De Voerstreek vanuit Moelingen.
We steken het Albertkanaal en de Maas over. Op de parking
tegenover “De Berwien” worden 17 fietsen klaargezet. Rugzakjes worden aan de
volgauto toevertrouwd. Leon en Simonne zullen ons heel de rit vergezellen.
De eerste klim van 1,8 km vanuit Mortroux wordt al snel
gevolgd door een tweede van 1,4 km met stukken van 14%. De trend is gezet.
Raymond kent de streek en zal voldoende hellingen inbouwen om ons een hele dag
te laten genieten van prachtige uitzichten.
Een korte stop om de band van Kevin te vervangen. Golvende
landschappen brengen ons omhoog naar De Planck. De Zwaen, Côte de Hagelstein en
opnieuw De Planck. Via Teuven klimmen we 1,25 km de Kasteelstraat omhoog. Met
zicht op het dal van de Geul dalen we richting Gemmenich. Na een klim van 1,6
km naar het drielandenpunt in Vaals zetten we ons gezellig op een terras. Volgens
de serveuse kunnen we beter een stukje vlaai eten ipv onze eigen boterhammen.
Onze voorzitter denkt er duidelijk anders over.
Met lege blazen en volle drinkbussen starten we voor deel twee.
Van Vaals via de Epenerbaan klimmen we tot de afslag “Groene Weg” richting
Vijlen. Plat. Na de herstelling wordt in een strak tempo naar de rest van de
groep gezocht. Een eind verder wordt nog eens extra duidelijk dat Nederlanders
hun voorrang nemen.
Sommigen herkennen de streek. De weekends van de voorbije
jaren… We klimmen de Schweibergweg omhoog en dalen voorzichtig af naar Teuven.
Aan het gekende? kruispunt draaien we , euh, rechtsaf. Even verder gaan Bart en
Walter tegen de grond. Het lijkt nog mee te vallen. Via de Loorberg gaat het
naar de Gulpenerberg. De kilometers en de hoogtemeters worden voelbaar, maar
iedereen wil die 17% bedwingen. Spieren spannen zich en kettingen kraken;
iedereen komt boven.
Om in stijl het eindpunt te bereiken worden onderweg nog
twee “dessertjes” meegepikt. Kort maar wel heel pittig. De enkele regendruppels
die we onderweg gevoeld hebben zijn opgedroogd als we na 128 km en 2000
hoogtemeters “De Berwien” binnenstappen.
Paul
