiten de blaas van Jos P. gerekend. In Kerkhoven werd de druk zo groot dat er iets diende te gebeuren. Dus zijn we maar gestopt. We hadden ondertussen al 40 km afgelegd. Nog 25 te gaan.
15 km verder stonden we weer stil. In Balen reed Mia lek. Als verzopen kippen keken we toe hoe Leon en Louis Mia depaneerden. Sommige dingen veranderen ook nooit.
In gestaag tempo reden we verder via Scheps, Hulsen richting Mol. De laatste hinernis van de dag lag daar op ons te wachten. De brug langs de ring (voor mij een brug te veel). Uiteindelijk kwamen we met een 10tal aan aan de Krophoek.
Ondanks de regen en wind hebben de 66 km toch afgelegd tegen een gemiddelde van net geen 29 km/u. Mooi werk van de koptrekkers van dienst, en een schitterende inspanning van de achtersten om steeds mooi de harmonica dicht te rijden.
Op naar volgende week met hopelijk beter weer en benen.
zondag 1 maart 2009
Rit 1: Postel
Eindelijk!!! ... november, december, januari en februari zijn voorbij en daar is ... de zon.
De 1ste rit naar de Abdij van Postel beloofde een mooie rit te worden.
De voorspellingen waren zon en 14°, meer moet dat niet zijn op 1 maart.
Bij de start was het wel mistig en niets te warm maar na 40km was daar toch de beloofde zon.
Na een korte briefing van wegkapitein Ronni werd het seizoen 2009 op gang gefloten door Jos Pauwels.
De 6 koptrekkers van de dag waren Wim, Louis M., Leon, Kris, Bart en Ronni.
Na een rustige start werd het tempo toch opgetrokken naar 30km/u.
Het parcours was dan ook nagenoeg vlak met lange rechte wegen langs Postel, Weebosch en Luyksgestel.
De pechvogel van de dag was Peter die lek reed juist aan de plaspauze, perfecte timing Peter.
Ook Steve liet van zich horen want krampen deden hem even halt houden. Da komt wel goed Steve.
Verder was het een rustige rit tot natuurlijk de sprint in zicht kwam.
Ronni trok de sprint aan op 1km van de meet, Louis M. nam over en ook Wim deed zijn best maar
daar was Kris die op het juiste moment aanging en nipt stand hield.
Ik werd dus tweede op een half wiel ... miljaar??!!
Na de sprint ging het rustig met 36 clubleden!!! naar ons stamcafé.
De juiste gegevens voor de 1ste rit waren: 61.35km en 29.4km/u
Ronni
Abonneren op:
Posts (Atom)
