Rit 34 – vrouwen aan de macht

De laatste rit van het seizoen ...

De laatste rit was een groot succes. Met 25 waren we present voor een rit van 60km. De briefing door Ronni was kort want de vrouwen namen alles over. Het weerzien met Fideel, na maanden out door zware val, was hartelijk.

Bij de start om iets na 9u was het helder weer maar ... ijskoud brrrrrrrrr. De 6 vrouwen namen de kop en ze deden dat goed. Via Sas 4, Sas 3 en de Blauwe Kei ging het naar Kerkhoven. Langs het kanaal naar Beverlo was de herfst alom aanwezig ... blaadjes à volonté. Verder langs den Topmolen om even later bij Paul en Els het erf op te draaien. De garage was helemaal omgebouwd tot feestzaal met drank, hapjes en een heuse discobar.

En ... het was er aangenaam warm. Als Carlo het zou kunnen was hij in het verwarmingselement gekropen. Na een half uurtje genieten van al dit lekkers ging de tocht verder.

De vrouwen bleven rustig aan de kop en de mannen ... wij volgden. Tot in de buurt van Hulsen Ronni naar voor schoot. De vrouwen dachten van oei, wat nu, maar ... mijn blaas stond op springen. uy zijn brouwsel was gewoon veel te lekker, sorry dames.

Stipt om 12u kwamen we aan in café De Krophoek waar de tafels al gedekt stonden. Eerst den dorst lessen daarna hete soep om de koude te vergeten en dan ... heerlijke spaghetti. Voor iedereen was dit ne zalige afsluiter van het seizoen.

Omstreeks 15u gingen we naar huis ... buikje vol en dikke benen.

De wijn was veel te lekker ...

ciao

Ronni

Rit 33: Hulst of Hulsel?

Vanaf vandaag gaat er wat veranderen in de club. Met deze historische woorden eindigde onze voorzitter zijn korte toespraak en zetten we allemaal aan om voor een voorlaatste keer in 2012 doorheen het kempenland te flaneren.

De rit van de verandering is dit dus. Achteraan in het peloton gingen deze woorden vaak over de tongen: wat zal er anders zijn?

Anders dan het voorbije seizoen was het weer: het was rustig, zonnig, maar frisjes. Geen regen. Dat is eens een keertje anders. We vertrokken met een 20tal rijders richting Hulst stond in het boekje. Maar eigenlijk reden we niet naar Hulst, maar Hulsel… verandering?

4 koptrekkers namen het zware werk vooraan voor zich. Hier toch niet veel anders. Via Postel, naar Reusel en zo de Nederlandse kempen door. Na 30 km een plaspauze. Onze voorzitter had een mooi plekje gevonden vlak langs de autostrade mooi in het groen. Iets anders dan anders? Ik dacht van niet.

We rijden verder. De snelheid varieert: nu eens 28km/u, dan weer vlotjes boven de 30km/u. met pieken naar 40km/u .Het uiteindelijke gemiddelde zit weer tussen de 29km/u en de 30km/u. Ook hier weinig anders.

Geen lekke banden, mechanische problemen of valpartijen. Dat is weer een keertje wat anders… We gaan gewoon iets drinken in de krophoek… niet anders.

Ach ja, de 65 km is weer vlotjes afgehaspeld zonder problemen. Het einde is in zicht. Volgende week de traditionele sluitingsprijs van de club en dan kan onze fiets weer genieten van een deugddoende vakantie.

Voor de nieuwsgierigen onder ons: de verandering die door de voorzitter is aangekondigd ging over het optrekken na de bochten. Om er voor te zorgen dat iedereen kan volgen en er geen opsplitsing moet komen tussen een A en B-team, heeft het bestuur besloten om zeker na de bochten de snelheid te matigen zodat er geen pieken komen in de snelheid. Echter achteraan de groep is dit niet te vermijden. Het harmonica-effect… Op deze manier hopen we dat diegene die eventjes minder in vorm zijn, gewoon in de buik van het peloton kunnen meedrijven en we zo samen kunnen aankomen op onze bestemming. En voor diegene die achteraan het peloton rijden: de 40km/u per rit blijft haalbaar…