Rit 21: Pulle

Vandaag zou de rit ons naar Pulle brengen. Where the f*ck ligt Pulle? Blijkbaar niet ver van Herentals. Maar toch zouden we er bijna 90 km over doen om daar te geraken. Ronni zou er weer voor zorgen dat we de mooiste plekjes van de kempen zouden kunnen bezichtigen.

HEt is 8u30 en met z'n 25 staan we klaar om te vertrekken. Het zonnetje schijnt lekker. Echter, als we naar het westen keken, doemden donkere wolken op.
We vertokken rustig richting Geel. Wanneer we aan sas komen begint het te regenen. Gelukkig waren de meesten onder ons voorzien van een regenjasje. Niet al te snel doen we onze regenjas aan. We zijn nog niet goed weg of het begint te stortregenen. Tegen een gezapig tempo rijden we verder. Een wagen steekt ons voorbij (zoals nog al eens durft te gebeuren). Plots slaan ze vooraan af naar links. Dan gaat het allemaal heel snel. De koptrekkers zien de wagen niet komen. Frank ziet het gevaar wel in en begint luidkeels te roepen: STOP STOP, HEY HEY. Als een echte slang nemen we echter onze bocht. Gelukkig komen de oerkreten van Frank door tot vooraan en net op tijd stoppen ze vooraan met afdraaien. De auto moet volop in de remmen gaan.
Gelukkig loopt het allemaal goed af en kunnen we zonder erg de rit verder zetten.

De volgende 60 gebeurt er niet veel meer. Het blijft regenen. We rijden voorzichtiger door het Kempense landschap. Nieuw deze keer is dat er 2 maal gestopt is om te plassen. Die 50-plussers toch met hun prostaatproblemen...

De laatste 30km slagen we er toch in droog te blijven en zodoende kunnen we zonder al te veel problemen nog iets gaan drinken in ons Clublokaal: de krophoek. Uiteindelijk hebben we deze rit relatief traag afgelegd: een gemiddelde van rond de 28. Zou het bijna ongeluk hier iets mee te maken hebben?

Rit 20: Achelse Kluis

Wanneer gaan er mensen nog eens een rit missen? We zitten al voorbij half weg het seizoen en nog steeds staan er 7 leden aan de top van het klassement: geen enkele rit gemist. Het is moeilijk om te weten wie er clubkampioen gaat worden. Favoriet dit jaar is Kris VE. Vorig jaar reeds grote kanshebber tot het grote ongeluk. Kris wordt gegrepen door een auto en ging tegen het decor: 6 maanden was Kris buiten strijd. Cois Hemelaers dan? Een gevestigde waarde in de club. Enkel vorig jaar stond hij niet aan de top wegens gezondheidsproblemen. Mia en Louis? Zij gaan nog op vakantie dit jaar dus zullen nog afvallen, idem voor Bart VG. Blijven er nog 2 onzekerheden over: Frank en Louis B.

Genoeg over het klassement nu. Terug naar de orde van de dag.
Vandaag was Ronny VB wegkapitein en hij zou ons brengen naar Achels Kluis. Ik had deze keer weer plaatsgenomen achteraan in het peleton. Voor het vertrek gaf Ronni nog een korte speech aangezien hij net papa was geworden: hij zou er eentje trakteren.
Aan een hoog tempo werd er vertrokken. Achteraan piekten we al onmiddellijk naar snelheden van 40 km/u. Gelukkig stond de wind langs achter. We reden naar Nederland: via Weebosch naar Valkenswaard. Het was hier een paar keer goed uitkijken om niet omver gereden te worden door de Hollandse Johnys in een uitgebouwde peugeot (was dit een toeval?)
Via vele draaien en keren over smalle Hollandse wegen reden we terug naar België. Halverwege Nederland stonden we wel stil. Bij Louis B lag de ketting er af. Dat was snel opgelost. Dat dachten we... We zaten nog niet op onze fiets of er had er weer een platte band.

Via mooie natuurgebieden reden we terug België in. Hier stopten we even om te plassen. Tijd voor de achterhoede om terug bij te komen in het peleton want door de smalle wegen was het niet altijd evident om contact te blijven houden met de groep.

Terug op Belgische wegen gebeurde het weer eens: een valpartij. Frank had net gedronken en wou zijn drinkbus terugsteken. We draaiden op dat moment links af. Frank remde te laat en tikte het wiel van zijn voorganger aan. Gevolg: spectaculaire valpartij. Verschillende kneuzingen, schaafwonden en geschaafde zadel waren het gevolg. Verpleger van dienst Jos P. lapte Frank terug volledig op.

Via Lommel reden we de kanaaldijk op. Dit was de voorbode van een massaspurt. Ik had besloten Frank zijn wiel te kiezen. Immers de 2de tourrit van 2007 in gedachte (Robby McEwen won toen ook na een val) was Frank de grote favoriet. Frank bracht me perfect naar voor. Er waren er veel die zich goed voelde. Het was immers een gewriemel over de ganse breedte van de weg. Ook Kris VE deed mee. Echter hij had te veel naar Gert Steegmans gekeken: ging te vroeg aan. Ik bleef zitten. Links en rechts van mij probeerden er nog naast te komen. De meet kwam dichterbij. Ronni C, Louis M en Frank zetten samen de spurt aan. Ik kon niet mee want ik me laten insluiten. Frank haalde uit met een paar flinke lendeslagen en klopte overtuigend Ronni en Louis. Frank deelt geen cadootjes uit, ook niet aan kersverse vaders. Ik was afgetekend vierde.

Onder een mooi zomerzonnetje legden we de 93km af tegen een gemiddelde van 29,8km/u.

Schol Ronni en op naar een 2de...

Rit 19: Halen

Vandaag stond er nog eens een pittig ritje op het menu. Telkens als we richting Diest rijden, weten we dat het heuvelachtig wordt.

De rit zou 105 km zijn en daarom vertrokken we al om 8u. Iedereen is immers graag op tijd thuis om de pattatjes nog warm te eten.
En zoals de voorbije weken zouden we ook vandaag een aardig gemiddelde nastreven. Voor de verandering ging ik ook eens op kop rijden vandaag. Kwestie van het verhaal eens vanuit een ander standpunt te brengen. De 4 koptrekkers van dienst waren vandaag Kris van Esch (als vaste waarde), Ronni Caers (als wegkapitein), Louis M (als flandrien en beuker) en Wouter (als verslaggever).
Het is 8u stipt en Ronni geeft nog snel wat informatie rond het clubfeest. Gelukkig voor Patrick neemt Ronni zijn tijd om de uitleg te geven, want anders was hij te laat geweest. Dus iets na 8u zijn we weg. Via Mol centrum rijden we richting Heidehuizen. Daar sluiten nog 3 doortrappers aan bij onze groep. Vervolgens rijden we via Meerhout, Tessenderlo richting Schaffen. Hier in Schaffen ligt de eerste heuvel op ons te wachten. Ronni lost al snel vooraan. Kris en ik houden er gewoon een strak tempo op na en Louis volgt ons. We zijn nog niet goed boven of we horen al roepen "PLAAAAAAT". Jan Vandenbergh stond plat. Het duurde eventjes voordat het probleem verholpen was, maar na een 5tal minuutjes waren we weer onderweg. Ondertussen waren de vrouwen al gaan plassen.
Via Schaffen reden we naar Molenstede. Hier lag de 2de helling: 2km licht stijgend. Hier weer zelfde scenario. Kris en ik trekken de kop en houden er een stevig tempo op na. Ronni lost weer. Louis blijft in het wiel. Op 500m van de top komt Louis er over, ik ga er achter aan, Kris lost. Louis is eerst boven. Maar het heeft hem blijkbaar krachten gekost want op de volgende helling zal het niet zo makkelijk gaan.
Via de ring van Diest rijden we richting Scherpenheuvel. Hier ligt klim nr 3, Louis springt hier weg, maar Kris haalt hem in en gaat er over. Ondertussen beginnen er een aantal achteraan al moe te worden. We houden een strak gemiddelde aan en rijden zo richting 4de helling. De klim naar de autostrade: hier trekt Kris de klim aan. Ronni springt weg en Louis gaat er achteraan. Het wordt een nek aan nekrace. Ronni haalt het nip.
Hier is het keerpunt. We hebben altijd de wind op kop gehad, van nu af aan zou het sneller kunnen. Via nog een paar hellingenen een pisstopje rijden we richting Paal. Ondertussen vechten Kris en Louis nog een aantal duelletjes uit, telkens in het voordeel van Kris. Soms gaan ze zo op in hun gevecht dat ze vergeten af te draaien. Zij zullen meer dan 105km afgelegd hebben denk ik.
In Paal ligt de laaste Helling. Kris en Ronni vechten hier voor de ereplaatsen. Het is een heroïsch gevecht wat enkele oergeluiden oplevert. Ik geloof dat Kris het nipt haalt.

We rijden richting Mol langs de kanaaldijk. De laatste 10 km hebben we de wind pal in de rug. Kris en ik trekken het tempo op naar 40km/u. Maar dat is niet snel genoeg voor Louis. Hij legt het tempo met een ruk hoger naar 54km/u. De laatse 5km leggen we dus in een record tempo af. Louis op kop, ik in zijn wiel, Ronny vb en Frank in mijn wiel. Wat moet ik nu doen? De sprint aan trekken voor Frank en Ronny of het gat laten vallen voor Louis? Ik blijf te lang twijfelen en uiteindelijk beslis ik maar om Louis voorbij te gaan. Ronny en Frank springen er direct over en uiteindelijk is het Ronny die de sprint wint. Maar zoals gewoonlijk, geen bloemenmeisjes of kussende missen. Jammer eigenlijk, want er zouden plots wat meer kandidaten zijn om mee te sprinten.

Over de strijden in de achterhoedes kan ik niets zeggen, ik hing immers van voor. Maar naar ik gehoord heb hebben ze zich daar ook de pleuris gereden.
Uiteindelijk hebben we deze rit aan een gemiddelde van 29,6 afgelegd. Op naar 9 augustus...

Rit 18: Beerse

Het was weer zondag. En zoals meestal op een zondag voormiddag tussen maart en oktober, vind je ons op de fiets. Vandaag bracht de rit ons naar Beerse: een dikke 80km over vlakke wegen.

Met een 30tal renners waren we van de partij. Het was droog, maar grijs. Temperatuur bedroeg een 17°c. Aan de friss kant, dus had ik toch maar mouwtjes aangedaan. Dit was geen overbodige luxe.

We waren nog niet goed weg, of we stonden al weer stil. Net voorbij de ovonde in Achterbos stond George al met een lekke band langs de kant. Dat beloofde voor de rest van de rit. De band was snel gemaakt en we maakten aanstalte om terug te vertrekken. Maar dat was buiten de band van George gerekend. Blijkbaar was het een kapotte band dat George had aangeven aan Louis... Dat zijn dan 2 kruisjes?

Zoals al regelmatig dit seizoen maakte Ronni er een rit van me de nodige bezienswaardigheden. Vandaag reden we zo voorbij Graspop. Hier was het echter nog vroeg zodat we enkel maar wat vroege vogels zagen die een kopje koffie verwarden met een spuitje epo.
Verder reden we door het centrum van Vosselaar. Hier was een Beach-volley-treffen aan de hand. Op het marktplein hadden ze enkele tonnen zand gekapt en mannen en vrouwen (spijtig genoeg niet in bikini omwille van te koud) speelden onder elkaar.
Tenslotte reden we nog door Turnhout centrum. Hier was het ook nog vrij kalm. De enige hindernis hier waren de kasseitjes op de markt.

Verder was dit een doorgaanse rit van uiteindelijk een 85 km. Om dit te halen moest Ronni wel een hele omweg maken langs de Maat, het ecocentrum, Gompel en de Toemaathoek. Spijtig voor Steve, de bom, Beerten (zoals hij zichzelf noemde) was er geen sprint voorzien. Aan de Baileybrug aan de Maat was voor de verandering wel een bevoorradingsplaats voorzien: voor iedereen een Aquarius Red Blast. Zou deze jongen volgende zondag in Halen kunnen staan aub?

Uiteindelijk haalden we zonder verdere problemen de Krophoek. Het gemiddelde was ongeveer 30km/u.
Op naar Halen volgende week: 104 km over een heuvelachtig parcours. Smeer de beentjes maar in...