Rit 33: Hulsel (2de poging)

Vorige week was het voor de meesten onder ons net iets te nat maar toch hebben 4 personen de regen getrotseerd: Sonja, Walter, Guy en Jos P. ... straffe mensen.

Vandaag gelukkig droog weer en helemaal niet koud, ideaal voor oktober. Met 21 waren we present voor een rit van 68km naar Holland. De 4 koptrekkers waren Ronni, Walter, Guy en Kris en ze deden dat goed.

De rit vertrok via SCK, Dessel en Hodonk naar Arendonk. Even voor Arendonk was het Patrick die nog eens lek reed maar de technische ploeg was zoals steeds aanwezig.

Verder gefietst via den industrie te Arendonk tot bijna aan Ravago om daarna stilaan de grens met Nederland op te zoeken. Even over de grens volgde de traditionele sanitaire stop ergens ter velde.

Na de stop verder via Hooge Mierde en Hulsel tot Reusel.

Door het nog wat vochtige wegdek, de vele bladeren en eikels was het toch opletten geblazen. Zeker in de bochten op die typische Hollandse rode kasseitjes werd er niet snel gefietst. Tot nu was de rit goed verlopen maar even voorbij Reusel was er toch een akkefietje.

Op een T-splitsing riep onze wegkapitein links en ikzelf ging dus natuurlijk naar links. Walter die naast mij ook vooraan fietste ging voluit naar rechts ... dat gaf dus de nodige problemen. We waren effe zeer intiem maar we bleven gelukkig allebei recht en konden net voor het grachtje stoppen. Ja ja, kan gebeuren maar ... we zijn nog steeds goei vrienden.

Na dit incidentje ging het zonder problemen verder via Postel en Sas 4 naar Mol. Op het einde volgde er nog een sprintje dat met succes werd afgerond door Kris.

De juiste gegevens waren 67.93km en 28.6km/u.

Volgende week is het de laatste rit en dan zijn de vrouwen wegkapitein.

We zullen onze benen mss toch maar insmeren.

ciao

Ronni 

Rit 32: Hulsel

Gezien het slechte weer is deze rit maar door 4 personen gereden.

Regen, koud en wind. Herfst.

Rit 31: Sint-Jozef Olen

We zitten al in oktober en de ritten worden korter. Vandaag starten we pas om 9u en we halen de 70 km al niet meer. Herfst en winter naderen met rasse schreden.

De rit gaat officieel naar Olen, maar kon eigenlijk ook naar Lichtaart genoemd worden. Dit zijn immers de 2 uittersten die we aandoen. Alles verloopt voorspoedig. Het weer zit mee, er staat een stevig briesje, maar de koptrekkers zijn ondertussen al zo gerodereerd dat ze hier niet voor opzij gaan.

Via Mol, Ten Aard gaat het richting Lichtaart. We passeren Bobbejaanland en rijden zo verder via Eerselingen naar Olen. Vervolgens via Geel richting… nog niet Mol want anders waren we om 11u al binnen.

We doen een ommetje via Meerhout en rijden zo vlotjes via Hulsen (Balen) Mol binnen.

66 km, tegen een gemiddelde van 29km/u. Dat gaat nog vlot. De temperatuur gaat van 9 tot 13 graden. Nog geen diepvriestoestanden…

Rit 30: Testelt

Vandaag les in hoe het voorkomen van lekke banden.

Er is niets zo vervelend als een lekke band. Je moet stoppen en staan toekijken hoe anderen je band vervangen. Dan hopen dat ze het goed hebben gedaan zodat je de rest van de rit kunt uitrijden zonder nieuwe lekke band. Maar hoe dan ook, je voelt je nooit zeker en elke bultje of putje in de weg geeft je het gevoel dat je opnieuw lek staat.

Vandaag enkele tips hoe een lekke band zou voorkomen kunnen worden. Dank hier voor aan onze bevallige assistenten Pat en Louis M om ons dit te tonen.

Les 1: kijk de avond voor je gaat fietsen na of je banden nog hard staan. Dit vermijdt dat je op een zondag ochtend al lopend naar de vertrekplaats moet… he Pat?

Pat zijn probleem was snel opgelost Louis en Leon legden al snel een nieuwe band er op en we konden vertrekken. De laatste heuveltjes van het seizoen. Alles verloopt vlot tot in Veerle te zijn aangekomen…

Les 2: kijk regelmatig de staat van je banden na zodat je vermijdt dat je op de textiel van je band aan het rijden bent en zo makkelijk lek rijdt. De textiel is minder sterk en dit maakt het ook moeilijker om druk in je banden te krijgen en je zo op je velg naar huis moet rijden.?

We rijden de rit rond met 1 persoon minder. Die is achter gebleven omdat hij op zijn velg reed… maar ik heb deze persoon beloofd zijn naam niet in het verslag te vermelden. (ok zo Louis M) ?

De rit was 77km lang, we reden gemiddeld 27,4km/u en het was mooi weer (temp varieerde van 8°c tot 14°).

De laatste ritjes komen in zicht…

Rit 29–Zolder

Elk jaar passeren we wel eens aan het circuit van zolder. op het vlakke parcours van het wereldkampioenschap (waar Cipolini wereldkampioen werd) ligt toch 1 serieuze puist: de Sterrewacht.

Het weer is goed: niet te koud, niet te warm en droog. De herfst hangt in de lucht en Leon is onze wegkapitein. De rit verloopt zonder kleerscheuren tot plots bij de aanvang van de klim paniek bij de koplopers. Zij hadden hun sprint aan de voet van de klim aangezet, maar door gebrek aan parcours-kennis slaagde Sonja er in eerst boven te komen. Proficiat aan Sonja om als eerste vrouw ooit eerst boven te komen op een klim.

De koplopers lieten het er echter niet bij en deden hun beklag bij de politie, maar dit bracht geen soelaas… Sonja was en bleef eerst. (owv een manifestatie op het circuit was de sterrewacht deels afgesloten en bij het uitkomen van de bocht, botsen de koplopers bijna op een nadar en stilstaande wagen… Sonja manouvreerde handig tussen de obstakels door en won…).

De Rit was een 80 km, en is tegen een gemiddelde van 29,4km/u afgelegd. De temp varieerde van 11 tot 15 graden.

Rit 28–Park motors

Vandaag een rit waar iedereen naar uitkijkt… Een bezoekje bij onze sponsor. Hier worden we altijd met open armen onthaald. Koffiekoekjes staan klaar en we mogen zonder problemen spiksplinternieuwe auto’s bekijken.

Dit jaar kregen we ook een primeur: de nieuwe 308 krijgen wij voor het eerst te zien. Een zeer mooie wagen, die me een beetje doet denken aan de mercedes A.

De rit is traditioneel gezien kort: 30km naar Turnhout en 30km terug. Volgend jaar zal de rit een beetje korter zijn aangezien de garage gaat verhuizen. Dus vandaag de laatste keer aan de parklaan… snif.

De rit vandaag:

- 63km

- 29,2 km/u gemiddeld

- Weer: droog, zonnig en gemiddeld 11,6 °c '(maximale temp was 20gr, maar dat was binnen in de garage).

Rit 27: Voeren

De Voerstreek vanuit Moelingen.

We steken het Albertkanaal en de Maas over. Op de parking tegenover “De Berwien” worden 17 fietsen klaargezet. Rugzakjes worden aan de volgauto toevertrouwd. Leon en Simonne zullen ons heel de rit vergezellen.

De eerste klim van 1,8 km vanuit Mortroux wordt al snel gevolgd door een tweede van 1,4 km met stukken van 14%. De trend is gezet. Raymond kent de streek en zal voldoende hellingen inbouwen om ons een hele dag te laten genieten van prachtige uitzichten.

Een korte stop om de band van Kevin te vervangen. Golvende landschappen brengen ons omhoog naar De Planck. De Zwaen, Côte de Hagelstein en opnieuw De Planck. Via Teuven klimmen we 1,25 km de Kasteelstraat omhoog. Met zicht op het dal van de Geul dalen we richting Gemmenich. Na een klim van 1,6 km naar het drielandenpunt in Vaals zetten we ons gezellig op een terras. Volgens de serveuse kunnen we beter een stukje vlaai eten ipv onze eigen boterhammen. Onze voorzitter denkt er duidelijk anders over.

Met lege blazen en volle drinkbussen starten we voor deel twee. Van Vaals via de Epenerbaan klimmen we tot de afslag “Groene Weg” richting Vijlen. Plat. Na de herstelling wordt in een strak tempo naar de rest van de groep gezocht. Een eind verder wordt nog eens extra duidelijk dat Nederlanders hun voorrang nemen.

Sommigen herkennen de streek. De weekends van de voorbije jaren… We klimmen de Schweibergweg omhoog en dalen voorzichtig af naar Teuven. Aan het gekende? kruispunt draaien we , euh, rechtsaf. Even verder gaan Bart en Walter tegen de grond. Het lijkt nog mee te vallen. Via de Loorberg gaat het naar de Gulpenerberg. De kilometers en de hoogtemeters worden voelbaar, maar iedereen wil die 17% bedwingen. Spieren spannen zich en kettingen kraken; iedereen komt boven.

Om in stijl het eindpunt te bereiken worden onderweg nog twee “dessertjes” meegepikt. Kort maar wel heel pittig. De enkele regendruppels die we onderweg gevoeld hebben zijn opgedroogd als we na 128 km en 2000 hoogtemeters “De Berwien” binnenstappen.

Paul