Rit 9: 27 april

Wat gaat het toch snel allemaal. Het is alweer de 9de rit vandaag. Nog 2 ritten en we kunnen onze benen insmeren om naar Monchau te vertrekken. Maar vooraleer het zo ver is moeten we eerst nog naar Reusel rijden en naar Scherpenheuvel. Over de rit van Reusel kan ik nog meepraten, naar Scherpenheuvel zal het niet voor mij zijn. Woensdag vertrek ik immers met de familie naar Zee voor een verlengd weekendje. Een mens moet prioriteiten stellen in zijn leven. Maar soms heeft een mens niet te kiezen Daar gaat mijn klassement.
Na vandaag staan we nog met z'n 14en aan de top. Allemaal fanatiekelingen die nog geen rit hebben gemist dit seizoen.

9u30, het is weer drummen bij Leon. 31 fietselingen staan weer paraat. Ronni geeft nog wat informatie over het weekend en vervolgens trekken we ons langzaam op gang. Allez, langzaam is relatief. Vanachter in de groep moeten we regelmatig doortrekken naar 40km/u om de rekker dicht te rijden. Bart VG was ook met zijn nieuwe fiets present: een colnago primavera met een shimano 105-groep. Op een dag zoals vandaag is dat perfect mogelijk: mooie blauwe hemel met wat melkwolkjes, 15 graden bij de start en een zuchtje wind. De fiets zal niet vuil worden.

Via Dessel, Retie en Oud-turnhout rijden we richting Reusel. In Oud-Turnhout nemen we even een toeristische ommetje en kijken naar een paar stulpjes die daar zijn neergeplaatst. Indrukwekkende bouwwerken.
We rijden verder naar Arendonk, Reusel naar Postel. In Postel nemen we het Miel-ottenpad richting kanaaldijk. Het zonnetje straalt er mooi op los. Voor iedereen is dit blijkaar het signaal om de fiets van stal te halen: het was met momenten drummen op de kanaaldijk.
Op het einde sprinten we nog eens. Ik kan er echter niet veel over vertellen. Ik zette me immers te vroeg op kop en moest me laten uitzakken.

Uiteindelijk hebben we 79km afgelegd tegen bijna 30km/u. Schitterend werk van de koptrekkers. Wat is fietsen toch een geweldige sport.

Rit 8: 20 april 2008

Er zijn zo van die dagen dat de meest onmogelijke dingen gebeuren. Vandaag was het zo een dag. Na goed 30 km gereden te hebben staan we plots stil. Recht voor ons een bordje met "KLUIS" op. Hoe moesten we nu weer?
Ongeveer een 20 ritten per jaar is Ronni wegkapitein. Zowel in het binnenland als in het buitenland leidt hij ons feilloos doorheen bergen, dalen, dorpskernen en landelijke gebieden,... Kortom: Ronni kent de fietswegen in binnen- en buitenland op zijn duimpje. Hoe was het eigenlijk zo ver kunnen komen?

8u30, en we staan met 29 fietsvrienden en -vriendinnen klaar om ons ritje aan te vangen. De zon probeerde zich een weg te banen tussen de nevel. Het was 9°C en het beloofde de eerste lentedag te worden van 2008. Net voor we vertrokken legde Ronni nog uit dat het een vlakke rit was, slechts 1 helling in Lichtaart en 1 kasseistrookje van 200m iets voorbij het ijsboerke zouden voor wat animositeit mogen zorgen. Er was geen sprintje voorzien en er zou gereden worden tegen een rustig tempo. Wou Ronni een aantal minder getrainden sparen of was er hier meer aan de hand?
Via de kanaaldijk naar Dessel en door Retie fietsten we naar Kasterlee. Nog voor we in Kasterlee waren lag de pomp van Marc al op de grond en viel het materiaaltasje van Raymond tegen te grond. Waren dit nog gevolgen van de zware rit van vorige week? Zullen we nooit weten...
Van Kasterlee ging het gestaag verder richting Lille. Het rustige tempo viel nog wel mee, het was immers wind in de rug. En plots stonden we daar stil. "Kluis" heette de weg. Maar welke richting moesten we nu uit? Na even twijfelen vat Ronni de rit verder aan naar links.
En hop, we zijn weer verder. We rijden voorbij Tielen, kasseistrookje zorgt voor geen gevolgen, behalve dan misschien een slag in mijn wiel. En zo richting Lichtaart...
Heb ik nu misgekeken of zijn we niet door Lille gepasseerd? Ook Steve twijfelt. Nergens een bordje Lille gezien. En toch zijn we al in Lichtaart. Allez, we zullen ons vergist hebben zeker.

In Lichtaart is het wachten op het bergje. Het enige wat doet vermoeden dat wij een bergje hebben gepasseerd is het bordje "Minigolf Heksenberg".
Ronni en Kris trekken nu verder kop. Het is wind op kop momenteel en er wordt tegen een mooi tempo verder gereden. Af en toe moeten we achteraan een kort sprintje trekken om weer aan te sluiten. Maar voor afgetrainde koereurs als ons is dat geen probleem...
Via de Zegge en ten Aard rijden we langs de Europese wijk naar Mol. En maar draaien en keren om toch maar km's te doen.
75 km hebben we uiteindelijk gehaald tegen een gemiddelde van 28,9 km/u. Zouden we toch verkeerd zijn gereden? Want in het boekje stond 79km naar Lille...

Allez, op naar volgende week. Het wordt dan weer een vlak ritje naar onze noorderburen.

Rit 7: 12 april 2008

Hageland Classic. Vandaag was het eindelijk zo ver. Met 31 doortrappers stonden we om 9u klaar om de 135 km lange tocht aan te vangen.

Ronni, Ronny, Louis M en Kris W vertrokken als eerste. De zien we niet meer terug vandaag dachten we.
Vlak na de eerste groep zette de rest ook aan. Koptrekkers van dienst waren vandaag Guy, Chris VE, Jos P en Wouter. Na 100 m wisten we al dat het zwaar zou worden, er stond immers een stevige zuidwester.
Elke 2,5km schuivden we door van koprijders. Tegen een gezapig tempo van ongeveer 30 per uur steken we vele groepen voorbij met als gevolg een lange sliert achter ons. Na 30 km komen de eerste heuveltjes er aan. Ondertussen is Louis C afgeslagen om de toer van 60km te volgen.
We houden een strak tempo aan op deze eerste klimmen. Het lentezonnetje doet deugd, alleen die verdomde koude wind.
Na 44 km zitten we al voorbij Diest en zijn we aan de eerste bevoorrading. Tot onze grote verbazing zien wij daar de 4 snelle jongens aanschuiven voor een hapje en een drankje. We nemen even de tijd om te checken hoe het achteraan de groep gaat. Blijkbaar houden we er toch een strak tempo op na en vinden sommigen dat het net iets te snel gaat. Aangezien we nog meer dan 80 km over een zwaar geaccidenteerd parcour moeten afleggen, beslissen we om ons tempo wat aan te passen.
Nog snel even een nieuw bandje steken bij Bart en hup, we zijn weer weg. Nu begint het serieuzere werk. Tot nu toe hadden we een gemiddelde van 28,3 km/u. Dit zouden we nooit kunnen vasthouden. De heuvels volgen elkaar nu in sneltempo op. Telkens 1 constante op deze heuvels: boven is het harken tegen de wind. Ondertussen hebben Chris en Jos zich laten uitzakken en Jan VB en Raymond vatten mee voorraan post. Tot aan de 2de pitstop gebeurt er niet veel: we rijden de heuveltjes op, wachten in de afdaling op de achtervolgers en zetten terug aan. Rond km 72 is er weer een bevoorrading. Weer zelfde scenario: wat eten, drinken, energie opdoen en vooruit met de geit. De eerste klim na deze bevoorrading is een zware: kasseien. Hier trekken we eens door. Guy, Chris en ik slagen er in een gat te slaan en komen eerst boven. Hier wachten we op de rest. Steve komt hier even in aanraking met een achterwiel van iemand anders en gaat tegen de grond. Hij staat al even snel terug recht. Zodra iedereen boven is zijn we weer voort. Zo gaat het maar door en door. Ondertussen valt in de achtergrond Georges nog even omdat hij niet in de juiste versnelling geraakt, loopt de ketting van Steve er af en krijgen meer mensen het lastig met het opeenvolgen van heuveltjes. De laatste zware beproeving van de dag ligt op km 100: de POGGIO (officieel Grasbos). Met de wind pal op kop trekken Jan en Wouter de beklimming op gang. De benen voelen al zwaar aan. Zouden de krampen uitblijven? Guy komt er over, vervolgens Chris, Jan moet er af en ik kan het wiel van Chris houden. Zo komen we boven aan. Kevin heeft het blijkbaar moeilijk. Krampen dwingen hem om te voet naar boven te komen.
Van boven op de Poggio is het recht naar de laatste bevoorrading. Steve slaagt er nog in om lek te rijden, maar dat geraakt snel opgelost. En uiteindelijk halen we de laatste bevoorrading op km 107 met z'n allen.
Nu is het nog voornamelijk plat, met wind in de rug naar Mol. Tegen een strak tempo rijden we de houterenberg over en via Tessenderlo, Laakdal, Meerhout en Olmen rijden we naar Hulsen. Na 136 km tegen een gemiddelde van 27,7km/u komen we aan bij Louis en Mia die ons allen uitgenodigd hadden op een bbq. Daar werden de verhalen verteld, werd de dorst gelaafd en de honger gestild. De eerste groep had blijkbaar een gemiddelde van 32,6km/u maar hadden niet het ganse parcours gevolgd, de watjes.
Voor mij was dit meer dan een geslaagde dag met een zeer leuke afsluiter.

Rit 6: zondag 6 april

Generale repititie. Zo kunnen we de rit van vandaag best noemen. De laatste groepsrit voor de eerste afspraak van het seizoen 2008. Op zaterdag 12 april wordt immers de Hageland Classic gereden vanuit Mol.

Vandaag zijn we met z'n 26. Voor een paar mensen ging het vorige keer blijkbaar te snel? Of deden de onheilspellende weersvooruitzichten een paar mensen schrik krijgen?
Het boekje geeft aan: licht heuvelachtig ritje naar Zelem, 75km. Nog voor we vertrokken zijn laat Ronni al weten dat deze rit niet doorgaat wegens wegwerkzaamheden. Gelukkig kan Ronni zonder problemen een nieuw ritje met dezelfde kwalificatie uit zijn helm toveren. Op naar Schaffen...

Nog geen 20 km verder staan we al stil. Louis B. rijdt lek in Tessenderlo. Nieuw bandje er op en hop naar de eerste helling in Tesenderlo Centrum. Tegen een rustig tempo van ongeveer 25km/u rijden we naar boven. Niemand valt aan.
2de helling van de dag is de achterkant van de Houterenberg. Weer valt niemand aan. Iedereen blijft mooi in het gelid. Hebben we nog last van de overgang naar het zomeruur? Of hebben we bang voor wat nog met komen?
In de aanloop van de volgende helling wordt er vanachter uit geroepen: PLAT. Nu rijdt Cois lek.
We komen nu uit aan het station in Diest. Eventjes fietspad op en onmiddellijk links op naar boven. Een pittig klimmetje waar ik aan de voet even sukkel met mijn versnellingen. Hier wordt wel eventjes doorgetrokken. Met lichte afscheiding komen Ronny en Chris eerst boven.
De volgende helling brengt ons op de baan van Schaffen naar Paal. Ronny VB en Chris W. trekken mooi door. Er valt een gat. Mariette moet lossen, samen met nog een paar anderen. Steve B voelt zich goed en rijdt vlot het gat dicht. Het tempo wordt nog verder opgetrokken en Steve moet op 250m van de top ook lossen. We komen uiteindelijk met 4 samen boven: Ronni, Chris, Ronny en ik.
We rijden verder richting Paal. Hier doen we volgens mij elke helling dat in Paal te vinden is. het opeenvolgen van kleine hellingen begint toch door te wegen voor een aantal mensen. Ook hier wordt nog 2 keer plat gereden: Els en Louis B (weeral).

Na de heuvelzone gaan we de kanaaldijk op. De laatse 15 km is het recht naar huis.
Nog 1km kanaaldijk te gaan en ik kan me niet meer bewingen. Bart laat een gaatje en hup, we zijn er mee weg. Tegen 40km/u trekken we de boel op gang. Louis komt er over. Het tempo wordt opgedreven. De perfecte ploegentactiek. Opvallend: Bart volgt vlot mee. Van Steve geen spoor te verkennen. Ging het te snel? Of heeft hij te veel moeten geven in de heuvelzone?
We zetten 3 tenoren af aan de meet. Zij sprinten voor de zege: Ronny vb, Chris Wouters en Frank. Helaas, helaas, de vreemde eend in de bijt slaagt er in de 2 peugeot-renners te kloppen. Frank (in oude "de Lijn" tenu) vloert nipt Ronny en Chris.

Voilà, 75 km gereden tegen een gemiddelde van 28,5km/u. Geslaagde repititie voor volgende week moet ik zeggen. Hageland here we come...

O ja, ik was dit bijna vergeten te melden. We hebben het droog gehouden. Geen drup regen gehad onderweg. Joehoe...